Konwencja w sprawie ochrony Alp (Konwencja Alpejska). Salzburg.1991.11.07.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1996.61.32

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 października 2006 r. do: 31 grudnia 2029 r.

KONWENCJA

w sprawie ochrony Alp (Konwencja Alpejska) ^*

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

KSIĘSTWO LIECHTENSTEIN,

REPUBLIKA AUSTRII,

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

KSIĘSTWO MONAKO ¹

oraz

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA,

ŚWIADOMI, że Alpy są jednym z największych ciągłych i zachowanych w nienaruszonym stanie obszarów naturalnych w Europie, który ze swym niezwykle wyjątkowym i różnorodnym naturalnym siedliskiem, kulturą i historią stanowi gospodarcze, kulturalne i rekreacyjne środowisko w środku Europy w którym uczestniczy wiele ludzi i krajów,

UZNAJĄC, że Alpy stanowią środowisko gospodarcze i życiowe dla lokalnej populacji i są również żywotnie istotne dla regionów pozaalpejskich, gdyż na ich terenie położone są, na przykład, ważne drogi transportowe,

UZNAJĄC fakt, że Alpy stanowią ważne siedlisko oraz ostatnie schronienie dla wielu zagrożonych gatunków zwierząt i roślin,

ŚWIADOMI istotnych różnic istniejących między krajowymi systemami prawnymi, warunkami naturalnymi, rozmieszczeniem ludności, rolnictwem i leśnictwem, stanem i rozwojem gospodarki, nasileniem ruchu drogowego oraz rodzajami i intensywnością turystyki,

ŚWIADOMI, że stale rosnąca presja ze strony człowieka coraz bardziej zagraża regionowi alpejskiemu oraz jego funkcjom ekologicznym oraz, że szkody są bądź trwałe bądź możliwe do skorygowania wyłącznie przy dużym wysiłku, znaczących kosztach, oraz z reguły, w trakcie długiego okresu czasu,

PRZEKONANI o potrzebie pogodzenia interesu ekonomicznego z wymogami ekologicznymi,

W NASTĘPSTWIE wyników pierwszej Konferencji Alpejskiej Ministrów Środowiska w Berchtesgaden, w dniach od 9 do 11 października 1989 roku,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Zakres

1. Konwencja obejmuje region alpejski jak opisano i przedstawiono w Załączniku.

2. Każda z Umawiających się Stron może, składając swoje dokumenty ratyfikacyjne, akceptacyjne lub zatwierdzające lub w każdym innym momencie stosowania niniejszej Konwencji rozszerzyć stosowanie niniejszej Konwencji na dodatkowe części swojego terytorium poprzez złożenie deklaracji u depozytariusza tj. Republiki Austrii, pod warunkiem że jest to niezbędne do wprowadzenia w życie postanowień Konwencji.

3. Każda deklaracja złożona na mocy ustępu 2 może, w odniesieniu do każdego obszaru wymienionego w takiej deklaracji, zostać wycofana przez powiadomienie depozytariusza. Wycofanie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia przez depozytariusza.

Artykuł  2

Obowiązki ogólne

1. Umawiające się Strony prowadzą spójną politykę zachowania i ochrony Alp poprzez stosowanie zasad zapobiegania, płacenia przez zanieczyszczającego (zasada "zanieczyszczający płaci") oraz współpracę po uważnym rozważeniu interesów wszystkich państw alpejskich, ich regionów alpejskich oraz Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz poprzez rozważne i zrównoważone korzystanie z zasobów. Współpraca transgraniczna w regionie alpejskim powinna zostać wzmocniona i rozszerzona zarówno w rozumieniu terytorialnym, jak i tematycznym.

2. Aby osiągnąć cele wymienione w ustępie 1 Umawiające się Strony podejmują właściwe środki, w szczególności w następujących obszarach:

a) ludność i kultura - celem jest poszanowanie, zachowanie i wspieranie niezależności kulturowej i społecznej ludności lokalnej oraz zapewnienie podstaw dla ich poziomu życia, w szczególności rozważne ekologicznie osiedlanie i rozwój gospodarczy oraz wspieranie wzajemnego zrozumienia i współpracy między ludnością alpejską a ludnością pozaalpejską;

b) planowanie regionalne - celem jest zapewnienie ekonomicznego i racjonalnego korzystania z gruntu oraz właściwy, harmonijny rozwój całego regionu, ze szczególnym naciskiem na zagrożenia naturalne, unikanie niedostatecznego lub nadmiernego wykorzystania oraz ochronę lub odtworzenie naturalnych siedlisk poprzez dogłębne wyjaśnienie i oceny wymogów korzystania z gruntu, dalekosiężne zintegrowane planowanie i koordynacja podejmowanych środków;

c) zapobieganie zanieczyszczeniu powietrza - celem jest znaczna redukcja emisji substancji zanieczyszczających powietrze oraz problemów związanych z zanieczyszczeniem w regionie alpejskim, jak też wpływu substancji szkodliwych spoza regionu, do poziomu, który nie jest szkodliwy dla ludzi, zwierząt i roślin;

d) ochrona gleby - celem jest ilościowe i jakościowe zmniejszenie zniszczenia gleby, w szczególności poprzez stosowanie środków dotyczących rolnictwa i leśnictwa, które nie szkodzą glebie, poprzez minimalną ingerencję w glebę i grunt, kontrolę erozji i ograniczenie nieprzepuszczalności gleby;

e) zarządzanie zasobami wodnymi - celem jest zachowanie lub odtworzenie systemów zdrowej wody, w szczególności poprzez ochronę jezior i rzek przed zanieczyszczeniem przez zastosowanie technik naturalnej inżynierii hydraulicznej i poprzez wykorzystanie energii wodnej, która będzie służyła zarówno interesom lokalnej ludności, jak i środowiska;

f) zachowanie przyrody i krajobrazu - celem jest ochrona, zachowanie oraz w stosownych przypadkach, odnowienie środowiska naturalnego i krajobrazów, tak by mogły funkcjonować ekosystemy, chronione były gatunki roślin i zwierząt wraz z ich siedliskami, utrzymana była zdolność przyrody do odtworzenia oraz zachowana była trwała wydajność, oraz na stałe zachowana była różnorodność, wyjątkowość oraz piękno przyrody i krajobrazu;

g) rolnictwo na terenach górskich - celem jest, w interesie publicznym, utrzymanie zarządzania gruntami tradycyjnie uprawianymi przez człowieka oraz zachowanie i wspieranie systemu gospodarowania rolnego, który spełnia warunki lokalne i jest zgodny ze środowiskiem, z uwzględnieniem mniej korzystnych warunków gospodarczych;

h) lasy górskie - celem jest zachowanie, wzmocnienie i odtworzenie roli lasów, w szczególności ich roli ochronnej, poprzez zwiększenie odporności ekosystemów leśnych głównie poprzez stosowanie naturalnych technik leśnych oraz zapobieganie wszelkiemu wykorzystywaniu szkodliwemu dla lasów, uwzględniając mniej korzystne warunki gospodarcze w regionie alpejskim;

i) turystyka i rekreacja - celem jest, poprzez ograniczanie działalności szkodliwej dla środowiska, dostosowanie turystyki i działalności rekreacyjnej do wymogów ekologicznych i społecznych, w szczególności poprzez ustanawianie stref ciszy;

j) transport - celem jest zredukowanie natężenia oraz zagrożeń ruchu wewnątrz alpejskiego i transalpejskiego do poziomu, który nie jest szkodliwy dla ludzi, zwierząt oraz roślin i ich siedlisk poprzez przenoszenie większości ruchu, w szczególności ruchu towarowego, na koleje w szczególności poprzez zapewnianie właściwej infrastruktury oraz stosowanie środków zachęcających zgodnych z zasadami rynku, bez dyskryminacji ze względu na przynależność państwową;

k) energia - celem jest wprowadzenie metod produkcji, dystrybucji oraz wykorzystania energii, które chronią krajobraz oraz są zgodne ze środowiskiem, oraz wspieranie środków pozwalających oszczędzać energię;

l) zarządzanie odpadami - celem jest rozwój systemu zbiórki odpadów, ich utylizacji oraz ich usuwania, który spełnia specjalne wymogi topograficzne, geologiczne oraz klimatyczne regionu alpejskiego, zwracając szczególną uwagę na zapobieganie powstawaniu odpadów.

3. Umawiające się Strony uzgodnią Protokoły ustanawiające szczegóły wprowadzenia w życie niniejszej Konwencji.

Artykuł  3

Badania i systematyczne monitorowanie

W obszarach wymienionych w artykule 2, Umawiające się Strony zgadzają się:

a) współpracować przy prowadzeniu prac badawczych oraz opracowań naukowych;

b) rozwijać wspólne lub uzupełniające się programy systematycznego monitorowania;

c) zharmonizować działania badawcze, w dziedzinie monitorowania oraz pozyskiwania odpowiednich danych.

Artykuł  4

Współpraca prawna, naukowa, gospodarcza i techniczna

1. Umawiające się Strony ułatwiają oraz wspierają wymianę informacji prawnych, naukowych, gospodarczych i technicznych związanych z niniejszą Konwencją.

2. W celu zapewnienia najszerszego uwzględnienia wymogów transgranicznych i regionalnych, Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o planowanych środkach prawnych i ekonomicznych, które mogą wywrzeć szczególny wpływ na region alpejski lub jego część.

3. Umawiające się Strony współpracują, w stosownych przypadkach, z międzynarodowymi organizacjami rządowymi oraz pozarządowymi w celu zapewnienia skutecznego wprowadzenia w życie Konwencji i Protokołów, dla których są Umawiającymi się Stronami.

4. Umawiające się Strony zapewnią, że społeczeństwo będzie regularnie informowane we właściwy sposób o wynikach badań, monitorowania oraz podjętych działań.

5. Obowiązki Umawiających się Stron w ramach niniejszej Konwencji w odniesieniu do dostarczania informacji powinny być wykonane zgodne z ustawodawstwem krajowym dotyczącymi poufności. Informacja określona jako poufna powinna być tak traktowana.

Artykuł  5

Konferencja Umawiających się Stron

1. Regularne posiedzenia w ramach Konferencji Umawiających się Stron są prowadzone w celu omówienia wspólnych problemów i współpracy między Umawiającymi się Stronami.

Pierwsze spotkanie w ramach Konferencji Alpejskiej zostanie zwołane przez Umawiającą się Stronę wskazaną w porozumieniu najpóźniej rok po wejściu w życie niniejszej Konwencji.

2. Kolejne zwyczajne posiedzenia Konferencji zwoływane są zwykle co dwa lata przez Umawiającą się Stronę, która przewodniczy Konferencji. Przewodnictwo oraz miejsce posiedzenia zmieniają się po każdym zwyczajnym posiedzeniu Konferencji. Obydwa zagadnienia określane są przez Konferencję Alpejską.

3. Umawiająca się Strona, która przewodniczy Konferencji proponuje porządek dzienny spotkania Konferencji. Każda z Umawiających się Stron ma prawo do włączenia innych pozycji do porządku dziennego.

4. Umawiające się Strony przekazują Konferencji, zgodnie z ustawodawstwem krajowym dotyczącym poufności, informacje o środkach, które podjęły w celu wprowadzenia w życie Konwencji oraz protokołów, których są Umawiającymi się Stronami.

5. Narody Zjednoczone, ich wyspecjalizowane agencje, Rada Europy oraz wszystkie państwa europejskie mogą uczestniczyć w posiedzeniach Konferencji jako obserwatorzy. Tą samą zasadę stosuje się do transgranicznych stowarzyszeń alpejskich władz terytorialnych. Dodatkowo, odpowiednie międzynarodowe organizacje pozarządowe mogą zostać dopuszczone do uczestnictwa w Konferencji jako obserwatorzy.

6. Nadzwyczajne posiedzenia Konferencji odbywają się za wzajemną zgodą lub na podstawie pisemnego wniosku złożonego do przewodniczącej Umawiającej się Strony przez jedną trzecią z Umawiających się Stron w okresie pomiędzy dwoma posiedzeniami zwykłymi.

Artykuł  6

Funkcje Konferencji

Na posiedzeniach Konferencja bada wprowadzenie w życie Konwencji i protokołów wraz z załącznikami, w szczególności, pełni na posiedzeniach następujące funkcje:

a) przyjmuje zmiany do Konwencji zgodnie z procedurą określoną w artykule 10;

b) przyjmuje protokoły wraz z załącznikami oraz zmiany do nich zgodnie z procedurą określoną w artykule 11;

c) uchwala swój regulamin wewnętrzny;

d) podejmuje niezbędne decyzje finansowe;

e) zatwierdza utworzenie grup roboczych, które są niezbędne do wprowadzenia w życie Konwencji;

f) bierze pod uwagę ocenę informacji naukowych;

g) przyjmuje lub rekomenduje środki do osiągnięcia celów określonych w artykułach 3 i 4, określa rodzaj, przedmiot oraz datę składania wymaganej informacji zgodnie z artykułem 5 ustęp 4 oraz bierze pod uwagę informacje wraz z raportami przedstawianymi przez grupy robocze;

h) odpowiada za prowadzenie niezbędnych funkcji sekretariatu.

Artykuł  7

Podejmowanie decyzji na Konferencji

1. Konferencja podejmuje decyzje jednomyślnie, chyba że co innego wynika z postanowień Konwencji. Jeśli zawiodą wszystkie wysiłki w celu osiągnięcia jednomyślności w odniesieniu do funkcji określonych w artykule 6 litery c), f) i g) i fakt ten zostanie potwierdzony w sposób wyraźny przez przewodniczącego, decyzja może zostać podjęta większością trzech czwartych głosów Umawiających się Stron obecnych i głosujących na posiedzeniu.

2. Każdej Umawiającej się Stronie przysługuje na Konferencji jeden głos. W obszarach swoich kompetencji Wspólnota Europejska korzysta ze swego prawa głosu z liczbą głosów równą liczbie Państw Członkowskich będących Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji; Europejska Wspólnota Gospodarcza nie może korzystać ze swego prawa głosu w przypadkach gdy Państwa Członkowskie korzystają ze swojego prawa.

Artykuł  8

Stały Komitet

1. Ustanawia się jako organ wykonawczy Stały Komitet Konferencji składający się z delegatów Umawiających się Stron.

2. Państwa Sygnatariusze, które dotychczas nie ratyfikowały Konwencji mają status obserwatora na posiedzeniach Stałego Komitetu. Dodatkowo jakiekolwiek państwo alpejskie, które dotychczas nie podpisało niniejszej Konwencji, może na żądanie uzyskać taki status.

3. Stały Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

4. Ponadto, Stały Komitet ustala procedury wszelkiego uczestnictwa w posiedzeniach przedstawicieli organizacji rządowych i/lub pozarządowych.

5. Umawiająca się Strona, która przewodniczy Konferencji mianuje przewodniczącego Stałego Komitetu.

6. Do funkcji Stałego Komitetu należy w szczególności:

a) analiza informacji przedstawianych przez Umawiające się Strony zgodnie z artykułem 5 ustęp 4 oraz składanie sprawozdań Konferencji Alpejskiej;

b) zbieranie i ocena dokumentów w odniesieniu do wprowadzania w życie Konwencji i protokołów wraz z załącznikami oraz przedstawianie ich na Konferencji w celach kontrolnych, zgodnie z artykułem 6;

c) informowanie Konferencji alpejskiej o wprowadzaniu w życie decyzji Konferencji;

d) przygotowywanie programów posiedzeń Konferencji i proponowanie pozycji porządku dziennego oraz innych środków dotyczących wprowadzania w życie Konwencji i protokołów;

e) powoływanie grup roboczych do przygotowania protokołów oraz zaleceń, zgodnie z artykułem 6 litera e) oraz koordynacja ich prac;

f) zbadanie i ujednolicanie zawartości projektów protokołów z ogólnego punktu widzenia i proponowanie ich na Konferencji;

g) proponowanie Konferencji środków i zaleceń do osiągnięcia celów zawartych w Konwencji oraz jej protokołach.

7. Proces podejmowania decyzji przez Stały Komitet odbywa się zgodnie z postanowieniami artykułu 7.

Artykuł  9

Sekretariat

Konferencja może jednomyślnie utworzyć stały sekretariat.

Artykuł  10

Zmiany do Konwencji

Każda z Umawiających się Stron może przedstawiać zmiany do niniejszej Konwencji Umawiającej się Stronie przewodniczącej Konferencji. Takie wnioski są przekazywane do Umawiających się Stron oraz Państw Sygnatariuszy przez Umawiającą się Stronę przewodniczącą Konferencji co najmniej na sześć miesięcy przed posiedzeniem Konferencji, na którym mają być rozpatrywane. Zmiany do Konwencji wchodzą w życie zgodnie z artykułem 12 ustępy 2, 3 i 4.

Artykuł  11

Protokoły i ich zmiany

1. Projekty Protokołów w rozumieniu artykułu 2 ustęp 3 są przekazywane Umawiającym się Stronom oraz Państwom Sygnatariuszom przez Umawiającą się Stronę przewodniczącą Konferencji co najmniej na sześć miesięcy przed spotkaniem Konferencji, na którym mają być rozpatrywane.

2. Protokoły przyjęte przez Konferencję są podpisywane podczas spotkań Konferencji lub w późniejszym terminie u depozytariusza. Mają one zastosowanie do tych Umawiających się Stron, które je ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły. Aby Protokół wszedł w życie wymagane są przynajmniej trzy ratyfikacje, przyjęcia lub zatwierdzenia. Odpowiednie dokumenty są składane u depozytariusza, którym jest Republika Austrii.

3. O ile nie zostało to inaczej przewidziane w Protokole, wejście w życie oraz wypowiedzenie Protokołu regulowane jest postanowieniami artykułów 10, 13 i 14.

4. W przypadkach zmian do Protokołów postanowienia ustępów 1-3 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł  12

Podpisanie i ratyfikacja

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu od dnia 7 listopada 1991 roku w Republice Austrii będącej depozytariuszem.

2. Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia są składane u depozytariusza.

3. Konwencja wchodzi w życie w trzy miesiące po dacie, w której zgodnie z postanowieniami ustępu 2, trzy państwa, wyraziły swoją zgodę na związanie się Konwencją.

4. W przypadku każdego Państwa Sygnatariusza, który później wyrazi, zgodnie z postanowieniami ustępu 2, swoją zgodę na związanie się Konwencją, Konwencja wchodzi w życie w trzy miesiące po dacie złożenia dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł  13

Wypowiedzenie

1. Każda z Umawiających się Stron może w każdym momencie wypowiedzieć Konwencję poprzez notyfikację depozytariuszowi.

2. Takie wypowiedzenie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza.

Artykuł  14

Notyfikacje

Depozytariusz notyfikuje każdej Umawiającej się Stronie i Państwom Sygnatariuszom o:

a) każdym podpisie;

b) złożeniu jakichkolwiek dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia;

c) każdej dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, zgodnie z artykułem 12;

d) wszelkich deklaracjach dokonanych zgodnie z artykułem 1 ustępy 2 i 3;

e) wszelkich notyfikacjach dokonanych na mocy artykułu 13 oraz dacie, od której wypowiedzenie jest skuteczne.

Na dowód tego niżej podpisani, będący należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Salzburgu, dnia 7 listopada 1991 roku w językach niemieckim, francuskim, włoskim i słoweńskim, z których każdy tekst jest na równi autentyczny; oryginalny tekst zostanie złożony w austriackich archiwach państwowych. Depozytariusz przesyła uwierzytelniony podpis do każdego z Państw Sygnatariuszy.

^* Konwencja uzupełniona:

- z dniem 16 grudnia 1997 r. Protokołem przystąpienia Księstwa Monako do Konwencji w sprawie ochrony Alp (Dz.U.UE.L.98.33.22). Zmiany wprowadzone przez art. 3 przywołanego Protokołu nie zostały naniesione na tekst ze względu na swą bezprzedmiotowość.

- z dniem 6 października 2006 r. Protokołem w sprawie stosowania Konwencji alpejskiej z 1991 roku w zakresie rolnictwa na terenach górskich - Protokół "Rolnictwo na terenach górskich" (Dz.U.UE.L.06.271.63).

¹ Akapit dodany przez art. 2 Protokołu przystąpienia Księstwa Monako do Konwencji w sprawie ochrony Alp (Dz.U.UE.L.98.33.22) z dniem 16 grudnia 1997 r.