Dyrektywa 91/630/EWG ustanawiająca minimalne normy ochrony świń

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1991.340.33

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 2003 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 19 listopada 1991 r.

ustanawiająca minimalne normy ochrony świń

(91/630/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 11 grudnia 1991 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

wszystkie Państwa Członkowskie ratyfikowały Europejską Konwencję w sprawie ochrony zwierząt trzymanych w celach hodowlanych; decyzją 78/923/EWG⁽⁴⁾ Wspólnota również przyjęła tę Konwencję i złożyła swój dokument zatwierdzenia;

Parlament Europejski rezolucją z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie polityki ochrony zwierząt⁽⁵⁾ wezwał Komisję do złożenia wniosku w sprawie minimalnych norm w zakresie intensywnej hodowli świń;

świnie, jako żywe zwierzęta, znajdują się wykazie produktów wymienionych w załączniku II Traktatu;

hodowla świń jest nieodłączną częścią rolnictwa; stanowi źródło dochodu części ludności rolniczej; różnice, które mogą zakłócać warunki konkurencji, stoją w konflikcie ze sprawnym funkcjonowaniem organizacji wspólnego rynku świń i produktów ze świń;

w związku z powyższym zachodzi potrzeba ustanowienia powszechnych, minimalnych norm ochrony świń trzymanych w celu hodowli i tuczu, w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju produkcji;

konieczne jest informowanie służb urzędowych, producentów,

konsumentów oraz innych stron o postępach w tej dziedzinie; w związku z powyższym Komisja powinna, w oparciu o raport Naukowego Komitetu Weterynaryjnego, prowadzić intensywne badania naukowe w celu wypracowania takiego systemu(ów) hodowli świń, jaki(e) będzie(będą) optymalny(e) z punktu widzenia warunków utrzymania świń; w związku z powyższym należy ustanowić przepisy dotyczące przejściowego okresu w celu umożliwienia Komisji pomyślnego wykonania powyższego zadania,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Niniejsza dyrektywa dotyczy minimalnych norm ochrony świń trzymanych w celu ich hodowania i tuczu.

Artykuł  2

Dla celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1. "świnia": zwierzę z gatunku świń, niezależnie od wieku, trzymane w celu hodowania do reprodukcji lub tuczu;

2. "knur": samiec świni po osiągnięciu dojrzałości płciowej, przeznaczony do hodowania w celu reprodukcji;

3. "loszka": samica świni po osiągnięciu dojrzałości płciowej, a przed oprosieniem się;

4. "maciora": samica świni po pierwszym oprosieniu się;

5. "maciora rodząca prosiaki": samica świni między okresem okołoporodowym, a chwilą, gdy prosiaki przestają ssać mleko maciory;

6. "jałowa, ciężarna maciora": maciora między chwilą, gdy prosiaki przestają ssać mleko maciory, a okresem okołoporodowym;

7. "prosiak": świnia od chwili narodzin do chwili, gdy przestaje ssać mleko maciory;

8. "świnia odstawiona od maciory": świnia od chwili, gdy przestaje ssać mleko maciory do wieku dziesięciu tygodni;

9. "świnia hodowlana": świnia od wieku dziesięciu tygodni do chwili uboju lub rozpłodu.

10. "właściwe władze": właściwe władze w znaczeniu art. 2 ust. 6 dyrektywy 90/425/EWG⁽⁶⁾.

Artykuł  3 ¹

Państwa Członkowskie zapewnią, co następuje:

1) wszystkie gospodarstwa stosują się do następujących wymagań:

a) pozbawiony przeszkód obszar podłoża dla każdej świni odsadzonej od matki lub przeznaczonej na chów, trzymanej w grupie, z wyłączeniem loszek po pokryciu i macior, musi wynosić co najmniej:

Żywa waga, kg	m^2
Do 10	0,15
Powyżej 10 do 20	0,20
Powyżej 20 do 30	0,30
Powyżej 30 do 50	0,40
Powyżej 50 do 85	0,55
Powyżej 85 do 110	0,65
Więcej niż 110	1,00

b) całkowity, pozbawiony przeszkód obszar podłoża dostępny dla każdej loszki po pokryciu i/lub maciory, gdy loszki i/lub maciory są trzymane w grupach, musi wynosić, odpowiednio, co najmniej 1,64 m² i 2,25 m². Gdy zwierzęta te są trzymane w grupach o wielkości mniejszej niż 6 sztuk, to pozbawiony przeszkód obszar podłoża musi być zwiększony o 10 %. Gdy zwierzęta te są trzymane w grupach o wielkości 40 lub więcej sztuk, to pozbawiony przeszkód obszar podłoża może być zmniejszony o 10 %;

2) obowiązują następujące wymagania dotyczące powierzchni podłoża:

a) dla loszek po pokryciu i prośnych macior: część powierzchni wymaganej przez ust. 1 lit. b), równa co najmniej 0,95 m² na loszkę i co najmniej 1,3 m² na maciorę, musi być stałym litym podłożem, którego maksymalnie 15 % jest zarezerwowane na otwory drenujące;

b) gdy dla świń trzymanych w grupach stosuje się podłoże z desek:

i) maksymalna szerokość otworów musi wynosić:

– 11 mm dla prosiąt,

– 14 mm dla świń odsadzonych od maciory,

– 18 mm dla świń przeznaczonych na chów,

– 20 mm dla loszek po pokryciu i macior;

ii) minimalna szerokość deski musi wynosić:

– 50 mm dla prosiąt i świń odsadzonych od maciory, oraz

– 80 mm dla świń przeznaczonych na chów, loszek po pokryciu i macior;

3) zabroniona jest budowa lub przeróbka pomieszczeń, w których maciory i loszki są uwiązane. Od dnia 1 stycznia 2006 r. zabrania się stosowania pęt wobec macior i loszek;

4) a) maciory i loszki trzyma się w grupach w trakcie okresu rozpoczynającego się od 4 tygodni po pokryciu do 1 tygodnia przed przewidywanym czasem prosienia się. Kojec, w którym trzyma się grupę musi mieć boki dłuższe niż 2,8 m. Gdy mniej niż 6 sztuk jest trzymanych w grupie, to kojec, w którym znajduje się grupa musi mieć boki dłuższe niż 2,4 m;

b) na zasadzie odstępstwa od przepisów lit. a), maciory i loszki hodowane w gospodarstwach posiadających mniej niż 10 macior mogą być trzymane oddzielnie podczas okresu wymienionego w lit. a), pod warunkiem, że będą w stanie łatwo obrócić się dookoła w swoich boksach;

5) bez uszczerbku dla wymagań określonych w Załączniku, odpowiadając stosownym wymaganiom niniejszego Załącznika, maciory i loszki powinny mieć przynajmniej stały dostęp do materiału manipulacyjnego;

6) maciory i loszki trzymane w grupach muszą być karmione przy zastosowaniu systemu, który zapewni, że każda sztuka będzie w stanie uzyskać wystarczającą ilość pożywienia, nawet przy obecności konkurentów do pokarmu;

7) aby zaspokoić ich głód i potrzebę żucia, wszystkie maciory luźne i loszki muszą otrzymywać wystarczającą ilość objętościowego lub wysokowłóknistego, jak również wysokoenergetycznego pokarmu;

8) świnie, które muszą być trzymane w grupach, które są szczególnymi agresorami, które zostały zaatakowane przez inne świnie, albo które są chore lub zranione, mogą być czasowo trzymane w oddzielnych kojcach. W takim przypadku, oddzielny kojec powinien pozwolić zwierzęciu na łatwe obrócenie się dookoła, jeżeli nie jest to sprzeczne ze szczególnym zaleceniem weterynaryjnym;

9) od dnia 1 stycznia 2003 r. przepisy określone w pkt 1 lit. b), ust. 2, 4, 5 oraz pkt 8 zdanie ostatnie stosuje się do wszystkich gospodarstw nowo zbudowanych lub przebudowanych, albo wprowadzonych do użytkowania po raz pierwszy po tej dacie. Od dnia 1 stycznia 2013 r. przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich gospodarstw.

Przepisów określonych w pkt 4 lit. a) nie stosuje się do gospodarstw posiadających mniej niż 10 macior.

Artykuł  4

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby warunki hodowli świń były zgodne z ogólnymi przepisami, ustanowionymi w Załączniku.

Jednakże, do dnia 30 czerwca 1995 r. właściwe władze Państw Członkowskich mogą zatwierdzić odstępstwa od przepisów pkt 3, 5, 8 i 11 rozdziału I Załącznika.

2. Ponadto przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy Komisja, w porozumieniu z Państwami Członkowskimi, wyda zalecenie określające dodatkowe minimalne normy ochrony świń, stanowiące uzupełnienie norm podanych w Załączniku.

Artykuł  5

Przepisy określone w Załączniku mogą zostać zmienione w związku z postępem naukowym, zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10.

Artykuł  5a ²

Państwa Członkowskie zapewniają, że

1) każda osoba, która zatrudnia lub angażuje osoby do zajmowania się świniami, zapewnia, że osoba zajmująca się zwierzętami otrzymała instrukcje i wytyczne na temat odpowiednich przepisów art. 3 i Załącznika;

2) dostępne są właściwe kursy szkoleniowe. W szczególności takie kursy szkoleniowe muszą skupiać się na aspektach opieki.

Artykuł  6 ³

1. W miarę możliwości przed dniem 1 stycznia 2005 r., a ostatecznie do dnia 1 lipca 2005 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie, sporządzone oparciu o opinię Naukowego Komitetu ds. zdrowia zwierząt i ich dobrostanu. Sprawozdanie zostaje sporządzone z uwzględnieniem konsekwencji socjoekonomicznych, konsekwencji sanitarnych, skutków środowiskowych i różnych warunków klimatycznych. Bierze również pod uwagę rozwój technik i systemów hodowli trzody chlewnej oraz przetwarzaniem mięsa, który prawdopodobnie zredukowałby potrzebę uciekania się do chirurgicznej kastracji. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, sprawozdaniu będą towarzyszyć właściwe propozycje legislacyjne w sprawie skutków różnych przydziałów przestrzeni i rodzajów podłoża, właściwych dla dobrostanu świń odsadzonych od maciory i przeznaczonych na chów. Rada podejmuje decyzję kwalifikowaną większością głosów.

2. Nie później niż dnia 1 stycznia 2008 r. Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie, przygotowane na podstawie opinii Naukowego Komitetu ds. Zdrowia Zwierząt i Ich Dobrostanu.

Sprawozdanie to obejmie w szczególności:

a) skutki zagęszczenia inwentarza, włączając w to rozmiar grupy i metody grupowania zwierząt w różnych systemach gospodarki rolnej, na dobrostan, włączając zdrowie świń;

b) wpływ konstrukcji zagrody i różnych rodzajów podłoża na dobrostan, włączając zdrowie świń, biorąc pod uwagę różne warunki klimatyczne;

c) czynniki ryzyka związane z odgryzaniem ogona i zalecenia dotyczące ograniczenia potrzeby obcinania ogona;

d) dalszy rozwój systemów grupowego przebywania prośnych macior, uwzględniając zarówno aspekty patologiczne, zootechniczne, fizjologiczne i etiologiczne różnych systemów oraz różne warunki klimatyczne, jak i wpływ tych systemów na zdrowie i środowisko;

e) ustalenie wymagań dotyczących przestrzeni, włączając w to obszar do pokrycia, dla oddzielnie przebywających dorosłych knurów hodowlanych;

f) dalszy rozwój systemów swobodnego przebywania dla macior w obszarze do krycia oraz dla prośnych macior, co spełnia potrzeby macior bez przetrwania prosiaka;

g) postawy i zachowania konsumentów w stosunku do wieprzowiny w przypadku różnych poziomów poprawy w dobrostanie zwierząt;

h) socjoekonomiczne implikacje różnych systemów hodowli świń i ich oddziaływania na ekonomicznych partnerów Wspólnoty.

Sprawozdaniu mogą towarzyszyć, jeśli konieczne, stosowne propozycje legislacyjne.

Artykuł  7

1. Państwa Członkowskie zapewniają że kontrole zostaną przeprowadzone przez właściwe władze w celu sprawdzenia, czy przepisy niniejszej dyrektywy i Załącznika do niej są przestrzegane.

Kontrole takie, które mogą być prowadzone przy okazji innych kontroli, w każdym roku obejmują statystycznie reprezentatywną próbkę różnych systemów hodowli, stosowanych w każdym Państwie Członkowskim.

2. Zgodnie z procedurą określoną w art. 10 Komisja określa zbiór zasad, które stosuje się przy prowadzeniu kontroli, o których mowa w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję co dwa lata, w terminie do ostatniego roboczego dnia kwietnia, a po raz pierwszy do dnia 30 kwietnia 1996 r., o wynikach inspekcji przeprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem w okresie poprzednich dwóch lat, podając liczbę przeprowadzonych inspekcji w stosunku do łącznej liczby gospodarstw działających na ich obszarze.

Artykuł  8

Zwierzęta importowane z krajów nie będących Państwami Członkowskimi, muszą, odnośnie do wymogów dotyczących warunków utrzymania w okresie hodowli, być traktowane w sposób co najmniej równorzędny do sposobu traktowania zwierząt pochodzących z obszaru Wspólnoty, będącego przedmiotem niniejszej dyrektywy. Wymóg ten musi zostać zawarty na świadectwach wydawanych przez właściwe władze krajów nie będących Państwami Członkowskimi.

Artykuł  9

W celu zagwarantowania jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy, eksperci Komisji w zakresie weterynarii mają prawo, o ile jest to konieczne, przeprowadzać kontrole na miejscu przy współpracy z właściwymi władzami. Osoby przeprowadzające takie kontrole stosują specjalne środki higieny osobistej w celu wykluczenia ryzyka przeniesienia chorób.

Państwo Członkowskie, na którego obszarze przeprowadzana jest kontrola, zobowiązane jest udzielać ekspertom wszelkiej niezbędnej pomocy w wykonywaniu ich zadań. Komisja powiadamia właściwe władze danego Państwa Członkowskiego o wynikach tych kontroli. Właściwe władze danego Państwa Członkowskiego podejmują wszelkie środki, jakie są niezbędne w celu uwzględnienia wyników kontroli.

W stosunkach z krajami nie będącymi Państwami Członkowskimi stosuje się przepisy rozdziału III dyrektywy 91/496/EWG⁽⁷⁾.

Ogólne zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10.

Artykuł  10 ⁴

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽⁸⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁹⁾.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, w tym wszelkie sankcje, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 1 stycznia 1994 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Jednakże, od daty określonej w ust. 1, Państwa Członkowskie mogą, zgodnie z ogólnymi przepisami Traktatu, utrzymać lub stosować na swoim terytorium przepisy dotyczące ochrony świń ostrzejsze niż przepisy ustanowione niniejszą dyrektywą. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o wszelkich takich środkach.

Artykuł  12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 listopada 1991 r.

	W imieniu Rady
	P. BUKMAN
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 214 z 21.8.1989, str. 31.

⁽²⁾ Dz.U. C 113 z 7.5.1990, str. 183.

⁽³⁾ Dz.U. C 62 z 12.3.1990, str. 40.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 323 z 17.11.1978, str. 12.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 76 z 23.3.1987, str. 185.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/496/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56)

⁽⁷⁾ Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIK  ⁵

ROZDZIAŁ I

WARUNKI OGÓLNE

W uzupełnieniu odpowiednich przepisów Załącznika do dyrektywy 98/58/WE stosuje się następujące wymagania:

1. W części budynku, gdzie trzymane są świnie, należy unikać ciągłego hałasu o poziomie 85 dB. Unika się stałego lub nagłego hałasu.

2. Świnie muszą być trzymane w pomieszczeniach, w których natężenie światła wynosi nie mniej niż 40 luksów przez co najmniej osiem godzin dziennie.

3. Pomieszczenia dla świń muszą być zbudowane w taki sposób, aby każda świnia mogła:

– mieć dostęp do miejsca leżenia, w którym będzie miała komfort fizyczny i termiczny, z odpowiednim odprowadzeniem nieczystości oraz czystego, a także w którym wszystkie zwierzęta mogą leżeć w tym samym czasie,

– odpoczywać i wstawać normalnie,

– widzieć inne świnie; jednakże w tygodniu poprzedzającym przewidywany czas prosienia i podczas prosienia maciory i loszki mogą być trzymane poza zasięgiem widzenia innych świń.

4. Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 5 świnie muszą mieć stały dostęp do wystarczającej ilości materiału, takiego jak: słoma, siano, drewno, trociny, kompost grzybniowy, torf lub mieszanki takich materiałów, pozwalającego im na czynności badawcze i manipulacyjne, bez narażenia na szwank zdrowia zwierząt.

5. Podłogi muszą być gładkie, lecz nie śliskie, w celu zapobieżenia urazom świń oraz tak zaprojektowane, skonstruowane i utrzymywane, aby nie powodowały zranień lub cierpienia u świń. Muszą być one dostosowane do wielkości i masy świń i, jeśli nie ma ściółki, muszą mieć sztywną, równą i trwałą powierzchnię.

6. Wszystkie świnie muszą być karmione co najmniej raz dziennie. Jeśli świnie są karmione w grupach i nie są karmione ad libitum lub jeżeli są karmione przy użyciu systemu automatycznego podawania paszy, każda świnia musi mieć dostęp do paszy w tym samym czasie, co inne świnie w grupie.

7. Wszystkie świnie w wieku powyżej dwóch tygodni muszą mieć stały dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody.

8. Wszelkie działania, których przedmiotem jest interwencja wykonywana w celach innych niż terapeutyczne lub diagnostyczne, albo w celach identyfikacji świń zgodnie z odnośnym ustawodawstwem, a które w rezultacie prowadzą do uszkodzenia lub utraty wrażliwej części ciała albo zmiany układu kostnego, są zakazane, z wyjątkiem:

– jednolitego skracania kłów u prosiąt przez ścieranie lub przycinanie, nie później niż siódmego dnia życia prosiąt, z pozostawieniem nienaruszonej, gładkiej powierzchni; długość kłów knurów może być skracana, w miarę potrzeby, aby zapobiec urazom innych zwierząt, albo ze względów bezpieczeństwa,

– obcinania części ogona,

– kastracji samców świń poprzez zastosowanie innych środków niż przerwanie ciągłości tkanek,

– kolczykowania nosa, tylko wtedy gdy zwierzęta są trzymane na wolnym powietrzu i zgodnie z ustawodawstwem krajowym.

Ani obcinania ogona, ani skracania kłów u prosiąt nie wolno wykonywać rutynowo, lecz tylko wtedy, gdy istnieją dowody na to, że wystąpiły obrażenia wymion macior lub uszu lub ogonów pozostałych świń. Przed wykonaniem tych zabiegów należy podjąć inne środki, żeby zapobiec obgryzaniu ogonów i innym zachowaniom, biorąc pod uwagę cechy środowiska i zagęszczenie hodowli. Z tego powodu nieodpowiednie warunki środowiskowe lub systemy zarządzania muszą być zmienione.

Każdy z zabiegów opisanych powyżej musi być wykonywany wyłącznie przez lekarza weterynarii albo osobę przeszkoloną, zgodnie z art. 5 niniejszej dyrektywy, doświadczoną w wykonywaniu technik stosowanych z użyciem właściwych środków i z zachowaniem właściwej higieny. Jeżeli kastrację lub obcinanie ogonów przeprowadza się po siódmym dniu życia zwierząt, należy je wykonać wyłącznie po zastosowaniu środka znieczulającego i dodatkowego długotrwałego znieczulenia podanego przez lekarza weterynarii.

ROZDZIAŁ  II

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII ŚWIŃ

A. KNURY

Zagrody knurów muszą być zlokalizowane i zbudowane tak, aby umożliwiały knurom obracanie się wkoło, słyszenie, wąchanie i widzenie innych świń oraz aby zapewnić im czyste miejsce do odpoczynku. Podłoga bez przeszkód, przypadająca na dorosłego knura, musi wynosić co najmniej 6 m².

Gdy kojce są wykorzystywane również do naturalnego zapłodnienia, powierzchnia podłoża przypadająca na dorosłego knura musi wynosić co najmniej 10 m² i kojec musi być wolny od przeszkód. Począwszy od dnia 1 stycznia 2003 r. niniejszy przepis stosuje się do wszystkich gospodarstw nowo zbudowanych lub przebudowanych albo wprowadzonych do użytku po raz pierwszy po tej dacie. Od dnia 1 stycznia 2005 r. niniejszy przepis stosuje się do wszystkich gospodarstw.

B. MACIORY I LOSZKI

1. Podejmuje się środki celem ograniczenia do minimum agresji w grupach.

2. Ciężarne maciory i loszki muszą być, w razie konieczności, poddane kuracjom przeciw pasożytom zewnętrznym i wewnętrznym. Ciężarne maciory i loszki umieszczane w legowiskach dla macior z prosiętami muszą być całkowicie oczyszczone z pasożytów.

3. W tygodniu poprzedzającym spodziewany czas prosienia się maciory i loszki muszą otrzymać w wystarczającej ilości odpowiedni materiał do zagnieżdżania, o ile nie jest to technicznie wykonalne za pomocą systemu odprowadzania gnojowicy, wykorzystywanego w danym gospodarstwie hodowlanym.

4. Dla ułatwienia prosienia się w sposób naturalny lub wymagający pomocy za maciorą lub loszką musi znajdować się wolna powierzchnia.

5. Klatki dla macior, w których trzyma się maciory swobodnie, należy zaopatrzyć w zabezpieczenia do ochrony prosiąt, takie jak barierki.

C. PROSIĘTA

1. Część całej podłogi, wystarczająca, aby zwierzęta mogły odpoczywać wspólnie w tym samym czasie, musi być trwała albo pokryta matą, albo wyściełana słomą lub innym odpowiednim materiałem.

2. Jeżeli używa się legowisk dla macior z prosiętami, prosięta muszą mieć dostatecznie dużo miejsca, aby maciora mogła je bez trudu karmić.

3. Prosiąt, które mają mniej niż 28 dni, nie wolno odsadzać od maciory, chyba że dobrostan i zdrowie matki lub prosiąt mogą być narażone.

Jednakże prosięta mogą być odsadzone od maciory do siedmiu dni wcześniej, jeżeli są przemieszczane do specjalistycznych pomieszczeń, które są opróżniane i gruntownie czyszczone oraz dezynfekowane przed wprowadzeniem nowej grupy i które są odseparowane od pomieszczeń, gdzie trzymane są maciory, w celu zminimalizowania przenoszenia chorób na prosięta.

D. PROSIĘTA ODSADZONE I ŚWINIE NA CHÓW

1. Jeżeli świnie trzymane są w grupach, należy podjąć środki zapobiegające walkom, które wykraczają poza normalne zachowanie.

2. Powinno się je trzymać w stałych grupach, w miarę możliwości unikając ich mieszania. Jeżeli świnie niezaznajomione ze sobą muszą być pomieszane, powinno to być w miarę możliwości dokonane, gdy są one jak najmłodsze, najlepiej przed upływem tygodnia lub najpóźniej tydzień po odsadzeniu. Gdy świnie są pomieszane, muszą mieć zapewnione odpowiednie możliwości ucieczki i ukrycia się przed innymi świniami.

3. W przypadku gdy pojawiają się oznaki ostrej walki, niezwłocznie muszą być zbadane przyczyny i podjęte właściwe środki, takie jak dostarczenie zwierzętom, jeśli to możliwe, dużej ilości słomy albo innych materiałów do badania. Zwierzęta narażone na ryzyko lub szczególnie agresywne muszą być trzymane oddzielnie od grupy.

4. Podanie leków uspokajających w celu ułatwienia mieszania musi być ograniczone do wyjątkowych okoliczności i może nastąpić wyłącznie po konsultacji z lekarzem weterynarii.

¹ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 2001/88/WE z dnia 23 października 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.316.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 grudnia 2001 r.

² Art. 5a dodany przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2001/88/WE z dnia 23 października 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.316.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 grudnia 2001 r.

³ Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 2001/88/WE z dnia 23 października 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.316.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 grudnia 2001 r.

⁴ Art. 10:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 2001/88/WE z dnia 23 października 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.316.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 grudnia 2001 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

⁵ Załącznik zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2001/93/WE z dnia 9 listopada 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.316.36) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 21 grudnia 2001 r.