Inicjatywa w celu przyjęcia decyzji ramowej Rady w sprawie europejskiego nakazu wykonania i przekazywania osób skazanych pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2005.150.1
Akt nienormatywny(2005/C 150/01)
(Dz.U.UE C z dnia 21 czerwca 2005 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) oraz art. 34 ust. 2 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rada Europejska na posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. podkreśliła, że zasada wzajemnego uznawania powinna stanowić w obrębie Unii podstawę współpracy sądowej zarówno w sprawach cywilnych, jak i karnych.
(2) W dniu 29 listopada 2000 r. Rada, zgodnie z konkluzjami z posiedzenia w Tampere, przyjęła program środków mających na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach karnych(1), w którym to programie wezwała do dokonania oceny potrzeb w zakresie nowoczesnych mechanizmów wzajemnego uznawania prawomocnych wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności (środek 14) oraz w zakresie rozszerzenia stosowania zasady przekazywania osób skazanych w celu objęcia nią osób zamieszkałych w Państwie Członkowskim (środek 16).
(3) Program haski dotyczący wzmacniania wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej(2) wymaga od Państw Członkowskich zakończenia programu środków, w szczególności w dziedzinie wykonania prawomocnie orzeczonych kar pozbawienia wolności.
(4) Wszystkie Państwa Członkowskie Unii Europejskiej ratyfikowały Konwencję Rady Europy o przekazywaniu osób skazanych, z dnia 21 marca 1983 r. Na mocy tej Konwencji osoby skazane mogą być przekazywane w celu odbycia reszty kary wyłącznie do państwa, którego są obywatelami, oraz wyłącznie za ich zgodą oraz za zgodą zainteresowanych państw. Protokół dodatkowy do tej Konwencji z dnia 18 grudnia 1997 r., który pod pewnymi warunkami pozwala na przekazanie danej osoby bez jej zgody, nie został ratyfikowany przez wszystkie Państwa Członkowskie. Żaden z dokumentów nie nakłada zasadniczego obowiązku przejęcia osób skazanych w celu wykonania sankcji lub zastosowania innego środka.
(5) W stosunkach między Państwami Członkowskimi, które cechuje szczególne wzajemne zaufanie do systemów prawnych innych Państw Członkowskich, należy wyjść poza istniejące instrumenty Rady Europy dotyczące przekazywania w celu wykonania kary. Należy nałożyć na państwo wykonujące zasadniczy obowiązek przejmowania swoich obywateli oraz osób mających legalne miejsce pobytu stałego na jego terytorium, wobec których w innym Państwie Członkowskim została prawomocnie orzeczona kara pozbawienia wolności lub środek zabezpieczający, niezależnie od tego, czy wyraziły one na to zgodę, o ile nie istnieją szczególne przyczyny odmowy.
(6) Przekazanie osób skazanych w celu odbycia sankcji do państwa, którego są obywatelami, państwa legalnego pobytu lub państwa, z którym osoby te łączą inne bliskie związki, sprzyja ich resocjalizacji.
(7) Niniejsza decyzja ramowa służy(3) poszanowaniu praw podstawowych i przestrzeganiu zasad uznanych w art. 6 Traktatu i odzwierciedlonych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w jej rozdziale VI. Żaden z przepisów niniejszej decyzji ramowej nie powinien być interpretowany jako zakaz odmowy wykonania orzeczenia, jeśli istnieją obiektywne przesłanki, aby przypuszczać, że wyrok został wydany w celu ukarania danej osoby ze względu na jej płeć, rasę, religię, pochodzenie etniczne, obywatelstwo, język, poglądy polityczne lub orientację seksualną albo że jej sytuacja może ulec pogorszeniu z któregokolwiek z tych powodów.
(8) Niniejsza decyzja ramowa nie ma na celu(3) uniemożliwienia żadnemu z Państw Członkowskich stosowania ich własnych przepisów konstytucyjnych dotyczących sprawiedliwego procesu sądowego, wolności stowarzyszania się, wolności prasy i wyrażania opinii w innych mediach,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
Sporządzono w ......, dnia .....
W imieniu Rady | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
(2) Dz.U. C 53 z 3.3.2005, str. 1.
(3) Służba prawno-lingiwstyczna zwraca uwagę, że zaproponowane sformułowanie jest niezgodne z zasadami redagowania europejskich aktów prawnych. Preambuła określa jedynie motywy, jakimi kieruje się prawodawca przy formułowaniu artykułów, i w związku z tym nie może zawierać treści normatywnych ani określać skutków prawnych proponowanego tekstu. Dokonanie takiej oceny jest zastrzeżone dla Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.
(4) Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.
(5) Dz.U. L 191 z 7.7.1998, str. 4.
(6) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 49.
(7) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej decyzji ramowej.
(8) Cztery lata od daty wejścia w życie niniejszej decyzji ramowej.
(9) Pięć lat od daty wejścia w życie niniejszej decyzji ramowej.