Konkluzje Rady z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie europejskiego identyfikatora prawodawstwa.
Dz.U.UE.C.2017.441.8
Akt nienormatywnyKonkluzje Rady
z dnia 6 listopada 2017 r.
w sprawie europejskiego identyfikatora prawodawstwa
(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2017 r.)
http://publications.europa.eu/mdr/eli/;
http://eurlex.europa.eu/eli;
ZAŁĄCZNIK
Główne elementy informacji i odniesień
Główne elementy informacji i odniesień
Następujące elementy ELI dotyczą wymagań od strony technicznej (filary ELI). Filary ELI mogą być wdrażane niezależnie od siebie, ale dopiero łączne stosowanie wszystkich filarów pozwoli w pełni wykorzystać potencjał ELI.
Do konkretnego identyfikowania wszelkich informacji prawnych oficjalnie publikowanych online w Europie ELI wykorzystuje "URI HTTP". Takie URI opisuje się formalnie za pomocą nadających się do odczytu maszynowego szablonów URI (IETF RFC 6570), z wykorzystaniem elementów obejmujących treści semantyczne zarówno z punktu widzenia prawnego, jak i z punktu widzenia użytkownika końcowego. Każde państwo przygotuje własne, samoopisujące się URI, stosując na ile to możliwe opisane elementy oraz uwzględniając konkretne wymogi językowe. Państwa mogą wybierać i zestawiać elementy w sposób, który najlepiej odpowiada ich potrzebom.
Elementy te są pełniej zdefiniowane i dostępne na witrynach internetowych podanych w pkt 3 "Witryny internetowe dotyczące ELI".
Choć ustrukturyzowane URI pozwala identyfikować akty z wykorzystaniem zbioru określonych elementów, to dopiero przypisanie dodatkowych metadanych utworzonych w ramach wspólnej składni ustanowi podstawę promowania i zwiększania interoperacyjności systemów informacji prawnych. Identyfikując metadane opisujące kluczowe cechy zasobu, państwa będą mogły ponownie wykorzystywać na własne potrzeby właściwe informacje przetworzone przez innych, bez konieczności ustanawiania dodatkowych systemów informacji.
Z tego względu, mimo że państwa mają swobodę zastosowania własnego schematu metadanych, zachęca się je do stosowania standardów metadanych ELI, z wykorzystaniem współdzielonych, lecz rozszerzalnych tabel odnośnych organów, co pozwala na spełnienie określonych wymogów. Schemat metadanych ELI ma być stosowany w połączeniu ze zindywidualizowanymi schematami metadanych.
Ontologia zapewnia formalny opis zbioru pojęć i zależności w danej domenie. Opisując właściwości prawodawstwa i zależności pomiędzy różnymi pojęciami, umożliwia podobne rozumienie i uniknięcie dwuznaczności terminów. Jako że jest to formalna specyfikacja, ontologia nadaje się do bezpośredniego odczytu maszynowego.
Metadane ELI są sformalizowane przy pomocy ontologii ELI, przy czym korzysta się z ugruntowanego modelu "Functional requirements for bibliographic records" (FRBR, http://archive.ifla.org/VII/s13/frbr/), uzgodnionego z innymi obecnymi inicjatywami normalizacyjnymi w tym obszarze.
Utrzymaniem ontologii zarządza Grupa Zadaniowa ds. ELI.
Aby wymiana danych była efektywniejsza, elementy metadanych ELI mogą być szeregowane zgodnie z zaleceniem W3C "RDFa in XHTML: Syntax and Processing" (RDFa). Państwa członkowskie mogą zdecydować się na dodanie innych niż standard RDFa formatów szeregowania metadanych.
Na portalu EUR-Lex zamieszczony jest rejestr krajowych koordynatorów ELI, informacje o formacie i stosowaniu ELI w uczestniczących państwach członkowskich oraz inne użyteczne informacje:
Wersję referencyjną ontologii utrzymuje Grupa Zadaniowa ds. ELI. Wersja ta, w tym wszystkie wersje opublikowane wcześniej oraz noty je wprowadzające, są ogólnie dostępne w rejestrze metadanych (MDR) prowadzonym przez Urząd Publikacji Unii Europejskiej:
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.