Rozdział 3 - UZNAWANIE I WYKONYWANIE - Konwencja o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych. Lugano.2007.10.30.
Dz.U.UE.L.2007.339.3
Akt obowiązującyROZDZIAŁ III
UZNAWANIE I WYKONYWANIE
UZNAWANIE I WYKONYWANIE
Na potrzeby niniejszej konwencji "orzeczenie" oznacza każde orzeczenie wydane przez sąd państwa związanego niniejszą konwencją, niezależnie od tego, czy zostanie określone jako wyrok, postanowienie, nakaz zapłaty lub nakaz egzekucyjny, włącznie z postanowieniem w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania wydanym przez urzędnika sądowego.
Uznawanie
Uznawanie
Orzeczenia nie uznaje się, jeżeli:
Wykonywanie
Wykonywanie
Po spełnieniu formalności przewidzianych w artykule 53 następuje niezwłoczne stwierdzenie wykonalności orzeczenia bez badania według artykułów 34 i 35. Dłużnik w tym stadium postępowania nie ma możliwości złożenia jakiegokolwiek oświadczenia.
Od orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia może być wniesiony tylko środek zaskarżenia zgodnie z załącznikiem IV.
Orzeczenia zagraniczne nakazujące płatność kary pieniężnej są wykonalne w państwie wykonania tylko wówczas, jeżeli wysokość kary pieniężnej została ostatecznie określona przez sądy państwa pochodzenia.
Na stronę, która w jednym z państw związanych niniejszą konwencją wnosi o wykonanie orzeczenia wydanego w innym państwie związanym niniejszą konwencją, nie można z tego powodu, że jest cudzoziemcem lub że nie ma w państwie wykonania miejsca zamieszkania lub pobytu, nałożyć obowiązku złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu lub depozytu, niezależnie od ich nazwy.
W postępowaniu o stwierdzenie wykonalności w państwie wykonania nie można pobierać żadnych opłat skarbowych lub należności ustalanych od wartości przedmiotu sporu.
Przepisy wspólne
Przepisy wspólne
Sąd albo inny właściwy organ państwa związanego niniejszą konwencją, w którym wydane zostało orzeczenie, wystawia, na wniosek, zaświadczenie, używając formularza według załącznika V do niniejszej konwencji.
Dokumenty, o których mowa w artykule 53 i artykule 55 ustęp 2 oraz pełnomocnictwo procesowe, o ile zostało ono udzielone, nie wymagają legalizacji ani innej podobnej formalności.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.