Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu handlowych pojazdów drogowych. Genewa.1956.05.18.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1994.56.28

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 lutego 1994 r.

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU HANDLOWYCH POJAZDÓW DROGOWYCH (1956)

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

PRAGNĄC ułatwić międzynarodowy ruch drogowy,

MAJĄC NA WZGLĘDZIE postanowienia Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 4 czerwca 1954 roku,

PRAGNĄC stosować w możliwie najszerszej mierze podobne postanowienia przy czasowym przywozie handlowych pojazdów drogowych, w szczególności pozwolić na korzystanie przez te pojazdy z dokumentów celnych przewidzianych dla prywatnych pojazdów drogowych,

UZGODNIŁY, co następuje:

ROZDZIAŁ  I

Definicje

Artykuł  1

Dla celów niniejszej Konwencji:

a) określenie: "opłaty i należności przywozowe" oznacza opłaty celne, oraz wszelkie inne opłaty, należności, które są pobierane przy lub w powiązaniu z przywozem towarów wymienionych w niniejszej Konwencji, ale nie obejmujące opłat, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

b) określenie: "pojazdy" oznacza wszelkie pojazdy drogowe z silnikiem oraz wszelkie przyczepy, jakie mogą być doczepiane do tych pojazdów, przywożone z pojazdem bądź oddzielnie, jak również ich części zapasowe, ich zwykłe akcesoria oraz ich zwykłe wyposażenie przywożone razem z tymi pojazdami;

c) określenie: "użytek handlowy" oznacza użycie do przewozu osób za zapłatą, za wynagrodzeniem lub w zamian za inną korzyść materialną albo do przemysłowego lub handlowego przewozu towarów za zapłatą lub bezpłatnie;

d) określenie: "dokument czasowego przywozu" oznacza dokument celny pozwalający ustalić tożsamość pojazdu oraz stwierdzić zabezpieczenie lub złożenie do depozytu opłat i należności przywozowych;

e) określenie: "przedsiębiorstwa" oznacza przedsiębiorstwa handlowe lub przemysłowe bez względu na ich formę prawną, włączając w to osoby fizyczne wykonujące działalność handlową lub przemysłową;

f) określenie: "osoby" oznacza zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne;

g) określenie "stowarzyszenie (zrzeszenie) wydające" oznacza stowarzyszenie (zrzeszenie) upoważnione do wydawania dokumentów czasowego przywozu;

h) określenie "stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające" oznacza stowarzyszenie (zrzeszenie) zatwierdzone przez organy celne Umawiającej się Strony do działania jako poręczyciel dla osób posługujących się dokumentami czasowego przywozu;

i) określenie "organizacja międzynarodowa" oznacza organizację, z którą powiązane są stowarzyszenia (zrzeszenia) krajowe, uprawnioną do wydawania i poręczania dokumentów czasowego przywozu;

j) określenie "Umawiająca się Strona" oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, Stronę niniejszej Konwencji;

k) określenie "regionalna organizacja integracji gospodarczej" oznacza organizację utworzoną przez, i składającą się z państw, określonych w artykule 33 ustęp 1 niniejszej Konwencji, mającą prawo do przyjmowania własnego prawodawstwa, które jest wiążące dla jej Członków, w odniesieniu do zagadnień regulowanych niniejszą Konwencją, oraz mającą prawo do podejmowania decyzji, zgodnie ze swoją wewnętrzną procedurą, odnośnie do przystępowania do niniejszej Konwencji.

ROZDZIAŁ  II

Czasowy przywóz ze zwolnieniem od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych

Artykuł  2

1. Z zastrzeżeniem powrotnego wywozu oraz pod innymi warunkami, przewidzianymi w niniejszej Konwencji, każda z Umawiających się Stron zezwala na czasowy przywóz za zwolnieniem od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych pojazdów, zarejestrowanych na terytorium innej z Umawiających się Stron, a przywożonych i wykorzystywanych na użytek handlowy w międzynarodowym ruchu drogowym przez przedsiębiorstwa wykonujące swoją działalność z tego terytorium.

2. Umawiające się Strony mogą ustalić na warunkach określonych w niniejszej Konwencji, że pojazdy te powinny być zaopatrzone w dokument czasowego przywozu zabezpieczający uiszczenie opłat i należności przywozowych lub kwot równoważnych, z zastrzeżeniem specjalnych postanowień, przewidzianych w artykule 27 ustęp 4, jeżeli pojazdy zaopatrzone w dokument czasowego przywozu nie zostaje ponownie wywieziony w ustalonym terminie.

3. Pojazdy przywożone w celu ich wynajęcia po przywiezieniu nie korzystają z niniejszej Konwencji.

Artykuł  3

1. Kierowca i inni członkowie obsługi są uprawnieni do czasowego przywozu na warunkach ustalonych przez władze celne słusznej ilości przedmiotów osobistego użytku, uwzględniając okres ich pobytu w kraju przywozu, z zastrzeżeniem takich warunków, jakie mogą nałożyć uprawnione organy.

2. Żywność na drogę oraz małe ilości tytoniu, cygar i papierosów, przeznaczone do osobistego użytku, są wolne od opłat i należności przywozowych.

Artykuł  4

Paliwo i materiały pędne, zawarte w zwykłych zbiornikach pojazdów przywiezionych czasowo, są wolne od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych. Każda z Umawiających się Stron może jednakże określić maksymalną ilość paliw i materiałów pędnych, które mogą być dopuszczone w ten sposób na jej terytorium w zbiorniku pojazdu przywiezionego czasowo.

Artykuł  5

1. Części zamienne, przywożone w celu naprawy określonego pojazdu przywiezionego już czasowo, są czasowo zwolnione od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych. Umawiające się Strony mogą żądać, aby części te były odprawiane na podstawie dokumentu czasowego przywozu.

2. Części wymienne, a nie wywiezione z powrotem, podlegają opłatom i należnościom przywozowym, w przypadku gdy zgodnie z przepisami zainteresowanego kraju zostają przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa albo też zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt Stron zainteresowanych.

Artykuł  6

Korzystają ze zwolnień od opłat i należności przywozowych oraz nie podlegają żadnym zakazom lub ograniczeniom przywozowym formularze dokumentów czasowego przywozu i ruchu międzynarodowego, wysyłane do stowarzyszeń (zrzeszeń) upoważnionych do wydawania wymienionych dokumentów przez odpowiednie stowarzyszenia (zrzeszenia) zagraniczne, przez organizacje międzynarodowe lub przez organy celne Umawiających się Stron.

ROZDZIAŁ  III

Wydawanie dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  7

1. Każda z Umawiających się Stron może, zgodnie z gwarancjami i pod warunkami określonymi przez siebie, upoważnić stowarzyszenia (zrzeszenia), zwłaszcza te, które należą do organizacji międzynarodowej do wydawania bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem współpracujących stowarzyszeń (zrzeszeń) dokumentów czasowego przywozu, przewidzianych niniejszą Konwencją.

2. Dokumenty czasowego przywozu mogą być wystawiane z ważnością na jeden tylko kraj lub obszar celny albo na wiele krajów lub obszarów celnych.

3. Okres ważności tych dokumentów nie przekracza roku, licząc od dnia ich wydania.

Artykuł  8

1. Dokumenty czasowego przywozu, ważne na obszarach wszystkich Umawiających się Stron lub niektórych z nich, określone zostają nazwą "karnety przepustek celnych" i odpowiadają wzorowi podanemu w załączniku 1 do niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli karnet przepustek celnych nie jest ważny na jednym obszarze lub na wielu obszarach, stowarzyszenie (zrzeszenie), które wydaje ten dokument, umieszcza o tym wzmiankę na okładce i na odcinkach wjazdowych karnetu.

3. Dokumenty czasowego przywozu, ważne wyłącznie na obszarze jednej tylko z Umawiających się Stron, mogą odpowiadać wzorowi podanemu w załączniku 2 do niniejszej Konwencji. Umawiające się Strony mogą posługiwać się również innymi dokumentami, zgodnie z ich ustawodawstwem lub przepisami.

4. Okres ważności dokumentów czasowego przywozu, innych niż dokumenty wydane zgodnie z artykułem 7 przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia), zostaje ustalony przez każdą z Umawiających się Stron zgodnie z jej ustawodawstwem lub przepisami.

5. Każda z Umawiających się Stron przekazuje innym Umawiającym się Stronom na ich wniosek wzory dokumentów czasowego przywozu, ważnych na jej terytorium, a odmiennych od tych, które są podane w załącznikach do niniejszej Konwencji.

ROZDZIAŁ  IV

Dane wyszczególniane w dokumentach czasowego przywozu

Artykuł  9

Dokumenty czasowego przywozu, wydawane przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia), są wystawiane na przedsiębiorstwa, które eksploatują pojazdy i czasowo je przywożą.

Artykuł  10

1. Waga, jaką należy podać w dokumentach czasowego przywozu, jest wagą pojazdu netto. Zostaje wyrażona w jednostkach systemu metrycznego. W przypadku dokumentów ważnych na jeden tylko kraj, organy celne tego kraju mogą zastrzec stosowanie innego systemu.

2. Wartość, jaką należy podać w dokumencie czasowego przywozu, ważnym na jeden tylko kraj, zostaje wyrażona w walucie tego kraju. Wartość, jaką należy podać w karnecie przepustek celnych, zostaje wyrażona w walucie kraju, w którym karnet został wydany.

3. Przedmiotów i narzędzi, stanowiących zwykłe wyposażenie pojazdów, nie potrzeba podawać specjalnie w dokumentach czasowego przywozu.

4. Na żądanie władz celnych części zapasowe (jak koła, opony, dętki), jak również akcesoria, których nie uważa się za należące do zwykłego wyposażenia pojazdu (jak aparaty radiowe i bagażniki), są zgłaszane w dokumentach czasowego przywozu wraz z niezbędnymi danymi (jak waga i wartość) oraz okazywane przy wyjeździe z kraju czasowego pobytu.

5. Na przyczepy wystawia się osobne dokumenty przywozu.

Artykuł  11

Wszelkie zmiany w danych, wykazanych w dokumentach czasowego przywozu przez stowarzyszenie (zrzeszenie) wystawiające te dokumenty mogą być zmienione jedynie za zgodą tego stowarzyszenia (zrzeszenia) albo stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego. Żadne zmiany w dokumentach nie mogą zostać dokonane po ich przejściu przez organy celne kraju przywozu, chyba że za zgodą tych organów.

ROZDZIAŁ  V

Warunki czasowego przywozu

Artykuł  12

Bez uszczerbku dla stosowania przepisów ustawodawstw krajowych, pozwalających organom celnym Umawiających się Stron na odmówienie prawa prowadzenia pojazdów, odprawianych na podstawie dokumentów czasowego przywozu, osobom winnym ciężkiego naruszenia ustaw lub przepisów celnych albo skarbowych kraju czasowego przywozu, pojazdami odprawianymi na podstawie dokumentów czasowego przywozu mogą kierować osoby należycie upoważnione przez posiadaczy tych dokumentów. Organy celne Umawiających się Stron mają prawo żądać udowodnienia, że osoby te zostały należycie upoważnione przez posiadaczy dokumentów; jeżeli dostarczone dowody nie wydają się dostateczne, organy celne mogą odmówić prawa użytkowania tych pojazdów w ich kraju na podstawie wymienionych dokumentów.

Artykuł  13

1. Pojazd, na który wystawiono dokument czasowego przywozu, powinien być wywieziony z powrotem w niezmienionym stanie, uwzględniając zwykłe zużycie, w okresie ważności tego dokumentu.

2. Dowodem powrotnego wywozu jest wiza wyjazdowa, przyłożona przepisowo na dokumencie czasowego przywozu przez organy celne kraju, do którego pojazd został czasowo przywieziony.

3. Każda Umawiająca się Strona może odmówić korzyści czasowego przywozu wolnego od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych w stosunku do pojazdów, które są używane, choćby tylko przy sposobności do zabierania podróżnych lub towarów w granicach kraju, do którego pojazd został przywieziony, w celu ich przewiezienia wewnątrz tych granic.

4. Pojazd wynajęty, który zostaje przywieziony czasowo, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, nie może zostać w kraju czasowego przywozu ani odnajęty osobie innej niż najemca początkowy, ani podnajęty, a organy celne Umawiających się Stron mają prawo żądać powrotnego wywozu takiego pojazdu zaraz po zakończeniu czynności przewozowych, dla których został on czasowo przywieziony.

Artykuł  14

1. Bez uszczerbku dla obowiązku powrotnego wywozu przewidzianego w artykule 13, powrotny wywóz pojazdów poważnie uszkodzonych wskutek należycie stwierdzonego wypadku nie jest wymagany, o ile stosownie do żądania władz celnych pojazdy te zostają:

a) podlegają przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym; albo

b) przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu; albo w przypadku którym posiadacz dokumentów czasowego przywozu jest wolny od opłat i należności przywozowych; lub

c) zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt Stron zainteresowanych, z tym że zachowane materiały i części podlegają przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym.

2. Jeżeli pojazd przywieziony czasowo nie może zostać wywieziony z powrotem na skutek zajęcia dokonanego nie na wniosek osób prywatnych, wymóg powrotnego wywozu w okresie ważności dokumentu czasowego przywozu zostaje zawieszony na czas zajęcia.

3. Organy celne powiadamiają w miarę możności stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające o dokonanych przez nie lub na ich wniosek zajęciach pojazdów, odprawionych na podstawie dokumentów czasowego przywozu, a poręczonych przez to stowarzyszenie (zrzeszenie), oraz informują je o środkach, jakie zamierzają przedsięwziąć.

4. Jeżeli pojazd lub przedmiot wymieniony w dokumentach zostaje zagubiony lub skradziony w trakcie zajęcia, innego niż dokonane na wniosek osób prywatnych, żadne należności ani podatki przywozowe nie mogą być pobierane od posiadacza dokumentów czasowego przywozu, który przedkłada organom celnym dowody zajęcia.

Artykuł  15

Osoby korzystające z ułatwień czasowego przywozu będą miały prawo przywozić ilekroć potrzeba, w okresie ważności dokumentów czasowego przywozu, pojazdy, na które dokumenty te zostały wystawione, z tym że powinny one uzyskać, jeżeli władze celne tego wymagają, potwierdzenie każdego przejazdu (wjazd i wyjazd) przez wizę właściwych urzędników celnych. Można będzie jednak wydawać dokumenty na jedną tylko podróż.

Artykuł  16

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu niezawierającym odcinków do odrywania przy każdym przejeździe, wizowanie dokumentu przez urzędników celnych między pierwszym wjazdem, a ostatnim wyjazdem posiada charakter tymczasowy. Niemniej jednak, jeżeli ostatnia wiza jest tymczasową wizą wyjazdową, to wizę tę będzie się uznawać za dowód powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych przywiezionych czasowo.

Artykuł  17

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu, zawierającym odcinki do odrywania przy każdym przejeździe, każde stwierdzenie wjazdu powoduje powstanie wobec urzędu celnego zobowiązań wynikających z dokumentu, a każde stwierdzenie późniejszego wyjazdu pociąga za sobą ostateczne zwolnienie z zobowiązań wynikających z tego dokumentu, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18.

Artykuł  18

Jeżeli organy celne jakiegoś kraju zwalniają ostatecznie i bez zastrzeżeń z zobowiązań wynikających z dokumentu czasowego przywozu, to nie mogą już domagać się od stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego uiszczenia opłat i należności przywozowych, chyba że poświadczenie zwolnienia z zobowiązań zostało uzyskane przez nadużycie lub oszustwo.

Artykuł  19

Wizowanie dokumentów czasowego przywozu w warunkach przewidzianych w niniejszej Konwencji nie powoduje pobierania opłat manipulacyjnych przez służbę celną, jeżeli to wizowanie następuje w urzędzie lub na posterunku celnym podczas godzin pracy tego urzędu lub posterunku.

ROZDZIAŁ  VI

Przedłużenie ważności i odnowienie dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  20

Nie bierze się pod uwagę braku stwierdzenia powrotnego wywozu w wyznaczonym terminie pojazdów czasowo przywiezionych, jeżeli pojazdy te zostają zgłoszone organom celnym do powrotnego wywozu w ciągu czternastu dni od upływu terminu ważności dokumentów oraz jeżeli złożone zostają zadowalające wyjaśnienia w celu usprawiedliwienia zwłoki.

Artykuł  21

Każda z Umawiających się Stron uznaje przedłużenie ważności karnetów przepustek celnych, przyznanych przez inną Umawiającą się Stronę zgodnie z procedurą ustanowioną w załączniku 3 do niniejszej Konwencji.

Artykuł  22

1. Z wyjątkiem niemożności spowodowanej siłą wyższą, wnioski o przedłużenie ważności dokumentów czasowego przywozu są przedstawiane właściwym organom celnym przed upływem terminu ważności tych dokumentów. Jeżeli dokument czasowego przywozu wystawiony został przez upoważnione stowarzyszenie (zrzeszenie), wniosek o przedłużenie zostaje przedstawiony przez stowarzyszenie (zrzeszenie), które dokument poręcza.

2. Przedłużenie na okres niezbędny do powrotnego wywozu pojazdów lub części zamiennych przywiezionych czasowo są udzielane, jeżeli osoby zainteresowane zdołają zadowalająco wykazać organom celnym, że nie mogły w wyznaczonym terminie wywieźć z powrotem tych pojazdów lub części zamiennych wskutek przeszkód, wynikłych z siły wyższej.

3. Ważność dokumentów czasowego przywozu może zostać przedłużona tylko jeden raz na okres nie dłuższy niż jeden rok. Po tym okresie, w miejsce poprzednich wydane muszą być nowe.

Artykuł  23

Z wyjątkiem przypadków, w których warunki czasowego przywozu nie mają już zastosowania, każda z Umawiających się Stron zezwala, z zastrzeżeniem ustanowienia takich środków kontroli, jakie uzna za niezbędne, na odnowienie dokumentów czasowego przywozu, wydanych przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia) i dotyczących pojazdów lub części zamiennych, przywiezionych czasowo na jej terytorium. Wnioski o odnowienie zostają przedstawione przez stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające.

ROZDZIAŁ  VII

Umarzanie zobowiązań z dokumentów czasowego przywozu

Artykuł  24

1. Jeżeli w dokumencie czasowego przywozu nie zostało przepisowo stwierdzone zwolnienie z wynikających z niego zobowiązań, organy celne kraju przywozu uznają (przed lub po terminie ważności dokumentu), jako dowód powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych, przedstawienie zaświadczenia według wzoru podanego w załączniku 4 do niniejszej Konwencji, wystawionego przez organ urzędowy (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzającego, że wymieniony pojazd lub części zamienne zostały okazane temu organowi i znajdują się poza krajem przywozu. Organy celne kraju przywozu mogą również dopuścić każdy inny dowód stwierdzający, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem czasowego przywozu. W przypadku dokumentów czasowego przywozu innych niż karnety przepustek celnych, które nie są przeterminowane, dokumenty zostają przedstawione w tym samym czasie, co dowody określone powyżej. W przypadku karnetów, organy celne przyjmują, jako dowody powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych, wizy przejazdowe organów celnych krajów późniejszego pobytu.

2. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży dokumentu czasowego przywozu, w którym nie zostało przepisowo stwierdzone zwolnienie z wynikających z niego zobowiązań, lecz który dotyczy pojazdu lub części zamiennych wywiezionych już z powrotem, organy celne kraju czasowego przywozu przyjmują, jako dowód powrotnego wywozu, zaświadczenie sporządzone według wzoru podanego w załączniku 4 do niniejszej Konwencji, wystawione przez organ urzędowy (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzające, że wymieniony pojazd lub części zamienne zostały okazane temu organowi i znajdowały się poza krajem przywozu po terminie ważności dokumentu. Organy celne kraju przywozu mogą również dopuścić każdy inny dowód stwierdzający, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem czasowego przywozu.

3. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży karnetu przepustek celnych w czasie, gdy pojazd lub części zamienne, do których karnet się odnosi, znajdują się na terytorium jednej z Umawiających się Stron, organy celne tej Strony na wniosek zainteresowanego stowarzyszenia (zrzeszenia), przyjmują zobowiązanie z dokumentu zastępczego, którego okres ważności upływa równocześnie z okresem ważności pierwotnego karnetu. To przyjęcie zobowiązania spowoduje umorzenie uprzedniego zobowiązania, wynikającego z karnetu zniszczonego, zagubionego lub skradzionego. W przypadku nieprawidłowego użycia karnetu po jego uchyleniu przez organy celne i wydające stowarzyszenie (zrzeszenie), to ostatnie nie może ponosić odpowiedzialności za należne z tego tytułu należności i podatki przywozowe. Jeżeli w celu powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych wydano zamiast dokumentu zastępczego pozwolenie wywozu lub inny podobny dokument, wiza wyjazdowa na tym pozwoleniu lub na tym dokumencie jest uważana za dowód powrotnego wywozu.

4. Jeżeli pojazd został skradziony po powrotnym wywiezieniu go z kraju czasowego przywozu, a brak jest przepisowego stwierdzenia wyjazdu na dokumencie czasowego przywozu, jak również brak jest na powyższym dokumencie wiz wjazdowych organów celnych krajów późniejszego pobytu, dokument ten można jednakże umorzyć pod warunkiem że stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające przedstawia go wraz z przekonywającymi dowodami kradzieży. Jeżeli dokument nie jest przeterminowany, organy celne mogą zażądać jego złożenia.

Artykuł  25

W przypadkach wskazanych w artykule 24 organy celne zastrzegają sobie prawo do pobierania opłat za umorzenie dokumentu.

Artykuł  25a

Właściwe organy celne nie mają prawa domagać się uiszczenia należności i podatków przywozowych w przypadku gdy w przekonywujący sposób zostaje udowodnione, że pojazd przywieziony na podstawie dokumentów czasowego przywozu nie może być już powrotnie wywieziony, ponieważ został zniszczony lub bezpowrotnie utracony z powodu działania siły wyższej, w szczególności na skutek działań wojennych, zamieszek lub klęsk żywiołowych.

Artykuł  26

Organy celne nie mają prawa domagania się od stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego uiszczenia opłat i należności przywozowych za pojazd lub części zamienne przywiezione czasowo, jeżeli niewygaśnięcie zobowiązań, wynikających z dokumentu czasowego przywozu nie zostało podane do wiadomości tego stowarzyszenia (zrzeszenia) w ciągu roku od daty upłynięcia ważności tego dokumentu. Organy celne dostarczają poręczającemu stowarzyszeniu (zrzeszeniu) informacji szczegółowych na temat kwot należności i podatków celnych w ciągu roku od powiadomienia o niewygaśnięciu zobowiązań. Odpowiedzialność stowarzyszenia (zrzeszenia) w odniesieniu do tych sum wygasa, jeżeli takie informacje nie zostają dostarczone w ciągu okresu jednego roku.

Artykuł  27

1. Stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczające mają roczny termin, licząc od daty zawiadomienia o niewygaśnięciu zobowiązań, wynikających z dokumentów czasowego przywozu na dostarczenie dowodu powrotnego wywozu wymienionych pojazdów lub części zamiennych, stosownie do warunków przewidzianych w niniejszej Konwencji. Niemniej jednak, okres ten może wejść w życie jako data wygaśnięcia dokumentów czasowego przywozu. Jeżeli organy celne odmawiają ważności przedstawionego dowodu, muszą o tym powiadomić poręczyciela w terminie nieprzekraczającym jednego roku.

2. Jeżeli taki dowód nie zostaje dostarczony w dopuszczalnym terminie, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające niezwłocznie składa do depozytu lub uiszcza tymczasowo przypadające opłaty i należności przywozowe w ciągu maksymalnie trzech miesięcy. Sumy złożone do depozytu lub uiszczone tymczasowo zostają zarachowane ostatecznie po upływie roku od daty ich złożenia lub tymczasowego uiszczenia. W tym ostatnim okresie stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające może jeszcze, w celu odzyskania sum złożonych do depozytu lub uiszczonych, skorzystać z ułatwień przewidzianych w ustępie poprzedzającym.

3. W krajach, których przepisy nie przewidują przyjmowania do depozytu lub tymczasowego uiszczania opłat i należności przewozowych, płatności dokonane zgodnie z postanowieniami ustępu poprzedzającego, zostaną zarachowane ostatecznie, z tym że mogą one ulec zwrotowi po spełnieniu warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

4. W przypadku niewygaśnięcia zobowiązań wynikających z dokumentu czasowego przywozu, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające nie jest zobowiązane do uiszczenia sumy wyższej od sumy opłat i należności przywozowych za pojazd lub części zamienne, które nie zostały wywiezione z powrotem, powiększonej ewentualnie o odsetki za zwłokę.

Artykuł  28

Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają prawa Umawiających się Stron do wszczęcia dochodzeń, w przypadkach oszustwa, wykroczenia lub nadużycia, przeciwko posiadaczom dokumentów czasowego przywozu i przeciwko osobom, posługującym się tymi dokumentami, w celu ściągnięcia opłat i należności przywozowych oraz w celu wymierzenia kar, jakim osoby te podlegają. W takich przypadkach, stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczające okazują pomoc organom celnym.

ROZDZIAŁ  VIII

Postanowienia różne

Artykuł  29

Umawiające się Strony dokładają starań, aby nie wprowadzać formalności celnych, które mogłyby utrudnić rozwój międzynarodowych handlowych przewozów drogowych.

Artykuł  30

W celu przyspieszenia załatwiania formalności celnych, te spośród Umawiających się Stron, które graniczą ze sobą, dokładają starań, aby umieszczać w pobliżu swe odpowiednie urzędy i posterunki celne oraz zsynchronizować godziny ich pracy.

Artykuł  31

Wszelkie naruszenia postanowień niniejszej Konwencji, wszelkie podstawienie, fałszywa deklaracja lub działanie, mające na celu niesłuszne zapewnienie osobie lub przedmiotowi korzyści z systemu przywozu przewidzianego w niniejszej Konwencji, naraża winnego w kraju, w którym popełniono przekroczenie, na sankcje przewidziane przez ustawodawstwo tego kraju.

Artykuł  32

Żadne postanowienia niniejszej Konwencji nie wyłączają prawa Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą do wydawania przepisów szczególnych mających zastosowanie dla przedsiębiorstw posiadających siedzibę w krajach należących do tej unii.

Artykuł  32a

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią przeszkody dla stosowania większych ułatwień, które Umawiające się Strony przyznają lub mogą chcieć przyznać, zarówno na mocy postanowień jednostronnych jak i porozumień dwustronnych lub wielostronnych, pod warunkiem że te ułatwienia nie utrudniają stosowania postanowień niniejszej Konwencji. Zaleca się, aby Umawiające się Strony zrezygnowały z wniosków o dokumenty czasowego przywozu i poręczenia.

ROZDZIAŁ  IX

Postanowienia końcowe

Artykuł  33

1. Kraje będące członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz przyjęte do Komisji w charakterze doradczym zgodnie z ustępem 8 regulaminu tej Komisji mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji:

a) przez jej podpisanie;

b) przez jej ratyfikowanie po podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji;

c) przez przystąpienie do niej.

2. Kraje, które mogą uczestniczyć w pewnych pracach Europejskiej Komisji Gospodarczej, stosownie do ustępu 11 regulaminu tej Komisji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji przez przystąpienie do niej po jej wejściu w życie.

2a. Każda regionalna organizacja integracji gospodarczej może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji, zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu. Organizacja, która przystąpiła do niniejszej Konwencji, powiadamia Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o swoich uprawnieniach i wszelkich ich zmianach, w odniesieniu do spraw regulowanych niniejszą Konwencją. Organizacja i jej Państwa Członkowskie mogą, jednakże bez naruszania zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji, podjąć decyzję o swoich odpowiednich obowiązkach dotyczących realizacji swoich zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji.

3. Konwencja zostaje otwarta do podpisania do dnia 31 sierpnia 1956 roku włącznie. Po tej dacie zostaje ona otwarta do przystąpienia.

4. Ratyfikowanie lub przystąpienie zostaje dokonane przez złożenie dokumentu u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  34

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji przez pięć krajów określonych w artykule 33 ustęp 1 albo po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

2. Dla każdego kraju lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, który ratyfikuje Konwencję lub do niej przystępuje po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji albo po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpieniu do niej przez pięć krajów, niniejsza Konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia przez wymieniony kraj lub wymienioną regionalną organizację integracji gospodarczej.

Artykuł  35

1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję przez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie staje się skuteczne 15 miesięcy po dacie otrzymania notyfikacji o wypowiedzeniu przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

3. Ważność dokumentów czasowego przywozu, wydanych przed datą nabrania mocy przez wypowiedzenie, nie zostaje naruszona tym wypowiedzeniem, a poręczenie stowarzyszeń (zrzeszeń) pozostaje w mocy. Przedłużenia przyznane zgodnie z warunkami przewidzianymi w artykule 21 niniejszej Konwencji zachowują również swoją ważność.

Artykuł  36

Niniejsza Konwencja przestaje obowiązywać, jeżeli po jej wejściu w życie ilość Umawiających się Stron jest mniejsza od pięciu w jakimkolwiek okresie 12 kolejnych miesięcy.

Artykuł  37

1. Każdy kraj może, w chwili podpisywania niniejszej Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji albo składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia, albo w każdej chwili później, oświadczyć za pomocą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, że niniejsza Konwencja rozszerza swoje stosowanie na wszystkie lub część terytoriów, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych. Konwencja rozszerza swoje stosowanie na terytorium lub terytoria wymienione w notyfikacji, poczynając od dziewięćdziesiątego dnia po otrzymaniu tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego albo jeżeli Konwencja nie weszła jeszcze w życie w tym dniu - od daty jej wejścia w życie.

2. Każdy kraj, który składa zgodnie z poprzednim ustępem oświadczenie, mające na celu spowodowanie rozszerzenia stosowania niniejszej Konwencji na terytorium, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych, może zgodnie z artykułem 35 wypowiedzieć Konwencję wyłącznie w odniesieniu do tego terytorium.

Artykuł  38

1. Wszelkie spory między dwoma lub wieloma Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, jest w miarę możności rozwiązywany w drodze negocjacji między Stronami w sporze.

2. Wszelkie spory, które nie zostają rozwiązane w drodze negocjacji, zostają poddane arbitrażowi, jeżeli tak wnioskuje którakolwiek z Umawiających się Stron w sporze i zostają w następstwie odesłane do jednego lub więcej arbitrów, wybranych w drodze wspólnego porozumienia przez Strony w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty wniosku o arbitraż, Strony w sporze nie są w stanie dojść do porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych Stron może wnioskować do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostaje przedłożony do rozstrzygnięcia.

3. Orzeczenie arbitra lub arbitrów, wyznaczonych zgodnie z poprzednim ustępem, jest wiążące dla Umawiających się Stron w sporze.

Artykuł  39

1. Każda Umawiająca się Strona może, w chwili podpisywania lub ratyfikowania lub przystępowania do niniejszej Konwencji, oświadczyć, że nie uważa się za związaną artykułem 38 Konwencji. Inne Umawiające się Strony nie są związane artykułem 38 w odniesieniu do Umawiającej się Strony, która sformułowała takie zastrzeżenie.

2. Każda Umawiająca się Strona, która sformułowała takie zastrzeżenie zgodnie z ustępem 1, może w każdej chwili cofnąć to zastrzeżenie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.

3. Żadne inne zastrzeżenie do niniejszej Konwencji nie zostaje dopuszczone.

Artykuł  40

1. Po upływie trzyletniego okresu obowiązywania niniejszej Konwencji, każda Umawiająca się Strona może, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, wnioskować o zwołanie konferencji, mającej na celu dokonanie rewizji niniejszej Konwencji. Sekretarz Generalny powiadamia o tym wniosku wszystkie Umawiające się Strony i zwołuje w celu tej rewizji konferencję, jeżeli w terminie czterech miesięcy od daty notyfikacji dokonanej przez Sekretarza Generalnego, nie mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron dokonuje powiadomienia o swej zgodzie na ten wniosek.

2. Jeżeli konferencja zwoływana jest zgodnie z poprzednim ustępem, Sekretarz Generalny powiadamia o tym wszystkie Umawiające się Strony i zaprasza je do przedstawienia w terminie trzech miesięcy propozycji, których rozpatrzenia życzyłyby sobie przez konferencję. Sekretarz Generalny powiadamia wszystkie Umawiające się Strony o tymczasowym porządku dziennym konferencji, jak również o tekstach takich propozycji, co najmniej na trzy miesiące przed datą rozpoczęcia konferencji.

3. Sekretarz Generalny zaprasza na każdą konferencję zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem, wszystkie kraje określone w artykule 33 ustęp 1, oraz Umawiające się Strony określone w artykule 33 ustęp 2 i 2a.

Artykuł  41

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do niniejszej Konwencji. Tekst każdej proponowanej zmiany zostaje przekazany Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, który przedstawia go wszystkim Umawiającym się Stronom i powiadamia o nim wszystkie inne kraje określone w artykule 33 ustęp 1.

2. Każda proponowana zmiana, która zostaje przekazana zgodnie z poprzednim ustępem, zostaje uznana za przyjętą, jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie wyraża zastrzeżeń w terminie sześciu miesięcy, licząc od daty przekazania proponowanej zmiany przez Sekretarza Generalnego. Regionalne organizacje integracji gospodarczej, które są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji, w odniesieniu do spraw leżących w zakresie ich kompetencji, realizują swoje prawo do wyrażania zastrzeżeń. W takim przypadku Państwa Członkowskie wymienionych organizacji, które są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji, nie są upoważnione do realizowania takiego prawa indywidualnie.

3. Sekretarz Generalny zawiadamia możliwie najwcześniej wszystkie Umawiające się Strony o tym, czy wyrażono zastrzeżenie do proponowanej zmiany. Jeżeli wyrażono zastrzeżenie do proponowanej zmiany, zmiana jest uznawana za nieprzyjętą i nie wchodzi w życie. W razie nie wyrażenia zastrzeżeń do proponowanej zmiany, zmiana wchodzi w życie w odniesieniu do wszystkich Umawiających się Stron trzy miesiące po upływie terminu sześciu miesięcy wskazanego w poprzednim ustępie.

4. Niezależnie od procedury wprowadzania zmian, ustanowionej w ustępach 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, załączniki do niniejszej Konwencji mogą być zmieniane w drodze porozumienia między właściwymi administracjami wszystkich Umawiających się Stron. Sekretarz Generalny ustala datę wejścia w życie nowych tekstów wynikających z takich zmian.

Artykuł  42

Oprócz notyfikacji przewidzianych w artykułach 40 i 41, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych powiadamia kraje, określone w artykule 33 ustęp 1, oraz Umawiające się Strony określone w artykule 33 ustęp 2 i 2a o:

a) podpisach, ratyfikacjach i przystąpieniach na mocy artykułu 33;

a)bis informacjach dotyczących uprawnień regionalnych organizacji integracji gospodarczej i wszelkich zmianach do tych uprawnień zgodnie z artykułem 33 ustęp 2a;

b) datach wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 34;

c) wypowiedzeniach na mocy artykułu 35;

d) uchyleniu niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 36;

e) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 37;

f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 39 ustęp 1 i 2;

g) wejściu w życie wszelkich zmian zgodnie z artykułem 41.

Artykuł  43

Jak tylko kraj, który jest Umawiającą się Stroną Porozumienia dotyczącego tymczasowego stosowania projektów międzynarodowych konwencji celnych w sprawie turystyki, w sprawie handlowych pojazdów drogowych i w sprawie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, sporządzonego w Genewie dnia 16 czerwca 1949 roku, staje się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji, podejmuje on środki, wymagane na mocy artykułu IV tego Porozumienia, w celu jego wypowiedzenia w zakresie, który dotyczy projektu międzynarodowej Konwencji celnej w sprawie handlowej pojazdów drogowych.

Artykuł  44

Protokół podpisania niniejszej Konwencji posiada taką samą moc obowiązującą i taki sam okres ważności, jak sama Konwencja, za której integralną część jest uważany.

Artykuł  45

Po dniu 31 sierpnia 1956 roku, oryginał niniejszej Konwencji zostaje złożony u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, który przekazuje należycie uwierzytelnione odpisy każdemu z krajów i każdej z Umawiających się Stron, wymienionych w artykule 33 ustęp 1-2a.

W dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego szóstego roku po jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, z których obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  1

Karnet przepustek celnych

grafika

ZAŁĄCZNIK  2

Tryptyk

grafika

ZAŁĄCZNIK  3

Przedłużenie ważności karnetu przepustek celnych

grafika

ZAŁĄCZNIK  4

Wzór zaświadczenia dotyczącego dostosowania umorzonych, zniszczonych, zagubionych lub skradzionych dokumentów czasowego przywozu

grafika