Konwencja rotterdamska w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami. Rotterdam.1998.09.10.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2003.63.29

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 marca 2003 r.

TŁUMACZENIE

KONWENCJA ROTTERDAMSKA W SPRAWIE PROCEDURY ZGODY PO UPRZEDNIM POINFORMOWANIU W MIĘDZYNARODOWYM HANDLU NIEKTÓRYMI NIEBEZPIECZNYMI SUBSTANCJAMI CHEMICZNYMI I PESTYCYDAMI

Strony niniejszej Konwencji,

Świadome szkodliwego wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko naturalne niektórych niebezpiecznych substancji chemicznych i pestycydów w handlu międzynarodowym,

Powołując się na odpowiednie postanowienia Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju oraz rozdział 19 Agendy 21 w sprawie "przyjaznego dla środowiska zarządzania toksycznymi substancjami chemicznymi, w tym zapobiegania nielegalnemu międzynarodowemu handlowi produktami toksycznymi i niebezpiecznymi",

W trosce o prace podjęte przez Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP) oraz Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w zastosowaniu dobrowolnej procedury zgody po uprzednim poinformowaniu, jak określono w Zmienionych Wytycznych Londyńskich w sprawie wymiany informacji na temat substancji chemicznych w obrocie międzynarodowym (zwanych dalej "Zmienionymi Wytycznymi Londyńskimi") oraz Międzynarodowym kodeksie dystrybucji i stosowania pestycydów FAO (zwanym dalej "Międzynarodowym kodeksem postępowania"),

Uwzględniając okoliczności i szczególne wymagania krajów rozwijających się oraz krajów o gospodarkach znajdujących się w okresie przekształceń, w szczególności potrzebę wzmocnienia krajowych możliwości i zdolności zarządzania substancjami chemicznymi, w tym transfer technologii, zapewnienie pomocy finansowej i technicznej oraz wspieranie współpracy między Stronami,

Stwierdzając szczególne potrzeby niektórych krajów w zakresie informacji o przepływach tranzytowych,

Uznając, że dobre praktyki zarządzania w zakresie substancji chemicznych powinny być promowane we wszystkich krajach, uwzględniając, między innymi, dobrowolne normy ustanowione w Międzynarodowym kodeksie postępowania oraz Kodeksie etycznym Programu Ochrony Środowiska NZ w sprawie międzynarodowego handlu substancjami chemicznymi,

Pragnąc zapewnić, że niebezpieczne substancje chemiczne, które są wywożone z ich terytorium, są pakowane i etykietowane w sposób, który stanowi odpowiednią ochronę dla zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego, zgodnie z zasadami Zmienionych Wytycznych Londyńskich oraz Międzynarodowego kodeksu postępowania,

Uznając, że polityka handlowa i ochrony środowiska naturalnego powinny wzajemnie się wspierać w celu osiągnięcia stałego rozwoju,

Podkreślając, że postanowienia niniejszej Konwencji nie są w żaden sposób interpretowane jako pociągające za sobą zmianę praw i obowiązków Strony na mocy istniejącej umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do substancji chemicznych w handlu międzynarodowym lub do ochrony środowiska naturalnego,

Rozumiejąc, że powyższy akapit nie ma na celu stworzenia hierarchii między niniejszą Konwencją a innymi umowami międzynarodowymi,

Zdecydowane chronić zdrowie ludzkie, w tym zdrowie konsumentów i pracowników oraz środowisko naturalne przed potencjalnie szkodliwymi wpływami niektórych niebezpiecznych substancji chemicznych i pestycydów w handlu międzynarodowym,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Cel

Celem niniejszej Konwencji jest wspieranie wspólnej odpowiedzialności i współpracy między Stronami w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego od potencjalnej szkody i przyczynienie się do ich wykorzystania w sposób przyjazny dla środowiska, poprzez ułatwianie wymiany informacji o ich cechach charakterystycznych, przez ustanowienie krajowego procesu podejmowania decyzji w zakresie ich przywozu i wywozu oraz przez przekazywanie tych decyzji Stronom.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszej Konwencji określenie:

a) "substancja chemiczna" oznacza substancję, czy to samą czy w mieszaninie lub w preparacie oraz produkowaną lub otrzymywaną naturalnie, ale nie zawierającą żadnych organizmów żywych. Składa się z następujących kategorii: pestycydy (w tym szczególnie niebezpieczne formy użytkowe pestycydów) oraz substancje przemysłowe;

b) "zakazana substancja chemiczna" oznacza substancję chemiczną, której wszelkie wykorzystanie w ramach jednej lub więcej kategorii zostało zakazane przez ostateczne działania regulacyjne w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego. Obejmuje substancję chemiczną, której odmówiono zatwierdzenia dla użycia jej po raz pierwszy lub która została wycofana przez branżę albo z rynku krajowego albo z bliższego rozpatrzenia w procesie krajowego zatwierdzenia oraz kiedy są jasne dowody, że takie działania zostały podjęte w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego;

c) "surowo ograniczona substancja chemiczna" oznacza substancję chemiczną, której praktycznie wszelkie wykorzystanie w ramach jednej lub więcej kategorii zostało zakazane przez ostateczne działania regulacyjne w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego, ale dla której pewne specyficzne formy użycia pozostały dozwolone. Obejmuje substancję chemiczną, której, dla praktycznie wszelkiego rodzaju wykorzystania, odmówiono zatwierdzenia lub która została wycofana przez branżę czy albo z rynku krajowego albo z bliższego rozpatrzenia w procesie krajowego zatwierdzenia oraz kiedy są jasne dowody, że takie działania zostały podjęte w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego;

d) "szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu" oznacza substancję chemiczną sformułowaną na użytek pestycydu, która powoduje poważne skutki zdrowotne lub środowiskowe, możliwe do zaobserwowania w krótkim okresie czasu w następstwie pojedynczego lub wielokrotnego narażenia, zgodnie z warunkami korzystania;

e) "ostateczne działania regulacyjne" oznacza działania podjęte przez Stronę, które nie wymagają późniejszych działań regulacyjnych podejmowanych przez tę Stronę, których celem jest zakazanie lub surowe ograniczenie substancji chemicznej;

f) "wywóz" i "przywóz" oznaczają, w ich odpowiednich konotacjach, przemieszczanie substancji chemicznej z jednej ze Stron do innej Strony, ale z wyłączeniem zwykłych działań tranzytowych;

g) "Strona" oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się niniejszą Konwencją i wobec której Konwencja ta obowiązuje;

h) "Regionalna organizacja integracji gospodarczej" oznacza organizację utworzoną przez suwerenne państwa danego regionu, której Państwa Członkowskie przekazały kompetencje w kwestiach regulowanych niniejszą Konwencją i która została należycie upoważniona, zgodnie z jej procedurami wewnętrznymi, do podpisania, ratyfikowania, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji;

i) "Komitet Kontroli Chemicznej" oznacza organ pomocniczy określony w artykule 18 ustęp 6.

Artykuł  3

Zakres Konwencji

1. Niniejszą Konwencję stosuje się do:

a) zakazanych lub surowo ograniczonych substancji chemicznych; i

b) szczególnie niebezpiecznych form użytkowych pestycydów.

2. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do:

a) środków odurzających i substancji psychotropowych;

b) materiałów radioaktywnych;

c) odpadów;

d) broni chemicznej;

e) środków leczniczych, włączając w to środki dla ludzi i środki weterynaryjne;

f) substancji chemicznych używanych jako dodatki do żywności;

g) żywności;

h) substancji chemicznych w ilościach nie mających większego wpływu na ludzkie zdrowie lub środowisko naturalne pod warunkiem że są one przywożone:

i) do celów badań lub analizy; lub

ii) przez jednostkę dla jego lub jej osobistego użytku w ilościach odpowiadających takiemu wykorzystaniu.

Artykuł  4

Wyznaczone władze krajowe

1. Każda Strona wyznacza jedną lub więcej władz krajowych, które są upoważnione do działania w jej imieniu w wykonywaniu funkcji administracyjnych wymaganych przez niniejszą Konwencję.

2. Każda Strona stara się zapewnić, że taki organ lub władze posiadają wystarczające zasoby na wykonywanie swoich zadań w sposób efektywny.

3. Każda Strona, nie później niż do momentu wejścia w życie dla niej niniejszej Konwencji w odniesieniu do tej Strony, notyfikuje Sekretariatowi nazwę i adres takiego organu lub władz. Powiadamia ona niezwłocznie Sekretariat o wszelkich zmianach w nazwie i adresie takiego organu lub władz.

4. Sekretariat niezwłocznie informuje Strony o notyfikacjach, które otrzymuje na mocy ustępu 3.

Artykuł  5

Procedury dotyczące zakazanych lub surowo ograniczonych substancji chemicznych

1. Każda Strona, która przyjęła ostateczne działania regulacyjne powiadamia na piśmie Sekretariat o takim działaniu. Takie powiadomienie zostanie dokonane możliwie najszybciej, a w każdym przypadku nie później niż 90 dni po dacie, gdy ostateczne działania regulacyjne stają się skuteczne oraz zawiera informacje wymagane przez załącznik I, gdzie są one dostępne.

2. Każda Strona powiadamia na piśmie, w dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do niej, o jej obowiązujących w tym czasie ostatecznych działaniach regulacyjnych z wyjątkiem sytuacji, w których każda Strona, która przedłożyła powiadomienia o ostatecznych działaniach regulacyjnych na mocy Zmienionych Wytycznych Londyńskich lub Międzynarodowego kodeksu postępowania nie musi ponownie przedkładać tych powiadomień.

3. Sekretariat jak najszybciej, a w każdym przypadku nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu powiadomienia na mocy ustępów 1 i 2, sprawdza, czy powiadomienie zawiera informacje wymagane przez załącznik I. Jeżeli powiadomienie zawiera wymagane informacje, Sekretariat niezwłocznie przesyła wszystkim Stronom podsumowanie otrzymanych informacji. Jeżeli powiadomienie nie zawiera wymaganych informacji, Sekretariat odpowiednio informuje Stronę powiadamiającą.

4. Co sześć miesięcy Sekretariat przekazuje Stronom streszczenie otrzymanych informacji w zastosowaniu ustępów 1 i 2, włączając w to informacje dotyczące tych powiadomień, które nie zawierają wszystkich informacji wymaganych przez załącznik I.

5. W przypadku gdy Sekretariat otrzymał przynajmniej jedno powiadomienie od każdego z dwóch regionów, których dotyczy zgoda po uprzednim poinformowaniu, o szczególnej substancji chemicznej, która po sprawdzeniu spełnia wymogi załącznika I, przesyła je Komitetowi Kontroli Chemicznej. Skład regionów, których dotyczy zgoda po uprzednim poinformowaniu zostaje określony w decyzji, jaka ma zostać przyjęta w drodze konsensusu na pierwszym posiedzeniu Konferencji Stron.

6. Komitet Kontroli Chemicznej dokonuje przeglądu informacji dostarczonych w takich powiadomieniach i, zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku II, zaleca Konferencji Stron, czy przedmiotowa substancja chemiczna powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu oraz, odpowiednio, czy powinna być wymieniona w załączniku III.

Artykuł  6

Procedury dotyczące szczególnie niebezpiecznych form użytkowych pestycydów

1. Każda Strona, która jest krajem rozwijającym się lub krajem z gospodarką znajdującą się w okresie przekształceń i która doświadcza problemów spowodowanych przez szczególnie niebezpieczne formy użytkowe pestycydów zgodnie z warunkami ich wykorzystywania na jej terytorium, może zaproponować Sekretariatowi wymienienie szczególnie niebezpiecznej formy użytkowej pestycydu w załączniku III. Przy opracowaniu propozycji Strona może zwrócić się o ekspertyzę techniczną z jakiegokolwiek odpowiedniego źródła. Propozycja zawiera informacje wymagane w załączniku IV część 1.

2. Sekretariat możliwie najszybciej, a w każdym przypadku nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu propozycji na mocy ustępu 1, sprawdza, czy propozycja zawiera informacje wymagane w załączniku IV część 1. Jeżeli propozycja zawiera wymagane informacje, Sekretariat niezwłocznie przesyła wszystkim Stronom podsumowanie otrzymanych informacji. Jeżeli propozycja nie zawiera wymaganych informacji, Sekretariat odpowiednio informuje Stronę zgłaszającą propozycję.

3. Sekretariat zbiera dodatkowe informacje wymienione w załączniku IV część 2, dotyczące propozycji przekazanej na mocy ustępu 2.

4. W przypadku gdy wymogi ustępów 2 i 3 powyżej zostały wypełnione w odniesieniu do szczególnie niebezpiecznych form użytkowych pestycydów, Sekretariat przesyła propozycję i odpowiednie informacje Komitetowi Kontroli Chemicznej.

5. Komitet Kontroli Chemicznej dokonuje przeglądu informacji dostarczonych w propozycji i zebranych informacji dodatkowych oraz, zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku IV część 3, zaleca Konferencji Stron, czy przedmiotowa szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu oraz, odpowiednio, czy powinna być wymieniona w załączniku III.

Artykuł  7

Wymienienie substancji chemicznych w załączniku III

1. Dla każdej substancji chemicznej, którą Komitet Kontroli Chemicznej zdecydował zalecić wymienieniu w załączniku III, przygotowuje projekt wytycznych dla decyzji. Wytyczne dla decyzji powinny przynajmniej opierać się na informacjach określonych w załączniku I lub, w zależności od przypadku, w załączniku IV, oraz zawierać informacje o wykorzystaniu substancji chemicznej w kategorii innej niż kategoria, do której stosuje się ostateczne działania regulacyjne.

2. Zalecenie określone w ustępie 1 wraz z projektem wytycznych dla decyzji zostaje przekazane Konferencji Stron. Konferencja Stron decyduje, czy substancja chemiczna powinna podlegać procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu oraz, odpowiednio, czy wymienić substancję chemiczną w załączniku III i zatwierdzić projekt wytycznych dla decyzji.

3. Gdy decyzja o wymienieniu substancji chemicznej w załączniku III została podjęta i odpowiednie wytyczne dla decyzji zostały zatwierdzone przez Konferencję Stron, Sekretariat niezwłocznie przekazuje te informacje wszystkim Stronom.

Artykuł  8

Substancje chemiczne w dobrowolnej procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu

Dla każdej substancji chemicznej innej niż substancja chemiczna wymieniona w załączniku III, która została włączona do procedury zgody po uprzednim poinformowaniu przed datą pierwszego posiedzenia Konferencji Stron, Konferencja Stron decyduje na tym posiedzeniu o wymienieniu substancji chemicznej w załączniku III pod warunkiem że jest usatysfakcjonowana wypełnieniem wszelkich wymogów dotyczących wymienienia w tym załączniku.

Artykuł  9

Usunięcie substancji chemicznej z załącznika III

1. Jeżeli Strona przedkłada Sekretariatowi informację, która nie była dostępna w czasie decydowaniu o wymienieniu substancji chemicznej w załączniku III i informacja ta wskazuje, że wymienienie tej substancji nie może być dłużej uzasadnione zgodnie z odpowiednimi kryteriami w załączniku II lub, w odpowiednich przypadkach, w załączniku IV, Sekretariat przesyła informację do Komitetu Kontroli Chemicznej.

2. Komitet Kontroli Chemicznej dokonuje przeglądu informacji otrzymanych na mocy ustępu 1. Dla każdej substancji chemicznej, którą Komitet Kontroli Chemicznej zdecydował się, zgodnie z odpowiednimi kryteriami w załączniku II lub, w odpowiednich przypadkach, w załączniku IV, zalecić usunięciu z załącznika III, przygotowuje zrewidowany projekt wytycznych dla decyzji.

3. Zalecenie określone w ustępie 2 zostaje przekazane Konferencji Stron i towarzyszy mu zrewidowany projekt wytycznych dla decyzji. Konferencja Stron decyduje czy substancja chemiczna powinna zostać usunięta z załącznika III i czy zatwierdzić zrewidowany projekt wytycznych dla decyzji.

4. W przypadku gdy decyzja o usunięciu substancji chemicznej z załącznika III została podjęta i zrewidowane wytyczne dla decyzji zostały zatwierdzone przez Konferencję Stron, Sekretariat niezwłocznie przekazuje te informacje wszystkim Stronom.

Artykuł  10

Zobowiązania w związku z przywozem substancji chemicznych wymienionych w załączniku III

1. Każda Strona wprowadza w życie właściwe środki legislacyjne lub administracyjne w celu zapewnienia odpowiednio szybkich decyzji odnoszących się do przywozu substancji chemicznych wymienionych w załączniku III.

2. Każda Strona przekazuje do Sekretariatu możliwie najszybciej, a w każdym przypadku nie później niż dziewięć miesięcy od daty wysłania wytycznych dla decyzji określonych w artykule 7 ustęp 3, odpowiedź dotyczącą przyszłego przywozu określonych substancji chemicznych. Jeżeli Strona zmienia tę odpowiedź, niezwłocznie przedkłada zrewidowaną odpowiedź Sekretariatowi.

3. Sekretariat, w chwili wygaśnięcia terminu określonego w ustępie 2, niezwłocznie zwraca się do Strony, która nie dostarczyła takiej odpowiedzi, z pisemnym wnioskiem o uczynienie tego. Jeżeli Strona nie jest w stanie dostarczyć odpowiedzi, Sekretariat, gdzie sytuacja tego wymaga, pomaga jej w dostarczeniu odpowiedzi w terminie określonym w artykule 11 ustęp 2 zdanie ostatnie.

4. Odpowiedź na mocy ustępu 2 składa się albo:

a) z ostatecznej decyzji, w zastosowaniu środków legislacyjnych lub administracyjnych:

i) o przyznaniu zgody na przywóz;

ii) o nieprzyznaniu zgody na przywóz; lub

iii) o przyznaniu zgody na przywóz, jedynie z zastrzeżeniem określonych warunków; lub

b) tymczasowej odpowiedzi, która może zawierać:

i) tymczasową decyzję, przyznającą zgodę na przywóz na lub bez określonych warunków lub nieprzyznającą zgody na przywóz w trakcie okresu przejściowego;

ii) deklarację, że ostateczna decyzja jest aktywnie rozważana;

iii) wniosek do Sekretariatu lub do Strony, która powiadomiła o ostatecznych działaniach regulacyjnych, o dalsze informacje;

iv) wniosek do Sekretariatu o pomoc w ocenie substancji chemicznej.

5. Odpowiedź na mocy ustępu 4 litery a) lub b) odnosi się do jednej lub wielu kategorii określonych dla substancji chemicznej w załączniku III.

6. Ostatecznej decyzji powinno towarzyszyć wyszczególnienie wszelkich środków legislacyjnych lub administracyjnych, na których została ona oparta.

7. Każda Strona, nie później niż w dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do tej Strony, przekazuje Sekretariatowi odpowiedzi odnoszące się do każdej substancji chemicznej wymienionej w załączniku III. Strona, która dostarczyła takich odpowiedzi na mocy Zmienionych Wytycznych Londyńskich lub Międzynarodowego kodeksu postępowania nie musi ponownie przedkładać tych odpowiedzi.

8. Każda Strona udostępnia swoje odpowiedzi na mocy niniejszego artykułu zainteresowanym w zakresie swojej właściwości, zgodnie z jej środkami legislacyjnymi lub administracyjnymi.

9. Strona, która, na mocy ustępów 2 i 4 powyżej oraz artykułu 11 ustęp 2, podejmuje decyzję o nieprzyznaniu zgody na przywóz substancji chemicznej lub o przyznaniu zgody na jej przywóz tylko na określonych warunkach, jeżeli jeszcze tego nie uczyniła, równocześnie zakazuje lub zastrzega takie same warunki dla:

a) przywozu substancji chemicznej z każdego źródła; oraz

b) krajowej produkcji substancji chemicznej na użytek wewnętrzny.

10. Co sześć miesięcy Sekretariat informuje wszystkie Strony o odpowiedziach, które otrzymał. Informacja taka zawiera wyszczególnienie środków legislacyjnych lub administracyjnych, na których zostały oparte decyzje, gdzie są one dostępne. Sekretariat dodatkowo informuje Strony o wszelkich przypadkach nieprzekazania odpowiedzi.

Artykuł  11

Zobowiązania w związku z wywozem substancji chemicznych wymienionych w załączniku III

1. Każda Strona wywozu:

a) wprowadza w życie właściwe środki legislacyjne lub administracyjne w celu przedstawiania odpowiedzi przekazanych przez Sekretariat zgodnie z artykułem 10 ustęp 10 do zainteresowanych w zakresie swojej właściwości;

b) podejmuje właściwe środki legislacyjne lub administracyjne w celu zapewnienia, że eksporterzy w zakresie swojej właściwości stosują się do decyzji w każdej odpowiedzi nie później niż sześć miesięcy od daty, gdy Sekretariat po raz pierwszy poinformował Strony o takiej odpowiedzi zgodnie z artykułem 10 ustęp 10;

c) doradza i pomaga Stronom przywozu, na wniosek i gdzie właściwe:

i) w otrzymaniu dalszych informacji w celu udzielenia im pomocy w podjęciu działań zgodnie z artykułem 10 ustęp 4 i ustępem 2 litera c) poniżej; oraz

ii) we wzmocnieniu ich zdolności i możliwości zarządzania substancjami chemicznymi w sposób bezpieczny w czasie trwania ich cyklu życia.

2. Każda Strona zapewnia, że substancja chemiczna wymieniona w załączniku III nie jest wywożona z jej terytorium do jakiejkolwiek Strony wywozu, która, w szczególnych okolicznościach, nie przekazała odpowiedzi lub przekazała tymczasową odpowiedź, która nie zawiera tymczasowej decyzji, o ile:

a) nie jest substancją chemiczną, która, w chwili przywozu, jest zarejestrowana jako substancja chemiczna na terytorium Strony przywozu; lub

b) nie jest substancją chemiczną, co do której istnieją dowody, że była wcześniej wykorzystywana, lub przywożona na terytorium Strony przywozu oraz w odniesieniu do której nie zostały podjęte żadne działania regulacyjne w celu zakazania jej wykorzystywania; lub

c) eksporter wnioskował i otrzymał wyraźną zgodę na przywóz poprzez wyznaczone władze krajowe Strony przywozu. Strona przywozu odpowiada na taki wniosek w terminie 60 dni i natychmiast powiadamia Sekretariat o swojej decyzji.

Zobowiązania Stron wywozu na mocy niniejszego ustępu stosuje się z mocą od momentu wygaśnięcia okresu sześciu miesięcy od daty, gdy Sekretariat po raz pierwszy poinformował Strony, zgodnie z artykułem 10 ustęp 10, że Strona nie przekazała odpowiedzi lub przekazała tymczasową odpowiedź, która nie zawiera tymczasowej decyzji i stosuje się przez jeden rok.

Artykuł  12

Powiadomienie o wywozie

1. W przypadku gdy substancja chemiczna, która jest zakazana lub surowo ograniczona przez Stronę jest wywożona z jej terytorium, Strona ta dostarcza powiadomienie o wywozie Stronie przywozu. Powiadomienie o wywozie zawiera informacje wymienione w załączniku V.

2. Powiadomienie o wywozie dostarczane jest dla tej substancji chemicznej przed pierwszym wywozem następującym po przyjęciu odpowiednich ostatecznych działań regulacyjnych. Później powiadomienie o wywozie jest dostarczane przed pierwszym wywozem w każdym roku kalendarzowym. Wyznaczona władza krajowa Strony przywozu może odstąpić od wymogu powiadamiania przed wywozem.

3. Strona wywozu dostarcza uaktualnione powiadomienie o wywozie po tym, jak przyjęła ostateczne działania regulacyjne, które prowadzą do istotnej zmiany dotyczącej zakazu lub surowego ograniczenia tej substancji chemicznej.

4. Strona przywozu potwierdza otrzymanie pierwszego powiadomienia o wywozie po przyjęciu ostatecznych działań regulacyjnych. Jeżeli Strona wywozu nie otrzymała potwierdzenia w terminie 30 dni od wysłania powiadomienia o wywozie, przedkłada drugie powiadomienie. Strona wywozu dokłada odpowiednich starań w celu zapewnienia, że Strona przywozu otrzyma drugie powiadomienie.

5. Zobowiązania Strony wymienione w ustępie 1 ustają, gdy:

a) substancja chemiczna została wymieniona w załączniku III;

b) Strona przywozu dostarczyła odpowiedzi dotyczącej substancji chemicznej Sekretariatowi zgodnie z artykułem 10 ustęp 2; oraz

c) Sekretariat przekazał odpowiedź Stronom zgodnie z artykułem 10 ustęp 10.

Artykuł  13

Informacje towarzyszące wywożonym substancjom chemicznym

1. Konferencja Stron zachęca Radę Współpracy Celnej do przydzielania ściśle określonego zharmonizowanego systemu kodów celnych pojedynczym substancjom chemicznym lub grupom substancji chemicznych wymienionych, gdzie właściwe, w załączniku III. Każda Strona wymaga, aby w każdym przypadku gdy substancji chemicznej został przyznany kod, dokument wysyłki dla takiej substancji chemicznej opatrzony był kodem przy wywozie.

2. Bez uszczerbku dla wymagań Strony przywozu, każda Strona wymaga, aby zarówno substancje chemiczne wymienione załączniku III, jak i substancje chemiczne zakazane lub surowo ograniczone na jej terytorium, podlegały w chwili wywozu wymogom etykietowania, które zapewniają właściwą dostępność informacji dotyczących ryzyka i/lub zagrożeń dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego, biorąc pod uwagę odpowiednie międzynarodowe standardy.

3. Bez uszczerbku dla wymagań Strony przywozu, każda Strona może wymagać, aby substancje chemiczne podlegające wymogom etykietowania środowiskowego lub zdrowotnego na jej terytorium w chwili wywozu podlegały wymogom etykietowania, które zapewniają właściwą dostępność informacji dotyczących ryzyka i/lub zagrożeń dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego, biorąc pod uwagę odpowiednie międzynarodowe standardy.

4. W odniesieniu do substancji chemicznych określonych w ustępie 2, które mają być wykorzystane w celach zawodowych, każda Strona wywozu wymaga, aby karta charakterystyki, która spełnia międzynarodowo uznany format, przedstawiająca najbardziej aktualne dostępne informacje, została wysłana do każdego importera.

5. Informacje na etykiecie i na karcie charakterystyki powinny, w najszerszym możliwym zakresie, być podane w jednym lub więcej językach urzędowych Strony przywozu.

Artykuł  14

Wymiana informacji

1. Każda Strona, gdzie właściwe i zgodnie z celem niniejszej Konwencji, ułatwia:

a) wymianę informacji naukowych, technicznych, gospodarczych i prawnych dotyczących substancji chemicznych w zakresie niniejszej Konwencji, w tym informacje toksykologiczne, ekotoksykologiczne i dotyczące bezpieczeństwa;

b) dostarczanie publicznie dostępnych informacji dotyczących krajowych działań regulacyjnych odnoszących się do celów niniejszej Konwencji; oraz

c) dostarczanie informacji innym Stronom, bezpośrednio lub za pośrednictwem Sekretariatu, dotyczących krajowych działań regulacyjnych, które istotnie ograniczają, stosownie do przypadku, jedną lub więcej form wykorzystania substancji chemicznej.

2. Strony, które wymieniają informacje na mocy niniejszej Konwencji, chronią wszelkie poufne informacje wzajemnie uzgodnione.

3. Do celów niniejszej Konwencji następujące informacje nie są uważane jako poufne:

a) informacje określone w załącznikach I i IV, przedkładane odpowiednio na podstawie artykułów 5 i 6;

b) informacje zawarte w karcie charakterystyki określonej w artykule 13 ustęp 4;

c) data ważności substancji chemicznej;

d) informacje dotyczące środków ostrożności, włączając w to klasyfikację zagrożeń, rodzaj ryzyka i odpowiednie zwroty określające warunki bezpiecznego stosowania; oraz

e) podsumowanie wyników badań toksykologicznych i ekotoksykologicznych.

4. Data produkcji substancji chemicznej ogólnie rzecz biorąc nie jest uważana za poufną do celów niniejszej Konwencji.

5. Każda Strona wymagająca informacji o przepływach tranzytowych substancji chemicznych wymienionych w załączniku III przez jej terytorium, może złożyć do Sekretariatu sprawozdanie dotyczące jej potrzeb, który odpowiednio informuje wszystkie Strony.

Artykuł  15

Wprowadzenie w życie Konwencji

1. Każda Strona podejmuje takie środki, jakie mogą być konieczne w celu utworzenia i wzmocnienia jej krajowych infrastruktur i instytucji dla skutecznego wprowadzenia w życie niniejszej Konwencji. Środki te mogą zawierać, gdy to konieczne, przyjęcie lub zmianę krajowych środków legislacyjnych lub administracyjnych oraz mogą obejmować również:

a) ustanowienie krajowych rejestrów i baz danych, w tym informacje dotyczące bezpieczeństwa w stosunku do substancji chemicznych;

b) popieranie inicjatyw branży w celu wspierania bezpieczeństwa dotyczącego substancji chemicznych; oraz

c) wspieranie dobrowolnych porozumień, biorąc pod uwagę postanowienia artykułu 16.

2. Każda Strona zapewnia, w możliwym zakresie, że opinia publiczna posiada właściwy dostęp do informacji o obchodzeniu się z substancjami chemicznymi i zarządzaniu wypadkowym oraz o alternatywach, które są bezpieczniejsze dla zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego niż substancje chemiczne wymienione w załączniku III.

3. Strony zgadzają się na współpracę, bezpośrednio lub, gdzie sytuacja tego wymaga, za pośrednictwem właściwych organizacji międzynarodowych, przy wprowadzaniu w życie niniejszej Konwencji na poziomie subregionalnym, regionalnym i ogólnoświatowym.

4. Postanowień niniejszej Konwencji nie interpretuje się jako ograniczających prawo Stron do podejmowania działań, które w bardziej surowy sposób zapewniają ochronę zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego niż wymagane w niniejszej Konwencji, pod warunkiem że takie działania są zgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji i z prawem międzynarodowym.

Artykuł  16

Pomoc techniczna

Strony, biorąc pod uwagę w szczególności potrzeby krajów rozwijających się i krajów o gospodarkach znajdujących się w okresie przekształceń, współpracują we wspieraniu pomocy technicznej w celu rozwijania infrastruktury oraz zdolności koniecznych do zarządzania substancjami chemicznymi, by umożliwić wprowadzenie w życie niniejszej Konwencji. Strony posiadające bardziej zaawansowane programy zarządzania substancjami chemicznymi powinny zapewniać pomoc techniczną, włączając w to szkolenie, innym Stronom w rozwijaniu ich infrastruktury oraz zdolności zarządzania substancjami chemicznymi w ciągu ich całego cyklu życia.

Artykuł  17

Niezgodność

Konferencja Stron, jak tylko będzie to możliwe, opracowuje i zatwierdza procedury oraz mechanizmy instytucjonalne dla określania niedopełnienia warunków określonych w niniejszej Konwencji i dla sposobu traktowania Stron, które dopuściły się niezgodności.

Artykuł  18

Konferencja Stron

1. Niniejszym ustanawia się Konferencję Stron.

2. Pierwsze posiedzenie Konferencji Stron zostaje zwołane przez dyrektora wykonawczego Programu Ochrony Środowiska NZ i dyrektora generalnego FAO, działających wspólnie, nie później niż w ciągu jednego roku po wejściu w życie niniejszej Konwencji. Następnie zwyczajne posiedzenia Konferencji Stron odbywają się w regularnych odstępach czasu ustalonych przez Konferencję.

3. Nadzwyczajne posiedzenia Konferencji Stron odbywają się w terminie, w jakim Konferencja uważa za niezbędne, lub na pisemny wniosek Strony, pod warunkiem że co najmniej jedna trzecia Stron popiera wniosek.

4. Konferencja Stron w drodze konsensusu uzgadnia i przyjmuje na swoim pierwszym posiedzeniu regulamin wewnętrzny oraz zasady finansowe dla siebie, a także innych organów pomocniczych, jak również przepisy finansowe dotyczące funkcjonowania Sekretariatu.

5. Konferencja Stron dokonuje ciągłego przeglądu i oceny wprowadzania w życie niniejszej Konwencji. Wypełnia funkcje powierzone jej przez Konwencję oraz, w tym celu:

a) ustala, w ślad za wymogami ustępu 6 poniższej, takie organy pomocnicze, jakie uzna za niezbędne dla wprowadzenia w życie niniejszej Konwencji;

b) współpracuje, gdzie sytuacja tego wymaga, z właściwymi organizacjami międzynarodowymi oraz organami międzyrządowymi i pozarządowymi; oraz

c) rozpatruje i podejmuje wszelkie dodatkowe działania, które mogą być wymagane do osiągnięcia celów niniejszej Konwencji.

6. Konferencja Stron, na swoim pierwszym posiedzeniu, ustanawia organ pomocniczy, zwany Komitetem Kontroli Chemicznej, do celów wykonywania funkcji powierzonych temu Komitetowi przez niniejszą Konwencję. W tym względzie:

a) członkowie Komitetu Kontroli Chemicznej powoływani są przez Konferencję Stron. Członkostwo w Komitecie składa się z ograniczonej liczby wyznaczonych przez rząd ekspertów w zakresie zarządzania substancjami chemicznymi. Członkowie Komitetu powoływani są na podstawie sprawiedliwego podziału geograficznego, zapewniającego równowagę między rozwiniętymi i rozwijającymi się Stronami;

b) Konferencja Stron decyduje o zakresie uprawnień, organizacji i działaniu Komitetu;

c) Komitet podejmuje wszelkie wysiłki dla przygotowania swoich zaleceń w drodze konsensusu. Jeżeli wszelkie wysiłki w zakresie konsensusu zostały wyczerpane i nie został on osiągnięty, takie zalecenie tylko w ostateczności przyjmowane jest większością dwóch trzecich członków obecnych i biorących udział w głosowaniu.

7. Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej organizacje wyspecjalizowane oraz Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, jak również każde państwo, które nie jest Stroną niniejszej Konwencji mogą być reprezentowane na posiedzeniach Konferencji Stron w charakterze obserwatorów. Każdy organ albo organizacja, krajowa lub międzynarodowa, rządowa lub pozarządowa, specjalizująca się w kwestiach objętych niniejszą Konwencją, oraz która zawiadomiła Sekretariat o chęci uczestniczenia jako obserwator w posiedzeniu Konferencji Stron, może otrzymać zezwolenie, o ile co najmniej jedna trzecia Stron nie wyraża sprzeciwu. Dopuszczanie i udział obserwatorów podlegają regulaminowi wewnętrznemu przyjętemu przez Konferencję Stron.

Artykuł  19

Sekretariat

1. Niniejszym ustanawia się Sekretariat.

2. Funkcje Sekretariatu obejmują:

a) dokonywanie uzgodnień dotyczących posiedzeń Konferencji Stron i jej organów pomocniczych oraz zapewnienie im wymaganych usług;

b) ułatwianie pomocy Stronom, szczególnie Stronom rozwijającym się i o gospodarkach znajdujących się w okresie przekształceń, na wniosek, we wprowadzaniu w życie niniejszej Konwencji;

c) zapewnienie niezbędnej koordynacji z sekretariatami innych właściwych organów międzynarodowych;

d) przystąpienie, na podstawie ogólnych wytycznych Konferencji Stron, do takich uzgodnień administracyjnych i umownych, jakie mogą okazać się konieczne dla skutecznego wykonywania jego funkcji; oraz

e) wykonywanie innych funkcji Sekretariatu określonych w niniejszej Konwencji i innych funkcji, które mogą zostać ustalone przez Konferencję Stron.

3. Funkcje Sekretariatu z zakresu niniejszej Konwencji wykonywane są wspólnie przez dyrektora wykonawczego Programu Ochrony Środowiska NZ i dyrektora generalnego FAO, z zastrzeżeniem takich ustaleń, które zostaną uzgodnione między nimi i zatwierdzone przez Konferencję Stron.

4. Konferencja Stron może decydować, większością trzech czwartych głosów Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu, o powierzeniu funkcji Sekretariatu jednej lub więcej innych właściwych organizacji międzynarodowych, jeżeli uzna, że Sekretariat nie funkcjonuje tak, jak zamierzono.

Artykuł  20

Rozstrzyganie sporów

1. Strony rozstrzygają każdy spór między nimi dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji poprzez negocjacje lub inne pokojowe środki w zależności od ich własnego wyboru.

2. W czasie ratyfikowania, przyjmowania, zatwierdzania lub przystępowania do niniejszej Konwencji, lub w terminie późniejszym, Strona, która nie jest regionalną organizacją integracji gospodarczej może deklarować w formie dokumentu pisemnego złożonego depozytariuszowi, że w odniesieniu do sporu dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, uznaje jeden lub obydwa z następujących środków rozstrzygania sporów jako obligatoryjny w odniesieniu do każdej Strony przyjmującej takie samo zobowiązanie:

a) postępowanie arbitrażowe zgodnie z procedurami, jakie mają zostać przyjęte przez Konferencję Stron w załączniku, jak tylko będzie to możliwe; oraz

b) wniesienie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

3. Strona, która jest regionalną organizacją integracji gospodarczej może złożyć deklarację z podobnym skutkiem w odniesieniu do postępowania arbitrażowego zgodnie z procedurą określoną w ustępie 2 litera a).

4. Deklaracja złożona na podstawie ustępu 2 pozostaje w mocy do momentu jej wygaśnięcia zgodnie z jej warunkami lub do trzech miesięcy po złożeniu u depozytariusza pisemnego zawiadomienia o jej cofnięciu.

5. Wygaśnięcie deklaracji, zawiadomienia o odwołaniu lub nowej deklaracji w żaden sposób nie wpływają na procedury sądowe będące w toku przed sądem arbitrażowym lub Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, chyba że strony sporu uzgodnią inaczej.

6. Jeżeli strony sporu nie zaakceptowały tej samej lub jakiejkolwiek procedury na podstawie ustępu 2 i jeżeli nie były w stanie rozstrzygnąć swojego sporu w ciągu 12 miesięcy następujących po powiadomieniu jednej strony przez drugą, że istnieje między nimi spór, spór zostaje przedłożony Komisji koncyliacyjnej na wniosek którejkolwiek ze stron sporu. Komisja koncyliacyjna wydaje sprawozdanie zawierające zalecenia. Dodatkowe procedury odnoszące się do Komisji koncyliacyjnej zawarte są w Załączniku, jaki zostanie przyjęty przez Konferencję Stron nie później niż na drugim posiedzeniu Konferencji.

Artykuł  21

Zmiany do Konwencji

1. Każda Strona może zaproponować zmiany do niniejszej Konwencji.

2. Zmiany do Konwencji przyjmowane są na posiedzeniu Konferencji Stron. Tekst każdej proponowanej zmiany jest przekazywany Stronom przez Sekretariat przynajmniej sześć miesięcy przed posiedzeniem, na którym zmiana zostaje zaproponowana do przyjęcia. Sekretariat przekazuje również proponowaną zmianę sygnatariuszom niniejszej Konwencji oraz, do celów informacyjnych, depozytariuszowi.

3. Strony podejmują wszelkie wysiłki w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie proponowanej zmiany do niniejszej Konwencji w drodze konsensusu. Jeżeli wszelkie wysiłki w zakresie konsensusu zostały wyczerpane i porozumienie nie zostało osiągnięte, taka zmiana tylko w ostateczności zostaje przyjęta większością trzech czwartych głosów Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu na posiedzeniu.

4. Zmiana jest przekazywana przez depozytariusza wszystkim Stronom w celu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

5. O ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu zmiany depozytariusz jest powiadamiany na piśmie. Zmiana przyjęta zgodnie z ustępem 3 wchodzi w życie w stosunku do Stron, które ją przyjęły, dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia przez co najmniej trzy czwarte Stron. Następnie zmiana wchodzi w życie dla każdej innej Strony dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia przez tę Stronę dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia zmiany.

Artykuł  22

Przyjęcie i zmiana załączników

1. Załączniki do niniejszej Konwencji stanowią jej integralną część, oraz, o ile wyraźnie nie przewidziano inaczej, odniesienie do niniejszej Konwencji stanowi jednocześnie odniesienie do wszystkich jej załączników.

2. Załączniki te ograniczone są do spraw proceduralnych, naukowych, technicznych lub administracyjnych.

3. Następująca procedura stosowana jest w odniesieniu do propozycji, przyjęcia i wejścia w życie dodatkowych załączników do niniejszej Konwencji:

a) dodatkowe załączniki proponuje się i przyjmuje według procedury przewidzianej w artykule 21 ustępy 1, 2 i 3;

b) każda Strona, która nie jest w stanie przyjąć dodatkowego Załącznika powiadamia o tym fakcie depozytariusza na piśmie, w terminie jednego roku od daty zawiadomienia o przyjęciu dodatkowego Załącznika przez depozytariusza. Depozytariusz bezzwłocznie powiadamia wszystkie Strony o każdym otrzymanym powiadomieniu. Strona może w każdej chwili wycofać wcześniejsze powiadomienie o nieprzyjęciu w odniesieniu do dodatkowego Załącznika i następnie Załącznik wchodzi w życie dla tej Strony z zastrzeżeniem litery c) poniżej; oraz

c) po upływie jednego roku od daty powiadomienia przez depozytariusza o przyjęciu dodatkowego Załącznika, Załącznik wchodzi w życie w stosunku do wszystkich Stron, które nie przedłożyły powiadomienia zgodnie z postanowieniami litery b) powyżej.

4. Z wyjątkiem przypadku załącznika III, propozycja, przyjęcie i wejście w życie zmian do załączników do niniejszej Konwencji podlegają takim samym procedurom, jak dla propozycji, przyjęcia i wejścia w życie dodatkowych załączników do Konwencji.

5. Następująca procedura stosowana jest w odniesieniu do propozycji, przyjęcia i wejścia w życie zmian do załącznika III:

a) zmiany do załącznika III proponuje się i przyjmuje według procedury przewidzianej w artykułach 5-9 i w artykule 21 ustęp 2;

b) Konferencja Stron podejmuje swoje decyzje o przyjęciu w drodze konsensusu;

c) decyzja o zmianie załącznika III zostaje niezwłocznie zakomunikowana Stronom przez depozytariusza. Zmiana wchodzi w życie w stosunku do wszystkich Stron w dniu określonym w decyzji.

6. Jeżeli dodatkowy Załącznik lub zmiana do Załącznika są związane ze zmianą do niniejszej Konwencji, dodatkowy załącznik lub zmiana nie wchodzą w życie do czasu wejścia w życie zmiany do niniejszej Konwencji.

Artykuł  23

Głosowanie

1. Każda Strona niniejszej Konwencji posiada jeden głos, z wyjątkiem przewidzianym w ustępie 2 poniżej.

2. Regionalna organizacja integracji gospodarczej, w kwestiach zgodnych ze swoimi kompetencjami, wykonuje swoje prawo głosowania z liczbą głosów równą liczbie jej Państw Członkowskich, które są Stronami niniejszej Konwencji. Taka organizacja nie wykonuje swojego prawa głosu, jeśli którekolwiek z jej Państw Członkowskich wykonuje swoje prawo głosu i odwrotnie.

3. Do celów niniejszej Konwencji "Strony obecne i biorące udział w głosowaniu" oznaczają Strony obecne i oddające głos za lub przeciw.

Artykuł  24

Podpisanie

Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu w Rotterdamie przez wszystkie Strony i regionalne organizacje integracji gospodarczej w dniu 11 września 1998 roku oraz w Siedzibie Głównej Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 12 września 1998 roku do dnia 10 września 1999 roku.

Artykuł  25

Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Strony oraz przez regionalne organizacje integracji gospodarczej. Jest ona otwarta do przystąpienia przez państwa i przez regionalne organizacje integracji gospodarczej od pierwszego dnia po dacie, w której Konwencja została zamknięta do podpisu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia składane są depozytariuszowi.

2. Każda regionalna organizacja integracji gospodarczej, która staje się Strona niniejszej Konwencji, podczas gdy żadne z jej Państw Członkowskich nie jest Stroną, związana jest wszystkimi zobowiązaniami na mocy Konwencji. W przypadku takich organizacji, których jedno lub więcej Państw Członkowskich jest Stronami niniejszej Konwencji, organizacja i jej Państwa Członkowskie decydują o ich odpowiednich obowiązkach w wykonywaniu ich zobowiązań na mocy Konwencji W takich przypadkach organizacja i Państwa Członkowskie nie są uprawnione do równoległego wykonywania swoich praw wynikających z Konwencji.

3. W swoim dokumencie ratyfikacyjnym, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia regionalna organizacja integracji gospodarczej deklaruje zakres swojej kompetencji w odniesieniu do kwestii regulowanych niniejszą Konwencją. Każda taka organizacja informuje również depozytariusza, który z kolei informuje Strony o każdej odnośnej zmianie w zakresie jej kompetencji.

Artykuł  26

Wejście w życie

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po dacie złożenia depozytariuszowi pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2. Dla każdego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej które ratyfikuje, przyjmuje, zatwierdza lub przystępuje do niniejszej Konwencji po złożeniu pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po dacie złożenia przez dane państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

3. Do celów ustępów 1 i 2 dokument złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie jest traktowany jako dodatkowy w stosunku do dokumentów złożonych przez Państwa Członkowskie tej organizacji.

Artykuł  27

Zastrzeżenia

Do postanowień niniejszej Konwencji nie można zgłaszać zastrzeżeń.

Artykuł  28

Wystąpienie

1. W dowolnym terminie po upływie trzech lat od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji dla danej Strony, Strona ta może z Konwencji wystąpić składając depozytariuszowi notyfikację na piśmie.

2. Każde takie wystąpienie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty otrzymania przez depozytariusza notyfikacji o wystąpieniu lub w terminie późniejszym, który może być określony w notyfikacji o wystąpieniu.

Artykuł  29

Depozytariusz

Depozytariuszem niniejszej Konwencji jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  30

Teksty autentyczne

Oryginał niniejszej Konwencji, której teksty w językach: arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są na równi autentyczne, zostaje złożony Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie w tym celu umocowani, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Rotterdamie, dziesiątego dnia września, tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego ósmego roku.

ZAŁĄCZNIK  I DO ZAŁĄCZNIKA A

WYMOGI DOTYCZĄCE INFORMACJI DLA POWIADOMIEŃ DOKONYWANYCH NA PODSTAWIE ARTYKUŁU 5

Powiadomienia zawierają:

1. Właściwości, identyfikację i zastosowania

a) nazwa zwyczajowa;

b) nazwa związku chemicznego według międzynarodowo uznanej nomenklatury (na przykład Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC)), gdzie taka nomenklatura istnieje;

c) nazwy handlowe i nazwy preparatów;

d) numery kodów: numer Chemicals Abstract Service (CAS), zharmonizowany system kodów celnych oraz inne numery;

e) informacje o klasyfikacji zagrożeń, gdy substancja chemiczna podlega wymogom klasyfikacyjnym;

f) zastosowanie lub zastosowania substancji chemicznej;

g) właściwości fizyko-chemiczne, toksykologiczne i ekotoksykologiczne.

2. Ostateczne działania regulacyjne

a) informacje ściśle określone dla ostatecznych działań regulacyjnych:

i) podsumowanie ostatecznych działań regulacyjnych;

ii) odniesienie do dokumentu regulacyjnego;

iii) data wejścia w życie ostatecznych działań regulacyjnych;

iv) wskazanie, czy podjęte zostały ostateczne działania regulacyjne na podstawie oceny ryzyka lub zagrożenia oraz, jeżeli zostały podjęte, informacje o takiej ocenie, obejmujące odniesienie do odpowiedniej dokumentacji;

v) powody dla ostatecznych działań regulacyjnych odnoszące się do zdrowia ludzkiego, włączając w to zdrowie konsumentów i pracowników lub środowiska naturalnego;

vi) podsumowanie zagrożeń i ryzyka stwarzanych przez substancję chemiczną dla zdrowia ludzkiego, włączając w to zdrowie konsumentów i pracowników lub środowiska naturalnego oraz oczekiwany skutek ostatecznych działań regulacyjnych.

b) Kategoria lub kategorie, gdzie podjęto ostateczne działania regulacyjne i dla każdej kategorii:

i) zastosowanie lub zastosowania zakazane przez ostateczne działania regulacyjne;

ii) zastosowanie lub zastosowania, które pozostają dozwolone;

iii) oszacowanie, gdzie jest taka możliwość, ilości substancji chemicznej wyprodukowanej, przywiezionej, wywiezionej i wykorzystanej.

c) Wskazanie, w zakresie, w jakim to możliwe, prawdopodobnej przydatności ostatecznych działań regulacyjnych dla innych państw i regionów.

d) Inne istotne informacje, które mogą obejmować:

i) ocenę skutków społeczno-gospodarczych ostatecznych działań regulacyjnych;

ii) informacje o alternatywach i ich związanych z nimi ryzykiem, gdzie dostępne, takich jak:

– zintegrowane strategie zarządzania szkodnikami,

– praktyki i procesy przemysłowe, w tym czystsza technologia.

ZAŁĄCZNIK  II DO ZAŁĄCZNIKA A

KRYTERIA WYMIENIENIA ZAKAZANYCH LUB SUROWO OGRANICZONYCH SUBSTANCJI CHEMICZNYCH W ZAŁĄCZNIKU III

Dokonując przeglądu powiadomień przekazanych przez Sekretariat w zastosowaniu artykułu 5 ustęp 5, Komitet Kontroli Chemicznej:

a) potwierdza, że ostateczne działania regulacyjne zostały podjęte w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego;

b) ustala, że ostateczne działania regulacyjne zostały podjęte jako konsekwencja oceny ryzyka. Ocena ta oparta jest na przeglądzie danych naukowych w kontekście warunków dominujących na terytorium przedmiotowej Strony. W tym celu dostarczona dokumentacja wskazuje, że:

i) dane zostały zebrane według naukowo uznanych metod;

ii) przeglądy danych zostały dokonane i udokumentowane według ogólnie uznanych naukowych reguł i procedur;

iii) ostateczne działania regulacyjne oparte są na ocenie ryzyka zawierającej dominujące warunki na terytorium Strony podejmującej działania;

c) rozważa, czy ostateczne działania regulacyjne zapewniają szeroką bazę uzasadniającą wymienienie substancji chemicznej w załączniku III, uwzględniając:

i) czy ostateczne działania regulacyjne doprowadziły, lub oczekiwano, że doprowadzą, do znaczącego zmniejszenia ilości stosowanych substancji chemicznych lub ilości jej zastosowań;

ii) czy ostateczne działania regulacyjne doprowadziły do rzeczywistego zmniejszenia ryzyka lub oczekiwano, że w ich wyniku dojdzie do znaczącego zmniejszenia ryzyka dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego Strony, która przedłożyła powiadomienie;

iii) czy rozważania, które doprowadziły do podjętych ostatecznych działań regulacyjnych stosują się tylko do ograniczonego obszaru geograficznego lub w innych ograniczonych okolicznościach;

iv) czy istnieją dowody bieżącego handlu międzynarodowego substancją chemiczną;

d) bierze pod uwagę, że umyślne nadużycie nie jest samo w sobie właściwym powodem wymienienia substancji chemicznej w załączniku III.

ZAŁĄCZNIK  III DO ZAŁĄCZNIKA A

SUBSTANCJE CHEMICZNE PODLEGAJĄCE PROCEDURZE ZGODY PO UPRZEDNIM POINFORMOWANIU

Substancja chemiczna	Odpowiednie oznaczenie numeryczne CAS	Kategoria
2,4, 5-T	93-76-5	Pestycyd
Aldryna	309-00-2	Pestycyd
Kaptafol	2425-06-1	Pestycyd
Chlordan	57-74-9	Pestycyd
Chlordimeform	6164-98-3	Pestycyd
Chlorobenzylat	510-15-6	Pestycyd
DDT	50-29-3	Pestycyd
Dieldryna	60-57-1	Pestycyd
Dinoseb i sole dinosebowe	88-85-7	Pestycyd
1,2-dibromoetan (EDB)	106-93-4	Pestycyd
Fluoroacetamid	640-19-7	Pestycyd
HCH (zmieszane izomery)	608-73-1	Pestycyd
Heptachlor	76-44-8	Pestycyd
Heksachlorobenzen	118-74-1	Pestycyd
Lindan	58-89-9	Pestycyd
Związki rtęci, w tym nieorganiczne związki rtęci, alkilowe związki rtęci oraz alkiloksyliczne i arylowe związki rtęci		Pestycyd
Pentachlorofenol	87-86-5	Pestycyd
Monokrotofos (ciekłe rozpuszczalne formy użytkowe substancji, które przekraczają 600 g aktywnego składnika/l)	6923-22-4	Szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu
Metamidofos (ciekłe rozpuszczalne formy użytkowe substancji, które przekraczają 600 g aktywnego składnika/l)	10265-92-6	Szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu
Fosfamidon (Ciekłe rozpuszczalne formy użytkowe substancji, które przekraczają 1.000 g aktywnego składnika/l)	13171-21-6 (mieszanina, (E) & (Z) izomery) 23783-98-4 ((Z)-izomer) 297-99-4 ((E)-izomer)	Szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu
Metyloparation (roztwory do emulgowania (EC) o ilości 19,5 %, 40 %, 50 % 60 % aktywnego składnika i pyły zawierające 1,5 %, 2 % i 3 % aktywnego składnika)	298-00-0	Szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu
Paration (w skład wchodzą wszystkie formy użytkowe - aerozole, proszki pyłowe (DP), roztwory do emulgowania (EC), granulaty (GR) i proszki zawiesinowe (WP) tej substancji, z wyjątkiem zawiesin w kapsułkach( CS))	56-38-2	Szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu
Krokidolit	12001-28-4	Przemysłowa
Polichlorowane bifenyle (PBB)	36355-01-8(heksa-) 27858-07-7(okta-) 13654-09-6(deka-)	Przemysłowa
Polichlorowane bifenyle (PCB)	1336-36-3	Przemysłowa
Polichlorowane trifenyle (PCT)	61788-33-8	Przemysłowa
Tri-(2,3-dibromopropylo)-fosforan	126-72-7	Przemysłowa

ZAŁĄCZNIK  IV DO ZAŁĄCZNIKA A

INFORMACJE I KRYTERIA WYMIENIENIA SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH FORM UŻYTKOWYCH PESTYCYDÓW W ZAŁĄCZNIKU III

Część 1: Dokumentacja wymagana od Strony zgłaszającej propozycję

Propozycje przedkładane na podstawie artykułu 6 ustęp 1 obejmują właściwą dokumentację, zawierającą następujące informacje:

a) nazwę niebezpiecznej formy użytkowej pestycydu;

b) nazwę aktywnego składnika lub składników w formie użytkowej;

c) odpowiadającą ilość każdego aktywnego składnika w formie użytkowej;

d) rodzaj formy użytkowej;

e) nazwy handlowe i nazwy producentów, jeśli dostępne;

f) powszechne i uznane wzory użytkowe formy użytkowej na terytorium Strony zgłaszającej propozycję;

g) jasny opis wypadków odnoszących się do problemu, włączając w to skutki uboczne i sposób, w jakim wykorzystano formę użytkową;

h) wszelkie środki regulacyjne, administracyjne lub inne środki podejmowane, lub które zamierza się podjąć, przez Stronę zgłaszającą propozycję w odpowiedzi na takie wypadki.

Część 2: Informacje gromadzone przez Sekretariat

Na podstawie artykułu 6 ustęp 3 Sekretariat gromadzi istotne informacje odnoszące się do formy użytkowej, obejmujące:

a) właściwości fizyko-chemiczne, toksykologiczne i ekotoksykologiczne formy użytkowej;

b) istnienie ograniczeń związanych z obchodzeniem się lub stosowaniem w innych państwach;

c) informacje o wypadkach odnoszących się formy użytkowej w innych państwach;

d) informacje przedłożone przez inne Strony, organizacje międzynarodowe, organizacje pozarządowe lub inne właściwe źródła, krajowe lub międzynarodowe;

e) oceny ryzyka i/lub zagrożenia, gdzie są one dostępne;

f) wskazania, jeżeli są one dostępne, stopnia wykorzystania formy użytkowej, takie jak numer rejestracji lub produkcji albo ilość sprzedaży;

g) inne formy użytkowe przedmiotowego pestycydu oraz wypadki, jeżeli takowe nastąpiły, odnoszące się do tych form użytkowych;

h) alternatywne praktyki zwalczania szkodników;

i) inne informacje, które Komitet Kontroli Chemicznej może uznać za istotne.

Część 3: Kryteria wymienienia szczególnie niebezpiecznych form użytkowych pestycydów w załączniku III

Przy przeglądzie propozycji przekazanych przez Sekretariat w zastosowaniu artykułu 6 ustęp 5, Komitet Kontroli Chemicznej bierze pod uwagę:

a) wiarygodność dowodów wskazujących, że wykorzystanie formy użytkowej, zgodnie z powszechnymi lub uznanymi praktykami na terytorium Strony zgłaszającej propozycję, prowadziło do zarejestrowanych wypadków;

b) przydatność takich wypadków dla innych państw o podobnym klimacie, warunkach i wzorach użytkowych formy użytkowej;

c) istnienie ograniczeń związanych z obchodzeniem się lub stosowaniem obejmującym technologie lub techniki, które mogą nie być zasadniczo lub szeroko stosowane w państwach, którym brakuje niezbędnej infrastruktury;

d) znaczenie zarejestrowanych skutków w odniesieniu do ilości wykorzystanej formy użytkowej;

e) że umyślne nadużycie nie jest samo w sobie właściwym powodem wymienienia formy użytkowej w załączniku III.

ZAŁĄCZNIK  V DO ZAŁĄCZNIKA A

WYMOGI INFORMACYJNE W ODNIESIENIU DO POWIADOMIENIA O WYWOZIE

1. Powiadomienie o wywozie zawiera następujące informacje:

a) nazwę i adres właściwych wyznaczonych władz krajowych Strony wywozu i Strony przywozu;

b) przewidywany termin wywozu do Strony przywozu;

c) nazwę zakazanej lub surowo ograniczonej substancji chemicznej oraz streszczenie informacji określonych w załączniku I, które mają zostać dostarczone Sekretariatowi zgodnie z artykułem 5. W przypadku gdy w skład mieszaniny lub preparatu wchodzi więcej niż jedna taka substancja chemiczna, informacji tych dostarcza się dla każdej takiej substancji chemicznej;

d) deklarację wskazującą, jeżeli jest to znane, przewidywaną kategorię substancji chemicznej oraz jej wykorzystanie w ramach tej kategorii na terytorium Strony przywozu;

e) informacje o środkach ostrożności w celu zredukowania narażenia, oraz emisji, na działanie substancji chemicznej;

f) w przypadku mieszaniny lub preparatu, stężenie przedmiotowej zakazanej lub surowo ograniczonej substancji chemicznej lub substancji chemicznych;

g) nazwa i adres importera;

h) wszelkie dodatkowe informacje, które są łatwo dostępne dla właściwego wyznaczonego organu krajowego Strony wywozu, które mogłyby być pomocne dla wyznaczonego organu krajowego Strony przywozu.

2. Oprócz informacji określonych w ustępie 1, Strona wywozu dostarcza dalszych informacji określonych w załączniku I, o które może wnioskować Strona przywozu.

ZAŁĄCZNIK  B

DEKLARACJA WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ ZGODNIE Z ARTYKUŁEM 25 (USTĘP 3) KONWENCJI ROTTERDAMSKIEJ

"Wspólnota Europejska deklaruje, że zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, w szczególności z jego artykułem 175 ustęp 1, posiada kompetencję przystępowania do umów międzynarodowych oraz do wykonywania wynikających z nich zobowiązań, które przyczyniają się do osiągania następujących celów:

– zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego;

– ochrony zdrowia ludzkiego;

– rozsądnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych;

– promowania środków na płaszczyźnie międzynarodowej, zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego.

Ponadto Wspólnota Europejska deklaruje, że przyjęła już instrumenty prawne, w tym rozporządzenie (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów, wiążące dla jej Państw Członkowskich, obejmujące kwestie regulowane przez niniejszą Konwencję oraz że będzie przedkładać i aktualizować, gdzie właściwe, wykaz tych instrumentów prawnych dla Sekretariatu Konwencji.

Wspólnota Europejska jest odpowiedzialna za wykonywanie tych zobowiązań wynikających z Konwencji, które są objęte obowiązującym prawem wspólnotowym.

Wykonywanie uprawnień Wspólnoty podlega, z racji ich istoty, ciągłemu rozwojowi."