Rozporządzenie 386/90 w sprawie monitorowania wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1990.42.6

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 2008 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 386/90

z dnia 12 lutego 1990 r.

w sprawie monitorowania wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z art. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania Wspólnej Polityki Rolnej⁽³⁾, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 2048/88⁽⁴⁾, Państwa Członkowskie mają podejmować środki niezbędne dla upewnienia się, że transakcje finansowanie przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) są faktycznie realizowane i prawidłowo wykonywane, zapobiegać nadużyciom i eliminować je w razie ich zaistnienia oraz odzyskiwać kwoty utracone wskutek nieprawidłowości lub zaniedbania;

w specjalnym sprawozdaniu w sprawie systemu refundacji wywozowych produktów rolnych⁽⁵⁾ oraz w sprawozdaniu rocznym dotyczącym roku budżetowego 1987⁽⁶⁾ Trybunał Obrachunkowy zwrócił uwagę na istnienie w niektórych Państwach Członkowskich szeregu niedociągnięć w zakresie monitorowania produktów rolnych, dla których przyznaje się refundacje lub inne kwoty w związku z wywozem;

systemem organizacyjnym, który stwarzałby zasadniczo najlepsze zabezpieczenie, a jednocześnie nie powodował ograniczeń ekonomicznych i kosztów administracyjnych przewyższających ewentualne zyski finansowe dla Wspólnoty, byłby system łączący fizyczną kontrolę wywozu z kontrolą ksiąg rachunkowych;

w celu poprawy i zharmonizowania środków podejmowanych przez Państwa Członkowskie należy stworzyć wspólnotowy system monitorowania;

taki system monitorowania musi opierać się w szczególności na fizycznych kontrolach na miejscu towarów w momencie ich wywozu, łącznie z towarami wywożonymi zgodnie z procedurą uproszczoną, oraz na kontroli wniosków o płatności dokonywanej przez agendy dokonujące płatności; kontrola ksiąg rachunkowych zainteresowanych przedsiębiorstw prowadzona ex post przez odpowiednie organy jest uregulowana rozporządzeniem Rady (EWG) nr 4045/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli przez Państwa Członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i uchylającym dyrektywę 77/435/EWG⁽⁷⁾;

z uwagi na znaczenie refundacji rolnych dla budżetu Wspólnoty, należy zwiększyć liczbę bezpośrednich fizycznych kontroli, łącznie, gdy jest to konieczne, z analizami laboratoryjnymi,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia niektóre procedury monitorowania, czy operacje dające tytuł do refundacji lub innych kwot odnośnie do wywozu są faktycznie realizowane i prawidłowo przeprowadzane.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia, termin "towary" oznacza produkty, z tytułu których kwoty określone w ust. 1 wypłacane są zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego, przyjętymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie przeprowadzają:

a) ¹ fizyczne kontrole towarów zgodnie z art. 3 i art. 3a, w momencie zakończenia celnych formalności wywozowych, a przed wydaniem zezwolenia na wywóz tych towarów, na podstawie dokumentów przedłożonych jako potwierdzenie informacji zawartych w zgłoszeniu wywozowym; oraz

b) kontrolę dokumentów we wnioskach o płatności zgodnie z art. 4.

Artykuł  3

1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych, które zobowiązują do rozszerzonej kontroli, fizyczne kontrole określone w art. 2 lit. a) muszą:

a) mieć formę kontroli na miejscu, przeprowadzanych często i bez uprzedniego ostrzeżenia;

b) w każdym wypadku obejmować nie mniej niż 5 % towarów wymienionych w zgłoszeniu wywozowym, z tytułu których składa się wnioski o kwoty wyszczególnione w art. 1 ust. 1.

2. 2 Zgodnie ze szczegółowymi zasadami, które zostaną ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 6, wskaźnik podany w ust. 1 lit. b) stosuje się:

– do danego urzędu celnego,

– do danego roku kalendarzowego, oraz

– do danego sektora produktów.

Jednakże wskaźnik 5 % na sektor produktów można zastąpić wskaźnikiem 5 % dla wszystkich sektorów, pod warunkiem że Państwo Członkowskie zastosuje system selekcji oparty na analizie ryzyka przeprowadzonej zgodnie z kryteriami, które należy określić zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6. W takim przypadku obowiązuje minimalny wskaźnik 2 % na sektor produktów.

Jeżeli państwo członkowskie stosuje ustęp drugi, może również wybrać możliwość stosowania 5-procentowego wskaźnika ustalonego dla całego jego terytorium zamiast 5-procentowego wskaźnika ustalonego dla danego urzędu celnego. Państwo członkowskie informuje Komisję o swoim zamiarze rozpoczęcia stosowania niniejszego akapitu lub zaprzestania jego stosowania.

3. W przypadku, gdy zwykła kontrola wzrokowa nie pozwoliła stwierdzić, że towary odpowiadają opisowi podanemu w nomenklaturze refundacji, oraz w przypadku, gdy z uwagi na klasyfikację lub jakość towarów konieczne są bardzo precyzyjne informacje o ich składnikach, organy celne weryfikują ten opis zgodnie z charakterem produktu w drodze kontroli organoleptycznej lub stosując metody bezpośredniego pomiaru, które obejmować mogą nawet przedstawienie towarów do analizy w specjalnie wyposażonych do tego celu laboratoriach.

4. Kontrole określone w niniejszym artykule są przeprowadzane bez uszczerbku dla ewentualnych środków, które mogą podejmować organy celne by zapewnić, że towary opuszczą obszar celny w takim samym stanie, w jakim się znajdowały podczas wydawania zezwolenia na wywóz.

Artykuł  3a ³

W przypadku zgłoszeń wywozowych przyjętych przez wewnętrzny urząd celny można stosować minimalny wskaźnik lub minimalne wskaźniki w odniesieniu do bezpośrednich kontroli podmiany polegających na reprezentatywnym pobieraniu próbek, przeprowadzanych przez każdy urząd celny wyjścia ze Wspólnoty. Zróżnicowany(-e) wskaźnik(-i) kontroli wyznacza się w zależności od rodzaju ryzyka, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6.

Artykuł  4

Agencje dokonujące płatności kontrolują, na podstawie wniosków o płatności i innych dostępnych informacji, w szczególności na podstawie dokumentów wywozowych oraz uwag służb celnych, wszelkie dowody w tych dokumentach, przedstawione w celu uzasadnienia wypłaty danych kwot.

Artykuł  5

Państwa Członkowskie podejmują kroki w celu skoordynowania kontroli indywidualnych podmiotów gospodarczych oraz włączenia weryfikacji przewidzianych w art. 3 i 4 oraz w rozporządzeniu (EWG) nr 4045/89.

Takie skoordynowane kontrole są przeprowadzane z inicjatywy lub na wniosek pracowników Komisji lub organów celnych dokonujących kontroli fizycznych albo też właściwych władz badających wnioski o płatności bądź kontrolujących księgi rachunkowe na zasadzie ex post facto.

Artykuł  6

Wszelkie przepisy niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 26 rozporządzenia (EWG) nr 2727/75⁽⁸⁾ lub ewentualnie w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków.

Mogą one dotyczyć w szczególności:

– metody obliczania minimalnego procentu, określonego w art. 3 ust. 1 lit. b), a zwłaszcza szczegółowych zasad i/lub odstępstw od nich w odniesieniu do szczególnych sytuacji,

– towarów, które mają być poddane analizie na mocy art. 3 ust. 3,

– koordynacji kontroli między właściwymi służbami Państw Członkowskich i Komisji.

Artykuł  7

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 6, w odniesieniu do stosowania art. 3 ust. 1 i 2 zostają przyjęte środki przejściowe.

2. Przed dniem 1 stycznia 1992 r. Komisja przedłoży Radzie sprawozdanie z postępów w wykonaniu niniejszego rozporządzenia i, w świetle zebranych doświadczeń, zaproponuje ewentualne niezbędne zmiany w systemie monitorowania, przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lutego 1990 r.

	W imieniu Rady
	J. WALSH
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 29 z 6.2.1987, str. 5.

⁽²⁾ Dz.U. C 190 z 20.7.1987, str. 144.

⁽³⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 185 z 15.7.1988, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 215 z 26.8.1985, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. C 316 z 12.12.1988, str. 68.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 388 z 30.12.1989, str. 18.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 281 z 1.11.1975, str. 1.

¹ Art. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 163/94 z dnia 24 stycznia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.24.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1995 r.

² Art. 3 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 163/94 z dnia 24 stycznia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.24.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 14/2008 z dnia 17 grudnia 2007 r. (Dz.U.UE.L.08.8.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 stycznia 2008 r.

³ Art. 3a dodany przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 163/94 z dnia 24 stycznia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.24.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1995 r.