Decyzja 86/130/EWG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1986.101.37

Akt utracił moc
Wersja od: 28 lipca 1994 r.

DECYZJA KOMISJI
z dnia 11 marca 1986 r.
ustanawiająca metody monitorowania osiągnięć i metody oceny wartości genetycznej zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła
(86/130/EWG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 77/504/EWG z 25 lipca 1977 r. w sprawie zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła (1), ostatnio zmienioną Aktem Przystąpienia Grecji, w szczególności jego art. 6 ust. 1 tiret pierwsze,

a także mając na uwadze, co następuje:

na mocy art. 6 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 77/504/EWG określenie, zgodnie z art. 8 powyższej dyrektywy, metod monitorowania osiągnięć i metod oceny wartości genetycznej bydła należy do obowiązków Komisji;

metody monitorowania osiągnięć oraz metody oceny wartości genetycznej bydła, stosowane obecnie w Państwach Członkowskich, są zasadniczo podobne;

dlatego niezbędne jest dalsze zbliżenie tych metod w celu zapewnienia porównywalnych wyników;

środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zootechniki,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Metody monitorowania osiągnięć oraz metody oceny wartości genetycznej czystorasowych zwierząt hodowlanych gatunków bydła są ustanowione w Załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 marca 1986 r.
W imieniu Komisji
Frans ANDRIESSEN
Wiceprzewodniczący

______

(1) Dz.U. L 206 z 12.08.1977, str. 8.

ZAŁĄCZNIK 1

I. Właściwe władze Państw Członkowskich zobowiązane są zatwierdzić organy odpowiedzialne za ustanowienie zasad rejestrowania osiągnięć i oceny wartości genetycznej oraz za publikację wyników oceny zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła. Nazwy zatwierdzonych organów muszą zostać podane do wiadomości Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim.

Organy te powinny w szczególności uwzględniać metody prowadzenia rejestrów, wzór opisu osiągnięć, statystyczne metody analizy i parametry genetyczne używane do oceny każdej cechy.

II. Rejestrowanie osiągnięć

Wszystkie dane muszą być rejestrowane pod nadzorem uprawnionego organu.

1. Cechy produkcyjne wołowiny

a) osiągnięcie indywidualne i/lub badanie potomstwa w stacji

i) Podaje się metodę badania i liczbę zwierząt.

ii) W protokole z badania podaje się następujące informacje:

– warunki przyjmowania do stacji,

– w stosownych przypadkach, osiągnięcie badanych zwierząt w gospodarstwie, przed wprowadzeniem ich do stacji,

– tożsamość właściciela badanych zwierząt, do celów indywidualnych badań osiągnięć,

– maksymalny wiek badanych zwierząt wprowadzanych do stacji i rozpiętość wieku zwierząt obecnie przebywających w stacji,

– długość czasu adaptacji i okresy prowadzenia badań w stacji,

– rodzaj diety i system żywienia.

iii) Rejestrowane cechy: minimalne cechy, jakie należy rejestrować obejmują przyrost żywej wagi i rozwój tkanek mięśniowych (struktura wołowiny) oraz, jeżeli to możliwe, inne cechy takie jak przetwarzanie paszy w organizmie zwierzęcym oraz cechy tuszy po uboju.

Wyspecjalizowane jednostki mogą działać jako stacje pod nadzorem uprawnionego organu.

b) Badanie w terenie (w gospodarstwie)

Metoda badania i metoda oceny wyników musi zostać podana przez uprawniony organ. Minimalne cechy, jakie należy rejestrować obejmują żywą wagę i wiek oraz, jeżeli to możliwe, inne cechy takie jak struktura wołowiny.

c) Badanie poprzez dokonanie przeglądu danych z gospodarstw oraz punktów sprzedaży i uboju

W zależności od dostępności danych oraz możliwości, rejestracji podlegają następujące dane: żywa waga i waga tuszy po uboju, cena sprzedaży, klasa tuszy zgodnie ze wspólnotowym schematem klasyfikacji tusz, jakość mięsa i inne cechy wołowiny.

2. Rejestr mleczności

Rejestrowanie danych dotyczących produkcji mlecznej musi być zgodne z zasadami ustalonymi przez kompetentne organy międzynarodowe (np.: Międzynarodowy Komitet ds. rejestracji zwierząt(ICAR)).

3. Reprodukcja (cechy drugorzędne)

Ocena płodności, zdolności cielenia się i długowieczności musi zostać oparta na danych dotyczących zapłodnienia (np.: wskaźnik niepowtarzalności), wyników w zakresie ocieleń i wieku produkcyjnego (np.: wiek, w jakim dokonuje się uboju, długości życia produkcyjnego).

4. Ocena morfologiczna (rodzaj)

Klasyfikacji morfologicznej dokonuje się przy użyciu zatwierdzonego systemu rejestrującego.

III. Ocena genetyczna

1. Zasady

Ocena genetyczna zwierząt hodowlanych musi zostać przeprowadzona pod nadzorem uprawnionych organów i musi obejmować następujące cechy w zakresie osiągnięć, zgodnie z celami selekcji:

– cechy produkcji mlecznej dla zwierząt ras mlecznych,

– cechy produkcji wołowiny dla zwierząt ras bydła,

– cechy produkcji mlecznej i wołowiny dla ras o podwójnym przeznaczeniu.

Ponadto, zaleca się, by ocena genetyczna obejmowała także cechy osiągnięć reprodukcyjnych i morfologicznych dla ras, u których praktykuje się rejestrowanie tych cech.

Wartość hodowlaną zwierząt oblicza się na podstawie wyników osiągnięć jednostki i/lub jej krewnych.

Metody statystyczne stosowane w ocenie genetycznej muszą być zgodne z zasadami ustalonymi przez kompetentne międzynarodowe organy (np. ICAR) i powinny gwarantować ocenę genetyczną wolną od wpływów podstawowych czynników środowiskowych i struktury danych.

Wiarygodność oceny genetycznej musi być mierzona jako współczynnik określania, zgodnie z zasadami przyjętymi przez właściwe organy międzynarodowe (np. ICAR). Przy publikowaniu wyników oceny podaje się dane dotyczące oceny oraz jej wiarygodność.

Cechy genetyczne i genetyczne defekty zwierzęcia, stwierdzone przez urzędowe organy wyznaczone do ich określania, publikuje się w porozumieniu z organizacjami lub stowarzyszeniami hodowców, uznanymi zgodnie z decyzją Komisji 84/247/EWG z dnia 27 kwietnia 1984 r. ustanawiającą kryteria uznawania stowarzyszeń i organizacji hodowców, którzy prowadzą lub zakładają księgi hodowlane bydła czystorasowego(1).

2. Ocena genetyczna buhajów do celów sztucznego zapłodnienia

Buhaje muszą zostać poddane ocenie genetycznej obowiązkowych cech i wartości rozrodczych, która to ocena podlega publikacji. Inne dostępne wartości rozrodcze także muszą zostać opublikowane.

Przepisy te nie mają zastosowania do ras zagrożonych wyginięciem.

a) Ocena genetyczna buhajów do celów sztucznego zapłodnienia w odniesieniu do cech produkcji mlecznej

Ocena genetyczna cech dotyczących mleczności musi obejmować ocenę mleczności oraz zawartość mleka (zawartość procentowa tłuszczu i białka), a także pozostałe dostępne dane dotyczące genetycznych cech mogących mieć pozytywny wpływ na cechy związane z mlecznością.

Minimalna wiarygodność oceny genetycznej buhajów A1 z ras mlecznych musi wynosić przynajmniej 0,5 dla głównych cech produkcyjnych, zgodnie z zasadami ICAR, z uwzględnieniem wszystkich informacji dotyczących krewnych.

b) Ocena genetyczna buhajów do celów sztucznego zapłodnienia w odniesieniu do cech produkcji wołowiny

Oceny genetycznej przedmiotowych buhajów dokonuje się na podstawie jednej z podanych niżej metod badania osiągnięć:

i) indywidualne badanie osiągnięć w stacji;

ii) badanie potomków i/lub rodzeństwa w stacji lub w wyspecjalizowanych jednostkach;

iii) badanie potomków i/lub rodzeństwa w gospodarstwie; w sposób polegający na rozprowadzeniu potomstwa do zarejestrowanych stad, w celu umożliwienia oceny porównawczej buhajów;

iv) badanie potomków i/lub rodzeństwa poprzez zbieranie danych w gospodarstwach, na licytacjach lub w rzeźniach, w sposób umożliwiający dokonanie oceny porównawczej buhajów.

W przypadku rejestrowania wagi tusz oraz, w odpowiednim przypadku, cech dotyczących jakości mięsa, wzrostu osiągnięć oraz wyników w zakresie ocieleń, cechy te, podobnie jak inne istotne cechy, muszą zostać włączone do oceny genetycznej buhaja.

______

(1) Dz.U. L 125 z 12.5.1984, str. 58.

1 Załącznik zmieniony przez art. 1 decyzji nr 94/515/WE z dnia 27 lipca 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.207.30) zmieniającej nin. decyzję z dniem 28 lipca 1994 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.