Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
Dz.U.UE.L.2008.34.5
Akt obowiązującyKonwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych
UZNAJĄC prawo wszystkich państw do rozwoju i wykorzystania energii jądrowej do celów pokojowych i ich uzasadnione interesy w zakresie potencjalnych korzyści, uzyskiwanych z pokojowego wykorzystania energii jądrowej,
PRZEKONANE, że istnieje potrzeba ułatwienia współpracy międzynarodowej i przekazywania technologii jądrowej w celu pokojowego wykorzystania energii jądrowej,
BIORĄC POD UWAGĘ, że ochrona fizyczna ma istotne znaczenie dla ochrony zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, środowiska i bezpieczeństwa narodowego oraz międzynarodowego,
ŚWIADOME celów i zasad Karty Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego oraz działania na rzecz stosunków dobrosąsiedzkich i przyjaznych stosunków i współpracy między państwami,
Z UWAGI NA FAKT, że zgodnie z warunkami określonymi w art. 2 ust. 4 Karty Organizacji Narodów Zjednoczonych: "Wszyscy członkowie powstrzymają się w swych stosunkach międzynarodowych od groźby użycia siły lub użycia jej przeciwko integralności terytorialnej lub niezawisłości politycznej któregokolwiek państwa bądź w jakikolwiek inny sposób niezgodny z celami Organizacji Narodów Zjednoczonych",
PRZYWOŁUJĄC deklarację w sprawie środków mających na celu eliminację terroryzmu międzynarodowego, stanowiącą załącznik do rezolucji 49/60 Zgromadzenia Ogólnego z dnia 9 grudnia 1994 r.,
PRAGNĄC uniknąć potencjalnych zagrożeń wynikających z nielegalnego handlu, niezgodnego z prawem zdobywania i wykorzystania materiałów jądrowych i sabotażu materiałów jądrowych i obiektów jądrowych oraz uwzględniając fakt, że ochrona fizyczna przed takimi działaniami stała się sprawą, która budzi coraz większe zaniepokojenie w państwach i na arenie międzynarodowej,
POWAŻNIE ZANIEPOKOJONE eskalacją na całym świecie aktów terroryzmu we wszystkich jego postaciach i przejawach oraz zagrożeniami wynikającymi z międzynarodowego terroryzmu i przestępczości zorganizowanej,
WIERZĄC, że ochrona fizyczna odgrywa istotną rolę we wspieraniu celów nierozprzestrzeniania broni jądrowej i zwalczania terroryzmu,
PRAGNĄC przyczynić się dzięki niniejszej Konwencji do umacniania ochrony fizycznej wykorzystania materiałów jądrowych i obiektów jądrowych do celów pokojowych na całym świecie,
PRZEKONANE, że przestępstwa dotyczące materiałów jądrowych i obiektów jądrowych są sprawą budzącą poważne zaniepokojenie oraz że istnieje pilna potrzeba przyjęcia stosownych i skutecznych środków lub wzmocnienia istniejących środków, aby zagwarantować zapobieganie takim przestępstwom, ich wykrywanie oraz karanie ich sprawców,
PRAGNĄC zacieśnić współpracę międzynarodową w celu ustanowienia skutecznych środków dla ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych zgodnie z prawem krajowym każdego państwa członkowskiego i zgodnie z niniejszą Konwencją,
PRZEKONANE, że niniejsza Konwencja powinna uzupełniać bezpieczne wykorzystanie, przechowywanie i transport materiałów jądrowych oraz bezpieczne działanie obiektów jądrowych,
UZNAJĄC istnienie zaleceń dotyczących ochrony fizycznej stworzonych w ramach współpracy międzynarodowej, aktualizowanych okresowo i mogących stanowić wytyczne co do tymczasowych środków uzyskiwania skutecznego poziomu ochrony fizycznej,
UZNAJĄC również fakt, że za skuteczną ochronę fizyczną materiałów jądrowych i obiektów jądrowych wykorzystywanych w celach wojskowych odpowiedzialne jest państwo dysponujące takimi materiałami jądrowymi i obiektami jądrowymi, oraz rozumiejąc, że takie materiały i obiekty są i pozostaną pod ścisłą ochroną fizyczną,
UZGODNIŁY, co następuje:
Dla celów niniejszej Konwencji:
a) "materiały jądrowe" oznaczają pluton z wyjątkiem plutonu zawierającego powyżej 80 % izotopu 238; uran-233; uran wzbogacony izotopem 235 lub 233; uran zawierający mieszankę izotopów występujący w przyrodzie w postaci innej niż ruda lub pozostałości rudy; wszelkie materiały zawierające jeden lub więcej z wyżej wymienionych składników;
b) "uran wzbogacony izotopem 235 lub 233" oznacza uran zawierający izotop 235 lub 233 lub oba te izotopy w takiej ilości, w której stosunek ich sumy do izotopu 238 jest większy od stosunku izotopu 235 do izotopu 238 występującego w przyrodzie;
c) "międzynarodowy transport materiałów jądrowych" oznacza przewożenie przesyłki zawierającej materiały jądrowe wszelkimi środkami transportu, w przypadku kiedy ma ona zostać wywieziona poza terytorium państwa, z którego pochodzi; od momentu wyjazdu z obiektu nadawcy w tym państwie do momentu dostarczenia do obiektu odbiorcy w państwie, w którym znajduje się ostateczne miejsce przeznaczenia;
d) "obiekt jądrowy" oznacza obiekt (w tym związane z nim budynki i wyposażenie), w którym materiały jądrowe są produkowane, przetwarzane, wykorzystywane, przemieszczane, przechowywane lub usuwane, jeśli uszkodzenie lub ingerencja w takim obiekcie może prowadzić do uwolnienia znaczącej ilości promieniowania lub materiału promieniotwórczego;
e) "sabotaż" oznacza wszelkie zamierzone działania skierowane przeciwko obiektowi jądrowemu lub materiałom jądrowym podczas ich wykorzystywania, przechowywania lub transportu, które mogą w sposób bezpośredni lub pośredni zagrażać zdrowiu i bezpieczeństwu personelu, społeczeństwa lub środowiska przez wystawienie ich na działanie promieniowania lub przez uwalnianie substancji radioaktywnych.
Niniejsza Konwencja ma na celu osiągnięcie i utrzymanie na całym świecie skutecznej ochrony fizycznej materiałów jądrowych wykorzystywanych do celów pokojowych oraz obiektów jądrowych wykorzystywanych do celów pokojowych; zapobieganie i zwalczanie przestępstw związanych z takimi materiałami i obiektami na całym świecie, jak również ułatwienie współpracy w tym zakresie pomiędzy Państwami Stronami.
b) działania sił zbrojnych podczas konfliktów zbrojnych, w rozumieniu tych pojęć zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym, podlegające temu prawu, nie podlegają niniejszej Konwencji, natomiast działania podejmowane przez siły zbrojne danego państwa w ramach wykonywania oficjalnych zobowiązań nie podlegają niniejszej Konwencji w zakresie, w którym podlegają one innym zasadom prawa międzynarodowego;
c) przepisy niniejszej Konwencji nie są rozumiane jako prawne upoważnienie do wykorzystania lub zagrożenia użyciem siły przeciwko materiałom jądrowym lub obiektom jądrowym wykorzystywanym do celów pokojowych;
d) przepisy niniejszej Konwencji nie zezwalają na bezprawne czyny, ani do nich nie uprawniają, ani nie wykluczają możliwości ścigania takich czynów zgodnie z innymi prawami.
a) ochronę wykorzystywanych, przechowywanych i transportowanych materiałów jądrowych przed kradzieżą i pozyskaniem ich w inny niezgodny z prawem sposób;
b) zapewnienie wdrożenia wszechstronnych środków natychmiastowego działania w celu wykrywania oraz, w stosownych przypadkach, odzyskiwania brakujących lub skradzionych materiałów jądrowych; w przypadkach kiedy materiały znajdują się poza terytorium danego Państwa Strony, państwo to podejmuje działania zgodne z art. 5;
c) ochronę materiałów jądrowych i obiektów jądrowych przed sabotażem; oraz
d) ograniczenie lub minimalizację radiologicznych skutków sabotażu.
a) ustanawia i utrzymuje ramy prawne i regulacyjne w odniesieniu do ochrony fizycznej;
b) ustanawia lub wyznacza kompetentny organ lub organy odpowiedzialne za wdrożenie ram prawnych i regulacyjnych; oraz
c) podejmuje inne stosowne środki konieczne dla fizycznej ochrony materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
PODSTAWOWA ZASADA A: Odpowiedzialność państwa
Odpowiedzialność za ustanowienie, wdrożenie i utrzymanie systemu fizycznej ochrony na terytorium danego państwa spoczywa wyłącznie na tym państwie.
PODSTAWOWA ZASADA B: Obowiązki podczas transportu międzynarodowego
Odpowiedzialność państwa za zapewnienie odpowiedniej ochrony materiałów jądrowych rozciąga się na międzynarodowy transport tych materiałów, aż do momentu przekazania tej odpowiedzialności innemu państwu w stosownym przypadku.
PODSTAWOWA ZASADA C: Ramy prawne i regulacyjne
Państwo jest odpowiedzialne za ustanowienie i utrzymanie ram prawnych i regulacyjnych w odniesieniu do ochrony fizycznej. Ramy te powinny przewidywać ustanowienie stosownych wymagań dotyczących ochrony fizycznej i zawierać system oceny i udzielania zezwoleń lub inne procedury przyznawania upoważnienia. Ramy te powinny obejmować system kontroli obiektów jądrowych i transportu w celu weryfikacji zgodności ze stosownymi wymaganiami i warunkami zezwolenia lub innego dokumentu upoważniającego oraz powinny ustanawiać środki umożliwiające egzekwowanie stosownych wymagań i warunków, w tym skuteczne sankcje.
PODSTAWOWA ZASADA D: Właściwy organ
Państwo powinno ustanowić lub wyznaczyć właściwy organ odpowiedzialny za wdrażanie ram prawnych i regulacyjnych oraz posiadający odpowiednie uprawnienia, kompetencje oraz zasoby finansowe i ludzkie dla realizacji wyznaczonych zadań. Państwo powinno podjąć kroki w celu zapewnienia rzeczywistej niezależności funkcji właściwego organu danego państwa od funkcji wszelkich innych organów odpowiedzialnych za promocję lub wykorzystanie energii jądrowej.
PODSTAWOWA ZASADA E: Odpowiedzialność posiadaczy zezwoleń
Należy wyraźnie określić zakres odpowiedzialności za wdrażanie poszczególnych elementów ochrony fizycznej w obrębie danego państwa. Państwo powinno zagwarantować, że zasadnicza odpowiedzialność za ochronę materiałów jądrowych lub obiektów jądrowych spoczywa na posiadaczach stosownych zezwoleń lub innych dokumentów upoważniających (np. operatorów lub spedytorów).
PODSTAWOWA ZASADA F: Kultura bezpieczeństwa
Wszystkie organizacje zaangażowane we wdrażanie ochrony fizycznej powinny nadać należny priorytet kulturze bezpieczeństwa, jej stworzeniu i utrzymaniu, które są konieczne, aby zagwarantować jej skuteczne wdrożenie w całej organizacji.
PODSTAWOWA ZASADA G: Zagrożenie
Ochrona fizyczna stosowana przez dane państwo powinna być oparta na bieżącej ocenie zagrożenia przeprowadzanej przez to państwo.
PODSTAWOWA ZASADA H: Podejście stopniowe
Wymagania dotyczące ochrony fizycznej powinny opierać się na podejściu opartym na stopniowaniu, z uwzględnieniem bieżącej oceny zagrożenia, stopnia atrakcyjności, charakteru materiałów i potencjalnych skutków związanych z nieuprawnionym usunięciem materiałów jądrowych oraz z sabotażem wymierzonym w materiały jądrowe lub obiekty jądrowe.
PODSTAWOWA ZASADA I: Ochrona wielopoziomowa
Wymagania państwa dotyczące ochrony fizycznej powinny odzwierciedlać koncepcję kilku poziomów bezpieczeństwa i metod ochrony (strukturalnej lub innej technicznej, na poziomie personelu lub organizacji), które przeciwnik musiałby pokonać lub obejść, aby osiągnąć swoje cele.
PODSTAWOWA ZASADA J: Gwarancja jakości
Należy ustanowić i wdrożyć politykę zapewniania jakości i programy zapewniania jakości, aby uzyskać pewność, że spełniane są określone wymagania dotyczące wszystkich działań istotnych dla ochrony fizycznej.
PODSTAWOWA ZASADA K: Plany na sytuacje nieprzewidziane
Należy przygotować plany reagowania na sytuacje nieprzewidziane (nadzwyczajne) w odniesieniu do nieuprawnionego usunięcia materiałów jądrowych albo sabotażu obiektów jądrowych lub materiałów jądrowych, albo próby takich działań; plany te powinny być właściwie stosowane przez wszystkich posiadaczy zezwoleń i odpowiednie władze, których dotyczy dana sytuacja.
PODSTAWOWA ZASADA L: Poufność
Państwo powinno ustanowić wymagania dotyczące ochrony informacji poufnych, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby stanowić zagrożenie dla ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
4. a) Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do żadnych materiałów jądrowych, które zgodnie z decyzją podjętą po stosownym rozważeniu przez Państwo Stronę nie muszą być objęte systemem ochrony fizycznej ustanowionym na mocy ust. 1, z uwzględnieniem charakteru danych materiałów, ich ilości i stopnia atrakcyjności oraz potencjalnych skutków radiologicznych i innych związanych z nieuprawnionym działaniem wymierzonym przeciwko tym materiałom oraz bieżącej oceny zagrożenia w odniesieniu do tych materiałów;
b) materiały jądrowe, które nie podlegają przepisom niniejszego artykułu na mocy lit. a) powinny być objęte ochroną zgodnie z praktyką rozważnego zarządzania.
Każde Państwo Strona podejmuje stosowne kroki w ramach swojego prawa krajowego i zgodne z prawem międzynarodowym, aby zagwarantować w miarę możliwości ochronę materiałów jądrowych podczas międzynarodowego transportu materiałów jądrowych na terytorium tego państwa lub na pokładzie statku lub samolotu podlegającego jego jurysdykcji, o ile statek ten lub samolot są środkiem transportu materiałów do lub z tego państwa na poziomie określonym w załączniku I.
a) Państwo Strona podejmuje stosowne kroki, aby natychmiast powiadomić inne państwa członkowskie, których według niego dotyczy dana sprawa, o wszelkich kradzieżach, rabunku lub przejęciu materiałów jądrowych w jakikolwiek inny niezgodny z prawem sposób lub o wiarygodnym zagrożeniu tego rodzaju, a także w stosownych przypadkach powiadamia Międzynarodową Agencję Energii Atomowej oraz inne właściwe organizacje międzynarodowe;
b) w ten sposób w stosownych przypadkach zainteresowane Państwa Strony wymieniają informacje: pomiędzy sobą, z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej i innymi właściwymi organizacjami międzynarodowymi, mając na celu ochronę zagrożonych materiałów jądrowych, weryfikację naruszenia pojemnika transportowego lub odzyskanie materiałów jądrowych, które zostały zabrane w sposób niezgodny z prawem oraz:
(i) koordynują swoje działania za pomocą kanałów dyplomatycznych lub innych uzgodnionych kanałów;
(ii) udzielają pomocy, jeżeli zostaną o nią poproszone;
(iii) zapewniają zwrot odzyskanych materiałów jądrowych skradzionych lub brakujących na skutek wyżej wymienionych zdarzeń.
Środki wdrożenia tej współpracy są określane przez zainteresowane Państwa Strony.
a) jeśli Państwo Strona posiada wiedzę o wiarygodnym zagrożeniu sabotażem materiałów jądrowych lub obiektu jądrowego w innym państwie, Państwo Strona podejmuje decyzję o stosownych krokach, które należy przedsięwziąć w celu jak najszybszego powiadomienia danego państwa oraz, w stosownych przypadkach, Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i innych właściwych organizacji międzynarodowych o tym zagrożeniu, mając na względzie zapobieżenie sabotażowi;
b) w przypadku sabotażu materiałów jądrowych lub obiektu jądrowego na terytorium Państwa Strony oraz jeśli w kontekście tego zdarzenia istnieje prawdopodobieństwo skutków radiologicznych dla innych państw, Państwo Strona, bez uszczerbku dla innych zobowiązań zgodnych z prawem krajowym, podejmuje stosowne kroki w celu jak najszybszego powiadomienia państwa lub państw, które mogą doświadczyć skutków radiologicznych oraz powiadomienia, w stosownych przypadkach, Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i innych właściwych organizacji, mając na względzie ograniczenie lub minimalizację skutków radiologicznych sabotażu;
c) jeżeli w kontekście lit. a) i b), Państwo Strona poprosi o pomoc, każde Państwo Strona, do którego skierowany jest wniosek o pomoc, natychmiast podejmuje decyzję i powiadamia wnioskujące Państwo Stronę - bezpośrednio lub za pośrednictwem Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej - czy jest w stanie udzielić wymaganej pomocy oraz o zakresie i warunkach pomocy, jaka może zostać udzielona;
d) koordynacja współpracy zgodnej z lit. a)-c) odbywa się za pośrednictwem kanałów dyplomatycznych i innych uzgodnionych kanałów. Środki wdrożenia tej współpracy są określane dwustronnie lub wielostronnie przez zainteresowane Państwa Strony.
a) nieuprawnionego działania, jakie stanowi otrzymanie, posiadanie, wykorzystanie, przekazanie, zmiana, usuwanie lub rozproszenie materiałów jądrowych oraz które powoduje lub może spowodować śmierć lub poważne obrażenia jakiejkolwiek osoby lub znaczne szkody w odniesieniu do własności lub środowiska;
b) kradzieży lub rabunku materiałów jądrowych;
c) sprzeniewierzenia lub nieuczciwego uzyskania materiałów jądrowych;
d) działania, jakie stanowi nieuprawnione przewożenie, przesyłanie lub przemieszczanie materiałów jądrowych do państwa lub z państwa;
e) działania wymierzonego przeciwko obiektowi jądrowemu lub działania ingerującego w działanie obiektu jądrowego, podczas którego sprawca celowo powoduje - lub też jest świadomy, że działanie może spowodować - śmierć lub poważne obrażenia jakiejkolwiek osoby lub znaczne szkody w odniesieniu do własności lub środowiska przez narażenie ich na działanie promieniowania lub uwalnianie substancji radioaktywnych, jeżeli działanie to nie jest podejmowane zgodnie z prawem krajowym danego Państwa Strony, na którego terytorium znajduje się dany obiekt jądrowy;
f) działania, jakie stanowi żądanie materiałów jądrowych przy użyciu groźby lub siły lub też innej formy zastraszenia;
g) groźby:
(i) użycia materiałów jądrowych w celu spowodowania śmierci lub poważnych obrażeń jakiejkolwiek osoby lub znacznych szkód w odniesieniu do własności lub środowiska lub w celu popełnienia przestępstwa, o którym mowa w lit. e); lub
(ii) popełnienia przestępstwa, o którym mowa w lit. b)-e), aby wymusić na osobie fizycznej lub prawnej, organizacji międzynarodowej lub państwie wykonanie lub powstrzymanie się od jakiegokolwiek działania;
h) próby popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, o którym mowa w lit. a)-e);
i) działania, jakie stanowi współudział w jakimkolwiek przestępstwie, o którym mowa w lit. a)-h);
j) działania wszelkich osób organizujących lub kierujących osobami trzecimi w celu popełnienia przez nie przestępstwa, o którym mowa w lit. a)-h); oraz
k) działania, które przyczynia się do popełnienia przestępstwa, o którym mowa w lit. a)-h) przez grupę osób działających ze wspólnym celem; jeżeli takie działanie jest celowe; oraz:
(i) dokonywane jest w celu szerzenia działalności przestępczej lub realizacji celów przestępczych grupy, przy czym takie działanie lub cel obejmuje popełnienie przestępstwa, o którym mowa w lit. a)-g); lub
(ii) dokonywane jest ze świadomością intencji grupy popełniającej przestępstwo, o którym mowa w lit. a)-g); każde z Państw Stron Konwencji traktuje je jako przestępstwo karalne na mocy swojego prawa krajowego.
a) kiedy przestępstwo zostało popełnione na terytorium tego państwa lub na pokładzie statku lub samolotu zarejestrowanego w tym państwie;
b) kiedy domniemany przestępca posiada narodowość tego państwa.
Po upewnieniu się, że wymagają tego okoliczności, Państwa Strony, na których terytorium przebywa domniemany przestępca, podejmują stosowne środki, w tym zatrzymanie, zgodnie z prawem krajowym tego państwa, aby zagwarantować dostępność tej osoby w celu postawienia jej przed sądem lub w celu ekstradycji. Państwa, od których wymagane jest ustanowienie jurysdykcji na mocy art. 8, oraz w stosownych przypadkach inne państwa, których dotyczy dana sprawa, są bezzwłocznie powiadamiane o środkach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem.
O ile Państwo Strona, na którego terytorium przebywa domniemany przestępca, nie poddaje go ekstradycji, państwo to przekazuje sprawę właściwym organom w celu postawienia przestępcy przed sądem w ramach postępowania zgodnego z przepisami tego państwa, bez żadnych wyjątków i bez nieuzasadnionej zwłoki.
Żadne z przestępstw określonych w art. 7 nie jest uważane w odniesieniu do ekstradycji albo wzajemnej pomocy prawnej za przestępstwo polityczne ani jako przestępstwo związane z przestępstwem politycznym, ani jako przestępstwo popełnione z pobudek politycznych. Stosownie do tego wniosek o ekstradycję lub wzajemną pomoc prawną na podstawie takiego przestępstwa nie może zostać odrzucony jedynie ze względu na fakt, że dotyczy przestępstwa politycznego lub stanowi przestępstwo związane z przestępstwem politycznym lub przestępstwo popełnione z pobudek politycznych.
Żadne przepisy niniejszej Konwencji nie mogą być interpretowane w taki sposób, by nakładały obowiązek ekstradycji ani zezwolenia na wzajemną pomoc prawną, jeżeli Państwo Strona, które otrzymało wniosek, ma solidne podstawy, by uważać, że wniosek o ekstradycję z powodu popełnienia przestępstw określonych w art. 7 lub o wzajemną pomoc prawną w odniesieniu do takich przestępstw został złożony w celu postawienia przed sądem lub ukarania osoby z powodu jej rasy, religii, narodowości, pochodzenia etnicznego lub poglądów politycznych lub też, że spełnienie wymogów wniosku może spowodować pogorszenie sytuacji tej osoby z jednego z powyższych powodów.
Każdej osobie, w stosunku do której prowadzone jest postępowanie w związku z którymkolwiek z przestępstw określonych w art. 7, należy zagwarantować równe traktowanie na wszystkich etapach tego postępowania.
Żadne przepisy niniejszej Konwencji nie mają wpływu na przekazywanie technologii jądrowej do celów pokojowych, dla wzmocnienia ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
Załączniki stanowią integralną część niniejszej Konwencji.
b) w sprawach wchodzących w zakres jej kompetencji organizacja taka we własnym imieniu korzysta z praw i wypełnia obowiązki, które niniejsza Konwencja określa dla Państw Stron;
c) w momencie przystąpienia do niniejszej Konwencji organizacja taka przekazuje depozytariuszowi deklarację określającą, jakie państwa są jej członkami i które artykuły niniejszej Konwencji nie stosują się do niej;
d) organizacja taka nie posiada dodatkowego prawa głosu oprócz tego, którym dysponują jej państwa członkowskie.
Depozytariusz bezzwłocznie powiadamia wszystkie państwa o:
a) każdym podpisaniu niniejszej Konwencji;
b) każdym złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
c) każdym zastrzeżeniu lub wycofaniu zastrzeżenia zgodnie z art. 17;
d) wszelkich komunikatach organizacji zgodnie z art. 18 ust. 4 lit. c);
e) wejściu niniejszej Konwencji w życie;
f) wejściu w życie wszelkich poprawek do niniejszej Konwencji; oraz
g) o każdym wypowiedzeniu złożonym na mocy art. 21.
Oryginał niniejszej Konwencji, którego teksty w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim mają jednakową moc, będzie złożony u dyrektora generalnego Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, który przekaże jego uwierzytelnione kopie wszystkim państwom.
ZAŁĄCZNIK I
Poziomy ochrony fizycznej, które należy stosować podczas międzynarodowego transportu materiałów jądrowych zgodnie z kategoriami określonymi w załączniku II
Poziomy ochrony fizycznej, które należy stosować podczas międzynarodowego transportu materiałów jądrowych zgodnie z kategoriami określonymi w załączniku II
a) dla materiałów kategorii III - przechowywanie na obszarze objętym kontrolą dostępu;
b) dla materiałów kategorii II - przechowywanie na obszarach objętych stałym nadzorem przez strażników lub za pomocą urządzeń elektronicznych, otoczonych fizyczną barierą o ograniczonej liczbie wejść znajdujących się pod stosowną kontrolą lub na wszelkich obszarach o równoważnym poziomie ochrony;
c) dla materiałów kategorii I - przechowywanie na obszarze objętym ochroną określoną dla kategorii II powyżej, do którego dodatkowo dostęp jest ograniczony do zaufanych osób oraz który pozostaje pod nadzorem strażników będących w bliskim kontakcie z odpowiednimi siłami szybkiego reagowania. Konkretne środki podjęte w tym kontekście powinny mieć na celu wykrycie i zapobieżenie wszelkim atakom, nieuprawnionemu dostępowi lub nieuprawnionemu przemieszczeniu materiałów.
2. Poziomy ochrony fizycznej materiałów jądrowych podczas międzynarodowego transportu materiałów jądrowych obejmują:
a) dla materiałów kategorii II i III transport odbywa się z zachowaniem szczególnych środków ostrożności, w tym ustalenia z wyprzedzeniem pomiędzy nadawcą, odbiorcą i przewoźnikiem oraz uzgodnienia przez osoby fizyczne i prawne objęte jurysdykcją i przepisami państw eksportujących i importujących czasu, miejsca i procedur przekazywania odpowiedzialności za transport;
b) dla materiałów kategorii I transport odbywa się z zachowaniem szczególnych środków ostrożności określonych powyżej dla transportu materiałów kategorii II i III oraz, dodatkowo, pod stałym nadzorem eskorty i w warunkach gwarantujących bliski kontakt z odpowiednimi siłami szybkiego reagowania;
c) dla uranu występującego w naturze w formie innej niż ruda lub pozostałość rudy; ochrona transportu ilości przekraczających masę 500 kg uranu obejmuje powiadamianie z wyprzedzeniem o przesyłce, z określeniem sposobu transportu, spodziewanego czasu przyjazdu i potwierdzenia otrzymania przesyłki.
ZAŁĄCZNIK II
Tabela: Kategorie materiałów jądrowych
Tabela: Kategorie materiałów jądrowych
Materiał | Postać | Kategoria | ||
I | II | III(c) | ||
1. Pluton(a) | Nienapromieniowany(b) | 2 kg lub więcej | Mniej niż 2 kg, ale więcej niż 500 g | 500 g lub mniej, ale więcej niż 15 g |
2. Uran-235 | Nienapromieniowany(b) | 5 kg lub więcej | 1 kg lub mniej, ale więcej niż 15 g | |
- Uran wzbogacony do 20% w 235U lub więcej | Mniej niż 5 kg, ale więcej niż 1 kg | Mniej niż 10 kg, ale więcej niż 1 kg | ||
- Uran wzbogacony do 10% w 235U, ale mniej niż 20 % | 10 kg lub więcej | 10 kg lub więcej | ||
- Uran wzbogacony powyżej stanu naturalnego, ale mniej niż 10 % 235U | ||||
3. Uran-233 | Nienapromieniowany(b) | 2 kg lub więcej | Mniej niż 2 kg, ale więcej niż 500 g | 500 g lub mniej, ale więcej niż 15 g |
4. Paliwo napromieniowane | Zubożony lub naturalny uran, tor lub nisko wzbogacone paliwo (mniej niż 10 % składnika rozszczepialnego)(d)(e) | |||
(a) Wszelki pluton z wyjątkiem plutonu o koncentracji izotopu plutonu 238 przekraczającej 80 %. | ||||
(b) Materiały jądrowe nienapromieniowane w reaktorze jądrowym lub materiały jądrowe napromieniowane w reaktorze jądrowym, ale o poziomie promieniowania równym lub mniejszym niż 1 Gy/g (100 radów/g) na jednym nieosłoniętym metrze. | ||||
(c) Ilości niezaliczone do kategorii III oraz naturalny uran powinny być objęte ochroną zgodnie z zasadami rozważnego zarządzania. | ||||
(d) Mimo iż zaleca się opisany poziom ochrony, państwa mogą po uprzednim dokonaniu oceny szczególnych okoliczności zdecydować o nadaniu innej kategorii ochrony fizycznej. | ||||
(e) Inne paliwa, które ze względu na swoją pierwotną zawartość materiału rozszczepialnego przed napromieniowaniem klasyfikują się do kategorii I lub II mogą być przesunięte do niższej kategorii, gdy poziom promieniowania paliwa przekracza 1 Gy/g (100 radów/g) na jednym nieosłoniętym metrze. |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.