Decyzja 2010/287/UE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Niderlandach
Dz.U.UE.L.2010.125.42
Akt indywidualnyDECYZJA RADY
z dnia 2 grudnia 2009 r.
w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Niderlandach 1
(Dz.U.UE L z dnia 21 maja 2010 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 126 ust. 6 w związku z art. 126 ust. 13 oraz art. 136,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając uwagi przedstawione przez Niderlandy,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 126 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.
(2) Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.
(3) Procedura dotycząca nadmiernego deficytu, określona w art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu 2 (które jest częścią Paktu na rzecz stabilności i wzrostu), przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Rozporządzenie (WE) nr 1467/97 wprowadza również przepisy służące wdrażaniu art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Załączony do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury dotyczącej nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień tego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2009 3 .
(4) Przeprowadzona w 2005 r. reforma Paktu na rzecz stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było zapewnienie, by na wszystkich etapach procedury dotyczącej nadmiernego deficytu w pełni uwzględniono kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym Pakt na rzecz stabilności i wzrostu zapewnia ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.
(5) Artykuł 104 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nałożył na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Wziąwszy pod uwagę swoje sprawozdanie opracowane zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 104 ust. 4 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Komisja uznała, że w Niderlandach istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 11 listopada 2009 r. Komisja przedstawiła Radzie stosowną opinię w sprawie Niderlandów 4 .
(6) Artykuł 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, powinna rozważyć ewentualne uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie. W przypadku Niderlandów ogólna ocena prowadzi do wniosków przedstawionych w niniejszej decyzji.
(7) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Niderlandów w październiku 2009 r., planuje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w Niderlandach wyniesie w 2009 r. 4,8 % PKB, a zatem przekroczy wartość referencyjną ustaloną na poziomie 3 % PKB i nie osiągnie bliskiego jej poziomu. Planowane przekroczenie wartości referencyjnej może być uznane za przekroczenie mające charakter wyjątkowy w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. Wynika ono głównie ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się, że w 2009 r. PKB skurczy się o 4,5 %, a w 2010 r. wzrośnie jedynie o 0,25 %. Ponadto, opierając się wciąż na prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r., nie można uznać, że planowane przekroczenie wartości referencyjnej ma charakter tymczasowy, gdyż deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych ma wzrosnąć z 4,7 % PKB w 2009 r. do 6,1 % PKB w 2010 r., zanim spadnie nieznacznie do 5,6 % PKB w 2011 r., przy zwykłym założeniu niezmiennego kursu polityki. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące deficytu nie jest spełnione.
(8) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Niderlandów w październiku 2009 r., dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych kształtuje się w 2009 r. poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB, na poziomie 59,7 % 5 PKB. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się, że w 2009 r. dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnie poziom 59,8 % PKB, a następnie wzrośnie do około 66 % PKB w 2010 r. i 70 % PKB w 2011 r., przekraczając tym samym wartość referencyjną ustaloną na poziomie 60 % PKB. Wzrost ten wynika w dużej mierze z przewidywań dotyczących znacznego pogorszenia salda pierwotnego.
(9) Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 "istotne czynniki" mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wyłącznie wtedy, gdy spełniony jest podwójny warunek - deficyt pozostaje bliski wartości referencyjnej oraz przekroczenie przez niego tej wartości ma charakter tymczasowy. W przypadku Niderlandów ten podwójny warunek nie jest spełniony. Dlatego też istotne czynniki nie zostały uwzględnione w procesie podejmowania niniejszej decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: