Modernizacja służby celnej (2011/2083(INI)).

A.

mając na uwadze, że skuteczna Unia Celna stanowi jeden z kluczowych elementów procesu integracji europejskiej, a także podstawę swobodnego przepływu towarów oraz rozwoju i wzrostu gospodarczego na rynku wewnętrznym;

B.

mając na uwadze, że służby celne odgrywają znaczącą rolę w gwarantowaniu bezpieczeństwa, ochronie konsumentów i środowiska, zapewnianiu pełnego poboru dochodów, zaostrzaniu walki z oszustwami i korupcją oraz w dbaniu o egzekwowanie praw własności intelektualnej;

C.

mając na uwadze, że służba celna, która w dogodny sposób ulokowana jest na granicach, może skutecznie dbać o to, by do UE wprowadzane były tylko bezpieczne towary;

D.

mając na uwadze, że służba celna nadal odgrywa istotną rolę w ochronie interesów finansowych UE, choć w ciągu ostatnich lat zmniejszyło się znaczenie poboru opłat celnych;

E.

mając na uwadze, że ostatnie incydenty w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego dotyczące przesyłek lotniczych dowodzą, że koncentracja na kwestii bezpieczeństwa jest wskazana, a administracja celna musi zachować czujność wobec zagrożeń terrorystycznych;

F.

mając na uwadze, że przywóz do UE podrobionych i pirackich towarów prowadzi do utraty dochodów i narusza prawa własności intelektualnej; mając na uwadze, że podrobione produkty mogą stanowić poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia europejskich konsumentów;

G.

mając na uwadze, że odprawa celna dotyczy dziś stale rosnącego wolumenu transakcji przywozu, wywozu i transakcji tranzytowych, natomiast zasoby pozostają ograniczone, w związku z czym szczególnie ważne jest sprawne i skuteczne zarządzanie ryzykiem;

H.

mając na uwadze, że elektroniczny system administracji celnej, zwłaszcza scentralizowana odprawa celna, to jeden z głównych aspektów modernizacji i uproszczenia działania służb celnych;

I.

mając na uwadze, że płynny, prosty i dobrze funkcjonujący system celny ma kluczowe znaczenie w kontekście ułatwiania przepływu towarów oraz handlu na rynku wewnętrznym, szczególnie w przypadku MŚP;

J.

mając na uwadze, że kluczowe jest zachowanie odpowiedniej równowagi między kontrolą celną a ułatwianiem legalnej wymiany handlowej; mając na uwadze, że status upoważnionego przedsiębiorcy powinien oferować konkretne korzyści godnym zaufania przedsiębiorcom;

1.

uważa, że przyjęty w 2008 r. zmodernizowany kodeks celny był bardzo ambitny w odniesieniu do terminów i uznaje, że nowy wniosek musi mieć na celu rzeczywistą poprawę sytuacji, szczególnie poprzez wyraźną wartość dodaną dla przedsiębiorców, a w szczególności dla MŚP;

2.

jest przekonany, że modernizacja unijnej strategii celnej i instrumentów celnych powinna stanowić główny priorytet polityczny o budżecie odpowiednim dla realizacji tego zadania, gdyż w przyszłości dobrze funkcjonujące, skuteczne i uproszczone procedury celne w ramach polityki uszczelniania granic w sposób istotny przyczynią się do konkurencyjności gospodarczej Unii Europejskiej w wymiarze globalnym oraz do solidnych stosunków handlowych z państwami trzecimi;

3.

podkreśla, że właściwie funkcjonująca polityka celna odgrywa kluczową rolę w zakresie ochrony praw własności intelektualnej, zwalczania nielegalnego wprowadzania towarów i produktów podrobionych na jednolity rynek, a tym samym w zakresie zwiększania bezpieczeństwa europejskich konsumentów;

4.

wzywa do intensywniejszego zwalczania naruszeń regulacji celnych oraz zagrożeń stwarzanych przez przemyt, przestępczość zorganizowaną, korupcję, terroryzm i inne czyny kryminalne, zwracając szczególną uwagę na wykonywanie zaleceń Światowej Organizacji Celnej w zakresie zarządzania ryzykiem, ochrony i bezpieczeństwa legalnego handlu, rozwoju partnerstwa z podmiotami gospodarczymi w dziedzinie automatyzacji pracy służb celnych, walki z korupcją, wdrażania zasady "jednego okienka", a także wymiany informacji i wiedzy przez administracje celne;

5.

uważa, że misję i wizerunek służb celnych należy dostosować do zmodernizowanego kodeksu celnego, aby dać im dodatkowy bodziec i umożliwić realizację pełnego potencjału w odniesieniu do efektywności;

6.

uważa, że skoro służbom celnym powierza się coraz więcej obowiązków, państwa członkowskie powinny przeznaczyć na te działania odpowiednie środki; jest zdania, że do niezwykle potrzebnej modernizacji służby celnej konieczne jest przyznanie odpowiednich środków finansowych zgodnie z ramami budżetowymi na procedury i procesy celne, a w szczególności rozwój systemów elektronicznych; jest przekonany, że aby umożliwić służbom celnym wykonywanie ich zadań priorytetowych szczególny nacisk należy położyć na wykorzystanie dostępnych, ograniczonych środków w obszarze zarządzania ryzykiem, na zagwarantowanie ochrony i bezpieczeństwa rynku i społeczeństwa, a także na ochronę granic zewnętrznych Unii Europejskiej;

7.

wyraża zaniepokojenie, że odmienne interpretacje krajowe prawodawstwa celnego UE przysparzają podmiotom gospodarczym formalności administracyjnych, a tym samym negatywnie wpływają na europejską konkurencyjność i osłabiają zdolność UE do administrowania opartym na ryzyku efektywnym podejściem do kwestii przestrzegania prawa; dlatego wzywa państwa członkowskie, by w pełni włączyły się w proces modernizacji służby celnej, a szczególnie jednolitego stosowania prawodawstwa celnego UE; nalega ponadto, by Komisja bezzwłocznie podjęła wszystkie niezbędne działania w celu zagwarantowania płynnego i zharmonizowanego stosowania prawodawstwa celnego UE w całej Unii Europejskiej;

8.

wzywa Komisję, by do czerwca 2012 r. przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie na temat aktualnego stanu przestrzegania przez państwa członkowskie prawodawstwa celnego UE, w tym plan działań mający na celu wyeliminowanie stwierdzonych braków; uważa, że przy wykonywaniu tego zadania Komisja powinna konsultować się z sektorem przemysłowym;

9.

odnotowuje, że należy zmodernizować administrację celną, tworząc zorientowany na wyniki system administracyjny, wdrażając metody zarządzania jakością w oparciu o normy międzynarodowe oraz sprawdzone procedury, a także usprawniając system wewnętrznego monitoringu i zarządzania ryzykiem organizacyjnym przy uwzględnieniu procesów operacyjnych i informacyjnych;

10.

przyznaje, że system celny ma kluczowe znaczenie dla międzynarodowej wymiany handlowej; docenia w tym względzie regulacyjną funkcję porozumienia WTO w sprawie ustalania wartości celnej, którego celem jest sprawiedliwy, jednolity i neutralny system oceny towarów na potrzeby ustalenia ceł i który zabrania stosowania arbitralnych lub fikcyjnych wartości celnych, które mogą stanowić przeszkodę dla otwartego i sprawiedliwego handlu;

11.

uważa, że niezbędne jest jak najszybsze wprowadzenie środków służących modernizacji, takich jak uproszczenie przepisów celnych i zapewnienie interoperacyjnego celnego systemu informatycznego, co przyczyni się do uproszczenia praktyk handlowych, a także że konieczna jest poprawa koordynacji zapobiegania i ścigania przez policję celną na szczeblu europejskim; wyraża życzenie, aby prowadzone obecnie prace nad zmodernizowanym kodeksem celnym potwierdziły kluczową rolę informatyzacji deklaracji celnych dla ułatwienia handlu;

12.

jest zdania, że w celu zwiększenia europejskiej konkurencyjności gospodarczej najważniejsze jest uproszczenie, normalizacja i modernizacja przepisów prawa celnego i procedur celnych oraz zastosowanie nowoczesnych i efektywnych narzędzi informatycznych; uważa, że jednym z głównych osiągnięć zmodernizowanej służby celnej jest zapewnienie podmiotom gospodarczym, zwłaszcza MŚP, przewidywalności, co z kolei pobudza wzrost gospodarczy;

13.

odnotowuje, że aby dostosować się do nowych procedur celnych i wymogów zmodernizowanego elektronicznego systemu administracji celnej znaczące inwestycje mogą okazać się niezbędne; podkreśla, że proces ten należy przeprowadzić w sposób rozsądny, aby nie stwarzać zbędnych obciążeń, zwłaszcza dla MŚP; podkreśla potrzebę ograniczenia biurokracji i kosztów dla MŚP;

14.

uważa, że kontrole celne powinny koncentrować się głównie na przesyłkach wysokiego ryzyka, natomiast przesyłki niskiego ryzyka powinny być szybko dopuszczane do swobodnego obrotu; w związku z tym zwraca uwagę na kluczową rolę technik zarządzania ryzykiem i zdecydowanie popiera wprowadzenie i dalszą modernizację elektronicznych systemów odprawy celnej;

15.

uważa, że skuteczne zarządzanie ryzykiem jest uzależnione od gromadzenia w odpowiednim czasie właściwych informacji w oparciu o przetwarzanie elektroniczne, które zapewnia bezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo publiczne;

16.

nalega, by jakiekolwiek przyszłe poszerzenie zakresu prawodawstwa w sprawie bezpieczeństwa łańcucha dostaw w UE wiązało się z zastosowaniem podejścia opartego na pełnym ryzyku, przewidującego zarówno ocenę dokumentów, jak i ocenę fizyczną tylko w przypadku przesyłek o podwyższonym ryzyku;

17.

stwierdza, że w Unii obejmującej 27 państw członkowskich niezbędne jest ustanowienie wspólnego systemu obowiązkowych fizycznych kontroli towarów, mającego zastosowanie między wszystkimi przejściami granicznymi (w portach, na lotniskach bądź na przejściach drogowych) na obszarze jednolitego rynku Unii;

18.

uznając znaczenie bezpieczeństwa łańcucha dostaw, uważa, że amerykański wymóg prawny dotyczący prześwietlania wszystkich przesyłek jest zbyt uciążliwy i nadmiernie kosztowny, podczas gdy rzeczywiste korzyści są wątpliwe, i jest zdecydowany kontynuować transatlantycki dialog ustawodawczy ze Stanami Zjednoczonymi, aby doprowadzić do uchylenia lub zmiany prawodawstwa;

19.

podkreśla, że zmodernizowany kodeks celny jest ważnym narzędziem, dzięki któremu możliwe jest usprawnienie i harmonizacja procedur celnych, co przyczynia się do wzmocnienia europejskiej gospodarki; uważa, że przepisy wykonawcze do zmodernizowanego kodeksu celnego powinny w pełni odzwierciedlać jego istotę; wyraża zaniepokojenie, że niektóre kluczowe przepisy wykonawcze są nadal rozpatrywane i że wciąż nie podjęto strategicznych decyzji dotyczących struktury informatycznej;

20.

jest przekonany, że wykorzystanie całego potencjału zmodernizowanego kodeksu celnego będzie możliwe jedynie pod warunkiem, że odbędzie się to przy pełnym wsparciu odpowiednio opracowanych i zaawansowanych systemów informatycznych; jest głęboko przekonany, że we wszelkich dalszych inwestycjach informatycznych należy kierować się podstawowymi zasadami zmodernizowanego kodeksu celnego;

21.

podkreśla, że konieczne jest, by państwa członkowskie ze znacznym wyprzedzeniem zapewniły przedsiębiorstwom handlowym dostęp do odpowiednich wymogów, gdyż podmioty gospodarcze również potrzebują czasu na opracowanie i wdrożenie własnych aplikacji informatycznych; podkreśla w związku z tym, że przy ustalaniu nowego terminu stosowania zmodernizowanego kodeksu celnego należy uwzględniać techniczne i finansowe możliwości administracji krajowej i podmiotów gospodarczych w zakresie wprowadzania nowych systemów;

22.

z zadowoleniem przyjmuje przewidywane dostosowanie przepisów zmodernizowanego kodeksu celnego dotyczących przekazywania uprawnień i przyznawania uprawnień wykonawczych do traktatu lizbońskiego; podkreśla, że nowy system jest reprezentatywny dla nowo stworzonej równowagi między Parlamentem Europejskim a Radą, szczególnie z uwagi na fakt, iż w odniesieniu do aktów delegowanych obie instytucje są traktowane jednakowo;

23.

uznaje, że odroczenie terminu stosowania zmodernizowanego kodeksu celnego jest właściwe; wzywa Komisję, by we współpracy z państwami członkowskimi i przy uwzględnieniu trudności napotykanych głównie w związku z rozwojem systemów informatycznych, zbadała możliwość wyznaczenia na rok 2016 nowego terminu jednolitego wdrożenia zmodernizowanego kodeksu celnego, bezpośrednio łącząc takie przesunięcie terminu z zapewnieniem niezbędnych gwarancji bezpieczeństwa;

24.

podkreśla, że niezbędna jest spójność w zarządzaniu granicami zewnętrznymi Unii Europejskiej; ponownie wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy harmonizacji systemów kontroli celnej oraz kar;

25.

zdecydowanie popiera koncepcję scentralizowanej odprawy celnej w pełni uzależnionej od odpowiednich systemów informatycznych, która jest jednym z podstawowych aspektów zmodernizowanej służby celnej, jak określono w zmodernizowanym kodeksie celnym, i wyraża ubolewanie, że brak jest postępów w zakresie wdrażania tej koncepcji; podkreśla, że służby celne powinny odgrywać kluczową rolę w ramach procedury scentralizowanej odprawy;

26.

wzywa państwa członkowskie, aby w pełni zobowiązały się do przyjęcia koncepcji scentralizowanej odprawy celnej, gdyż jedynie prawdziwie zharmonizowane przepisy celne, systemy wymiany informacji i formaty danych mogą zapewnić pomyślne wdrożenie wspomnianej koncepcji;

27.

wyraża ubolewanie z powodu powolnych postępów w procesie upraszczania przepisów dotyczących podatku VAT i podatku akcyzowego oraz problemów związanych z poborem wspomnianych podatków, co jest kluczowe dla prawdziwie scentralizowanego systemu odprawy; ponadto nawołuje do zacieśnienia współpracy i wymiany najlepszych praktyk w zakresie pobierania podatku VAT od towarów przywożonych, godzin otwarcia punktów kontroli celnej, opłat i kar za nieprzestrzeganie Wspólnotowego kodeksu celnego, gdyż istniejące rozbieżności powodują zakłócenia w handlu;

28.

uważa, że istnieje potrzeba pewnej elastyczności w odniesieniu do przepisów i procesów celnych, aby - jeżeli jest to wykonalne - umożliwić państwom członkowskim dalsze kształtowanie własnego podejścia do kwestii szybkiej logistyki, złożoności i wolumenu odprawianych towarów;

29.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, by zwiększyły jakość usług świadczonych podmiotom gospodarczym i innym osobom oraz by zredukowały nakładane na nich obciążenia administracyjne; popiera starania Komisji zmierzające do zachęcenia przedsiębiorstw handlowych w UE, aby ubiegały się o status upoważnionego przedsiębiorcy; wyraża jednak zaniepokojenie, że znaczne inwestycje niezbędne do uzyskania statusu upoważnionego przedsiębiorcy mogą stanowić poważną przeszkodę dla przedsiębiorstw handlowych, zwłaszcza dla MŚP; wzywa Komisję, aby rozważyła możliwość uproszczenia procedury ubiegania się o nadanie statusu upoważnionego przedsiębiorcy;

30.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zaproponowały możliwość przyznania dodatkowych rzeczywistych korzyści przedsiębiorstwom handlowym posiadającym certyfikat upoważnionego przedsiębiorcy, co zachęciłoby przedsiębiorców do ubiegania się o taki certyfikat; jest przekonany, że rzeczywiste korzyści mogłyby przede wszystkim doprowadzić do znacznego zmniejszenia obciążeń i kosztów administracyjnych, na przykład zwalniając upoważnionych przedsiębiorców ze stosowanego co do zasady obowiązku składania zabezpieczenia na poczet długów celnych czy wprowadzając ułatwienia w uiszczaniu opłat celnych i podatku VAT;

31.

w szczególności wzywa Komisję, by w przypadku wyjątkowo zaufanych przedsiębiorców, takich jak upoważnieni przedsiębiorcy, przeanalizowała możliwość zwolnienia z wymogu powiadamiania przed odbiorem i przed wysyłką towarów przywożonych i wywożonych, a tym samym zniesienia w kontekście samooceny i lokalnych procedur odprawy deklaracji celnych składanych na podstawie transakcji;

32.

zwraca jednak uwagę na wszystkie warunki wstępne uzyskania statusu upoważnionego przedsiębiorcy określone w art. 14 zmodernizowanego kodeksu celnego, tj. przestrzeganie wymogów celnych i podatkowych; istnienie zadowalającego systemu zarządzania ewidencją handlową oraz - w stosownych przypadkach - transportową, umożliwiającego właściwą kontrolę celną; udokumentowaną wypłacalność; spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością oraz standardy bezpieczeństwa i ochrony;

33.

oczekuje, że wszystkie państwa członkowskie zadbają o to, by status upoważnionego przedsiębiorcy przyznany przez jedno państwo członkowskie był w pełni honorowany przez pozostałe państwa członkowskie; przypomina o znaczeniu zapewnienia równego traktowania upoważnionych podmiotów gospodarczych we wszystkich punktach wspólnotowego obszaru celnego w zakresie jednolitego przebiegu kontroli i wzajemnego uznawania;

34.

wzywa Komisję, aby w zmodernizowanym kodeksie celnym przewidziano bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące świadczenia usług w zakresie przedstawicielstwa celnego UE, przyczyniające się do podniesienia poziomu profesjonalizmu i odpowiedzialności takich pośredników i określające jasne normy dotyczące stosunków między spedytorami celnymi a agencjami spedycyjnymi i umożliwiające uczynienie tych spedytorów łącznikami dla importerów z małych i średnich przedsiębiorstw, które nie mają możliwości realizowania programów zgodności celnej podobnych do europejskiego programu na rzecz upoważnionych przedsiębiorców;

35.

z zadowoleniem przyjmuje uruchomienie umowy o współpracy między UE a Japonią w zakresie wzajemnego uznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy; zachęca Komisję do negocjowania - przy pełnym poszanowaniu roli Parlamentu - tego typu umów z innymi ważnymi partnerami, takimi jak Stany Zjednoczone, Kanada, Chiny i Rosja, a także do uwzględnienia tego elementu przy negocjowaniu dwustronnych umów handlowych, aby status upoważnionego przedsiębiorcy stał się bardziej korzystny dla unijnych przedsiębiorstw;

36.

z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący wprowadzenia uproszczeń procedur w obszarze przywozu i wywozu;

37.

wzywa Komisję, by w przyszłości w ramach "lokalnych procedur odprawy" zrezygnowała z indywidualnych powiadomień i przewidziała dopuszczenie towarów do obrotu bez udziału organów celnych, aby zapewnić płynne prowadzenie procedur, szczególnie w przypadku przesyłek, które muszą zostać dostarczone w określonym momencie;

38.

zwraca uwagę, że w wielu państwach członkowskich przede wszystkim MŚP wykorzystują zapisaną we Wspólnotowym kodeksie celnym możliwość tzw. ustnego zgłoszenia celnego dla przywozu i wywozu towarów o wartości poniżej 1.000 EUR;

39.

nalega na utrzymanie w ramach wywozu i przywozu towarów istniejących w wielu państwach członkowskich progów i odstępstw celnych w przypadku ceł na przesyłki o najmniejszej wartości oraz na ich standaryzację w całej UE, np. do kwoty 1.000 euro, a także ich uwzględnianie w kontekście powiadomień poprzedzających odbiór i wysyłkę, gdyż rezygnacja z tego uproszczenia prowadziłaby do znacznych obciążeń administracyjnych i finansowych, zwłaszcza dla MŚP, i dlatego nie byłaby zgodna z celem UE dotyczącym uproszczenia procedur administracyjnych; domaga się zachowania w przepisach wykonawczych do zmodernizowanego kodeksu celnego możliwości tzw. ustnego zgłoszenia celnego;

40.

wzywa do utrzymania obowiązujących przepisów dotyczących sprzedaży na eksport oraz włączania do wartości celnej niektórych tantiem i opłat licencyjnych, ponieważ uważa, że nieuzasadnione zmiany tych przepisów spowodują zwiększenie wartości celnej, co z kolei doprowadzi do większych obciążeń podatkowych;

41.

wzywa Komisję do utrzymania zasady, zgodnie z którą niepreferencyjne pochodzenie towarów ustala się według miejsca, w którym doszło do ich ostatniego istotnego, ekonomicznie uzasadnionego przetworzenia;

42.

wyraża zaniepokojenie w związku z trendem dotyczącym ustalania reguł pochodzenia niepreferencyjnego przy zastosowaniu różnych metod ustalania pochodzenia w przypadku przywożonych i wywożonych towarów;

43.

podkreśla, że ustanawiając dodatkowe reguły pochodzenia, należy unikać zbędnych obciążeń administracyjnych dla podmiotów gospodarczych i uwzględniać znaczenie ułatwiania handlu międzynarodowego;

44.

jednocześnie podkreśla, że UE musi w przyszłości uznawać również wydawane przez właściwe organy państw trzecich certyfikaty eksportowe w zakresie niepreferencyjnego pochodzenia;

45.

popiera wdrożenie opartych na wykazie reguł w obszarze pochodzenia niepreferencyjnego tylko w szczególnych przypadkach, które należy uznawać za wyjątki; wzywa do utrzymania ustalonych reguł określonych obecnie w załącznikach 10 i 11 do przepisów wykonawczych do Wspólnotowego kodeksu celnego oraz do nierozszerzania tych bazujących na wykazie kryteriów o inne produkty, aby zapobiegać powstawaniu wyraźnych obciążeń administracyjnych po stronie organów celnych i podmiotów gospodarczych bez żadnych wyrównujących je korzyści ekonomicznych;

46.

wzywa do utrzymania zasady pierwszej sprzedaży oraz do zaniechania rejestracji kosztów w związku z analizą ryzyka, która wiąże się z ponoszeniem znaczących kosztów przez przedsiębiorców; jest zaniepokojony w związku z omawianymi obecnie propozycjami ustalania wartości transakcyjnej, gdyż są one niezgodne z wymogiem dotyczącym sprzedaży na eksport na obszar celny Wspólnoty i stanowią raczej paradygmatyczne przesunięcie w stronę przywozu na obszar celny Wspólnoty, co nie jest zgodne z Kodeksem wartości celnej GATT;

47.

oczekuje ścisłej współpracy między administracją celną, organami nadzoru rynku i przedsiębiorstwami m.in. w celu przechwytywania na granicy przyjmującego państwa członkowskiego niebezpiecznych lub niespełniających określonych wymogów produktów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia właściwego szkolenia funkcjonariuszy, aby zapewnić jeszcze bardziej skuteczne wykrywanie produktów stwarzających zagrożenie;

48.

z zadowoleniem przyjmuje postęp, jaki poczyniono w zakresie opracowywania wytycznych w zakresie kontroli przywozu w odniesieniu do bezpieczeństwa produktów i wzywa Komisję do ich stałego uaktualniania, monitorowania procesu ich wdrażania i informowania Parlamentu Europejskiego o dalszych zmianach w tym zakresie;

49.

wzywa Komisję, aby rozważyła stworzenie publicznej bazy danych, do której państwa członkowskie mogłyby przekazywać informacje na temat niebezpiecznych towarów przechwyconych podczas kontroli celnej;

50.

podkreśla, że wpływy z ceł stanowią istotny element tradycyjnych zasobów własnych UE, które wraz z opłatami wyrównawczymi od cukru w roku 2011 wyniosły 16.777.100.000 EUR, i że skuteczny system celny ma podstawowe znaczenie dla ochrony interesów finansowych UE; podkreśla, że należyte funkcjonowanie administracji celnych ma bezpośrednie skutki w postaci naliczania podatku VAT, który jest innym ważnym źródłem wpływów budżetowych UE;

51.

podkreśla, że skuteczne zapobieganie nieprawidłowościom i oszustwom w sektorze celnym przez należyte kontrole nie tylko zapewnia ochronę interesów finansowych UE, ale również ma istotne konsekwencje dla rynku wewnętrznego, ponieważ likwiduje nieuczciwą przewagę tych podmiotów gospodarczych, które zaniżają opłaty celne lub deklarowaną wartość celną, nad uczciwymi i spełniającymi określone wymogi podmiotami gospodarczymi, które nie stosują takich praktyk;

52.

cały czas wspiera wysiłki państw członkowskich mające na celu ulepszenie regulacji podatkowych i celnych oraz zdolności w zakresie poboru podatków, umocnienie międzynarodowych konwencji w sprawie walki z korupcją, uchylaniem się od opodatkowania i nielegalnymi przepływami, a także zwiększenie przejrzystości finansowej; wspiera również intensyfikację wymiany informacji na temat obowiązującego prawa celnego;

53.

przypomina, że celem Komisji jest zapewnienie działania krajowych organów administracji celnej w taki sposób, jak gdyby stanowiły one jednolitą administrację, w celu zapewnienia równoważności wyników kontroli w każdym miejscu na obszarze celnym Unii; podkreśla, że nie można tego osiągnąć bez interoperacyjnych systemów komunikacji i wymiany informacji na szczeblu państw członkowskich i Komisji; wyraża ubolewanie z powodu bardzo wolnych postępów w tym zakresie; zauważa, że kontrole wybranych towarów i podmiotów gospodarczych powinny być przeprowadzane na podstawie wspólnie uzgodnionych norm oraz wiarygodnych kryteriów oceny ryzyka;

54.

wzywa do bliższej współpracy oraz aktywnej wymiany informacji i sprawdzonych procedur z administracją celną krajów sąsiadujących z UE w zakresie reformy służby celnej i wysiłków na rzecz zwalczania przemytu i korupcji w systemach celnych;

55.

z zadowoleniem przyjmuje uproszczony system kontroli celnej, który wprowadzono w 2009 r., oraz dostrzega jego znaczenie dla ułatwienia handlu międzynarodowego; podkreśla, że powszechne stosowanie uproszczonych procedur celnych w zakresie przywozu, które zdają się ograniczać liczbę formalności celnych i kontroli przed dopuszczeniem towarów, jest jednym z kluczowych elementów polityki celnej UE; przypomina, że uproszczono ponad 70 % wszystkich procedur celnych; wyraża jednak ubolewanie z powodu faktu, iż procedury te spowodowały nieuzasadnione straty dla budżetu Unii i naruszyły zasady polityki handlowej UE;

56.

z niepokojem zauważa stwierdzony przez Europejski Trybunał Obrachunkowy niewystarczający poziom kontroli i audytu tych uproszczonych procedur w państwach członkowskich; dlatego też podkreśla znaczenie odpowiedniego wdrożenia systemu kontroli w tym zakresie i zachęca Komisję do ścisłego monitorowania tego procesu, by uniknąć strat dla budżetu UE, jak również naruszeń przepisów polityki handlowej;

57.

wzywa Komisję, aby w celu zmniejszenia strat w zakresie tradycyjnych zasobów własnych dopilnowała, by na szczeblu państw członkowskich przeprowadzano należyte audyty systemów operatorów przed wydaniem zezwolenia na skorzystanie z uproszczonych procedur celnych oraz odpowiednie audyty ex post;

58.

przypomina, że kontrole celne powinny opierać się na analizie ryzyka z wykorzystaniem między innymi technologii automatycznego przetwarzania danych i podkreśla, że zdaniem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego jedynie automatyczne profile ryzyka, będące nieodłącznym elementem przetwarzania deklaracji celnych, mogą w wystarczającym stopniu chronić interesy polityki finansowej i handlowej UE; wyraża ubolewanie w związku z tym, że tylko nieliczne państwa członkowskie dysponują automatycznymi profilami ryzyka dla tradycyjnych zasobów własnych i kwestii dotyczących wspólnej polityki handlowej; apeluje do Komisji o przyjęcie środków niezbędnych do rozwiązania tego problemu;

59.

potwierdza swoje stanowisko wyrażone w podsumowaniu części III swojej rezolucji z dnia 10 maja 2011 r. w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok 2009 dotyczące sprawozdania specjalnego Trybunału w sprawie skuteczności kontroli uproszczonych procedur celnych dotyczących przywozu;

60.

odnotowuje ostatni wniosek Komisji dotyczący projektu rozporządzenia w sprawie egzekwowania przepisów prawa celnego w zakresie praw własności intelektualnej i głęboko wierzy, że służby celne mogą skutecznie przyczynić się do ochrony praw własności intelektualnej; podkreśla, że dopracowane rozporządzenie umożliwia zatrzymywanie towarów, w związku z którymi zachodzi podejrzenie naruszenia prawa własności intelektualnej oraz że tym samym rozporządzenie uwzględnia jeden z filarów unijnych ram prawnych na rzecz ochrony praw własności intelektualnej;

61.

popiera działania podejmowane w ramach europejskiego obserwatorium zajmującego się zjawiskiem podrabiania i piractwa i zachęca do pełnego wykorzystania potencjału obserwatorium; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje ostatni wniosek Komisji dotyczący projektu rozporządzenia w sprawie powierzenia Urzędowi Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) niektórych zadań związanych z ochroną praw własności intelektualnej;

62.

zachęca Komisję do pełnego stosowania się do istoty porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską w zakresie lepszej współpracy i przepływu informacji, zwłaszcza w kontekście posiedzeń Komisji z udziałem krajowych ekspertów;

63.

popiera starania Komisji zmierzające do usprawnienia komunikacji między podmiotami gospodarczymi a państwami członkowskimi; proponuje jednak dalsze usprawnienia: w szczególności wzywa Komisję do opublikowania wszystkich stosownych informacji i całej dokumentacji na temat posiedzeń z udziałem krajowych ekspertów niezwłocznie po ich udostępnieniu w celu zagwarantowania przedstawicielom handlowym i obywatelom, których dotyczą zmiany w zakresie ceł, bezpośredniego dostępu do przeglądu debat prowadzonych podczas wspomnianych posiedzeń; jest przekonany, że byłoby to z korzyścią zwłaszcza dla MŚP, zagwarantowałoby przejrzystość i przybliżyło opinii publicznej kwestie związane z cłami;

64.

jest przekonany, że współpraca służb celnych, organów nadzoru rynku i podmiotów gospodarczych jest niezwykle istotna oraz że powinna bazować na zasadzie przejrzystości, spójności i przewidywalności, a ponadto uważa, że każda ze stron powinna uznać i szanować potrzeby, realia i oczekiwania drugiej strony, a obie strony powinny połączyć swoją wiedzę, doświadczenie w odpowiadających im dziedzinach oraz różnorodne talenty w celu osiągnięcia optymalnych wyników i rezultatów;

65.

uważa, że wszystkie państwa członkowskie powinny ustanowić mechanizmy formalne na rzecz przejrzystego dialogu między administracją celną a sektorem prywatnym; wzywa służby celne i sektor prywatny do zidentyfikowania najlepszych praktyk w dziedzinie współpracy i do ich promowania, a ponadto zachęca obie strony, by dokonywały oceny współpracy i opracowywały niezbędne narzędzia oceny, aby definiować problemy i proponować możliwe rozwiązania;

66.

uważa, że należy usprawnić odprawę celną poprzez jak najwcześniejsze zaangażowanie w ten proces wszystkich odpowiednich organów; w związku z tym zdecydowanie popiera skoordynowane zarządzanie granicami oraz zasadę "jednego okienka" w oparciu o odpowiedzialność celną przy zastosowaniu niezbędnych środków ustawodawczych;

67.

podkreśla, że należy skutecznie stosować zasadę "jednego okienka", dbając o to, by towary były kontrolowane tylko raz przez wszystkie właściwe organy;

68.

uważa, że należy stale rozwijać i zwiększać umiejętności, wiedzę i doświadczenie funkcjonariuszy celnych, gdyż stanowią one wstępny warunek przeprowadzania procedur celnych wysokiej jakości; wspiera państwa członkowskie i Komisję w działaniach na rzecz regularnych szkoleń funkcjonariuszy celnych;

69.

wzywa do utworzenia wspólnych dla państw członkowskich i Komisji platform operacyjnych, a także podkreśla konieczność zapewnienia funkcjonariuszom celnym i podmiotom gospodarczym odpowiednich szkoleń, aby zagwarantować jednolite stosowanie przepisów unijnych i lepszą ochronę konsumentów;

70.

podkreśla, że przy rozpatrywaniu inicjatyw ustawodawczych szczególne znaczenie mają badania; z zadowoleniem przyjmuje i zdecydowanie popiera prace prowadzone przez uczelnie wyższe i centra badawcze w całej UE, które przyczyniają się do akademickiego rozwoju funkcjonariuszy celnych; zachęca państwa członkowskie do dopilnowania, by odnośne programy akademickie mogły promować doskonałość zawodu funkcjonariusza celnego;

71.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zbadały możliwości dalszej intensyfikacji współpracy celnej, w tym z innymi odpowiednimi organami, i harmonizacji przepisów celnych w celu poprawy funkcjonowania unii celnej; wzywa Komisję, aby rozważyła tę kwestię w ramach kontynuacji programu Cła 2013;

72.

uważa, że kontynuacja programu Cła 2013 powinna w szczególności wspierać jednolite wdrażanie prawodawstwa celnego UE, jak również zrównoważone podejście do podnoszenia europejskiej konkurencyjności, gwarantując jednocześnie bezpieczeństwo;

73.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy organizacji procedur celnych na granicach zewnętrznych UE, do stworzenia lepszych warunków dla legalnej działalności gospodarczej, handlu międzynarodowego oraz szybkiego przepływu osób i towarów, do modernizacji infrastruktury placówek celnych na granicach zewnętrznych UE przy uwzględnieniu przepisów wykonawczych do Wspólnotowego kodeksu celnego, do wyposażenia placówek celnych w nowoczesny sprzęt do monitoringu oraz do dopilnowania, by z narzędzi tych skutecznie korzystano przy przeprowadzaniu kontroli celnych;

74.

podkreśla, że zasadne jest zacieśnienie współpracy celnej z Rosją i krajami partnerstwa wschodniego i śródziemnomorskiego w celu ułatwienia międzynarodowej wymiany handlowej i zwalczania nadużyć i fałszerstw celnych;

75.

zachęca Komisję do rozwijania planów współpracy i koordynacji wielostronnej w ramach Światowej Organizacji Celnej, będących w stanie określić wspólne normy i zasady służące poprawie bezpieczeństwa i skuteczności procedur celnych i granicznych, a także zmniejszeniu kosztów poprzez stosowanie wspólnych norm i wymianę dobrych praktyk;

76.

uważa, że umowa w sprawie ułatwień w handlu w ramach rundy dauhańskiej przyniosłaby korzyści państwom członkowskim Światowej Organizacji Handlu (WTO), zwłaszcza dzięki zwiększeniu pewności prawnej i obniżeniu kosztów handlowych; w związku z tym zachęca Komisję do szybszego zawarcia takiej umowy z myślą o konferencji ministerialnej, która ma się odbyć w Genewie w dniach 15-17 grudnia 2011 r.;

77.

podkreśla jak ważne jest dopilnowanie, by uzasadnione kontrole celne przeprowadzane przez kraje trzecie nie były w pewnych okolicznościach wykorzystywane do faktycznego stwarzania nowych barier pozataryfowych w stosunku do towarów pochodzących z UE;

*

* *

78.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

Modernizacja służby celnej (2011/2083(INI)).

Dz.U.UE.C.2013.165E.56