Inicjatywa Królestwa Belgii mająca na celu przyjęcie przez Radę decyzji ramowej 2008/…/WSiSW z dnia … w sprawie uznawania i zapewnienia przestrzegania zakazów wynikających z wyroków za przestępstwa na tle seksualnym popełnione wobec dzieci.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.295.18

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 grudnia 2007 r.

Inicjatywa Królestwa Belgii mająca na celu przyjęcie przez Radę decyzji ramowej 2008/.../WSiSW z dnia ... w sprawie uznawania i zapewnienia przestrzegania zakazów wynikających z wyroków za przestępstwa na tle seksualnym popełnione wobec dzieci

(2007/C 295/07)

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2007 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) i art. 34 ust. 2 lit. b),

uwzględniając inicjatywę Królestwa Belgii,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽¹⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Celem Unii Europejskiej jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(2) Rada Europejska zebrana w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r., podkreśliła, że zasada wzajemnego uznawania powinna stanowić kamień węgielny współpracy sądowniczej w sprawach cywilnych i karnych w Unii.

(3) Dnia 29 listopada 2000 r., Rada przyjęła program środków w celu wprowadzenia w życie zasady wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych. Zgodnie z pkt. 3.4. programu, dotyczącego utraty praw i podobnych kar, skuteczność niektórych kar w kontekście europejskim zależy od ich uznawania i wykonywania w całej Unii. W tym kontekście, Rada uznała za priorytet (środek 22) sporządzenie jednego lub kilku instrumentów umożliwiających egzekwowanie takiej utraty praw w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje skazany oraz możliwość egzekwowania utraty niektórych praw w całej Unii, co najmniej odnośnie niektórych rodzajów przestępstw i utraty praw.

(4) Zakładając, że zakaz zostaje na ogół nałożony z powodu ciężaru popełnionego przestępstwa lub w celu zapobiegania popełnianiu przez skazanego dalszych przestępstw, istotne jest aby ten zakaz był przestrzegany w tych wszystkich państwach członkowskich, w których dana osoba przebywa.

(5) Priorytetem dla Unii powinno być zwalczanie wykorzystywania seksualnego dzieci i pornografii dziecięcej, a w szczególności zwalczanie ryzyka recydywy w tej dziedzinie. Właśnie w tej dziedzinie decyzja ramowa Rady 2004/68/WSiSW z dnia 22 grudnia 2003 r. dotycząca zwalczania seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej⁽²⁾ ustanowiła zgodnie z zasadą pomocniczości, minimalne wspólne podejście Unii do takich przestępstw, w szczególności w odniesieniu do rodzajów kary i zakazu, który powinien zostać przewidziany w ustawodawstwie krajowym. Zasada wzajemnego uznawania powinna odnosić się do czasowego lub stałego zakazu wykonywania czynności zawodowych związanych z nadzorem dzieci, co wyraźnie przewiduje decyzja ramowa 2004/68/WSiSW, gdy zakaz taki wynika z wyroku skazującego za jedno z przestępstw związanych z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i pornografią dziecięcą.

(6) Świadomość istnienia takiego zakazu w jednym z państw członkowskich jest przesłanką do jego uznawania i zapewnienia jego przestrzegania w innym państwie członkowskim. Wymiany informacji w sprawie wyroków skazujących dotyczy kilka aktów międzynarodowych w szczególności Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., która przewiduje, że każda Umawiająca się Strona powiadamia inną Strony o wszelkich wyrokach skazujących oraz wynikających z nich środkach dotyczących obywateli tej drugej Strony, wprowadzonych do rejestrów karnych. Należy usprawnić istniejące ramy prawne do wymiany informacji w sprawie zakazów związanych z wyrokami skazującymi za przestępstwa na tle seksualnym popełnione wobec dzieci,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:

TYTUŁ  I

ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł  1

Cel

1. Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie do przestępstw objętych art. 2-4 decyzji ramowej 2004/68/WSiSW.

2. Jej celem jest ustanowienie przepisów, na podstawie których państwa członkowskie uznają zakazy wynikające z wyroków skazujących za takie przestępstwa i zapewniają ich przestrzeganie na swoim terytorium.

3. Niniejsza decyzja ramowa nie skutkuje zmianami w zakresie zobowiązania do przestrzegania podstawowych praw i podstawowych zasad prawnych określonych w art. 6 Traktatu.

Artykuł  2

Definicje

Na użytek niniejszej decyzji ramowej:

a) "wyrok skazujący" oznacza ostateczną decyzję sądu karnego orzekającą o winie danej osoby za popełnienie przestępstwa;

b) "rejestr karny" oznacza krajowy rejestr lub rejestry, do którego(-ych) wpisuje się wyroki skazujące zgodnie z ustawodawstwem krajowym;

c) "zakaz" oznacza czasowy lub stały zakaz wykonywania czynności zawodowych związanych z nadzorem dzieci, o którym mowa w art. 5 ust. 3 ramowej decyzji 2004/68/WSiSW, wynikający z wyroku skazującego za przestępstwo, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszej decyzji ramowej;

d) "organ centralny" oznacza organ wyznaczony na podstawie art. 1 decyzji Rady 2005/876/WSiSW w sprawie wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego⁽³⁾;

e) "państwo wydania" oznacza państwo członkowskie, w którym wydano wyrok skazujący;

f) "państwo wykonania" oznacza państwo członkowskie, na którego terytorium zamieszkuje skazany, inne niż to, w którym wydano wyrok skazujący.

TYTUŁ  II

INFORMACJE O ZAKAZACH

Artykuł  3

Obowiązek rejestracji

Państwa członkowskie podejmują niezbędne kroki w celu zapewnienia wpisania wszystkich zakazów do rejestru karnego.

Artykuł  4

Obowiązek przekazania informacji

1. Organ centralny państwa wydania przekazując informacje z rejestru karnego innemu państwu członkowskiemu zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami międzynarodowymi w sprawie wzajemnego udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych, zaznacza w wyciągu z rejestru karnego wszelkie zakazy.

2. Organ centralny państwa wydania wskazuje również okresie obowiązywania wszelkich zakazów.

Artykuł  5

Obowiązek składania wniosku o informacje

W przypadku żądania informacji z rejestru karnego państwa członkowskiego na podstawie niniejszej decyzji ramowej, zgodnie z prawem krajowym, wniosek o udzielenie takich informacji w odniesieniu do obywatela innego państwa członkowskiego jest zawsze przesyłany do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba.

TYTUŁ  III

PROCEDURA ZAPEWNIENIA PRZESTRZEGANIA ZAKAZÓW

Artykuł  6

Uznanie i zapewnienie przestrzeganie zakazu

1. Właściwy organ państwa wykonania uznaje zakaz, bez wymogu dopełnienia dodatkowych formalności, oraz zapeenia jego przestrzeganie go, chyba postanowi powołać się na jedną z podstaw odmowy uznania lub odmowy wykonania zgodnie z art. 7.

2. W przypadku poinformowania państwa wykonania o istnieniu zakazu, przekazuje ono informację organowi właściwemu w celu zastosowania ust. 1. Organ ten wydaje decyzję w terminie trzydziestu dni od przekazania takiej informacji.

Artykuł  7

Podstawy odmowy uznania lub zapewnienia przestrzegania

Właściwe organy w państwie wykonania mogą odmówić uznania lub zapewnienia przestrzegania zakazu wyłącznie gdy:

a) sankcja jest czasowo ograniczona zgodnie z prawem państwa wykonania w przypadku gdy dane przestępstwa podlegają orzecznictwu tego państwa zgodnie z jego własnym prawem karnym;

b) wyrok skazujący został wydany zaocznie i dana osoba nie została ona wezwana ani też powiadomiona w inny sposób o terminie i miejscu rozprawy, w wyniku której wyrok skazujący wydano zaocznie;

c) w państwie wykonania wydano wyrok skazujący daną osobę za te same przestępstwa.

Artykuł  8

Procedury zapewnienia przestrzegania zakazu

1. Właściwy organ państwa wykonania zapewia przestrzeganie zakazu bez konieczności dopełnienia jakichkolwiek formalności innych niż przesłanie odpowiedzi w oparciu o formularz, o którym mowa w art. 3 ust. 2 decyzji 2005/876/WSiSW.

2. Jeżeli okres obowiązywania zakazu przekracza maksymalny okres przewidziany w odniesieniu do tego samego przestępstwa w prawie krajowym państwa wykonania, okres obowiązywania zakazu, którego przestrzeganie jest zapewniane skraca się do tego okresu maksymalnego.

Artykuł  9

Środki prawne

1. Każde państwo członkowskie czyni zapewnia osobie skazanej możliwość skorzystania ze środka prawnego nie wywierającego skutku zawieszającego przeciwko uznaniu i zapewnieniu przestrzegania zakazu zgodnie z art. 6. Skargę wnosi się do sądu w państwie wykonania zgodnie z prawem krajowym tego państwa.

2. Wyrok skazujący oraz wymiar kary nie mogą być kwestionowane przed sądem państwa wykonania.

Artykuł  10

Późniejsze zmiany

1. Organ centralny państwa wydania powiadamia organ centralny państwa wykonania o wszelkich późniejszych środkach dotyczących zakazu, w tym o rewizji, ułaskawieniu, amnestii, rehabilitacji i wykreśleniu z rejestru. Organ centralny państwa wykonania przekazuje te informacje właściwemu organowi do celów stosowania art. 6 ust. 1.

2. W przypadku powiadomienia właściwego organu państwa wykonania o późniejszych środkach dotyczących zakazu zgodnie z ust. 1, dostosowuje on odpowiednio środki podjęte zgodnie z art. 6 ust. 1.

TYTUŁ  IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  11

Wdrożenie

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu wykonania przepisów niniejszej decyzji ramowej w terminie do ...

2. Państwa członkowskie w tym samym terminie przekazują Sekretariatowi Generalnemu Rady oraz Komisji tekst przepisów przenoszących do ich prawa krajowego zobowiązania nałożone na nie niniejszą decyzją ramową. Na podstawie sprawozdania sporządzonego przez Komisję w oparciu o te informacje, Rada, w terminie do ..., ocenia w jakim stopniu państwa członkowskie wykonały przepisy niniejszej decyzji ramowej.

Artykuł  12

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli ...

	W imieniu Rady
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Opinia z dnia ...

⁽²⁾ Dz.U. L 13 z 20.1.2004, str. 44.

⁽³⁾ Dz.U. L 322 z 9.12.2005, str. 33.