Konwencja w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w Południowo-Wschodnim Oceanie Atlantyckim. Windhoek.2001.04.20.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2001.111.16

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 kwietnia 2001 r.

KONWENCJA W SPRAWIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA ZASOBAMI POŁOWOWYMI W POŁUDNIOWO-WSCHODNIM OCEANIE ATLANTYCKIM

Umawiające się Strony niniejszej Konwencji,

ZAANGAŻOWANE w zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania wszelkich żywych zasobów morskich w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim, oraz zabezpieczenie środowiska i ekosystemów morskich, w których występują zasoby,

UZNAJĄC pilną i stałą potrzebę skutecznej ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w pełnych morzach południowo-wschodniego Oceanu Atlantyckiego,

UZNAJĄC odpowiednie postanowienia Konwencji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, Umowę w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, z 1995 roku, oraz uwzględniając Porozumienie FAO o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu, z 1993 roku, oraz Kodeks Postępowania FAO dla odpowiedzialnego rybołówstwa, z 1995 roku,

UZNAJĄC obowiązki państw do współpracy między sobą w dziedzinie ochrony i zarządzania żywymi zasobami w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim,

ZDECYDOWANI na wykonanie i wprowadzenie w życie podejścia ostrożnościowego do zarządzania zasobami połowowymi, w zgodności z zasadami wymienionymi w Umowie w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, 1995 roku, oraz z Kodeksem Postępowania FAO dla odpowiedzialnego rybołówstwa, 1995 roku,

UZNAJĄC, że długoterminowa ochrona i zrównoważone użytkowanie zasobów połowowych pełnego morza, wymagają współpracy między państwami poprzez odpowiednie regionalne lub subregionalne organizacje, które uzgadniają w tym celu niezbędne środki,

ZAANGAŻOWANE w odpowiedzialne rybołówstwo,

STWIERDZAJĄC, że państwa nadbrzeżne ustanowiły obszary jurysdykcji krajowej zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, oraz zasadami ogólnymi prawa międzynarodowego, w ramach którego korzystają ze swoich suwerennych praw do celów badania i wykorzystywania, ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi,

PRAGNĄC współpracy z państwami nadbrzeżnymi oraz z innymi państwami i organizacjami posiadającymi żywotny interes w zasobach połowowych południowo-wschodniego Oceanu Atlantyckiego dla zapewnienia zgodnych środków ochrony i zarządzania,

UZNAJĄC ekonomiczne i geograficzne uwarunkowania i szczególne wymagania państw rozwijających się oraz ich wspólnot nadbrzeżnych dotyczące sprawiedliwej korzyści z żywych zasobów morskich,

WZYWAJĄC państwa, które nie są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji, a które nie uzgodniły inaczej stosowania środków ochrony i zarządzania przyjętych na mocy niniejszej Konwencji, do nieupoważniania statków pływających pod ich banderą do uczestniczenia w połowach zasobów, które są przedmiotem niniejszej Konwencji,

PRZEKONANI, że ustanowienie organizacji dla długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów połowowych południowo-wschodniego Oceanu Atlantyckiego najlepiej służyłoby tym celom,

MAJĄC NA UWADZE, że osiągnięcie powyższego przyczyni się do realizacji sprawiedliwego i słusznego porządku ekonomicznego w interesie całej ludzkości, w szczególności w szczególnych interesów i potrzeb państw rozwijających się,

UZGODNILI, co następuje:

Artykuł  1

Stosowanie pojęć

Do celów niniejszej Konwencji:

a) "Konwencja z 1982 roku" oznacza Konwencję Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku;

b) "Umowa z 1995 roku" oznacza Umowę w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi, z 1995 roku;

c) "Państwo nadbrzeżne" oznacza każdą Umawiającą się Stronę, której wody będące pod jurysdykcją krajową sąsiadują z obszarem objętym Konwencją;

d) "Komisja" oznacza Komisję Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, ustanowioną na podstawie artykułu 5;

e) "Umawiająca się Strona" oznacza każde państwo lub każdą regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się niniejszą Konwencją i dla której Konwencja jest obowiązująca;

f) "środek kontroli" oznacza każdą decyzję lub działanie przyjęte przez Komisję, dotyczące obserwacji, kontroli, zgodności i stosowania na podstawie artykułu 16;

g) "organizacja do spraw zarządzania rybołówstwem" oznacza każdą organizację międzyrządową, która posiada kompetencje do podejmowania środków prawnych w odniesieniu do żywych zasobów morskich;

h) "połowy" oznaczają:

i) rzeczywiste lub zamierzone poszukiwanie, złowienie, przejęcia lub zebranie zasobów połowowych;

ii) angażowanie się we wszelkie działania, które z racjonalnego punktu widzenia mogą skutkować lokalizowaniem, łowieniem, przejmowaniem lub odławianiem zasobów połowowych w każdym celu, włącznie z badaniami naukowymi;

iii) umiejscawianie, poszukiwania lub odzyskiwanie urządzeń powodujących koncentrację w odniesieniu do zasobów połowowych lub powiązanego sprzętu włącznie z radiolatarniami;

iv) wszelkie działania na morzu wspomagające lub przygotowawcze, dla działalności określonej w niniejszej definicji, z wyjątkiem działań w nagłych wypadkach związanych ze zdrowiem i bezpieczeństwem członków załogi lub bezpieczeństwem statku, lub

v) użycie statku powietrznego w odniesieniu do działania określonego w niniejszej definicji, z wyjątkiem lotów ratunkowych związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem członków załogi lub bezpieczeństwem statku;

i) "jednostka połowowa" oznacza jednostkę połowową wymienioną w artykule 1 ustęp 3 Umowy z 1995 roku;

j) "statek rybacki" oznacza każdy statek użyty lub przeznaczony do użycia w celach handlowego wykorzystania zasobów połowowych, włącznie ze statkami macierzystymi i wszelkimi innymi statkami bezpośrednio zaangażowanymi w takie operacje połowowe, oraz statki biorące udział w przeładunku;

k) "badawczy statek rybacki" oznacza statek zaangażowany w połowy, jak określono w literze h), do celów naukowobadawczych, włącznie ze statkami o stałym charakterze badawczym lub statkami normalnie zaangażowanymi w handlowe operacje połowowe, lub działalność wspierającą połowy;

l) "zasoby połowowe" oznaczają zasoby ryb, mięczaków, skorupiaków i innych gatunków osiadłych w obszarze objętym Konwencją, wyłączając:

i) gatunki osiadłe podległych jurysdykcji w zakresie rybołówstwa państw nadbrzeżnych, na podstawie artykułu 77 ustęp 4 Konwencji z 1982 roku; oraz

ii) gatunki masowo migrujące wymienione w załączniku I do Konwencji z 1982 roku;

m) "państwo bandery" oznacza, o ile nie wskazano inaczej:

i) państwo, którego statki są uprawnione do pływania pod jego banderą; lub

ii) regionalną organizację integracji gospodarczej, której statki są uprawnione do pływania pod banderą Państwa Członkowskiego tej regionalnej organizacji integracji gospodarczej;

n) "żywe zasoby morskie" oznaczają wszelkie żywe elementy ekosystemów morskich, włącznie z ptakami morskimi;

o) "regionalna organizacja integracji gospodarczej", o ile nie określono inaczej, oznacza regionalną organizację integracji gospodarczej, której wszystkie Państwa Członkowskie przekazały uprawnienia w sprawach objętych niniejszą Konwencją, włącznie z upoważnieniem podejmowania decyzji wiążących dla Państw Członkowskich w wymienionych sprawach; oraz

p) "przeładunek" oznacza rozładunek całości lub części zasobów połowowych z pokładu statku rybackiego na inny statek rybacki na morzu lub w porcie, bez zarejestrowania towarów jako wyładowanych przez państwo portu.

Artykuł  2

Cel

Celem niniejszej Konwencji jest zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów połowowych na obszarze objętym Konwencją, poprzez skuteczne wprowadzanie w życie niniejszej Konwencji.

Artykuł  3

Zasady ogólne

Dla realizacji celu niniejszej Konwencji Umawiające się Strony, gdzie stosowne poprzez organizację, w szczególności:

a) podejmują środki, oparte o najlepsze dostępne dowody naukowe, w celu zapewnienia długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów połowowych, do których stosuje się niniejszą Konwencję;

b) stosują podejście ostrożnościowe zgodnie z artykułem 7;

c) stosują postanowienia niniejszej Konwencji odnoszące się do zasobów połowowych, należycie uwzględniając oddziaływanie operacji połowowych na gatunki ekologicznie pokrewne, takie jak ptaki morskie, walenie, foki i żółwie morskie;

d) przyjmują, w miarę potrzeby, środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do gatunków należących do tego samego ekosystemu co odławiane zasoby połowowe lub związanych z nimi, lub zależnych od nich;

e) zapewniają, aby praktyki połowowe i środki zarządzania uwzględniały w należyty sposób potrzebę minimalizowania szkodliwego oddziaływania na żywe zasoby morskie jako całość, oraz

f) chronią bioróżnorodność środowiska morskiego.

Artykuł  4

Stosowanie geograficzne

Z wyjątkiem sytuacji, gdy przewidziano inaczej, niniejszą Konwencję stosuje się w ramach obszaru objętego Konwencją, obejmującego wszystkie wody poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej, w obszarze wyznaczonym linią łączącą następujące punkty wzdłuż równoleżników szerokości i południków długości geograficznej:

– poczynając od zewnętrznej granicy wód będących pod jurysdykcją krajową w punkcie 6^o na południe, stamtąd prosto na zachód wzdłuż 6^o równoleżnika południowego do 10^o południka zachodniego, stamtąd prosto na północ wzdłuż 10^o południka zachodniego do równika, stamtąd na zachód wzdłuż równika do 20^o południka zachodniego, stamtąd na południe wzdłuż 20^o południka zachodniego do 50^o równoleżnika południowego, stamtąd na wschód wzdłuż 50^o równoleżnika południowego do 30^o południka wschodniego, następnie na północ wzdłuż 30^o południka wschodniego do wybrzeża kontynentu afrykańskiego.

Artykuł  5

Organizacja

1. Umawiające się Strony niniejszym ustanawiają i uzgadniają utrzymanie Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, zwanej dalej "Organizacją".

2. Organizacja obejmuje:

a) Komisję,

b) Komitety Zgodności i Naukowy, jako organy pomocnicze, oraz wszelkie inne organy pomocnicze, które Komisja ustanawia od czasu do czasu w celu pomocy w osiągnięciu celu niniejszej Konwencji, oraz

c) Sekretariat.

3. Organizacja ma osobowość prawną i korzysta na terytorium każdej z Umawiających się Stron z takiej zdolności prawnej, jaka może być konieczna dla sprawowania jej funkcji i osiągnięcia celu niniejszej Konwencji. Przywileje i immunitety, jakie mają przysługiwać Organizacji i jej pracownikom na terytorium Umawiającej się Strony, są ustalane przez porozumienie między Organizacją a zainteresowaną Umawiającą się Stroną.

4. Językami urzędowymi Organizacji są angielski i portugalski.

5. Siedziba główna Organizacji zostaje ustanowiona w Namibii.

Artykuł  6

Komisja

1. Każda z Umawiających się Stron jest członkiem Komisji.

2. Każdy członek wyznacza jednego przedstawiciela do Komisji, któremu mogą towarzyszyć inni przedstawiciele oraz doradcy.

3. Funkcje Komisji obejmują:

a) określanie potrzeb w zakresie ochrony i zarządzania;

b) formułowanie i przyjmowanie środków ochrony i zarządzania;

c) ustalanie ogólnego dopuszczalnego połowu i/lub poziomów nakładu połowowego, uwzględniając współczynnik śmiertelności połowów, włącznie z gatunkami niebędącymi gatunkami docelowymi;

d) ustalanie rodzaju i zakresu uczestnictwa w połowach;

e) śledzenie stanu zasobów oraz gromadzenie, analizowanie i rozprowadzanie istotnych informacji dotyczących zasobów;

f) zachęcanie, wspieranie i, gdzie właściwe według porozumienia, koordynowanie badań naukowych w zakresie zasobów połowowych w obszarze objętym Konwencją i na wodach przyległych pod jurysdykcją krajową;

g) zarządzanie zasobami w oparciu o podejście ostrożnościowe, prowadzone zgodnie z artykułem 7;

h) ustanowienie właściwych mechanizmów współpracy dla skutecznego monitorowania, kontroli, nadzoru i stosowania;

i) podejmowanie środków dotyczących kontroli i wprowadzania w życie w ramach obszaru Konwencji;

j) rozwój środków dla przeprowadzania połowów do celów naukowo-badawczych;

k) ustanowienie zasad gromadzenia, przedkładania, weryfikacji, dostępu i wykorzystywania danych;

l) opracowanie i rozpowszechnianie dokładnych i kompletnych danych statystycznych dla zapewnienia dostępności najlepszych opinii naukowych, przy zachowaniu poufności, gdzie właściwe;

m) kierowanie Komitetami Zgodności i Naukowym, innymi organami pomocniczymi oraz sekretariatem;

n) zatwierdzanie budżetu Organizacji; oraz

o) prowadzenie innej działalności, która może być potrzebna do wypełniania jej funkcji.

4. Komisja uchwala swój regulamin.

5. Komisja przyjmuje środki, zgodne z prawem międzynarodowym, dla wspierania zgodności statków pływających pod banderą stron niebędących stronami Konwencji, za pomocą środków uzgodnionych przez Komisję.

6. Komisja uwzględnia w całej rozciągłości zalecenia i opinie Komitetów Naukowego i Zgodności przy formułowaniu swych decyzji. Komisja w szczególności, w pełni uwzględnia biologiczną jednolitość i inne biologiczne właściwości zasobów.

7. Komisja publikuje swoje obowiązujące środki ochrony, zarządzania i kontroli oraz, w stopniu, w jaki jest to praktycznie możliwe, zachowuje zapisy innych środków ochrony i zarządzania obowiązujących w obszarze objętym Konwencją.

8. Środki określone w ustępie 3 mogą obejmować:

a) ilość wszelkich gatunków możliwych do złowienia;

b) obszary i okresy, w których można prowadzić połowy;

c) rozmiar i płeć wszelkich gatunków, które można łowić;

d) narzędzia połowowe i technologię, jakie mogą być stosowane;

e) poziom nakładu połowowego, włącznie z numerami statków, rodzajami i wielkościami, jakie mogą być stosowane;

f) określenie regionów i subregionów;

g) inne środki regulujące rybołówstwo w celu ochrony gatunków, oraz

h) inne środki, które Komisja uzna za niezbędne dla osiągnięcia celu niniejszej Konwencji.

9. Środki ochrony i zarządzania oraz kontroli przyjęte przez Komisję zgodnie z niniejszą Konwencją wchodzą w życie zgodnie z artykułem 23.

10. Uwzględniając artykuły 116-119 Konwencji z 1982 roku, Komisja może zwrócić uwagę każdemu Państwu lub jednostce połowowej, która nie jest stroną niniejszej Konwencji, na wszelką działalność, która w opinii Komisji utrudnia wprowadzanie w życie celu niniejszej Konwencji.

11. Komisja zwraca uwagę każdej Umawiającej się Stronie na wszelką działalność, która w opinii Komisji podważa:

a) realizację przez Umawiającą się Stronę celu niniejszej Konwencji lub zgodności tej Umawiającej się Strony z jej zobowiązaniami na mocy niniejszej Konwencję, lub

b) zgodności Umawiającej się Strony z jej zobowiązaniami na mocy niniejszej Konwencji.

12. Komisja bierze pod uwagę środki ustanowione przez inne organizacje, które oddziałują na żywe zasoby morskie w obszarze objętym Konwencją oraz, bez uszczerbku dla celu niniejszej Konwencji, stara się zapewnić zgodność z takimi środkami.

13. Jeżeli Komisja ustala, że Umawiająca się Strona zaprzestała uczestnictwa w pracach Organizacji, Komisja zasięga opinii z zainteresowaną Umawiającą się Stroną i może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy o ile uzna to za właściwe.

Artykuł  7

Stosowanie podejścia ostrożnościowego

1. Komisja stosuje w szerokim zakresie podejście ostrożnościowe do ochrony i zarządzania oraz użytkowania zasobów połowowych w celu ochrony tych zasobów oraz zachowania środowiska morskiego.

2. Komisja zachowuje dużą ostrożność w przypadkach, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub nieodpowiednie. Brak właściwych informacji naukowych nie jest wykorzystywany jako powód opóźnienia lub zaniechania podjęcia środków ochrony i zarządzania.

3. Przy wprowadzaniu w życie niniejszego artykułu Komisja kieruje się najlepszą międzynarodową praktyką dotyczącą stosowania podejścia ostrożnościowego, włączając załącznik II do Umowy z 1995 roku oraz Kodeksu Postępowania FAO z 1995 roku dla odpowiedzialnego rybołówstwa.

Artykuł  8

Posiedzenia Komisji

1. Komisja odbywa coroczne posiedzenie oraz inne posiedzenia, jeżeli uważane są za niezbędne.

2. Pierwsze posiedzenie Komisji odbywa się w ciągu trzech miesięcy od wejścia w życie niniejszej Konwencji, pod warunkiem że wśród Umawiających się Stron są co najmniej dwa państwa prowadzące działalność połowową w obszarze objętym Konwencją. W każdym jednak przypadku pierwsze posiedzenie odbywa się w ciągu sześciu miesięcy od wejścia w życie Konwencji. Rząd Namibii zasięga opinii Umawiających się Stron dotyczącej pierwszego posiedzenia Komisji. Wstępny porządek dzienny posiedzenia przekazywany jest każdemu sygnatariuszowi i Umawiającej się Stronie w terminie nie krótszym niż jeden miesiąc przed datą posiedzenia.

3. Pierwsze posiedzenie Komisji dotyczy w pierwszej kolejności, między innymi, rozpatrzenia kosztów związanych z wprowadzeniem w życie Załącznika przez Sekretariat oraz środków w celu wypełnienia funkcji Komisji określonych w artykule 6.3 litera k) i l).

4. Pierwsze posiedzenie Komisji odbywa się w siedzibie Organizacji. Następnie posiedzenia odbywają się będą w siedzibie, chyba że Komisja decyduje inaczej.

5. Komisja wybiera wśród przedstawicieli Umawiających się Stron przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, z których każdy sprawuje funkcję przez okres dwóch lat i może być mianowany ponownie na jedną dodatkową dwuletnią kadencję. Pierwszy przewodniczący wybierany jest na pierwszym posiedzeniu Komisji na początkową trzyletnią kadencję. Przewodniczący i wiceprzewodniczący nie są przedstawicielami tej samej Umawiającej się Strony.

6. Komisja przyjmuje regulamin wewnętrzny w celu uregulowania uczestnictwa przedstawicieli Stron niebędących stronami do niniejszej Konwencji w charakterze obserwatorów.

7. Komisja przyjmuje regulamin wewnętrzny w celu uregulowania uczestnictwa przedstawicieli organizacji międzyrządowych w charakterze obserwatorów.

8. Przedstawicielom organizacji pozarządowych zainteresowanym zasobami w obszarze objętym Konwencją stwarza się możliwość uczestnictwa w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Organizacji, z zastrzeżeniem zasad przyjętych przez Komisję.

9. Komisja przyjmuje zasady regulujące takie uczestnictwo oraz zapewniające przejrzystość działalności Organizacji. Zasady nie są nadmiernie restrykcyjne w tym względzie i przewidują odpowiedni dostęp do zapisów i sprawozdań Organizacji, z zastrzeżeniem zasad proceduralnych dostępu do nich. Komisja przyjmuje taki regulamin w możliwie najszybszym terminie.

10. Umawiające się Strony mogą zadecydować, w drodze konsensusu, zaproszenie przedstawicieli stron niebędących stronami niniejszej Konwencji oraz przedstawicieli organizacji międzyrządowych do uczestnictwa w charakterze obserwatorów do czasu przyjęcia przez Komisję zasad dotyczących takiego uczestnictwa.

Artykuł  9

Komitet Zgodności

1. Każda z Umawiających się Stron jest uprawniona do wyznaczenia jednego przedstawiciela do Komitetu Zgodności, któremu mogą towarzyszyć inni przedstawiciele i doradcy.

2. O ile Komisja nie zadecydowała inaczej, funkcje Komitetu Zgodności obejmują dostarczanie do Komisji informacji, porad i zaleceń w sprawie wprowadzenia w życie i zgodności ze środkami ochrony i zarządzania.

3. Przy wykonywaniu swoich funkcji, Komitet Zgodności prowadzi działania, jakie może wyznaczyć Komisja, oraz:

a) koordynuje działania dostosowawcze podjęte przez, lub w imieniu Organizacji;

b) koordynuje z Komitetem Naukowym przedmioty wspólnego zainteresowania;

c) wykonuje inne zadania zlecone przez Komisję.

4. Komitet Zgodności zbiera się, gdy Komisja uznaje to za niezbędne.

5. Komitet Zgodności przyjmuje, oraz zmieni w miarę potrzeb, regulamin przeprowadzania swoich posiedzeń oraz wykonywania swoich funkcji. Regulamin i wszelkie jego zmiany zatwierdzane są przez Komisję. Regulamin obejmuje procedury przedstawiania sprawozdań mniejszości.

6. Komitet Zgodności może ustanowić, za zgodą Komisji, takie organy pomocnicze jakie są niezbędne do wykonywania jego funkcji.

Artykuł  10

Komitet Naukowy

1. Każda z Umawiających się Stron jest uprawniona do wyznaczenia jednego przedstawiciela do Komitetu Naukowego, któremu mogą towarzyszyć inni przedstawiciele i doradcy.

2. Komitet Naukowy może zasięgać opinii ekspertów według potrzeb na zasadzie ad hoc.

3. Funkcje Komitetu Naukowego polegają na zapewnieniu Komisji opinii naukowych oraz zaleceń dotyczących formułowania środków ochrony i zarządzania zasobami połowowymi objętymi niniejszą Konwencją, oraz wspieranie i promocja współpracy w zakresie badań naukowych w celu poprawy wiedzy o żywych zasobach morskich w obszarze objętym konwencją Konwencji.

4. Przy wykonywaniu swoich funkcji Komitet Naukowy prowadzi działania, jakie może wyznaczyć Komisja, oraz:

a) zasięga opinii, współpracuje i wspiera gromadzenie, badanie i wymianę informacji dotyczących żywych zasobów morskich w obszarze objętym Konwencją;

b) ustanawia kryteria i metody, jakie mają być stosowane przy określaniu środków ochrony i zarządzania;

c) ocenia stan i kierunki rozwojowe odpowiednich populacji żywych zasobów morskich;

d) analizuje dane dotyczące bezpośrednich i pośrednich skutków połowów i innej działalności człowieka na populacje zasobów połowowych;

e) ocenia potencjalne skutki proponowanych zmian w metodach lub wielkościach połowów oraz w proponowanych środkach ochrony i zarządzania; oraz

f) przekazuje sprawozdania i zalecenia do Komisji według wytycznych, lub z własnej inicjatywy, dotyczące środków ochrony i zarządzania oraz badań.

5. Przy wykonywaniu swoich funkcji Komitet Naukowy dąży do uwzględnienia prac innych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem, jak również innych organów technicznych i naukowych.

6. Pierwsze posiedzenie Komitetu Naukowego odbywa się w ciągu trzech miesięcy od pierwszego posiedzenia Komisji.

7. Komitet Naukowy przyjmuje oraz zmienia, gdzie niezbędne, regulamin odbywania posiedzeń oraz wykonywania swoich funkcji. Zasady i jego zmiany zatwierdzane są przez Komisję. Regulamin obejmuje procedury przedstawiania sprawozdań mniejszości.

8. Komitet Naukowy może ustanowić, za zgodą Komisji, takie organy pomocnicze, jakie są niezbędne do wykonywania jego funkcji.

Artykuł  11

Sekretariat

1. Komisja wyznacza Sekretarza Wykonawczego, zgodnie z takimi procedurami i na takich warunkach, jakie może ustalić Komisja.

2. Sekretarz Wykonawczy wyznaczany jest na okres czterech lat i może zostać ponownie wyznaczony na jedną dodatkową kadencję nieprzekraczającą czterech lat.

3. Komisja zatwierdza taki personel Sekretariatu jaki może być niezbędny, a Sekretarz Wykonawczy wyznacza, kieruje i nadzoruje personel zgodnie z regulaminem pracowniczym zatwierdzonym przez Komisję.

4. Sekretarz Wykonawczy i Sekretariat wykonują funkcje zlecone im przez Komisję.

Artykuł  12

Budżet i finanse

1. Na każdym corocznym posiedzeniu Komisja przyjmuje budżet Organizacji. Przy określaniu wielkości budżetu Komisja wnikliwie rozpatruje zasadę efektywności kosztowej.

2. Projekt budżetu Organizacji na następny rok budżetowy przygotowywany jest przez Sekretarza Wykonawczego i przedkładany Umawiającym się Stronom co najmniej 60 dni przed terminem corocznego posiedzenia Komisji.

3. Każda z Umawiających się Stron wnosi wkład do budżetu. Wkład każdej z Umawiających się Stron jest zgodny z kombinacją jednakowej stawki podstawowej, oraz stawki opartej na całkowitej wielkości połowów w obszarze objętym Konwencją gatunków objętych Konwencją. Komisja przyjmuje i zmienia stosunek według którego stosowane są składki, uwzględniając status gospodarczy każdej z Umawiających się Stron. Dla Umawiających się Stron, których terytorium przylega do obszaru objętego Konwencją, uwzględniany jest status gospodarczy tego terytorium.

4. W okresie pierwszych trzech lat po wejściu Konwencji w życie, lub okresie krótszym zgodnie z decyzją Komisji, wkłady wszystkich Umawiających się Stron są równe.

5. Komisja może zażądać i przyjąć wkłady finansowe i inne formy pomocy od organizacji, osób fizycznych i innych źródeł z przeznaczeniem na cele związane z pełnieniem swych funkcji.

6. Działalność finansowa Organizacji, włącznie ze stosunkiem wkładów określonych w ustępie 3, prowadzona jest zgodnie z regulacjami finansowymi przyjętymi przez Komisję i jest przedmiotem corocznego audyty przez niezależnych rewidentów wyznaczonych przez Komisję.

7. Każda z Umawiających się Stron pokrywa własne wydatki, wynikające z uczestnictwa w posiedzeniach organów Organizacji.

8. O ile Komisja nie zadecydowała inaczej, Umawiająca się Strona, która zalega z płatnościami środków pieniężnych na rzecz Organizacji przez okres dłuższy niż dwa lata:

a) nie uczestniczy w podejmowaniu decyzji przez Komisję; oraz

b) nie może powiadamiać o nieprzyjęciu środka przyjętego przez Komisję do momentu uregulowania wszystkich zaległych środków pieniężnych na rzecz Organizacji.

Artykuł  13

Zobowiązania Umawiającej się Strony

1. Każda z Umawiających się Stron w odniesieniu do swoich działań w obszarze objętym Konwencją:

a) gromadzi i prowadzi wymianę danych naukowych, technicznych i statystycznych w odniesieniu do zasobów połowowych objętych niniejszą Konwencją;

b) zapewnia aby gromadzone dane były wystarczająco szczegółowe dla umożliwienia efektywnej oceny zasobów, oraz aby były dostarczane terminowo w celu spełnienia wymogów Komisji;

c) podejmuje właściwe środki weryfikacji dokładności takich danych;

d) dostarcza corocznie Organizacji takie statystyczne, biologiczne i inne dane i informacje, jakich Komisja może wymagać;

e) dostarcza Organizacji, w taki sposób i w takich odstępach czasu, jakie mogą być wymagane przez Komisję, informacje dotyczące działalności połowowej, włącznie z dotyczącymi obszarów połowów oraz statków rybackich w celu ułatwienia tworzenia rzetelnych statystyk połowów i nakładów; oraz

f) dostarcza Komisji, w takich odstępach czasu, jakich może ona wymagać, informacje w sprawie kroków podjętych dla wprowadzenia w życie środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję.

2. Każde Państwo nadbrzeżne, w odniesieniu do działalności prowadzonej w jego obszarze jurysdykcji krajowej dotyczącej międzystrefowych zasobów połowowych, dostarcza Organizacji dane wymagane zgodnie z ustępem 1.

3. Każda z Umawiających się Stron bezzwłocznie wprowadza w życie niniejszą Konwencję oraz wszelkie środki dotyczące ochrony, zarządzania i inne środki lub kwestie, które mogą być uzgodnione z Komisją.

4. Każda z Umawiających się Stron podejmuje właściwe środki, zgodnie ze środkami przyjętymi przez Komisję oraz prawem międzynarodowym, w celu zapewnienia skuteczności środków przyjętych przez Komisję.

5. Każda z Umawiających się Stron będzie przekazuje Komisji coroczne sprawozdanie z wprowadzania w życie i środków zgodności, włącznie z nakładaniem sankcji za wszelkie naruszenia, podjętych zgodnie z niniejszym artykułem.

6. a) Bez uszczerbku dla pierwszeństwa odpowiedzialności państwa bandery, każda z Umawiających się Stron podejmuje, w możliwie najszerszym zakresie, środki lub współpracuje w celu zapewnienia, że jej krajowe połowy w obszarze objętym Konwencją oraz jej branże są zgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji. Każda z Umawiających się Stron na bieżąco powiadamia Komisję o podjętych środkach.

b) Możliwości połowowe przyznane Umawiającym się Stronom przez Komisję są realizowane wyłącznie przez statki pływające pod banderą Umawiających się Stron.

7. Każde państwo nadbrzeżne regularnie informuje Organizację o środkach przyjętych dla zasobów połowowych w obszarach wodnych podlegających jurysdykcji krajowej, przyległych do obszaru objętego Konwencją.

8. Każda z Umawiających się Stron wypełnia w dobrej wierze zobowiązania przyjęte na mocy niniejszej Konwencji oraz korzysta z praw uznanych w niniejszej Konwencji w sposób nienaruszający praw.

Artykuł  14

Obowiązki państwa bandery

1. Każda z Umawiających się Stron podejmuje takie środki, jakie mogą być niezbędne dla zapewnienia, że statki pływające pod jej banderą wykazują zgodność ze środkami w zakresie ochrony, zarządzania i kontroli przyjętymi przez Komisję, oraz że nie angażują się w żadne działania podważające skuteczność takich środków.

2. Każda z Umawiających się Stron upoważnia wykorzystanie statków pływających pod jej banderą do połowów w obszarze objętym Konwencją tylko w przypadku gdy jest zdolna do skutecznego wykonywania swoich zobowiązań w odniesieniu do takich statków na mocy niniejszej Konwencji.

3. Każda z Umawiających się Stron podejmuje właściwe środki w odniesieniu do statków pływających pod jej banderą, zgodnych ze środkami przyjętymi przez Komisję i nadających moc prawną, oraz które uwzględniają istniejące praktyki międzynarodowe. Środki te obejmują między innymi:

a) środki w celu zapewnienia, że państwo bandery niezwłocznie prowadzi dochodzenie i przygotowuje pełne sprawozdanie w sprawie działań podjętych w odpowiedzi na domniemane naruszenie przez statek pływający pod jego banderą środków przyjętych przez Komisję;

b) kontrolę takich statków w obszarze objętym Konwencją za pomocą zezwolenia połowowego;

c) ustanowienie krajowego rejestru statków rybackich uprawnionych do połowów w obszarze objętym Konwencją oraz uwzględnienia przedkładania tej informacji Komisji w regularnych odstępach czasu;

d) wymogi dotyczące oznakowania statków rybackich i narzędzi połowowych dla identyfikacji;

e) wymogi dotyczące rejestrowania i odpowiedniego zgłaszania pozycji statku, połowu gatunków docelowych i niedocelowych, połowu wyładowanego, połowu przeładowanego, nakładu połowowego i innych właściwych danych dotyczących połowu;

f) przepisy przeładunkowe zapewniające nienaruszenie skuteczności środków ochrony i zarządzania;

g) środki pozwalające na dostęp obserwatorów innych Umawiających się Stron w celu wykonania swych funkcji, jak uzgodniła Komisja, oraz

h) środki wymuszające użytkowanie systemu monitorowania statków, jak uzgodniła Komisja.

4. Każda z Umawiających się Stron zapewnia, że statki pływające pod jej banderą nie podważają środków uzgodnionych przez Komisję poprzez nieuprawnione połowy w obszarach przylegających do obszaru objętego Konwencją, na zasobach występujących w obszarze objętym Konwencją i obszarze przyległym.

Artykuł  15

Obowiązki państwa portu i środki podejmowane przez państwo portu

1. Środki podejmowane przez państwo portu zgodnie z niniejszą Konwencja w pełni uwzględniają prawa i obowiązki państwa portu do podejmowania środków, zgodnie z prawem międzynarodowym, w celu wspierania skuteczności subregionalnych, regionalnych i globalnych środków ochrony i zarządzania.

2. Każda z Umawiających się Stron, zgodnie ze środkami uzgodnionymi przez Komisję, dokonuje, między innymi, inspekcji dokumentów, narzędzi połowowych oraz połowu na pokładzie statków rybackich, gdy statki te znajdują się z własnej woli w swoich portach lub swoich oddalonych od brzegu terminalach.

3. Każda z Umawiających się Stron, zgodnie ze środkami uzgodnionymi przez Komisję, przyjmuje przepisy zgodne z prawem międzynarodowym zabraniające wyładunku i przeładunku przez statki pływające pod banderą stron niebędących stronami niniejszej Konwencji tam, gdzie zostało ustalone, że połów zasobu objętego niniejszą Konwencją został dokonany w sposób podważający skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję.

4. W przypadku gdy państwo portu uznaje, że dokonane zostało naruszenie przez statek Umawiającej się Strony środka ochrony i zarządzania lub kontroli przyjętego przez Komisję, państwo portu zgłasza powyższe zainteresowanemu państwu bandery oraz, gdzie właściwe, Komisji. Państwo portu przedstawia państwu bandery i Komisji pełną dokumentację sprawy, włącznie z wszelkimi zapisami inspekcji. W takich przypadkach państwo bandery przekazuje Komisji dane szczegółowe dotyczące działań, jakie podjęło w tej sprawie.

5. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają wpływu na korzystanie przez państwa z ich suwerenności w odniesieniu do portów na ich terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym.

6. Wszystkie środki podjęte na podstawie niniejszego artykułu przyjmowane są zgodnie z prawem międzynarodowym.

Artykuł  16

Obserwacja, inspekcja, zgodność i stosowanie

1. Umawiające się Strony, poprzez Komisję, ustanawiają system obserwacji, inspekcji, zgodności i stosowania, zwany dalej "systemem" dla wzmocnienia skutecznego egzekwowania przez państwo bandery odpowiedzialności Umawiających się Stron za statki rybackie i badawcze statki rybackie pływające pod ich banderami w obszarze objętym Konwencją. Głównym celem systemu jest zapewnienie, że Umawiające się Strony skutecznie wypełniają swoje zobowiązania na mocy niniejszej Konwencji, gdzie właściwe, na mocy Umowy z 1995 roku, w celu zapewnienia zgodności ze środkami ochrony i zarządzania uzgodnionymi przez Komisję.

2. Ustanawiając system, Komisja kieruje się, między innymi, następującymi zasadami:

a) sprzyjanie współpracy między Umawiającymi się Stronami dla zapewnienia skutecznej realizacji systemu;

b) system jest bezstronny i niedyskryminacyjny w swoim charakterze;

c) weryfikacja zgodności ze środkami ochrony i zarządzania uzgodnionymi przez Komisję; oraz

d) szybkie działanie wobec zgłoszenia naruszenia środków uzgodnionych przez Komisję.

3. Stosując te zasady, system zawiera, między innymi, następujące elementy:

a) środki kontroli, obejmujące zezwolenie statkom na dokonywanie połowów, oznakowanie statków i narzędzi połowowych, rejestrowanie działalności połowowej oraz możliwie najbliższe w czasie sprawozdanie dotyczące ruchów i działalności statku za pomocą środków takich, jak nadzór satelitarny;

b) program inspekcji, zarówno na morzu, jak i w porcie, włącznie z procedurami wejścia na pokład i inspekcji statków, na zasadzie wzajemności;

c) program dla obserwatorów w oparciu o wspólne normy prowadzania obserwacji, włącznie z, między innymi, ustaleniami dotyczącymi umieszczania obserwatorów Umawiającej się Strony na statkach rybackich pływających pod banderą innej Umawiającej się strony za zgodą tej Strony; właściwy poziom pokrycia różnych wielkości i rodzajów statków rybackich oraz badawczych statków rybackich; oraz środki dla zgłaszania przez obserwatorów informacji dotyczących ewidentnych naruszeń środków ochrony i zarządzania, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia bezpieczeństwa obserwatorów; oraz

d) procedury po wykryciu naruszeń w ramach systemu, włącznie z normami dochodzenia, procedurami zgłaszania, powiadomieniem o procedurach sądowych i sankcjach oraz innych działaniach wykonawczych.

4. System posiada charakter wielostronny i zintegrowany.

5. W celu wzmocnienia skutecznego wykonywania przez państwo bandery odpowiedzialności Umawiających się Stron za statki rybackie i badawcze statki rybackie pływające pod ich banderami w obszarze objętym Konwencją, ustalenia przejściowe określone w Załączniku, które tworzą integralną część niniejszej Konwencji, stosuje się wraz z wejściem w życie niniejszej Konwencji i pozostają w mocy do ustanowienia systemu lub do czasu gdy Komisja decyduje inaczej.

6. Jeżeli w okresie dwóch lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji Komisja nie ustanowiła systemu, na wniosek którejkolwiek Umawiającej się Strony, Komisja pilnie rozważa przyjęcie procedur wejścia na pokład oraz inspekcji w celu wzmocnienia skutecznego wypełniania przez Umawiające się Strony swoich zobowiązań na mocy niniejszej Konwencji, oraz gdzie ma to zastosowanie, na mocy Umowy z 1995 roku. W tym celu może zostać zwołane specjalne posiedzenie Komisji.

Artykuł  17

Podejmowanie decyzji

1. Decyzje Komisji w kwestiach przedmiotowych podejmowane są w drodze konsensusu przez obecne Umawiające się Strony. Kwestia, czy dana sprawa jest kwestią przedmiotową, traktowana jest jako kwestia przedmiotowa.

2. Decyzje w sprawach innych niż określone w ustępie 1 podejmowane są zwykłą większością głosów Umawiających się Stron, obecnych i głosujących.

3. Przy podejmowaniu decyzji na mocy niniejszej Konwencji, regionalna organizacja integracji gospodarczej posiada tylko jeden głos.

Artykuł  18

Współpraca z innymi organizacjami

1. Organizacja współpracuje, gdzie właściwe, z Organizacją Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa oraz z innymi organizacjami wyspecjalizowanymi i organizacjami w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

2. Organizacja dąży do rozwoju roboczych stosunków współpracy z innymi organizacjami międzyrządowymi, które mogą przyczynić się do jej prac i które są zainteresowane zapewnieniem długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania żywych zasobów morskich w obszarze objętym Konwencją.

3. Komisja może zawierać porozumienia z organizacjami określonymi w niniejszym artykule, oraz, gdzie może to być właściwe, z innymi organizacjami. Komisja może wezwać takie organizacje do przysłania obserwatorów na swoje posiedzenia, lub na posiedzenia innych organów pomocniczych Organizacji.

4. Przy stosowaniu artykułów 2 i 3 niniejszej Konwencji do zasobów połowowych, Organizacja współpracuje z innymi odpowiednimi organizacjami do spraw zarządzania rybołówstwem i bierze pod uwagę ich środki ochrony i zarządzania mające zastosowanie w regionie.

Artykuł  19

Zgodność środków ochrony i zarządzania

1. Umawiające się Strony uznają potrzebę zapewnienia zgodności środków ochrony i zarządzania przyjętych dla międzystrefowych zasobów rybnych na morzu pełnym i w obszarach objętych jurysdykcją krajową. W tym celu Umawiające się Strony mają obowiązek współpracy w celu osiągnięcia zgodnych środków w odniesieniu do takich zasobów połowowych, jakie występują w obszarze objętym Konwencją oraz w obszarach podlegających jurysdykcji którejkolwiek Umawiającej się Strony. Właściwa Umawiająca się Strona oraz Komisja odpowiednio wspierają zgodność takich środków. Zgodność ta zapewniana jest w taki sposób, który nie podważa środków ustanowionych zgodnie z artykułami 61 i 119 Konwencji z 1982 roku.

2. Do celów ustępu 1 państwa nadbrzeżne i Komisja opracowują i uzgadniają normy przekazywania i wymiany danych dotyczących rybołówstwa w odniesieniu do danych zasobów jak również danych statystycznych dotyczących statusu zasobów.

3. Każda z Umawiających się Stron na bieżąco informuje Komisję o środkach i decyzjach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł  20

Możliwości połowowe

1. Przy ustalaniu rodzaju i zakresu praw uczestnictwa w możliwościach połowowych, Komisja bierze pod uwagę między innymi:

a) stan zasobów połowowych, włącznie z innymi żywymi zasobami morskimi oraz istniejącymi poziomami nakładów połowowych, uwzględniając doradztwo i zalecenia Komitetu Naukowego;

b) odpowiednie interesy, przeszłe i obecne wzorce połowowe, włącznie z wielkościami połowów, oraz praktyki w obszarze objętym Konwencją;

c) stan rozwoju rybołówstwa;

d) interesy państw rozwijających się, w których obszarach jurysdykcji krajowej także występują zasoby;

e) wkłady w zachowanie i zarządzanie zasobami połowowymi w obszarze objętym Konwencją, włącznie z dostarczaniem informacji, procedurą badań i krokami podjętymi dla ustanowienia mechanizmów współpracy dla skutecznego monitorowania, kontroli, nadzoru i stosowania;

f) wkłady w nowe lub badawcze rybołówstwo, uwzględniając zasady określone w artykule 6.6 Umowy z 1995 roku;

g) potrzeby przybrzeżnych wspólnot rybackich, które zależą głównie od połowów zasobów południowo-wschodniego Atlantyku; oraz

h) potrzeby państw nadbrzeżnych, których gospodarki są w olbrzymim stopniu uzależnione od eksploatacji zasobów połowowych.

2. Przy stosowaniu postanowień ustępu 1 Komisja może między innymi:

a) określać podziały kontyngentu rocznego lub ograniczeń nakładów dla Umawiających się Stron;

b) przydzielać ilości połowowe do celów eksploracyjnych oraz badań naukowych; oraz

c) uchylać możliwości połowowe dla stron niebędących stronami niniejszej Konwencji, jeżeli niezbędne.

3. Komisja, z zastrzeżeniem uzgodnionych zasad, dokonuje przeglądu przydzielonych kontyngentów, ograniczeń nakładów oraz udziału w możliwościach połowowych Umawiających się Stron, biorąc pod uwagę informacje, doradztwo i zalecenia w sprawie wprowadzania w życie i zgodności ze środkami ochrony i zarządzania Umawiających się Stron.

Artykuł  21

Uznanie szczególnych wymogów państw rozwijających się w regionie

1. Umawiające się Strony w pełni uznają szczególne wymogi państw rozwijających się w regionie w odniesieniu do ochrony i zarządzania zasobami połowowymi oraz rozwojem tych zasobów.

2. Spełniając obowiązek współpracy przy ustanawianiu środków ochrony i zarządzania zasobami objętymi niniejszą Konwencją, Umawiające się Strony uwzględniają szczególne wymogi państw rozwijających się, w szczególności:

a) wrażliwość państw rozwijających się w regionie, które są uzależnione od wykorzystania żywych zasobów morskich, w tym spełniania potrzeb pokarmowych ich ludności lub jej części;

b) potrzebę uniknięcia negatywnych wpływów oraz zapewnienie dostępu do łowisk rybakom utrzymującym się z połowów, łowiącym na małą skalę, rybakom-rzemieślnikom i kobietom pracującym przy połowach; oraz

c) konieczność zapewnienia, że takie środki nie powodują przeniesienia, bezpośrednio lub pośrednio, nieproporcjonalnego obciążenia związanego z działaniami ochrony na państwa rozwijające się w regionie.

3. Umawiające się Strony współpracują poprzez Komisję i inne subregionalne lub regionalne organizacje związane z zarządzaniem zasobami połowowymi:

a) w celu zwiększania zdolności państw rozwijających się w regionie do ochrony i zarządzania zasobami połowowymi oraz rozwijania własnego rybołówstwa dla takich zasobów; oraz

b) w celu pomocy rozwijającym się państwom w regionie prowadzącym rybołówstwo na zasobach połowowych, w odniesieniu do umożliwienia im uczestniczenia w połowach w takich zasobach, włącznie z ułatwianiem dostępu zgodnie z niniejszą Konwencją.

4. Współpraca z państwami rozwijającymi się w regionie do celów wymienionych w niniejszym artykule obejmuje zapewnienie pomocy finansowej, pomocy odnoszącej się do rozwoju zasobów ludzkich, pomocy technicznej, transferu technologii oraz działań skierowanych bezpośrednio na:

a) ulepszone zachowanie i zarządzanie zasobami połowowymi objętymi niniejszą Konwencją poprzez gromadzenie, zgłaszanie, weryfikację, wymianę i analizę danych dotyczących rybołówstwa oraz informacji pokrewnych;

b) ocenę zasobów i badania naukowe; oraz

c) monitorowanie, kontrolę, nadzór, zgodność i stosowanie, włącznie ze szkoleniami i polepszaniem wydajności na szczeblu lokalnym, rozwojem i finansowaniem narodowych i regionalnych programów obserwacyjnych oraz dostępem do technologii i wyposażenia.

Artykuł  22

Strony niebędące stronami niniejszej Konwencji

1. Umawiające się Strony, bezpośrednio lub za pośrednictwem Komisji, występują z wnioskiem do stron niebędących stronami Konwencji, których statki łowią w obszarze objętym niniejszą Konwencją, o pełną współpracę z Organizacją poprzez stanie się stroną Konwencji lub poprzez zgodę na stosowanie środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję w celu zapewnienia, że takie środki są stosowane w odniesieniu do każdej działalności połowowej w obszarze objętym niniejszą Konwencją. Takie strony, niebędące stronami niniejszej Konwencji, korzystają z uczestnictwa w połowach współmiernie do ich zaangażowania w przestrzeganie środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do odpowiednich zasobów.

2. Umawiające się Strony mogą wymieniać informacje między sobą lub za pośrednictwem Komisji oraz informują Komisję o działaniach statków rybackich pływających pod banderą stron niebędących stronami niniejszej Konwencji, które są zaangażowane w operacje połowowe w obszarze objętym Konwencją, oraz o wszelkich działaniach podjętych w odpowiedzi na połowy stron niebędących stronami niniejszej Konwencji. Komisja rozpowszechnia informacje o takich działaniach wśród innych właściwych regionalnych lub subregionalnych organizacji i porozumień.

3. Umawiające się Strony mogą, bezpośrednio lub za pośrednictwem Komisji, podejmować środki, które są zgodne z prawem międzynarodowym i które uznają za konieczne i właściwe, dla powstrzymania działalności połowowej statków rybackich stron niebędących stronami niniejszej Konwencji, które podważają skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję.

4. Umawiające się Strony będą, indywidualnie lub wspólnie, występują z wnioskiem do jednostek połowowych, które posiadają statki rybackie w obszarze objętym Konwencją, o pełną współpracę z organizacją przy wprowadzaniu w życie środków ochrony i zarządzania, w celu faktycznego zastosowania takich środków w możliwie najszerszym zakresie do działalności połowowej w obszarze objętym niniejszą Konwencją. Takie jednostki połowowe korzystają z uczestnictwa w połowach współmiernie do ich zaangażowania w przestrzeganie środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do zasobów.

Komisja może wezwać strony niebędące stronami niniejszej Konwencji do wydelegowania obserwatorów na jej posiedzenia lub na posiedzenia wszelkich organów pomocniczych Organizacji.

Artykuł  23

Wprowadzanie w życie

1. Środki ochrony, zarządzania i kontroli przyjęte przez Komisję są wiążące dla Umawiających się Stron w następujący sposób:

a) Sekretarz Wykonawczy bezzwłocznie powiadamia na piśmie wszystkie Umawiające się Strony o takim środku, po jego przyjęciu przez Komisję;

b) środek staje się wiążący dla wszystkich Umawiających się Stron 60 dni po powiadomieniu przez Sekretarza o przyjęciu środka przez Komisję, na podstawie litery a), chyba że środek przewiduje inaczej;

c) jeżeli Umawiająca się Strona, w ciągu 60 dni od powiadomienia określonego w literze a), powiadamia Komisję, że nie jest w stanie przyjąć środka, środek ten, w określonym zakresie, nie jest wiążący dla tej Umawiającej się Strony; jednakże środek pozostaje wiążący dla pozostałych Umawiających się Stron, chyba że Komisja decyduje inaczej;

d) każda Umawiająca się Strona, która dokonuje powiadomienia na mocy litery c), w tym samym czasie przekazuje pisemne wyjaśnienie przyczyn dokonania powiadomienia oraz, gdzie właściwe, swoje propozycje dotyczące środków alternatywnych, które Umawiająca się Strona zamierza wprowadzić w życie. W wyjaśnieniu należy wyszczególnić, między innymi, czy podstawą powiadomienia jest fakt, że:

i) Umawiająca się Strona uważa, że środek jest niezgodny z postanowieniami niniejszej Konwencji;

ii) Umawiająca się Strona nie jest praktycznie zdolna przestrzegać tego środka;

iii) środek niesprawiedliwie dyskryminuje w formie lub treści Umawiającą się Stronę; lub

iv) mają zastosowanie inne szczególne okoliczności;

e) Sekretarz Wykonawczy bezzwłocznie przekazuje wszystkim Umawiającym się Stronom szczegóły każdego powiadomienia oraz otrzymane wyjaśnienie, zgodnie z literami c) i d);

f) w przypadku gdy Umawiająca się Strona odwołuje się do procedury wymienionej w literach c) i d), Komisja odbywa posiedzenie na wniosek każdej innej Umawiającej się Strony w celu przeanalizowania środka. W czasie takiego posiedzenia i w ciągu 30 dni po posiedzeniu, każda Umawiająca się Strona ma prawo powiadomić Komisję, że nie jest w stanie dłużej akceptować środka i w takim przypadku ta Umawiająca się Strona nie jest dłużej związana tym środkiem; oraz

g) do czasu uzyskania wniosków z posiedzenia w celu przeglądu zwołanego zgodnie z literą f), każda Umawiająca się Strona może wystąpić z wnioskiem o utworzenie panelu ekspertów zgodnie z artykułem 24, w celu sformułowania zaleceń w sprawie wszelkich środków tymczasowych, po wywołaniu procedur w zastosowaniu liter c) i d), które mogą być niezbędne w odniesieniu do środka poddawanego przeglądowi. Z zastrzeżeniem ustępu 3, takie środki tymczasowe wiążą wszystkie Umawiające się Strony, jeżeli wszystkie Umawiające się Strony (inne niż te, które wskazały że nie są w stanie przyjąć środka, w zastosowaniu liter c) i d)) uzgadniają, że długoterminowe zrównoważenie zasobów objętych niniejszą Konwencją zostanie podważone w sytuacji braku takich środków.

2. Każda Umawiająca się Strona, która odwołuje się do procedury określonej w ustępie 1, może w każdym czasie wycofać swoje powiadomienie o nieprzyjęciu i stać się związaną środkiem natychmiast, jeżeli jest on już skuteczny, lub w czasie, gdy może wejść w życie na mocy niniejszego artykułu.

3. Niniejszy artykuł jest bez uszczerbku dla praw Umawiającej się Strony w przypadku odwołania się do procedur rozstrzygania sporów określonych w artykule 24 w odniesieniu do sporu dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, w przypadku gdy wszelkie inne metody rozstrzygania sporu, włącznie z procedurami określonymi w niniejszym artykule, zostały wyczerpane.

Artykuł  24

Rozstrzyganie sporów

1. Umawiające się Strony współpracują w celu zapobiegania sporom.

2. W przypadku sporu powstałego między dwoma lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, wymienione Umawiające się Strony zasięgają wzajemnie opinii w celu rozstrzygnięcia sporu, lub przekazania sporu do rozstrzygnięcia poprzez negocjacje, dochodzenie, mediację, koncyliację, postępowanie arbitrażowe, ugodę sądową lub inne ugodowe środki według własnego wyboru.

3. W przypadkach gdy spór między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami jest natury technicznej, a Umawiające się Strony nie są w stanie rozstrzygnąć go między sobą, mogą przekazać spór do panelu ekspertów ad hoc, utworzonego zgodnie z procedurami przyjętymi przez Komisję na jej pierwszym posiedzeniu. Panel prowadzi naradę z zainteresowanymi Umawiającymi się Stronami i dąży do rozstrzygnięcia sporu bezzwłocznie bez odwoływania się do wiążących procedur rozstrzygania sporów.

4. W przypadku gdy spór nie jest przekazany do rozstrzygnięcia w odpowiednim czasie poprzez konsultacje określone w ustępie 2, lub gdy spór nie jest rozwiązany przez odwołanie się do innych środków określonych w niniejszym artykule w odpowiednim czasie, taki spór zostanie, na wniosek którejkolwiek strony sporu, przekazany do wiążącego rozstrzygnięcia zgodnie z procedurami rozstrzygania sporów przewidzianymi w części XV Konwencji z 1982 roku lub, w przypadku gdy spór dotyczy jednego lub więcej międzystrefowych zasobów rybnych, przez postanowienia określone w części VIII Umowy z 1995 roku. Właściwa część Konwencji z 1982 roku oraz Umowy z 1995 roku stosuje się niezależnie od tego, czy strony sporu są również stronami tych instrumentów.

5. Sąd, trybunał lub panel, do których dany spór został przekazany na mocy niniejszego artykułu, stosuje właściwe postanowienia niniejszej Konwencji, Konwencji z 1982 roku, Umowy z 1995 roku, jak również ogólnie przyjęte normy ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi oraz inne zasady prawa międzynarodowego, zgodne z Konwencją z 1982 roku i Umową z 1995 roku, w celu zapewnienia ochrony przedmiotowych zasobów rybnych.

Artykuł  25

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie i zatwierdzenie

1. Niniejsza Konwencja zostaje otwarta do podpisu dnia 20 kwietnia 2001 roku w Windhoek, Namibia, a następnie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa przez rok od jej przyjęcia w dniu 20 kwietnia 2001 roku przez wszystkie państwa oraz regionalne organizacje integracji gospodarczej uczestniczące w Konferencji w sprawie Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, która odbyła się dnia 20 kwietnia 2001 roku oraz przez wszystkie państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej, których statki łowią lub łowiły w obszarze objętym Konwencją, zasoby połowowe objęte niniejszą Konwencją, w ciągu czterech lat poprzedzających przyjęcie Konwencji.

2. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzenia przez państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej określone w ustępie 1. Instrumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składane są u dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa, zwanego dalej "depozytariuszem".

Artykuł  26

Przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do przystąpienia przez państwa nadbrzeżne oraz przez wszystkie inne państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej, których statki łowią w obszarze objętym Konwencją zasoby połowowe objęte niniejszą Konwencją.

2. Niniejsza Konwencja jest otwarta do przystąpienia przez regionalne organizacje integracji gospodarczej, inne niż te regionalne organizacje integracji gospodarczej, które kwalifikują się jako Umawiające się Strony na mocy artykułu 25, które obejmują wśród swoich Państw Członkowskich jedno lub więcej Państw które przekazały, w całości lub w części, kompetencje w sprawach objętych niniejszą Konwencją. Przystąpienie takich regionalnych organizacji integracji gospodarczej jest przedmiotem konsultacji w ramach Komisji w odniesieniu do warunków uczestnictwa w pracach Komisji.

3. Dokumenty przystąpienia są składane u depozytariusza. Przystąpienia otrzymane przez depozytariusza przed datą wejścia w życie niniejszej Konwencji wchodzą w życie 30 dni po dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji.

Artykuł  27

Wejście w życie

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie 60 dni po dacie złożenia u depozytariusza trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, przystąpienia, przyjęcia lub zatwierdzenia, z których co najmniej jeden został złożony przez państwo nadbrzeżne. Dla każdego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, które po dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, składa dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia, niniejsza Konwencja wchodzi w życie 30 dnia po dacie złożenia.

Artykuł  28

Zastrzeżenia i wyjątki

Do niniejszej Konwencji nie można wprowadzać zastrzeżeń ani wyjątków.

Artykuł  29

Deklaracje i oświadczenia

Artykuł 28 nie stanowi przeszkody dla państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, przy podpisywaniu, ratyfikowaniu lub przystąpieniu do niniejszej Konwencji, w składaniu deklaracji lub oświadczeń, niezależnie od ich wyrażenia lub nazwy, w celu, między innymi, harmonizacji jego przepisów ustawowych i wykonawczych z postanowieniami niniejszego Porozumienia, pod warunkiem że takie deklaracje lub oświadczenia nie oznaczają wyłączenia lub zmiany skutku prawnego postanowień niniejszej Konwencji w ich stosowaniu w odniesieniu do tego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej.

Artykuł  30

Związek z innymi porozumieniami

Niniejsza Konwencja nie zmienia praw i zobowiązań Umawiających się Stron, które wynikają z Konwencji z 1982 roku i innych porozumień zgodnych z Konwencją z 1982 roku oraz które nie mają wpływu na korzystanie przez inne Umawiające się Strony ich praw lub wypełniania ich zobowiązań na mocy niniejszej Konwencji.

Artykuł  31

Roszczenia morskie

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią uznania roszczeń lub stanowisk jakiejkolwiek z Umawiających się Stron dotyczących statusu prawnego i zakresu akwenów oraz stref, do których zgłasza roszczenie jakakolwiek Umawiająca się Strona.

Artykuł  32

Zmiana

1. Każda Umawiająca się Strona może w dowolnym czasie proponować zmiany do niniejszej Konwencji.

2. Każda proponowana zmiana zgłaszana jest na piśmie do Sekretarza Wykonawczego najpóźniej 90 dni przed posiedzeniem, na którym ma być omawiana, a Sekretarz Wykonawczy bezzwłocznie przekazuje propozycję do wszystkich Umawiających się Stron. Proponowane zmiany do Konwencji rozważane są na corocznym posiedzeniu Komisji, chyba że większość Umawiających się Stron wystąpi z wnioskiem o posiedzenie nadzwyczajne dla omówienia proponowanej zmiany. Posiedzenie nadzwyczajne może zostać zwołane za nie mniej niż 90-dniowym powiadomieniem.

3. Tekst każdej zmiany przyjętej przez Komisję przekazywany jest bezzwłocznie przez Sekretarza Wykonawczego wszystkim Umawiającym się Stronom.

4. Zmiana wchodzi w życie 30 dnia po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia przez wszystkie Umawiające się Strony.

Artykuł  33

Wystąpienie

1. Umawiająca się Strona może, przez pisemne powiadomienie skierowane do depozytariusza, wystąpić z niniejszej Konwencji oraz może wskazać swoje powody. Brak wskazania powodów nie ma wpływu na ważności wystąpienia. Wystąpienie wchodzi w życie rok po dacie otrzymania powiadomienia przez depozytariusza, chyba że powiadomienie określa datę późniejszą.

2. Wystąpienie z niniejszej Konwencji przez jakąkolwiek z Umawiających się Stron nie ma wpływu na jej zobowiązania finansowe na mocy niniejszej Konwencji, poniesione przed wejściem w życie jej wystąpienia.

Artykuł  34

Rejestracja

1. Dyrektor Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa jest depozytariuszem niniejszej Konwencji oraz wszelkich jej zmian lub rewizji. Depozytariusz:

a) przesyła uwierzytelnione odpisy niniejszej Konwencji do każdego sygnatariusza niniejszej Konwencji oraz do wszystkich Umawiających się Stron;

b) nadzoruje rejestrację niniejszej Konwencji, po jej wejściu w życie, u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych;

c) informuje każdego sygnatariusza niniejszej Konwencji i wszystkie Umawiające się Strony w sprawach:

i) dokumentów ratyfikacyjnych, przystąpienia, przyjęcia i zatwierdzenia, złożonych zgodnie z artykułami 25 i 26 odpowiednio;

ii) daty wejścia w życie Konwencji zgodnie z artykułem 27;

iii) wejścia w życie zmian do niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 32;

iv) wystąpień z niniejszej Konwencji w zastosowaniu artykułu 33.

2. Językiem komunikowania się w odniesieniu do funkcji depozytariusza jest język angielski.

Artykuł  35

Teksty autentyczne

Teksty niniejszej Konwencji w językach angielskim i portugalskim są na równi autentyczne.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, odpowiednio umocowani w tym celu, podpisali niniejszą Konwencję w językach angielskim i portugalskim.

Sporządzono w Windhoek, Namibia, dnia 20 kwietnia 2001 roku w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim i portugalskim.