Konwencja o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Rzym.1980.06.19.
Dz.U.UE.C.2005.334.1
Akt nienormatywny(Wersja skonsolidowana)
PROTOKÓŁ PIERWSZY W SPRAWIE WYKŁADNI KONWENCJI Z 1980 R. PRZEZ TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
(Wersja skonsolidowana)
PROTOKÓŁ DRUGI PRZYZNAJĄCY TRYBUNAŁOWI SPRAWIEDLIWOŚCI UPRAWNIENIA DO DOKONYWANIA WYKŁADNI KONWENCJI Z 1980 R.
(Wersja skonsolidowana)
(2005/C 334/01)
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2005 r.)
NOTA WSTĘPNA
Podpisanie dnia 14 kwietnia 2005 r. Konwencji o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Konwencji Rzymskiej o prawie właściwym dla zobowiązań umownych oraz do dwóch Protokołów w sprawie jej wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości spowodowało powstanie potrzeby przygotowania skonsolidowanej wersji Konwencji Rzymskiej oraz tych dwóch Protokołów.
Tekstom tym towarzyszy sześć oświadczeń: pierwsze z nich złożone w 1980 r. w odniesieniu do potrzeby zgodności między środkami, jakie zostaną przyjęte w sprawie norm kolizyjnych przez Wspólnotę a środkami wynikającymi z Konwencji; drugie, również złożone w 1980 r., w sprawie wykładni Konwencji przez Trybunał Sprawiedliwości; trzecie, złożone w 1996 r., dotyczące zgodności z procedurą przewidzianą w art. 23 Konwencji Rzymskiej w odniesieniu do przewozu towarów drogą morską; czwarte, złożone w 2005 r., dotyczące terminów ratyfikacji Konwencji o przystąpieniu; piąte, również złożone w 2005 r., dotyczące terminu przedłożenia wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych oraz szóste, również złożone w 2005 r., dotyczące wymiany informacji.
Tekst wydrukowany w niniejszym wydaniu został sporządzony przez Sekretariat Generalny Rady, w którego archiwach zostały złożone oryginały dokumentów, o których mowa. Jednakże należy zauważyć, że niniejszy tekst nie ma mocy wiążącej. Urzędowe teksty skonsolidowanych dokumentów zostaną zamieszczone w kolejnych numerach Dziennika Urzędowego.
Wersja językowa Dziennika Urzędowego | Konwencja z 1980 r. | Konwencja o przystąpieniu z 1984 r. | Protokół I z 1988 r. | Protokół II z 1988 r. | Konwencja o przystąpieniu z 1992 r. | Konwencja o przystąpieniu z 1996 r. | Konwencja o przystąpieniu z 2005 r. |
niemiecka | L 266 z 9.10. 1980, str. 1 | L 146 z 31.5. 1984, str. 1 | L 48 z 20.2. 1989, str. 1 | L 48 z 20.2. 1989, str. 17 | L 333 z 18.11. 1992, str. 1 | C 15 z 15.1. 1997, str. 10 | C 169 z 8.7. 2005, str. 1 |
angielska | L 266 z 9.10. 1980, str. 1 | L 146 z 31.5. 1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2. 1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15, z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
duńska | L 266 z 9.10.1980, str. 1 | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
francuska | L 266 z 9.10.1980, str. 1 | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
grecka | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
irlandzka | Wydanie specjalne (L 266) | Wydanie specjalne (L 146) | Wydanie specjalne (L 48) | Wydanie specjalne (L 48) | Wydanie specjalne (L 333) | Wydanie specjalne (C 15) | Wydanie specjalne (C 169) |
włoska | L 266 z 9.10.1980, str. 1 | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
niderlandzka | L 266 z 9.10.1980, str. 1 | L 146 z 31.5.1984, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
hiszpańska | Wydanie specjalne Rozdział 1, tom 3, str. 36 (zob. także Dz.U. L 333, str. 17) | Wydanie specjalne Rozdział 1, tom 4, str. 36 (zob. także Dz.U. L 333, str. 72) | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
portugalska | Wydanie specjalne Rozdział 1, tom 3, str. 36 (zob. także Dz.U. L 333, str. 7) | Wydanie specjalne Rozdział 1, tom 4, str. 72 (zob. także Dz.U. L 333, str. 7) | L 48 z 20.2.1989, str. 1 | L 48 z 20.2.1989, str. 17 | L 333 z 18.11.1992, str. 1 | C 15 z 15.1.1997, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
fińska | C 15 z 15.1.1997, str. 70 | C 15 z 15.1.1997, str. 66 | C 15 z 15.1.1997, str. 60 | C 15 z 15.1.1997, str. 64 | C 15 z 15.1.1997, str. 68 | C 15 z 15.1.1997, str. 53 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
szwedzka | C 15 z 15.1.1997, str. 70 | C 15 z 15.1.1997, str. 66 | C 15 z 15.1.1997, str. 60 | C 15 z 15.1.1997, str. 64 | C 15 z 15.1.1997, str. 68 | C 15 z 15.1.1997, str. 53 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
czeska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
estońska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
łotewska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
litewska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
węgierska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
maltańska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
polska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
słowacka | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
słoweńska | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 23 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 10 | C 169 z 8.7.2005, str. 26 | C 169 z 8.7.2005, str. 28 | C 169 z 8.7.2005, str. 1 |
PREAMBUŁA
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
ZDECYDOWANE kontynuować prace w dziedzinie prawa prywatnego międzynarodowego w zakresie
ujednolicenia przepisów prawnych, które zostały wprowadzone w ramach Wspólnoty, w szczególności w
dziedzinie jurysdykcji i wykonywania orzeczeń sądowych,
PRAGNĄC ustanowienia jednolitych reguł określania prawa właściwego dla zobowiązań umownych,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
TYTUŁ I
ZAKRES ZASTOSOWANIA
ZAKRES ZASTOSOWANIA
Zakres zastosowania
a) stanu cywilnego oraz zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 11;
b) zobowiązań umownych, dotyczących:
– testamentów i dziedziczenia,
– majątkowych stosunków małżeńskich,
– praw i obowiązków wynikających ze stosunków rodzinnych, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa, włącznie ze zobowiązaniami alimentacyjnymi wobec dzieci pozamałżeńskich;
c) zobowiązań z weksli, czeków, weksli własnych oraz innych przenaszalnych papierów wartościowych w zakresie, w jakim zobowiązania z tych innych papierów wartościowych wynikają z ich przenaszalności;
d) zapisów na sąd polubowny i umów o właściwość sądu;
e) kwestii z zakresu prawa spółek, stowarzyszeń i osób prawnych, takich jak na przykład utworzenie, zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych, wewnętrzny ustrój i rozwiązanie spółek, stowarzyszeń i osób prawnych oraz ustawowa osobista odpowiedzialność wspólników i organów za długi spółki, stowarzyszenia lub osoby prawnej;
f) kwestii, czy przedstawiciel może wobec osób trzecich zaciągać zobowiązania w imieniu osoby przez siebie reprezentowanej lub czy organ spółki, stowarzyszenia lub osoby prawnej może wobec osób trzecich zaciągać zobowiązania w imieniu tej spółki, tego stowarzyszenia lub tej osoby prawnej;
g) tworzenia "trustów" oraz powstałych przez to stosunków prawnych pomiędzy założycielami, powiernikami a beneficjentami;
h) dowodów i postępowania, z zastrzeżeniem art. 14.
Stosowanie prawa państw nie będących Stronami
Prawo wskazane przez niniejszą Konwencję stosuje się także wówczas, gdy nie jest to prawo Umawiającego się Państwa.
TYTUŁ II
PRZEPISY JEDNOLITE
PRZEPISY JEDNOLITE
Swoboda wyboru prawa
Prawo właściwe w razie braku wyboru prawa
Umowy konsumenckie
– jeżeli w państwie tym zawarcie umowy zostało poprzedzone specjalnie uczynioną propozycją lub reklamą i konsument dokonał czynności, które w tym państwie są niezbędne do zawarcia umowy, albo
– jeżeli kontrahent konsumenta lub przedstawiciel kontrahenta otrzymał w tym państwie zamówienie konsumenta, albo
– jeżeli umowa dotyczy sprzedaży towarów, a konsument wyjechał z tego państwa za granicę i tam złożył zamówienie, o ile wyjazd konsumenta został zorganizowany przez kontrahenta w celu nakłonienia konsumenta do zawarcia umowy.
a) umów przewozu;
b) umów o świadczenie usług, jeżeli usługi należne konsumentowi mają być świadczone wyłącznie w innym państwie niż państwo, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu.
Indywidualne umowy o pracę
a) prawo państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy i to nawet wówczas, gdy jest tymczasowo oddelegowany do innego państwa; albo
b) prawo państwa, w którym znajduje się przedsiębiorstwo, w którym pracownik został zatrudniony, jeżeli zazwyczaj nie świadczy on pracy w jednym i tym samym państwie;
chyba że z całokształtu okoliczności wynika, że umowa o pracę wykazuje ściślejszy związek z innym państwem; w takim przypadku stosuje się prawo tego innego państwa.
Przepisy wymuszające swoje zastosowanie
Istnienie i ważność materialna
Forma
Zakres obowiązywania prawa właściwego dla umowy
a) jej wykładni;
b) wykonywania wynikających z niej zobowiązań;
c) skutków całkowitego lub częściowego niewykonania tych zobowiązań, łącznie z określeniem wysokości szkody, w zakresie, w jakim rozstrzygają o tym przepisy prawa oraz w granicach uprawnień przyznanych sądowi przez prawo procesowe,
d) różnych sposobów wygaśnięcia zobowiązań oraz przedawnienia i utraty praw wynikającej z upływu terminów,
e) skutków nieważności umowy.
Brak zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych
W przypadku umowy zawartej między osobami, które znajdują się w tym samym państwie, osoba fizyczna, która miałaby zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych na podstawie prawa tego państwa, może powołać się na brak zdolności prawnej lub zdolności do czynności prawnych wynikający z prawa innego państwa jedynie wówczas, gdy w chwili zawierania umowy druga strona umowy wiedziała o tym braku lub nie wiedziała o nim z powodu niedbalstwa.
Przelew wierzytelności
Przejście wierzytelności z mocy prawa
Dowody
Wyłączenie odesłania
Za prawo właściwe danego państwa w rozumieniu niniejszej Konwencji uważa się normy prawne obowiązujące w tym państwie z wyłączeniem norm prawa prywatnego międzynarodowego.
Porządek publiczny
Zastosowania normy prawa wskazanego przez niniejszą Konwencję można odmówić jedynie wówczas, gdy takie zastosowanie w sposób oczywisty byłoby nie do pogodzenia z porządkiem publicznym państwa sądu orzekającego.
Wyłączenie działania wstecznego
Niniejszą Konwencję stosuje się w Umawiającym się Państwie do umów, które zostały zawarte po wejściu w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do tego Umawiającego się Państwa.
Jednolita wykładnia
Przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu powyższych jednolitych przepisów bierze się pod uwagę ich międzynarodowy charakter oraz potrzebę osiągnięcia jednolitości wykładni i stosowania tych przepisów.
Państwa nie posiadające jednolitego systemu prawnego
Pierwszeństwo prawa wspólnotowego
Niniejsza Konwencja nie uchybia stosowaniu norm kolizyjnych dla zobowiązań umownych w kwestiach szczególnych, które są lub będą zawarte w aktach prawnych Wspólnot Europejskich lub w wydanych w wykonaniu takich aktów zharmonizowanych przepisach prawa krajowego.
Stosunek do innych konwencji
Niniejsza Konwencja nie uchybia stosowaniu konwencji międzynarodowych, których stronami są lub staną się Umawiające się Państwa.
Zastrzeżenia
a) art. 7 ust. 1;
b) art. 10 ust. 1 lit. e).
TYTUŁ III
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Jeżeli Umawiające się Państwo uzna, że stopień ujednolicenia osiągnięty przez niniejszą Konwencję jest zagrożony zawarciem umów nie objętych art. 24 ust. 1, państwo to może zażądać od Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich zwołania konsultacji między Państwami Sygnatariuszami niniejszej Konwencji.
Każde Umawiające się Państwo może zażądać rewizji niniejszej Konwencji. W takim przypadku Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwołuje konferencję w sprawie rewizji Konwencji.
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa - Strony Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą o:
a) złożonych podpisach;
b) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;
c) dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji;
d) zawiadomieniach dokonanych zgodnie z art. 23, 24, 25, 26 i 30(8);
e) zastrzeżeniach i wycofaniu zastrzeżeń, o których mowa w art. 22.
Protokół załączony do niniejszej Konwencji stanowi jej integralną część.
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, duńskim, francuskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostanie złożona w archiwach Sekretariatu Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje Rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszą Konwencją.
Sporządzono w Rzymie, dnia dziewiętnastego czerwca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku.
[Podpisy pełnomocników]
PROTOKÓŁ
(10)
(10)
"Bez względu na postanowienia Konwencji, Dania, Szwecja i Finlandia mogą utrzymać krajowe przepisy dotyczące prawa właściwego dla spraw związanych z przewozem towarów drogą morską oraz mogą zmienić powyższe przepisy bez stosowania procedury przewidzianej w art. 23 Konwencji Rzymskiej. Przepisami krajowymi właściwymi w tym przypadku są:
- w Danii, ust. 252 i 321 pkt 3 i 4 »Sølov« (prawo morskie),
- w Szwecji, rozdział 13, art. 2 ust. 1 i 2 oraz rozdział 14, art. 1 ust. 3 »sjölagen« (prawo morskie),
- w Finlandii, rozdział 13, art.2 ust. 1 i 2 oraz rozdział 14, art.1 ust. 3 »merilaki«/»sjölagen« (prawo morskie)."
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.
Sporządzono w Rzymie, dnia dziewiętnastego czerwca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku.
[Podpisy pełnomocników]
WSPÓLNE OŚWIADCZENIE
Podpisując Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
I. Mając na celu uniknięcie w możliwie najszerszym zakresie rozproszenia norm kolizyjnych pomiędzy liczne akty prawne oraz różnic między powyższymi normami, wyrażają życzenie, aby instytucje Wspólnot Europejskich, wykonując swoje uprawnienia wynikające z Traktatów, na mocy których zostały utworzone, o ile powstanie taka potrzeba, dążyły do przyjmowania norm kolizyjnych, które będą, tak dalece jak to możliwe, zgodne z normami niniejszej Konwencji;
II. Deklarują wolę, od daty podpisania niniejszej Konwencji do czasu związania się art. 24, wzajemnego konsultowania się, w przypadku gdy jedno z Państw Sygnatariuszy wyrazi swój zamiar stania się stroną jakiejkolwiek konwencji, do której miałaby zastosowanie procedura określona w art. 24;
III. Uwzględniając wkład Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w ujednolicenie norm kolizyjnych w ramach Wspólnot Europejskich, wyrażają opinię, że każde Państwo, które stanie się członkiem Wspólnot Europejskich powinno przystąpić do niniejszej Konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.
Sporządzono w Rzymie, dnia dziewiętnastego czerwca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku.
[Podpisy pełnomocników]
WSPÓLNE OŚWIADCZENIE
Rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
Podpisując Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych;
Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego stosowania niniejszej Konwencji;
Chcąc zapobiec negatywnemu wpływowi różnic w wykładni Konwencji na jej ujednolicający charakter;
Deklarują swoją gotowość do:
1. rozważenia możliwości przyznania jurysdykcji w niektórych sprawach Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich oraz, o ile zajdzie taka potrzeba, wynegocjowania umowy w tym celu;
2. organizowania w regularnych odstępach czasu spotkań swoich przedstawicieli.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.
Sporządzono w Rzymie, dnia dziewiętnastego czerwca tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku.
[Podpisy pełnomocników]
Wspólne oświadczenie Wysokich Umawiających się Stron dotyczące terminów ratyfikacji Konwencji o przystąpieniu
"Wysokie Umawiające się Strony, zebrane w Radzie celem podpisania Konwencji o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Konwencji Rzymskiej z 1980 r. o prawie właściwym dla zobowiązań umownych oświadczają, że podejmą wszelkie niezbędne kroki w celu ratyfikacji niniejszej Konwencji w rozsądnym terminie, a jeśli będzie to możliwe, do grudnia 2005 roku."
Oświadczenie Państw Członkowskich dotyczące terminu przedłożenia wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych
"Państwa Członkowskie wzywają Komisję do przedłożenia w możliwie najszybszym terminie, a najpóźniej do końca roku 2005, wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych."
Wspólne oświadczenie Państw Członkowskich dotyczące wymiany informacji
"Rządy Królestwa Belgii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
Podpisując Konwencję z 2005 r. o przystąpieniu do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., oraz do Pierwszego i Drugiego Protokołu w sprawie jej wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, z późniejszymi zmianami,
Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego i jednolitego stosowanie Pierwszego Protokołu,
Deklarują swoją gotowość do zorganizowania, we współpracy z Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, wymiany informacji na temat wyroków, które korzystają z powagi rzeczy osądzonej i które zostały wydane przy zastosowaniu Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych przez sądy wymienione w art. 2 tego Protokołu. Wymiana informacji będzie obejmować:
– przekazywanie Trybunałowi Sprawiedliwości przez właściwe organy krajowe wyroków wydanych przez sądy wymienione w art. 2 lit. a) Pierwszego Protokołu, a także istotnych wyroków wydanych przez sądy określone w art. 2 lit. b) tego Protokołu,
– klasyfikowanie i opracowywanie dokumentacji tych wyroków przez Trybunał Sprawiedliwości, w tym, w miarę potrzeby, sporządzenie streszczeń i tłumaczeń, a także publikację wyroków o szczególnym znaczeniu,
– przekazywanie przez Trybunał Sprawiedliwości informacji dotyczących wszelkiej dokumentacji właściwym organom krajowym Państw - Stron Protokołu, a także Komisji i Radzie Wspólnot Europejskich."
PIERWSZY PROTOKÓŁ
(11)
(11)
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO EUROPEJSKĄ WSPÓLNOTĘ GOSPODARCZĄ,
UWZGLĘDNIAJĄC Wspólne Oświadczenie załączone do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r.,
ZDECYDOWAŁY przyjąć Protokół przyznający jurysdykcję Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do dokonywania wykładni powyższej Konwencji, i w tym celu wyznaczyły swoich pełnomocników:
[Pełnomocnicy wyznaczeni przez Państwa Członkowskie]
KTÓRZY, zebrawszy się w Radzie Wspólnot Europejskich i wymieniwszy się posiadanymi pełnomocnictwami, które zostały uznane za odpowiednie oraz sporządzone w należytej formie,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich posiada jurysdykcję do dokonywania wykładni:
a) Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., zwanej dalej "Konwencją Rzymską";
b) Konwencji o przystąpieniu do Konwencji Rzymskiej przez państwa, które stały się członkami Wspólnot Europejskich po jej otwarciu do podpisu;
c) niniejszego Protokołu.
Każdy z niżej wymienionych sądów może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia wstępnego w przedmiocie zagadnienia, które powstało w rozpoznawanej przez niego sprawie i które dotyczy wykładni postanowień zawartych w aktach, o których mowa w art. 1, jeżeli sąd ten uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna dla wydania wyroku:
a) – w Belgii:
"la Cour de cassation" ("het Hof van Cassatie") i "le Conseil d'État" ("de Raad van State"),
– w Republice Czeskiej:
"Nejvyšší soud České republiky" i "Nejvyšší správní soud",
– w Danii:
"Højesteret",
– w Republice Federalnej Niemiec:
"die obersten Gerichtshöfe des Bundes",
– w Estonii:
"Riigikohus",
– w Grecji:
"Ôá áíþôáôá ÄéêáóôÞñéá",
– w Hiszpanii:
"el Tribunal Supremo",
– we Francji:
"la Cour de cassation" i "le Conseil d'État",
– w Irlandii:
"the Supreme Court",
– weWłoszech:
"la Corte suprema di cassazione" i "il Consiglio di Stato",
– na Cyprze:
"Ανώτατο ∆ ικαστήριο",
– na Łotwie:
"Augstākās Tiesas Senāts",
– na Litwie:
"Lietuvos Aukščiausiasis Teismas" i "Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas",
– w Luksemburgu:
"la Cour Supérieure de Justice", orzekający jako "Cour de cassation",
– naWęgrzech:
"Legfelsõbb Bíróság",
– na Malcie:
"Qorti ta' l-Appell",
– w Austrii:
"Oberste Gerichtshof", "Verwaltungsgerichtshof'" i "Verfassungsgerichtshof'",
– w Niderlandach:
"de Hoge Raad",
– w Polsce:
"Sąd Najwyższy" i "Naczelny Sąd Administracyjny",
– w Portugalii:
"o Supremo Tribunal de Justiça" i "o Supremo Tribunal Administrativo",
– w Słowenii:
"Ustavno sodišče Republike Slovenije",
"Vrhovno sodišče Republike Slovenije",
– na Słowacji:
"Najvyšší súd Slovenskej republiky",
– w Finlandii:
"korkein oikeus/högsta domstolen", "korkein hallinto-oikeus/högsta förvaltningsdomstolen", "markkinatuomioistuin/ marknadsdomstolen" i "työtuomioistuin/arbetsdomstolen",
– w Szwecji:
"Högsta domstolen", "Regeringsrätten", "Arbetsdomstolen" i "Marknadsdomstolen",
– w Zjednoczonym Królestwie:
"the House of Lords" i inne sądy, od wyroków których nie przysługuje środek odwoławczy;
b) sądy Umawiających się Państw, działające jako sądy odwoławcze.
Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy o:
a) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;
b) dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu;
c) każdym wyznaczeniu zakomunikowanym zgodnie z art. 3 ust. 3;
d) wszelkich zawiadomieniach dokonanych zgodnie z art. 8.
Umawiające się Państwa przekażą Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich teksty wszystkich swoich przepisów prawnych, które powodują potrzebę zmiany listy sądów zawartej w art. 2 lit. a).
Niniejszy Protokół pozostaje w mocy tak długo, jak długo obowiązuje Konwencja Rzymska zgodnie z warunkami określonymi w art. 30 tej Konwencji.
Każde Umawiające się Państwo może wnioskować o rewizję niniejszego Protokołu. W takim przypadku Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwołuje konferencję zmieniającą.
Niniejszy Protokół, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim przy czym wszystkie 10 tekstów jest jednakowo autentycznych, zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekaże jego uwierzytelnioną kopię rządowi każdego Państwa Sygnatariusza.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.
Sporządzono w Brukseli, dnia dziewiętnastego grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku.
[Podpisy pełnomocników]
WSPÓLNE OŚWIADCZENIA
Wspólne Oświadczenie
Rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów, Republiki Portugalskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
Podpisując Pierwszy Protokół w sprawie wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r.,
Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego i jednolitego stosowania niniejszej Konwencji,
Deklarują swoją gotowość do zorganizowania, we współpracy z Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, wymiany informacji na temat wyroków, które korzystają z powagi rzeczy osądzonej i które zostały wydane przy zastosowaniu Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych przez sądy, o których mowa w art. 2 wyżej wymienionego Protokołu. Wymiana informacji będzie obejmować:
– przekazywanie do Trybunału Sprawiedliwości przez właściwe organy krajowe wyroków wydanych przez sądy, o których mowa w art. 2 lit. a) oraz istotnych wyroków wydanych przez sądy, o których mowa w art. 2 lit. b),
– klasyfikowanie i opracowywanie dokumentacji tych wyroków przez Trybunał Sprawiedliwości, w tym, w miarę potrzeby, sporządzanie streszczeń i tłumaczeń oraz publikację wyroków o szczególnym znaczeniu,
– przekazywanie dokumentacji przez Trybunał Sprawiedliwości właściwym organom krajowym Państw - Stron Protokołu oraz Komisji i Radzie Wspólnot Europejskich
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.
Sporządzono w Brukseli, dnia dziewiętnastego grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku.
[Podpisy pełnomocników]
Wspólne Oświadczenie
Rządy Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów, Republiki Portugalskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
Podpisując Pierwszy Protokół w sprawie wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r.,
Uwzględniając Wspólne Oświadczenie załączone do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych,
Dążąc do zapewnienia jak najbardziej efektywnego i jednolitego stosowania niniejszej Konwencji,
Chcąc zapobiec negatywnemu wpływowi różnic w wykładni Konwencji na jej ujednolicający charakter,
Wyrażają opinię, że każde państwo, które stanie się członkiem Wspólnot Europejskich, powinno przystąpić do niniejszego Protokołu
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Wspólnym Oświadczeniem.
Sporządzono w Brukseli, dnia dziewiętnastego grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku.
[Podpisy pełnomocników]
DRUGI PROTOKÓŁ
PRZYZNAJĄCY TRYBUNAŁOWI SPRAWIEDLIWOŚCI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH PEWNE UPRAWNIENIA DO DOKONYWANIA WYKŁADNI KONWENCJI O PRAWIE WŁAŚCIWYM DLA ZOBOWIĄZAŃ UMOWNYCH, OTWARTEJ DO PODPISU W RZYMIE DNIA 19 CZERWCA 1980 R.
PRZYZNAJĄCY TRYBUNAŁOWI SPRAWIEDLIWOŚCI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH PEWNE UPRAWNIENIA DO DOKONYWANIA WYKŁADNI KONWENCJI O PRAWIE WŁAŚCIWYM DLA ZOBOWIĄZAŃ UMOWNYCH, OTWARTEJ DO PODPISU W RZYMIE DNIA 19 CZERWCA 1980 R.
ZWAŻYWSZY, ŻE Konwencja o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwarta do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., zwana dalej "Konwencją Rzymską" wejdzie w życie po złożeniu siódmego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;
ZWAŻYWSZY, ŻE jednolite stosowanie norm ustanowionych w Konwencji Rzymskiej wymaga stworzenia mechanizmów zapewniających jednolitą wykładnię, a także że w tym celu należy przyznać odpowiednie uprawnienia Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, nawet przed wejściem w życie Konwencji Rzymskiej w stosunku do wszystkich Państw Członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej,
ZDECYDOWAŁY przyjąć niniejszy Protokół i w tym celu wyznaczyły swoich pełnomocników:
[Pełnomocnicy wyznaczeni przez Państwa Członkowskie]
KTÓRZY, zebrawszy się w Radzie Wspólnot Europejskich, wymieniwszy się posiadanymi pełnomocnictwami, które zostały uznane za odpowiednie oraz sporządzone w należytej formie,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne zostają złożone do depozytu u Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.
Niniejszy Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego przez ostatnie Państwo Sygnatariusza, które spełni ten wymóg.
Niniejszy Protokół, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim, przy czym wszystkie 10 tekstów jest jednakowo autentycznych, zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnioną kopię Protokołu rządowi każdego Państwa Sygnatariusza.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni do tego, złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.
Sporządzono w Brukseli, dnia dziewiętnastego grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku.
[Podpisy pełnomocników]
______
(1) Ustęp skreślony przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.
(2) Zdanie skreślone przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.
(3) Artykuł skreślony przez art. 2 ust. 1 Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.
(4) Ratyfikacja konwencji o przystąpieniu regulowana jest następującymi przepisami tych konwencji:
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 3 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 3
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 4
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 5
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 4
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez Państwa Sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej.".
(5) Wejście w życie konwencji o przystąpieniu regulowane jest następującymi przepisami tych konwencji:
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 4 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 4
Niniejsza Konwencja wchodzi w życie, w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Republikę Grecką oraz przez siedem Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikuje ją w późniejszym terminie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 5
Niniejsza Konwencja wchodzi w życie, w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Królestwo Hiszpanii lub Republikę Portugalską i jedno z Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikowało ją w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 6
1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie w stosunkach między Państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego przez Republikę Austrii, Republikę Finlandii lub Królestwo Szwecji i jedno z Umawiających się Państw, które ratyfikowały Konwencję o prawie właściwym dla zobowiązań umownych.
2. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikuje ją w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 5
1. Niniejsza konwencja wchodzi w życie dla państw, które ją ratyfikowały pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu drugiego dokumentu ratyfikacyjnego.
2. Po tej dacie niniejsza Konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Państwa Sygnatariusza, które ją ratyfikuje, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego."
(6) Zdanie skreślone na mocy Konwencji o przystąpieniu z 1992 r.
(7) Powiadomienie dotyczące konwencji o przystąpieniu regulowane jest następującymi przepisami tych konwencji:
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - art. 5 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 5
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy:
a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;
(b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 6
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy:
a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;
b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - art. 7 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 7
Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej powiadamia Państwa Sygnatariuszy:
a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;
b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw.",
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - art. 6 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 6
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich powiadamia Państwa Sygnatariuszy:
a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego;
b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do poszczególnych Umawiających się Państw."
(8) Lit. d) zmieniona Konwencją o przystąpieniu z 1992 r.
(9) Wskazanie autentycznych tekstów konwencji o przystąpieniu można znaleźć w następujących przepisach:
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1984 r. - w art. 2 i 6 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 2
Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w językach: angielskim, duńskim, francuskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim Rządowi Republiki Greckiej.
Tekst Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych sporządzony w języku greckim stanowi Załącznik do niniejszej Konwencji. Tekst sporządzony w języku greckim jest autentyczny na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych."
"Artykuł 6
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis."
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1992 r. - w art. 3 i 7 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 3
1. Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim Rządom Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej.
2. Tekst Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych sporządzony w językach hiszpańskim i portugalskim przedstawiony jest w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji. Teksty sporządzone w językach hiszpańskim i portugalskim są autentyczne na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych."
"Artykuł 7
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis."
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 1996 r. - w art. 4 i 8 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 4
1. Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej przekazuje uwierzytelnione odpisy Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r. w językach: angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim Rządom Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji.
2. Tekst Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r. w językach fińskim i szwedzkim jest autentyczny na tych samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r. oraz Konwencji z 1992 r."
"Artykuł 8
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Sekretarz Generalny przekazuje rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis."
- w odniesieniu do Konwencji o przystąpieniu z 2005 r. - w art. 3 i 7 tej Konwencji w brzmieniu:
"Artykuł 3
1. Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej przekazuje uwierzytelniony odpis Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r. w językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim Rządom Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej.
2. Tekst Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r., w języku czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim i węgierskim jest autentyczny na takich samych warunkach jak pozostałe teksty Konwencji z 1980 r., Konwencji z 1984 r., Pierwszego Protokołu z 1988 r., Drugiego Protokołu z 1988 r., Konwencji z 1992 r. oraz Konwencji z 1996 r."
"Artykuł 7
Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty w liczbie 21 są jednakowo autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Sekretarz Generalny przekazuje Rządowi każdego Państwa Sygnatariusza jej uwierzytelniony odpis."
(10) Tekst zmieniony Konwencją o przystąpieniu z 1996 r.
(11) Tekst zmieniony Konwencją o przystąpieniu z 2005 r.
(12) Patrz przypis 1 na str. 12.
(13) Patrz przypis 3 na str. 12.
(14) Patrz str. 14.
(15) Patrz przypis 1 na str. 13.
(16) Patrz przypis 2 na str. 14.
(17) Patrz str. 1.
(18) Patrz przypis 1 na str. 12.
(19) Patrz przypis 3 na str. 12.
(20) Patrz przypis 1 na str. 14.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.