Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec w celu przyjęcia decyzji Rady w sieci sprawie punktów kontaktowych służącej zwalczaniu korupcji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.173.3

Akt nienormatywny
Wersja od: 26 lipca 2007 r.

Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec w celu przyjęcia decyzji Rady w sieci sprawie punktów kontaktowych służącej zwalczaniu korupcji

(2007/C 173/02)

(Dz.U.UE C z dnia 26 lipca 2007 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29, art. 30 ust. 1, art. 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 29 Traktatu stanowi, że cel Unii polegający na zapewnieniu obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości ma być osiągany poprzez zapobieganie i zwalczanie przestępczości zorganizowanej lub innej, w tym korupcji i nadużyć finansowych.

(2) Strategia Unii Europejskiej na początek nowego milenium w sprawie zapobiegania i kontrolowania przestępczości zorganizowanej podkreśla potrzebę opracowania szeroko zakrojonej unijnej polityki walki z korupcją.

(3) W rezolucji z dnia 14 kwietnia 2005 r. dotyczącej szeroko zakrojonej unijnej polityki walki z korupcją, która odnosi się do komunikatu Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego z dnia 28 maja 2003 r. w sprawie szeroko zakrojonej unijnej polityki walki z korupcją, Rada ponownie podkreśla znaczenie roli i działań państw członkowskich w zakresie opracowania szeroko zakrojonej i wielostronnej polityki walki z korupcją zarówno w sektorze publicznym jak i prywatnym we współpracy ze wszystkimi stosownymi przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego i sektora przedsiębiorstw.

(4) Rada Europejska z zadowoleniem przyjęła opracowanie w ramach programu haskiego(2) (pkt 2.7) strategicznej koncepcji dotyczącej transgranicznej przestępczości zorganizowanej oraz korupcji na szczeblu UE i zwróciła się do Rady oraz Komisji o dalsze rozwinięcie tej koncepcji oraz wprowadzenie jej w życie.

(5) Szefowie i najważniejsi przedstawiciele krajowych organów nadzorczych i inspekcyjnych policji państw członkowskich UE oraz ich agencji antykorupcyjnych o szerszym mandacie spotkali się w listopadzie 2004 r. w Wiedniu podczas konferencji AGIS (Program ramowy współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych) na temat "Wzmacnianie współpracy operacyjnej w celu walki z korupcją w Unii Europejskiej". Podkreślili oni znaczenie dalszego wzmocnienia współpracy, m.in. poprzez coroczne spotkania, oraz z zadowoleniem przyjęli inicjatywę utworzenia europejskiej sieci antykorupcyjnej na bazie istniejących struktur. W następstwie konferencji wiedeńskiej Europejscy Partnerzy przeciwko Korupcji (EPAC) spotkali się w listopadzie 2006 r. w Budapeszcie na szóstym corocznym spotkaniu, na którym zdecydowaną większością potwierdzili swoje zobowiązanie do wspierania inicjatywy mającej na celu utworzenie bardziej formalnej sieci antykorupcyjnej.

(6) Aby wykorzystać istniejące struktury, wchodzące w skład europejskiej sieci antykorupcyjnej organy i agencje mogłyby obejmować członków EPAC.

(7) Wzmocnienie współpracy międzynarodowej jest ogólnie(3) uznane za kluczowe zagadnienie w walce z korupcją. Należy wzmocnić zwalczanie wszelkich przejawów korupcji poprzez skuteczna współpracę, określanie możliwości, dzielenie się wzorcami postępowania i opracowywanie wysokich standardów zawodowych. Utworzenie na szczeblu UE sieci antykorupcyjnej stanowi znaczący wkład we wzmocnienie tej współpracy,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Cel

Niniejszym ustanawia się sieć punktów kontaktowych państw członkowskich Unii Europejskiej (zwaną dalej "siecią") w celu usprawnienia współpracy między organami i agencjami mającej na celu zapobieganie i zwalczanie korupcji w Europie. Komisja Europejska, Europol i Eurojust w pełni uczestniczą w działalności tej sieci.

Artykuł  2

Skład sieci

Sieć składa się z organów i agencji państw członkowskich Unii Europejskiej, których zadaniem jest zapobieganie korupcji lub jej zwalczanie. Jej członkowie są wyznaczani przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie wyznaczają przynajmniej jedną, lecz nie więcej niż trzy takie organizacje. Komisja Europejska sama wyznacza swoich przedstawicieli. W ramach swoich odpowiednich kompetencji Europol i Eurojust mogą uczestniczyć w działalności sieci.

Artykuł  3

Zadania sieci

1.
Sieć służy przede wszystkim:

1) jako forum wymiany w obrębie UE informacji dotyczących skutecznych środków zapobiegania korupcji i jej zwalczania oraz doświadczeń w tym względzie;

2) ułatwieniu nawiązywania i utrzymywania kontaktów między jej członkami;

W tych celach dokonuje się między innymi aktualizacji wykazu punktów kontaktowych oraz prowadzona jest strona internetowa.

2.
Członkowie sieci, w celu wypełnienia swoich zadań, spotykają się, gdy jest to konieczne, lecz nie rzadziej niż raz w roku.
Artykuł  4

Zakres zastosowania

Współpraca policyjna i sądowa między państwami członkowskimi odbywa się zgodnie ze stosownymi przepisami. Utworzenie sieci pozostaje bez uszczerbku dla tych przepisów oraz dla roli Europejskiego Kolegium Policyjnego (CEPOL).

Artykuł  5

Organizacja sieci

1.
Sieć organizuje się na podstawie dotychczasowej nieformalnej współpracy między Europejskimi Partnerami przeciwko Korupcji (EPAC).
2.
Państwa członkowskie i Komisja Europejska pokrywają wszystkie koszty związane z wyznaczonymi przez nie członkami lub przedstawicielami. Ta zasada dotyczy również Europolu i Eurojustu.
Artykuł  6

Wejście w życie

Niniejszą decyzję stosuje się od następnego dnia po jej przyjęciu.

Sporządzono w Brukseli, dnia ...

W imieniu Rady
...
Przewodniczący

______

(1) Dz.U....

(2) Program haski: wzmacnianie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej (Dz.U. C 53 z 3.3.2005, str. 1).

(3) Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, przyjęta rezolucją 58/4 Zgromadzenia Ogólnego z dnia 31 października 2003 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.