Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: zatrudnienie i aspekty społeczne w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na 2015 r. (2014/2222(INI)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.316.83

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2016 r.

Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: zatrudnienie i aspekty społeczne w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na 2015 r.

P8_TA(2015)0068

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: zatrudnienie i aspekty społeczne w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na 2015 r. (2014/2222(INI))

(2016/C 316/10)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2016 r.)

Parlament Europejski,

mając na uwadze, że kontekst gospodarczo-społeczny UE jest nadal mało optymistyczny, a także mając na uwadze, że według prognozy gospodarczej Komisji z jesieni 2014 r. ożywienie gospodarcze jest wciąż nietrwałe; mając na uwadze, że mimo ujemnych stóp wzrostu w strefie euro w ciągu minionych dwóch lat oczekuje się, że stopa wzrostu w strefie euro osiągnie 0,8 % w 2014 r. i 1,1 % w 2015 r.; mając na uwadze, że tylko kilka państw członkowskich ma lepsze prognozy i że w minionych latach Komisja regularnie korygowała własne prognozy w dół; mając na uwadze, że mimo iż przewidywany ogólny deficyt w UE28 został zmniejszony do 3 % w 2014 r., pozostaje on wysoki w kilku państwach członkowskich, co wskazuje na potrzebę dalszej konsolidacji budżetowej zgodnej z zasadami wzrostu gospodarczego oraz lepszego i trwałego zatrudnienia, ponieważ ożywienie nie jest ani trwałe, ani oparte na mocnych podstawach;

mając na uwadze, że szybka ścieżka konsolidacji budżetowej stosowana w czasie kryzysu gospodarczego utrudniła państwom członkowskim osiągnięcie celów strategii "Europa 2020", co pokazuje, że polityka budżetowa powinna być różnicowana i dostosowywana do sytuacji poszczególnych państw członkowskich; mając na uwadze, że gwałtowny spadek cen ropy może stanowić dodatkowy bodziec dla gospodarek wielu państw członkowskich, zwłaszcza jeżeli przekłada się szybko na obniżenie cen energii dla rodzin i przedsiębiorstw;

mając na uwadze, że UE musi nadal usprawniać swoją politykę gospodarczo-społeczną w celu jak najszybszego osiągnięcia celów strategii "Europa 2020", a jednocześnie przezwyciężyć ryzyko stagnacji sekularnej i deflacji, a ponadto mając na uwadze, że aby mogło to nastąpić, trzeba kontynuować wysiłki na rzecz wspierania inwestycji i reform strukturalnych zwiększających konkurencyjność gospodarczą w sposób odpowiedzialny społecznie; mając na uwadze, że zapewnienie sprawnego przejścia na gospodarkę zasobooszczędną oraz zrównoważonego rozwoju wymaga transformacji ekologicznej; mając na uwadze, że pozycja UE w gospodarce światowej niepokojąco się obniża w rezultacie kryzysu, utraty bazy przemysłowej oraz braku zaufania inwestorów i przedsiębiorców, podczas gdy w wielu innych krajach widoczne są wyraźne oznaki ożywienia; mając na uwadze, że w październiku 2014 r. MFW szacował, że prawdopodobieństwo recesji w strefie euro wzrosło i do końca roku osiągnie poziom 35-40 %;

mając na uwadze, że mimo pewnych usprawnień (po raz pierwszy od 2011 r. nastąpił niewielki wzrost liczby umów o pracę w pełnym wymiarze godzin) stopa bezrobocia utrzymuje się nadal na historycznie wysokim poziomie i że 25 mln osób pozostaje bez pracy; mając na uwadze, że stopa bezrobocia długotrwałego jest niepokojąco wysoka i że 12 mln osób nie ma pracy od ponad roku (wzrost o 4 % w ubiegłym roku); mając na uwadze, że stopa bezrobocia ludzi młodych nie obniżyła się znacząco (spadła jedynie o 1,9 % w porównaniu z rokiem 2013) i w całej UE wynosi średnio 21,2 %; mając na uwadze, że 75 % osób długotrwale bezrobotnych w UE ma poniżej 35 lat; mając na uwadze, że z wyjątkiem niektórych państw członkowskich sytuacja na rynku pracy jest szczególnie trudna dla osób młodych, niezależnie od ich poziomu wykształcenia;

mając na uwadze, że szereg czynników, w tym między innymi niestworzenie sprzyjających warunków dla stymulowania inwestycji i wzrostu, niższe dochody osiągane na rynku oraz zmniejszenie transferów socjalnych w tym czasie 11 , a także wysiłki niektórych państw członkowskich na rzecz przywrócenia równowagi gospodarczej przez ograniczenie wydatków na ochronę socjalną, doprowadziły do znaczącego obniżenia dochodów brutto do dyspozycji gospodarstw domowych, przyczyniając się do wzrostu liczby europejskich rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz do alarmującego wzrostu nierówności, w tym różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn; mając na uwadze, że jeden na czterech Europejczyków jest zagrożony ubóstwem; mając na uwadze, że niepełne zatrudnienie i jego niepewność osiągnęły szczytowy poziom i że w przypadku 50 % wszystkich osób poszukujących pracy zapewnienie zatrudnienia nie wystarcza do wydźwignięcia ich z ubóstwa;

mając na uwadze, że starsi pracownicy są grupą najbardziej narażoną na długotrwałe bezrobocie; mając na uwadze, że w 2012 r. zatrudniona była tylko połowa pracowników w wieku 55-65 lat; mając na uwadze, że osoby starsze bardziej odczuwają obniżanie wydatków publicznych w sektorze usług społecznych i zdrowotnych oraz świadczeń społecznych; mając na uwadze, że niektóre grupy osób starszych, np. osoby w wieku powyżej 80 lat, starsze kobiety, starsi migranci i starsi członkowie mniejszości etnicznych, są szczególnie zagrożone ubóstwem;

mając na uwadze, że aby przezwyciężyć kryzys, niektóre państwa członkowskie musiały przeprowadzić znaczne cięcia w wydatkach publicznych, a w tym samym czasie wzrosło zapotrzebowanie na ochronę socjalną w związku z wzrostem liczby bezrobotnych; mając na uwadze, że środki budżetów krajowych przeznaczone na ochronę socjalną są coraz bardziej ograniczone, ponieważ skutkiem likwidacji miejsc pracy lub cięć płac na dużą skalę jest obniżenie wpływów ze składek, co poważnie zagraża europejskiemu modelowi społecznemu; mając na uwadze, że postulowane reformy nie spełniają potrzeb i oczekiwań obywateli dotyczących zatrudnienia i sferze społecznej;

mając na uwadze, że ograniczenie ubóstwa jest nie tylko jednym z głównych celów strategii "Europa 2020", lecz wchodzi również w zakres odpowiedzialności społecznej państw członkowskich, a godne i trwałe miejsca pracy są najlepszym sposobem na wyjście z ubóstwa; mając na uwadze, że w związku z tym należy skoncentrować działania na ułatwianiu dostępu do miejsc pracy, szczególnie osobom najbardziej oddalonym od rynku pracy; mając na uwadze, że na rynku pracy wciąż występują znaczne nierówności warunków zatrudnienia i że po ukończeniu 55 roku życia kobiety są bardziej niż mężczyźni narażone na życie w ubóstwie lub na wykluczenie społeczne;

mając na uwadze, że nierówności społecznoekonomiczne między państwami członkowskimi jeszcze się pogłębiły, podczas gdy w odniesieniu do celu konwergencji regionalnej obserwuje się odwrotną tendencję; mając na uwadze, że różnica w poziomie bezrobocia między krajami centralnymi a peryferyjnymi wzrosła z 3,5 % w 2000 r. do 10 % w 2013 r.; mając na uwadze, że ta rozbieżność zwiększa ryzyko fragmentacji oraz zagraża stabilności gospodarczej i spójności społecznej UE; mając na uwadze, że w szóstym sprawozdaniu na temat spójności podkreśla się rolę, jaką w przezwyciężaniu nierówności odgrywają fundusze strukturalne, zwłaszcza w czasie kryzysu;

mając na uwadze, że art. 174 TFUE stanowi, że "w celu wspierania harmonijnego rozwoju całej Unii rozwija ona i prowadzi działania służące wzmocnieniu jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. W szczególności Unia zmierza do zmniejszenia dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych. Wśród regionów, o których mowa, szczególną uwagę poświęca się obszarom wiejskim, obszarom podlegającym przemianom przemysłowym i regionom, które cierpią na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych, takim jak najbardziej na północ wysunięte regiony o bardzo niskiej gęstości zaludnienia oraz regiony wyspiarskie, transgraniczne i górskie.";

mając na uwadze, że przez ostatnie dwa lata Parlament ostrzegał przed zagrożeniami społecznymi deflacji w kontekście niskiego wzrostu gospodarczego, wysokiego bezrobocia oraz presji na obniżanie wynagrodzeń; mając na uwadze, że Europejski Bank Centralny (EBC) przewidział niską inflację w perspektywie długoterminowej oraz ostrzegał przed jej skutkami dla popytu krajowego, wzrostu gospodarczego i zatrudnienia; mając na uwadze, że od sierpnia 2014 r. deflacja stała się faktem w ośmiu państwach członkowskich (z czego w sześciu należących do strefy euro); mając na uwadze, że popyt i tworzenie miejsc pracy w UE podlegają poważnym ograniczeniom z powodu aktualnej słabej dostępności kredytów dla MŚP oraz konieczności obniżenia nadmiernego zadłużenia sektora publicznego i prywatnego, co dotyczy szczególnie kredytów hipotecznych; mając na uwadze, że spadek stóp inflacji przyczynia się do znaczącego wzrostu tych trudności przez zwiększenie realnych stóp procentowych oraz realnego zadłużenia, co z kolei może uruchomić błędne koło kryzysu gospodarczego; mając na uwadze, że w dniu 22 stycznia 2015 r. EBC zareagował na wszystkie te okoliczności, ogłaszając szeroko zakrojony program skupu aktywów o łącznej miesięcznej wartości wynoszącej 60 mld EUR, który ma potrwać przynajmniej do września 2016 r.;

mając na uwadze, że wzrosło tempo konsolidacji budżetowej i wprowadzono nowe zasadnicze cele, koncentrując się w większym stopniu na deficytach strukturalnych niż cyklicznych; mając na uwadze, że mimo to wartość mnożników fiskalnych w obecnej sytuacji jest nadal niezwykle wysoka; mając na uwadze, że konieczna jest realizacja celu średniookresowego i celu podatkowego, by stworzyć otoczenie wspierające wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy; mając na uwadze, że istnieje potrzeba systematycznej oceny skutków społecznych i środowiskowych tych środków oraz ich wpływu na problematykę płci;

mając na uwadze, że poziom publicznych i prywatnych inwestycji w UE zmniejszył się niepokojąco i oscylują obecnie wokół 20 % poniżej poziomu sprzed kryzysu i jest niższy niż wśród głównych partnerów gospodarczych UE na całym świecie; mając na uwadze, że inwestowanie w lepsze i trwałe miejsca pracy, kapitał ludzki, badania i innowacje (w tym w mniejsze projekty), zasobooszczędną unię energetyczną, jednolity rynek cyfrowy, wspieranie przedsiębiorczości i lepsze otoczenie biznesowe dla MŚP, musi być priorytetem Komisji i państw członkowskich, ponieważ inwestycje w tych obszarach mają zasadnicze znaczenie nie tylko dla zapewnienia ożywienia gospodarczego, lecz również dla zwiększenia potencjału gospodarczego UE w zakresie wzrostu i tworzenia dobrobytu;

mając na uwadze, że niewystarczające zaangażowanie parlamentów narodowych, Parlamentu Europejskiego, organów lokalnych i regionalnych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych w proces europejskiego semestru na szczeblu unijnym i krajowym ograniczyło przejęcie odpowiedzialności za reformy przez państwa członkowskie, wypracowanie niewykluczających nikogo, zapewniających ochronę socjalną i trwałych rozwiązań oraz zmniejszyło zaufanie obywateli do unijnego projektu;

Ambitne strategie gospodarcze na rzecz wzrostu, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy i walki z deflacją

z zadowoleniem przyjmuje zintegrowane podejście Komisji do wzrostu, które oparte jest na trzech głównych filarach: planie inwestycyjnym dla Europy, reformach strukturalnych i odpowiedzialności budżetowej; domaga się ambitnej, ekspansywnej polityki gospodarczej i budżetowej w ramach obowiązujących zasad paktu stabilności i wzrostu w celu pobudzania inteligentnego i zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz tworzenia lepszych i trwałych miejsc pracy; podkreśla, że solidarność jest fundamentalną wartością, na której opiera się Unia Europejska; wzywa Komisję do wsparcia wysiłków państw członkowskich przez przedstawienie konkretnych zaleceń, które będą pomocne dla nich i dla całej UE, tak aby nie dotyczyły one wyłącznie konsolidacji budżetowej, lecz również reform strukturalnych w społecznie zrównoważony, efektywny pod względem gospodarczym i trwały sposób; podkreśla, że niska inflacja już skutkuje zwiększeniem realnych stóp procentowych oraz realnego zadłużenia w sektorze publicznym i prywatnym, co w połączeniu z wysokim i długotrwałym bezrobociem młodzieży obniża wzrost gospodarczy i pogłębia ubóstwo;

ma świadomość związków między odpowiedzialnością budżetową a potrzebą stymulowania inwestycji i reform strukturalnych w państwach członkowskich w kontekście paktu stabilności i wzrostu; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji zatytułowany "Optymalne wykorzystanie elastyczności przewidzianej w obowiązujących postanowieniach paktu stabilności i wzrostu"; wzywa partnerów do realizacji reform przy wykorzystaniu elastyczności już wbudowanej w przepisy i umowy, w przypadku gdyby państwo członkowskie musiało zmierzyć się z nadmiernymi nierównościami makroekonomicznymi, aby zagwarantować, że odpowiedzialność budżetowa będzie dostosowana do wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy oraz zasad państwa opiekuńczego;

podkreśla potrzebę reform strukturalnych w państwach członkowskich; zauważa, że choć kilku państwom członkowskim, które przeprowadziły reformy, udało się odzyskać konkurencyjność na rynku światowym, reformy te powinny być dostosowane do zasad inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz tworzenia godnych miejsc pracy; apeluje, w celu zrealizowania ww. celów, o rozszerzenie tych reform na takie obszary jak jednolity rynek cyfrowy, unia energetyczna czy reformy fiskalne; uważa, że reformy propagowane na rynku pracy muszą też zapewnić elastyczność i bezpieczeństwo konieczne do położenia kresu segmentacji i zapewnienia godziwych wynagrodzeń;

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w nowej kombinacji polityki budżetowej i monetarnej do dotychczasowych priorytetów w zakresie konsolidacji budżetowej i reform strukturalnych dodaje się inwestycje; uważa jednak, że w rocznej analizie wzrostu gospodarczego należy zwrócić większą uwagę na łączny popyt oraz jego związek z podwyżkami płac i nierównościami społecznymi; podkreśla, że jeżeli chodzi o ograniczanie nierównowagi makroekonomicznej, priorytetem nie powinno być zwiększanie nadwyżek na rachunku obrotów bieżących, lecz zwiększanie stóp wzrostu gospodarczego i inwestycji oraz wskaźnika zatrudnienia, a także obniżanie wskaźnika ubóstwa;

wyraża zaniepokojenie, że inwestycje w UE zmniejszyły się znacząco w ostatnich latach i obecnie oscylują wokół 20 % poniżej poziomu sprzed kryzysu; ostrzega, że spadek ten był jeszcze większy w peryferyjnych państwach członkowskich, w których konsolidacja budżetowa była dotkliwsza; ponownie zwraca uwagę na potencjał zielonej gospodarki w zakresie zatrudnienia, w której według szacunków Komisji mogłoby do roku 2020 powstać pięć milionów miejsc pracy w samych tylko sektorach związanych z efektywnością energetyczną i odnawialnymi źródłami energii, pod warunkiem że wdrożona zostanie ambitna polityka klimatyczna i energetyczna; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia wystarczającego poziomu inwestycji w te sektory i przewidywania przyszłego zapotrzebowania na umiejętności pracowników;

odnotowuje fakt, że podstawą EFIS będą istniejące zasoby unijne i że nie zgromadzi on "świeżych" środków publicznych, poza dodatkowymi 5 mld EUR z Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI); zwraca uwagę na zagrożenia związane z niewystarczającą ilością funduszy i z nazbyt optymistycznymi założeniami dotyczącymi prawdopodobieństwa zdobycia większości niezbędnych środków finansowych dzięki przyciągnięciu prywatnych inwestorów; wzywa EBI do rozważenia odejścia od czysto komercyjnej bankowości w kierunku modelu zakładającego ocenę ryzyka cechującego dany projekt na podstawie określonych kryteriów i przejrzystości; wzywa Komisję do zbadania sposobów wykorzystania budżetu UE i innych, nowych środków w celu dopilnowania, że EFIS wywiąże się ze swoich zadań;

10.

podkreśla fakt, że EFIS musi koncentrować się raczej na przyciąganiu nowych inwestycji w obszarach, w których zainteresowanie inwestorów jest ograniczone, niż na zastępowaniu inwestycji, których dokonano by gdzie indziej (wypieranie), czy na wysoce rentownych inwestycjach, których dokonano by tak czy inaczej (efekt deadweight); wzywa Komisję do uwzględnienia i wspierania inwestycji społecznych, które nie tylko się zwracają, ale też przynoszą pozytywne społeczne skutki uboczne, takie jak inwestycje w kapitał ludzki, inwestycje o dużym wpływie na tworzenie lepszych i trwałych miejsc pracy lub włączenie społeczne i ograniczanie ubóstwa, np. systemy zabezpieczenia społecznego i usługi społeczne, lub inwestycje w gospodarkę społeczną; ponownie apeluje o realizację pakietu dotyczącego inwestycji społecznych;

11.

wzywa Komisję do zapewnienia inwestycji w słabszych pod względem gospodarczym regionach dotkniętych wysokim bezrobociem oraz inwestycji w MŚP w takich regionach, zważywszy na bardzo ograniczony dostęp MŚP do finansowania, w celu zagwarantowania, że wysiłki te odniosą wyraźny skutek tam, gdzie są najbardziej potrzebne, a wybory będą dokonywane przy należytym uwzględnieniu charakterystyki gospodarczej inwestycji; podziela pogląd Komisji, zgodnie z którym istnieje zapotrzebowanie na wykwalifikowanych pracowników w rozwijających się sektorach, takich jak gospodarka cyfrowa, zielone sektory i opieka zdrowotna;

Odpowiedzialna strategia ponownego skupienia się na inwestycjach, tworzeniu wysokiej jakości miejsc pracy oraz wzroście gospodarczym

16.

z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie tempa konsolidacji budżetowej oraz wprowadzenie nowych zasadniczych celów, koncentrujących się w większym stopniu na deficytach strukturalnych niż cyklicznych, co powinno wpłynąć pozytywnie na zatrudnienie i zrównoważony wzrost; odnotowuje jednak, że wartość mnożników fiskalnych w obecnym kontekście jest jednak nadal niezwykle wysoka i że wywrze to negatywny wpływ na wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy, a także na trwałość systemów zabezpieczenia społecznego; wzywa Komisję, by ułatwiła wykorzystywanie maksymalnej elastyczności w ramach obowiązujących zasad paktu stabilności i wzrostu;

17.

wzywa do stworzenia europejskich ram, które zagwarantują, że wszystkie inwestycje dokonywane zgodnie z europejskim planem inwestycyjnym wywrą istotny wpływ na pobudzenie zrównoważonego wzrostu, tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy i wspieranie postępu społecznego; wzywa Komisję do monitorowania i kontrolowania inwestycji dokonywanych zgodnie z tym planem, a ponadto do kontroli i oceny skutków gospodarczych i społecznych inwestycji w ujęciu realnym; wzywa Komisję do włączenia specjalistów w dziedzinie polityki społecznej w skład komitetu ekspertów nowego EFIS, który będzie zatwierdzał projekty przeznaczone do finansowania, oraz do dopilnowania, by pozytywne skutki społeczne stanowiły kluczowe kryterium przy tym wyborze;

18.

podkreśla znaczenie elastyczności, z której można skorzystać w ramach istniejącego paktu stabilności i wzrostu w celu zapewnienia pola manewru dla inwestycji społecznych, mianowicie inwestycji społecznych w ludzi, które zapewnią im zdobycie niezbędnych umiejętności i wesprą warunki produktywnego i dającego satysfakcję uczestnictwa w gospodarce i społeczeństwie przez całe ich życie; podkreśla w tym kontekście potencjalną rolę gospodarki społecznej w tworzeniu trwałych i sprzyjających włączeniu społecznemu miejsc pracy wysokiej jakości;

Przywrócenie finansowania MŚP w celu stymulowania prywatnych inwestycji i tworzenia miejsc pracy

19.

podkreśla, że choć MŚP stanowią podstawę tworzenia miejsc pracy w UE, nadal borykają się z poważnymi trudnościami w dostępie do finansowania i pozostają niepokojąco nadmiernie zadłużone; z zadowoleniem przyjmuje zatem nowe zalecenia Komisji w sprawie dostępu MŚP do finansowania, obejmujące nowe podejście do niewypłacalności i niepowodzeń biznesowych; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do dalszych wysiłków na rzecz poprawy systemów restrukturyzacji zadłużenia; wzywa Komisję, by w razie potrzeby wspierała wdrażanie na szczeblu krajowym zasad określonych w jej zaleceniu z dnia 12 marca 2014 r. za pośrednictwem zaleceń dla poszczególnych krajów; podkreśla, że przedsiębiorstwa prowadzone przez kobiety i MŚP mają więcej trudności z uzyskaniem dostępu do finansowania; wzywa Komisję do przeanalizowania przyczyn tej sytuacji i zaproponowania środków zaradczych;

20.

podkreśla znaczenie tworzenia w Unii Europejskiej kultury przedsiębiorczości przez zmniejszanie barier dotyczących prowadzenia działalności na własny rachunek i zakładania przedsiębiorstw; zauważa, że służyć może temu inteligentna kombinacja wsparcia finansowego, na przykład osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej Europejskiego programu na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych lub zastosowanie w administracji publicznej pojedynczych punktów obsługi pozwalających zarejestrować nowe przedsiębiorstwo;

23.

z zadowoleniem przyjmuje opracowany wspólnie przez Komisję i EBI system udzielania pożyczek MŚP wykorzystujący fundusze strukturalne do sprawniejszego inwestowania w te firmy, aby pobudzić tworzenie lepszych i trwałych miejsc pracy; wzywa EBC do uzupełnienia tych działań politycznych oraz do zbadania sposobów nabywania aktywów MŚP i wspierania rozwoju MŚP w ramach programów luzowania polityki pieniężnej w oparciu o dobre praktyki funkcjonujące w innych obszarach gospodarczych lub do występowania w roli gwaranta źródeł finansowania MŚP, które przyczyniają się do powstania nawet 80 % miejsc pracy w wielu państwach członkowskich;

25.

z zadowoleniem przyjmuje zapowiedziane przez Komisję środki na rzecz tworzenia miejsc pracy w sektorze MŚP przez umożliwienie im korzystania z alternatyw dla pożyczek bankowych oraz środki na rzecz poprawy ram regulacyjnych i fiskalnych w celu zwiększenia poziomu inwestycji długoterminowych w MŚP; wzywa do niezwłocznego wdrożenia tych środków; ponadto wzywa Komisję do wspierania mniejszych projektów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozważenia finansowania MŚP przez spółdzielnie finansowe, które mogłyby stanowić alternatywne instrumenty finansowania, oraz do zapewnienia MŚP lepszego dostępu do zamówień publicznych i finansowania publicznego na szczeblu unijnym i krajowym;

Skuteczniejsze wykorzystanie funduszy

27.

podkreśla, że polityki na rzecz wzrostu i zatrudnienia wywołują zróżnicowane skutki terytorialne w zależności od konkretnej sytuacji każdego regionu UE, a ponadto że dysproporcje regionalne zwiększają się od początku kryzysu; podkreśla, że w zaleceniach dla poszczególnych krajów należy brać pod uwagę zróżnicowanie terytorialne w obrębie państw członkowskich, tak aby stymulować wzrost i powstawanie miejsc pracy przy jednoczesnym zachowaniu spójności terytorialnej;

28.

uważa, że środki w ramach polityki spójności mają do odegrania kluczową rolę w zmniejszaniu wewnętrznych różnic w zakresie konkurencyjności i nierówności strukturalnych w regionach, które najbardziej tego potrzebują; apeluje do Komisji o rozważenie właściwych rozwiązań dla państw członkowskich, które mimo bardzo wysokiej stopy bezrobocia są zobowiązane zwrócić fundusze unijne z powodu problemów ze współfinansowaniem; wzywa Komisję do rozważenia finansowania wstępnego w celu ułatwienia pełnego wykorzystania funduszy przez te państwa członkowskie w okresie 2014-2020, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłego przestrzegania zasady odpowiedzialności budżetowej;

31.

wzywa Komisję, państwa członkowskie i regiony do zapewnienia pełnego wykorzystania środków unijnych na lata 2007-2013 oraz do ścisłego dostosowania EFS i pozostałych europejskich funduszy strukturalnych do strategii "Europa 2020"; wzywa Komisję do zapewnienia ścisłego kontrolowania, czy 20 % środków EFS jest przeznaczanych na walkę z ubóstwem; wzywa Komisję do wprowadzenia w kolejnej rocznej analizie wzrostu gospodarczego oraz w zaleceniach dla poszczególnych krajów rozdziału dotyczącego realizacji Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;

Reformy służące zwiększeniu potencjału wzrostu, kapitału ludzkiego i produktywności

33.

zauważa, że pomyślna realizacja planów inwestycyjnych o decydującym znaczeniu dla zrównoważonego wzrostu i tworzenia lepszych i trwałych miejsc pracy, a także środków podejmowanych przez EBC jest możliwa tylko w połączeniu z reformami krajowymi, które służą poprawie jakości uczestnictwa w rynku pracy, pobudzają aktywność i produktywność, rozwijają kapitał ludzki wszystkich grup wiekowych, w tym najsłabszych grup społecznych, i wspierają silne systemy zabezpieczenia społecznego i usługi społeczne; zauważa, że decyzja Parlamentu i Rady o zacieśnieniu współpracy w sieci publicznych służb zatrudnienia stanowi zasadniczy element wysiłków na rzecz usprawniania rynków pracy; uważa, że w ramach strukturalnych reform rynku pracy należy wprowadzić środki służące wewnętrznej elastyczności, których celem jest utrzymanie zatrudnienia w czasach kryzysu gospodarczego, zapewnić wysokiej jakości miejsca pracy oraz bezpieczeństwo przy zmianie miejsca zatrudnienia, a także systemy świadczeń dla bezrobotnych oparte na realistycznych wymogach aktywizacji, oferujące odpowiednie wsparcie dla zwalnianych pracowników i powiązane ze strategiami reintegracji;

35.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania dostosowanej do indywidualnych potrzeb polityki służącej wspieraniu tworzenia miejsc pracy wysokiej jakości dla osób długotrwale bezrobotnych, bezrobotnych osób starszych, kobiet oraz innych grup priorytetowych szczególnie dotkniętych kryzysem, takich jak imigranci, społeczność romska i osoby niepełnosprawne, i obejmującej środki na rzecz wspierania strategii antydyskryminacyjnych w miejscu pracy, równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, uczenia się i szkolenia przez całe życie, a także środki na rzecz przeciwdziałania problemowi niskiego poziomu edukacji, który dotyczy części tych grup, często zagrożonych dodatkowo wykluczeniem społecznym; wzywa, aby w zaleceniach dla poszczególnych krajów systematycznie poruszane były kwestie zmniejszania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn, jeżeli chodzi o płace i emerytury; wzywa Komisję, by zażądała opracowania przez każde państwo członkowskie krajowego planu zwiększania zatrudnienia w celu tworzenia miejsc pracy zgodnie z ustaleniami z wiosennego posiedzenia Rady w 2012 r.;

38.

wyraża ubolewanie, że europejski semestr nie został wystarczająco dostosowany do strategii "Europa 2020"; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dostosowania środków gospodarczych wdrożonych w trakcie europejskiego semestru do społecznych i związanych z zatrudnieniem celów strategii "Europa 2020" oraz zasad społecznych określonych w Traktatach; wzywa do bardziej zdecydowanych wysiłków na rzecz prowadzenia i koordynowania strategii politycznych UE służących pobudzaniu inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz tworzeniu lepszych i trwałych miejsc pracy; wzywa Komisję do bezzwłocznego przedstawienia śródokresowego przeglądu strategii "Europa 2020" z uwagi na pilną potrzebę osiągnięcia dalszego postępu w kwestii ograniczania ubóstwa oraz realizowania innych celów społecznych, a także potrzebę poprawy w zakresie większego zaangażowania zainteresowanych podmiotów;

Kształcenie i aktywna polityka na rynku pracy na rzecz rozwijania kapitału ludzkiego

39.

uważa, że rosnąca konkurencja międzynarodowa będąca następstwem coraz lepiej wykwalifikowanej siły roboczej spowodowała, że UE musi radzić sobie z poważnym brakiem wykwalifikowanej siły roboczej oraz niedopasowaniem umiejętności, co jest hamulcem wzrostu gospodarczego; uważa, że jeżeli państwa członkowskie mają mieć realną szansę zrealizowania celów w dziedzinie zatrudnienia przewidzianych w strategii "Europa 2020", muszą skoncentrować się na zapewnieniu właściwych warunków dla tworzenia miejsc pracy;

Wysokiej jakości miejsca pracy oraz wynagrodzenia jako czynniki napędzające produktywność i wzrost

47.

jest zaniepokojony, że w wielu państwach członkowskich reformy rynku pracy nie zdołały zmniejszyć odsetka niepewnych form zatrudnienia; zauważa, że tymczasowe stanowiska pracy stanowiły 50 % miejsc pracy stworzonych w 2014 r.; zauważa, że według Komisji nadal istnieje zjawisko ubóstwa pracujących i że w przypadku 50 % wszystkich osób poszukujących pracy zapewnienie miejsc pracy nie wystarcza do wydźwignięcia ich z ubóstwa ani do zwiększenia produktywności; wzywa państwa członkowskie do uznania jakości miejsc pracy za priorytet oraz do zajęcia się problemem segmentacji rynku pracy; wzywa Komisję do dopilnowania, aby reformy rynku pracy miały na celu nie tylko wspieranie tworzenia lepszych i trwałych miejsc pracy, lecz również zmniejszanie segmentacji, poprawę sytuacji w zakresie wchodzenia na rynek pracy najsłabszych grup społecznych, propagowanie równości płci, redukcję ubóstwa pracujących oraz zapewnienie wszystkim pracownikom ochrony socjalnej, w tym osobom pracującym na własny rachunek;

50.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę dotyczącą europejskiej platformy ds. pracy nierejestrowanej; ponownie apeluje do państw członkowskich o dopilnowanie, by osoby zatrudnione na umowach niegwarantujących pewności zatrudnienia lub osoby pracujące na własny rachunek korzystały z podstawowych praw i odpowiedniej ochrony socjalnej, zwłaszcza pod względem godzenia życia zawodowego z prywatnym; wzywa Komisję do podjęcia ukierunkowanych działań mających na celu rozwiązanie dodatkowych problemów spowodowanych wymuszoną pracą w niepełnym wymiarze godzin i pracą tymczasową oraz fikcyjnym samozatrudnieniem;

Bezrobocie młodzieży a mobilność zawodowa

55.

wzywa Komisję do zaproponowania europejskich ram umożliwiających wprowadzenie minimalnych norm wdrażania gwarancji dla młodzieży oraz konkretnych środków służących zwiększeniu świadomości społecznej; wzywa państwa członkowskie do efektywnego korzystania z dostępnego budżetu, bezzwłocznego wprowadzenia gwarancji dla młodzieży oraz dopilnowania, aby docierały one również do młodych ludzi pochodzących z najmniej uprzywilejowanych środowisk; apeluje o odpowiedni budżet w śródokresowym przeglądzie wieloletnich ram finansowych zgodnie z zaleceniami MOP; zauważa, że według szacunków MOP na rozwiązanie problemu bezrobocia młodzieży potrzeba 21 mld EUR;

59.

podkreśla, że według Komisji mimo wysokich stóp bezrobocia w UE istnieją 2 mln wolnych miejsc pracy i że w 2013 r. zaledwie 3,3 % ludności aktywnej zawodowo pracowało w innym państwie członkowskim, co w dalszym ciągu świadczy o niskim poziomie mobilności w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią; przypomina, że różnice wskaźników mobilności siły roboczej - które w przypadku państw członkowskich najciężej dotkniętych kryzysem mogą sięgać nawet 10 punktów procentowych - mogą zostać przezwyciężone dzięki wykorzystaniu instrumentu platformy EURES; podkreśla swoje nieustające poparcie dla zasady swobodnego przemieszczania się;

61.

biorąc pod uwagę liczbę pracowników, a zwłaszcza młodych ludzi, którzy opuszczają obecnie swoje kraje pochodzenia i przenoszą się do innych państw członkowskich w poszukiwaniu możliwości zatrudnienia, stwierdza, że istnieje paląca potrzeba opracowania odpowiednich środków w celu zagwarantowania, że żaden pracownik nie zostanie pozbawiony ochrony przysługującej mu na mocy praw społecznych i pracowniczych; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszej poprawy mobilności pracowników w UE dzięki takim instrumentom jak EURES, przy jednoczesnym utrzymaniu zasady równego traktowania oraz zagwarantowaniu płac i norm społecznych; wzywa wszystkie państwa członkowskie do opracowania strategii społecznych i w dziedzinie zatrudnienia służących zapewnieniu równych praw i równych płac w tym samym miejscu pracy zgodnie z zasadami dotyczącymi swobody przemieszczania się pracowników, w szczególności z perspektywy płci;

63.

wzywa Komisję do przedłożenia wniosku dotyczącego urlopu rodzicielskiego, który przyczyni się do zapewnienia równych warunków pracy kobiet i mężczyzn, m.in. w kontekście szybkiego starzenia się UE, które zagraża przyszłej zdolności państw członkowskich do utrzymania niezbędnych usług społecznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do realizowania większej liczby strategii politycznych, które przyczyniają się do poprawy wzrostu demograficznego UE przez stymulowanie współczynnika urodzeń lub imigracji;

Zdecydowany apel o unijny wymiar społeczny i konwergencję

66.

ponownie ostrzega przed wyzwaniami społecznoekonomicznymi, z którymi musi się zmierzyć Unia, a zwłaszcza niektóre państwa członkowskie, oraz przed zagrożeniami dla jej zrównoważoności i stabilnego potencjału wzrostu, wynikającymi z odwrócenia procesu konwergencji regionalnej; przypomina, że ponad 122 mln obywateli UE jest zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, które obejmuje też ubóstwo osób pracujących i dzieci; zauważa, że według szacunków 19 % dzieci w UE jest obecnie zagrożonych ubóstwem, i podkreśla, że odsetek ten jest nie do zaakceptowania i wymaga niezwłocznego zmniejszenia; wzywa Komisję do dalszego rozwoju społecznego wymiaru w UE; wyraża uznanie dla pracy Komisji na rzecz społecznego filaru unii gospodarczej i walutowej w ramach procesu włączania społecznego wymiaru do obecnej struktury mechanizmów zarządzania gospodarczego, a ponadto wzywa do dalszych postępów w tym zakresie w celu przyspieszenia realizacji strategii "Europa 2020";

69.

zauważa, że ochrona socjalna i polityka społeczna, w szczególności świadczenia dla osób bezrobotnych, minimalne wynagrodzenie i opodatkowanie progresywne, początkowo pomagały ograniczyć recesję i ustabilizować rynek pracy oraz konsumpcję; podkreśla jednak, że socjalne mechanizmy stabilizujące były szeroko wykorzystywane jako czynniki dostosowawcze w krajach UGW, które doświadczyły negatywnych wstrząsów gospodarczych; podkreśla, że ochrona socjalna i polityka społeczna wchodzą w zakres kompetencji państw członkowskich;

Społeczne mechanizmy stabilizujące

70.

zauważa, że w rocznym sprawozdaniu za rok 2013 w sprawie zatrudnienia i sytuacji społecznej w UE Komisja podkreśliła znaczenie wydatków na ochronę socjalną jako zabezpieczenia przed zagrożeniami społecznymi; przypomina, jak ważne są automatyczne stabilizatory, jeśli chodzi o radzenie sobie z asymetrycznymi wstrząsami, unikanie nadmiernego wyczerpania zasobów państw opiekuńczych, a przez to wzmacnianie stabilności całej UGW; wzywa Komisję, aby w zaleceniach dla poszczególnych krajów uwzględniła znaczenie, jakie ma zachowanie silnych automatycznych stabilizatorów w państwach członkowskich z uwagi na ich wyjątkową rolę w utrzymywaniu spójności społecznej oraz stymulowaniu popytu wewnętrznego i wzrostu gospodarczego; przypomina swój apel do Komisji o przygotowanie zielonej księgi w sprawie automatycznych mechanizmów stabilizujących w strefie euro;

71.

odnotowuje cel Komisji, zgodnie z którym "prawo UE ma się stać jaśniejsze, prostsze i mniej kosztowne dla obywateli i przedsiębiorstw"; podkreśla, że usunięcie barier regulacyjnych nie powinno narazić na szwank europejskiego dorobku socjalnego w takich dziedzinach jak bezpieczeństwo i higiena pracy, informowanie pracowników i przeprowadzanie z nimi konsultacji, ani kluczowych konwencji MOP, ani Europejskiej karty społecznej, a poza tym powinno odbywać się z poszanowaniem autonomii partnerów społecznych przewidzianej w Traktacie; wzywa Komisję do podjęcia wiarygodnego wysiłku na rzecz zapewnienia ochrony pracownic w ciąży i pracownic, które niedawno rodziły;

Wskaźniki społeczne

72.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wspólne sprawozdanie w sprawie zatrudnienia załączone do rocznej analizy wzrostu gospodarczego obejmuje tablicę wyników zawierającą wskaźniki zatrudnienia i wskaźniki społeczne; wzywa Komisję do zbadania, czy wskaźniki te są wystarczające do przeprowadzenia szczegółowej analizy sytuacji społecznoekonomicznej w państwach członkowskich; podkreśla, jak ważne jest zrozumienie dynamiki i konsekwencji rozwoju sytuacji dotyczącej dochodów gospodarstw domowych oraz rosnącej nierówności dochodów; ubolewa, że wiele danych przedstawionych w tegorocznej edycji tablicy wyników jest nieaktualnych; zwraca się do Komisji o większe wykorzystanie tablicy wyników przy formułowaniu polityki; apeluje o szczegółowy przegląd wyborów dokonanych przez państwa członkowskie w różnych dziedzinach polityki i odnośnych rezultatów; wzywa Komisję do dokonania oceny i poprawy ich zakresu i skuteczności w celu zapewnienia ich pełnego uwzględnienia przy opracowywaniu zaleceń dla poszczególnych krajów;

Ubóstwo i wykluczenie społeczne

78.

z ubolewaniem zauważa, że podejście Komisji ukierunkowane na rozwiązanie problemu nierówności ze względu na płeć zakłada głównie, że kwestia godzenia życia zawodowego z prywatnym to problem kobiet; zauważa, że środki mające na celu promowanie takiego godzenia, zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, są kluczowe z punktu widzenia tworzenia miejsc pracy i mają bezpośredni wpływ na ich jakość; zauważa, że dostęp do przystępnych cenowo i charakteryzujących się wysoką jakością usług opieki nad dzieckiem to nadal główna bariera uniemożliwiająca takie godzenie, w związku z czym wzywa Komisję do zwrócenia uwagi na ten wskaźnik przy analizowaniu tablicy wyników zawierającej najważniejsze wskaźniki zatrudnienia i wskaźniki społeczne;

79.

wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w celu niezwłocznego zajęcia się alarmującym wzrostem ubóstwa dzieci w całej UE za pośrednictwem długotrwałych i holistycznych działań, których podstawą będą najlepsze praktyki niektórych państw członkowskich, w szczególności środki służące zwiększeniu pomocy państwa na posiłki w szkołach, oraz w celu wdrożenia opartych na trzech filarach zaleceń Komisji pod hasłem "Inwestowanie w dzieci" zawartych w pakiecie dotyczącym inwestycji społecznych;

80.

zauważa, że pojawiające się nowe formy ubóstwa, które zaostrzył dodatkowo kryzys zadłużeniowy, jak np. ubóstwo osób pracujących potęgujące takie trudności jak spłata kredytów hipotecznych czy wysokie ceny usług użyteczności publicznej prowadzące do ubóstwa energetycznego, spowodowały wzrost liczby eksmisji, egzekucji z nieruchomości i osób bezdomnych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do realizacji zintegrowanych strategii politycznych sprzyjających powstawaniu lokali socjalnych i przystępnych cenowo mieszkań, skutecznych strategii prewencyjnych mających na celu zmniejszenie liczby eksmisji oraz strategii walki z ubóstwem energetycznym w oparciu o dobre praktyki państw członkowskich, a także do położenia kresu obserwowanej w niektórych państwach członkowskich kryminalizacji osób bezdomnych; wzywa Komisję do natychmiastowego wprowadzenia unijnego planu działania w sprawie bezdomności, którego Parlament domagał się przy wielu okazjach i o który apelowały też inne organy UE, aby pomóc państwom członkowskim uporać się z palącym i coraz poważniejszym problemem, jakim jest bezdomność;

82.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia pilnych działań mających na celu rozwiązanie problemu bezdomności; zauważa, że taki ekstremalny dowód ubóstwa i wykluczenia społecznego stanowi naruszenie praw podstawowych, a jego poziom wzrósł w zdecydowanej większości państw członkowskich; wzywa Komisję do zaproponowania konkretnych mechanizmów mających na celu monitorowanie i wspieranie wysiłków państw członkowskich w stawianiu czoła bezdomności, o co Parlament apelował w swoich rezolucjach z dni 14 września 2011 r. i 16 stycznia 2014 r. w sprawie strategii UE na rzecz przeciwdziałania bezdomności;

Zrównoważone emerytury i zdrowie

85.

przypomina Komisji, że w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i adekwatności świadczeń emerytalnych reformom emerytalnym muszą towarzyszyć strategie polityczne, które: tworzą możliwości zatrudnienia starszych i młodych pracowników, aby przyczyniać się do budowy zrównoważonego systemu emerytur; ograniczają bodźce zachęcające do programów wcześniejszych emerytur oraz innych ścieżek wczesnego opuszczenia rynku pracy; zapewniają wynagrodzenie za czas spędzony na opiece nad dziećmi lub członkami rodziny pozostającymi na utrzymaniu; tworzą możliwości zatrudnienia osób starszych; zapewniają dostęp do uczenia się przez całe życie zarówno osobom zatrudnionym, jak i bezrobotnym w każdym wieku; promują aktywne starzenie się w dobrym zdrowiu w miejscu pracy, uwzględniając przy tym fizyczne i psychospołeczne zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa; wprowadzają politykę podatkową zachęcającą do kontynuowania pracy zawodowej, a ponadto wspierają aktywne starzenie się w dobrym zdrowiu; podkreśla, że reformy emerytalne wymagają spójności politycznej i społecznej na szczeblu krajowym, a ich pomyślna realizacja zależy od tego, czy zostaną wynegocjowane z partnerami społecznymi oraz przedstawicielami młodszych i starszych pokoleń występujących w charakterze grup społecznych, na które reformy te mają bezpośredni wpływ; wzywa państwa członkowskie do pełnego uwzględnienia stanowiska Parlamentu na temat zielonej i białej księgi w sprawie emerytur;

86.

odnotowuje zalecenie Komisji dotyczące reformy systemów opieki zdrowotnej, tak by mogły one realizować swoje cele w zakresie zapewnienia powszechnego dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej, w tym dostępu do przystępnych cenowo leków, zwłaszcza tych ratujących życie, oraz zapewnienia poszanowania praw pracowników służby zdrowia; zauważa, że w wyniku kryzysu niektóre państwa członkowskie nie były w stanie zapewnić pełnego zakresu usług publicznej służby zdrowia; wzywa Komisję do wydania konkretnych zaleceń w celu zaradzenia tej sytuacji; wzywa do dalszych działań na rzecz reform w celu dopilnowania, aby dostęp do infrastruktury zdrowotnej nie był zagrożony pod względem jakości ani pod względem finansowym;

Bardziej sprawiedliwe systemy opodatkowania pracy

90.

zauważa, jak ważne jest zmniejszanie opodatkowania pracy, zwłaszcza w odniesieniu do pracowników słabo opłacanych i o niskich kwalifikacjach, osób długotrwale bezrobotnych oraz innych słabszych grup społecznych, przy jednoczesnym zapewnieniu stabilności publicznych systemów emerytalnych w perspektywie długoterminowej; wzywa państwa członkowskie do przesunięcia podatków z zatrudnienia na konsumpcję, kapitał i kwestie środowiskowe, przy należytym uwzględnieniu potencjalnych skutków redystrybucji;

Poprawa legitymacji demokratycznej europejskiego semestru

91.

wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu ograniczonej roli Parlamentu, parlamentów narodowych, partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego przy określaniu, monitorowaniu i wdrażaniu priorytetów gospodarczych i społecznych w europejskim semestrze; ponawia swój apel o zwiększone i ustrukturyzowane zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych na szczeblu unijnym i krajowym w celu poprawy legitymacji procesu europejskiego semestru przez opracowanie konkretnych wytycznych;

o o

1 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0129.

2 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0038.

3 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0060.

4 Dz.U. C 153 E z 31.5.2013, s. 57.

5 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0240.

6 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0246.

7 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0394.

8 Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0010.

9 Dz.U. C 51 E z 22.2.2013, s. 101.

10 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0043.

11 Projekt wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu Komisji i Rady do komunikatu Komisji w sprawie rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2015 r. (COM(2014)0906), s. 44. Zob. również Przegląd stanu zatrudnienia OECD 2014 http://www.keepeek. com/Digital-Asset-Management/oecd/employment/oecd-employment-outlook-2014_empl_outlook-2014-en#page1.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.