Dyrektywa 98/56/WE w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1998.226.16

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 czerwca 2014 r.

DYREKTYWA RADY 98/56/WE

z dnia 20 lipca 1998 r.

w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji ¹ ,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ² ,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Produkcja roślin ozdobnych zajmuje ważną pozycję w rolnictwie Wspólnoty.

(2) Zadowalające wyniki w uprawie roślin ozdobnych zależne są w dużej mierze od jakości i zdrowia materiału wykorzystywanego do ich rozmnażania.

(3) Ustanowienie zharmonizowanych warunków na poziomie Wspólnoty zapewni nabywcom na terenie całej Wspólnoty otrzymywanie materiału rozmnożeniowego zdrowego i dobrej jakości.

(4) W kwestiach zdrowia roślin takie zharmonizowane warunki muszą być spójne z przepisami dyrektywy Rady 77/93/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko wprowadzaniu do Państw Członkowskich organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych oraz przeciwko ich rozprzestrzenianiu się we Wspólnocie ⁴ .

(5) Właściwe jest ustalenie reguł wspólnotowych dla wszystkich rodzajów i gatunków roślin ozdobnych we Wspólnocie, z wyjątkiem tych, do których stosuje się rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory poprzez uregulowanie obrotu tymi gatunkami ⁵ .

(6) Z zastrzeżeniem przepisów dyrektywy 77/93/EWG dotyczących zdrowia roślin niewłaściwe jest stosowanie wspólnotowych reguł w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym, gdy wykazane zostanie, że taki materiał i rośliny przeznaczone są na wywóz do państw trzecich, ponieważ reguły mające zastosowanie w takich przypadkach mogą różnić się od reguł określonych w niniejszej dyrektywie.

(7) Określenie norm dotyczących zdrowia roślin oraz norm jakości dla każdego rodzaju i gatunku roślin ozdobnych wymaga długotrwałych rozważań technicznych i naukowych; należy również ustanowić procedurę określenia tych norm.

(8) Obowiązkiem dostawców materiału rozmnożeniowego jest w pierwszej kolejności zapewnienie, aby ich produkty spełniały warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

(9) Uprawnione organy Państw Członkowskich podczas przeprowadzania kontroli i inspekcji powinny zapewnić spełnienie tych warunków przez dostawców.

(10) Należy wprowadzić wspólnotowe środki kontroli w celu jednolitego stosowania we wszystkich Państwach Członkowskich norm określonych w niniejszej dyrektywie.

(11) W interesie nabywców materiału rozmnożeniowego jest podawanie nazw odmian lub grup roślin oraz zabezpieczenie ich tożsamości.

(12) Charakterystyka specyficzna dla przemysłu działającego w sektorze roślin ozdobnych jest czynnikiem komplikującym; w związku z tym najlepszym sposobem osiągnięcia wyżej wymienionego celu jest powszechna znajomość danej odmiany, bądź też, w przypadku odmian lub grup roślin, dostępność opisu opracowanego i przechowywanego przez dostawców.

(13) W celu zapewnienia tożsamości i uporządkowanego obrotu materiałem rozmnożeniowym należy ustanowić reguły wspólnotowe dotyczące oddzielenia partii i oznaczania; na etykietach należy podawać szczegóły wymagane zarówno dla celów urzędowej kontroli, jak i informacji producenta.

(14) Należy ustanowić reguły zezwalające, w przypadku przejściowych trudności w dostawach, na obrót materiałem rozmnożeniowym podlegającym wymogom mniej rygorystycznym niż wymogi zawarte w niniejszej dyrektywie.

(15) Należy ustanowić przepisy dla zezwolenia na obrót na terenie Wspólnoty materiałem rozmnożeniowym produkowanym w państwach trzecich, pod warunkiem, że w każdym przypadku istnieć będzie gwarancja równorzędności pod każdym względem materiałowi produkowanemu na terenie Wspólnoty, spełniającemu reguły wspólnotowe.

(16) W celu harmonizacji technicznych metod badania stosowanych przez Państwa Członkowskie oraz porównania materiału rozmnożeniowego produkowanego na terenie Wspólnoty z materiałem produkowanym w państwach trzecich należy przeprowadzić próby porównawcze mające na celu sprawdzenie zgodności materiału rozmnożeniowego z wymogami niniejszej dyrektywy.

(17) W celu ułatwienia skutecznego działania niniejszej dyrektywy należy powierzyć Komisji zadanie przyjęcia środków dla jej wykonania; środki takie należy przyjmować zgodnie z procedurą obejmującą ścisłą współpracę Komisji i Państw Członkowskich w ramach Stałego Komitetu ds. Materiału Rozmnożeniowego Roślin Ozdobnych.

(18) Dyrektywą Rady 91/682/EWG z dnia 19 grudnia 1991 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych i roślinami ozdobnymi ⁶ ustanowiono zharmonizowane warunki na poziomie Wspólnoty w celu zapewnienia nabywcom we Wspólnocie otrzymywania zdrowego i dobrej jakości materiału rozmnożeniowego roślin ozdobnych.

(19) Państwa Członkowskie napotkały w przeszłości trudności z wykładnią oraz transpozycją wyżej wymienionej dyrektywy.

(20) Rozważano możliwość włączenia wyżej wymienionej dyrektywy w Inicjatywę SLIM (Uproszczone Prawodawstwo dla Rynku Wewnętrznego), rozpoczętej przez Komisję w maju 1996 r.

(21) Zespół SLIM dla roślin ozdobnych dokonał różnych zaleceń mających na celu uproszczenie wymienionej dyrektywy; zalecenia te zawarte są w Komunikacie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie Inicjatywy SLIM.

(22) Zalecenia te dotyczyły osób, które będą kontrolowane na mocy przepisów wymienionej dyrektywy, gatunków, do których stosowane będą przepisy wymienionej dyrektywy, autentyczności odmian, powiązań z dyrektywą 77/93/EWG oraz równorzędności państw trzecich.

(23) Po rozważeniu tych zaleceń pożądane jest wprowadzenie zmian do niektórych przepisów dyrektywy 91/682/EWG; ze względu na liczbę tych zmian wymienioną dyrektywę należy ponownie opracować w celu uzyskania jasności,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

TYTUŁ  1

ZAKRES

Artykuł  1

1. Przepisy niniejszej dyrektywy stosuje się do obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych we Wspólnocie, bez uszczerbku dla reguł dotyczących ochrony dzikiej flory, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 338/97, reguł pakowania i pakowania odpadów, ustanowionych dyrektywą 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁷ lub też, z wyjątkiem przypadków, gdy niniejsza dyrektywa lub przepisy powstałe na jej podstawie stanowią inaczej, reguł zdrowia roślin ustanowionych dyrektywą 77/93/EWG.

2. Przepisów niniejszej dyrektywy nie stosuje się do:

– materiału, dla którego wykazane zostanie jego przeznaczenie na wywóz do państw trzecich, określonego jako taki i odpowiednio odizolowanego,

– materiału, którego produkty nie są przeznaczone do celów ozdobnych, jeśli stosuje się do nich inne przepisy Wspólnoty w sprawie obrotu takimi materiałami.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 można zdecydować, że wszystkich lub niektórych wymogów niniejszej dyrektywy nie stosuje się w odniesieniu do nasion niektórych gatunków lub grup roślin przeznaczonych do produkcji dalszego materiału rozmnożeniowego, w przypadku gdy nie zachodzi znaczący związek między jakością tych nasion a jakością materiału z nich wyprodukowanego.

TYTUŁ  II

DEFINICJE

Artykuł  2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1. "Materiał rozmnożeniowy": materiał roślinny przeznaczony do:

– rozmnażania roślin ozdobnych, lub

– produkcji roślin ozdobnych; jednak w przypadku produkcji z całych roślin niniejszą definicję stosuje się jedynie w zakresie, w jakim roślina ozdobna wyprodukowana w ten sposób przeznaczona jest do dalszego obrotu.

"Rozmnażanie": reprodukcja wegetatywna lub inne sposoby reprodukcji.

2. "Dostawca": osoba fizyczna lub prawna zawodowo zajmująca się obrotem materiałem rozmnożeniowym lub przywożąca go.

3. "Obrót": sprzedaż lub dostawa przez dostawcę innej osobie. Pojęcie "sprzedaż" obejmuje udostępnianie lub składowanie oraz wystawianie z zamiarem sprzedaży lub oferowanie na sprzedaż.

4. "Właściwa urzędowa instytucja":

a) organ ustanowiony lub wyznaczony przez dane Państwo Członkowskie pod nadzorem rządu krajowego i właściwy w sprawach dotyczących jakości;

b) każdy organ państwowy ustanowiony:

– na poziomie krajowym, lub

– na poziomie regionalnym, pod nadzorem władz krajowych, w granicach określonych przez konstytucję danego Państwa Członkowskiego.

Wyżej wymienione instytucje mogą, zgodnie z ustawodawstwem danego państwa, przekazywać obowiązki określone w niniejszej dyrektywie do wykonania pod ich nadzorem każdej państwowej lub prywatnej osobie prawnej, której, na podstawie urzędowo zatwierdzonego statutu, powierzono wyłącznie specyficzne funkcje publiczne, pod warunkiem, że ta osoba prawna ani osoby wchodzące w skład jej organów nie są osobiście zainteresowane wynikiem zastosowanych przez nią środków.

Ponadto możliwe jest zatwierdzenie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, innych osób prawnych ustanowionych w imieniu instytucji, o której mowa w lit. a), działających pod władzą i nadzorem tej instytucji, pod warunkiem, że ta osoba prawna nie jest osobiście zainteresowana rezultatem zastosowanych nią środków.

Państwa Członkowskie notyfikują Komisji o ich właściwych urzędowych instytucjach. Komisja przekazuje te informacje innym Państwom Członkowskim.

5. "Partia": liczba jednostek jednego towaru określana na podstawie jednorodności składu i pochodzenia.

TYTUŁ  III

WYMOGI, KTÓRE MUSI SPEŁNIAĆ MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY

Artykuł  3

1. Dostawcy mogą dokonywać obrotu materiałem rozmnożeniowym jedynie wtedy, gdy spełnia on wymogi ustanowione w niniejszej dyrektywie.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do materiału rozmnożeniowego przeznaczonego do:

a) prób lub celów naukowych,

b) selekcji, oraz

c) ochrony różnorodności genetycznej.

3. Przyjęcia szczegółowych zasad stosowania przepisów ust. 2 można dokonać zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

Artykuł  4

Materiał rozmnożeniowy, w stosownych przypadkach, spełnia odpowiednie warunki zdrowia roślin ustanowione w dyrektywie 77/93/EWG.

Artykuł  5

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 1 i 4 materiał rozmnożeniowy stanowiący przedmiot obrotu:

– jest, przynajmniej z punktu widzenia inspekcji wzrokowej, w znacznej mierze wolny od wszelkich szkodliwych organizmów wpływających na obniżenie jakości, jak też od jakichkolwiek tego oznak lub symptomów, które obniżają wartość użytkową materiału rozmnożeniowego,

– jest w znacznej mierze wolny od wszelkich wad, które mogłyby wpłynąć na obniżenie jego jakości jako materiału rozmnożeniowego,

– charakteryzuje się odpowiednim wigorem i odpowiednimi wymiarami pod względem użyteczności jako materiału rozmnożeniowego,

– nasiona charakteryzują się odpowiednim poziomem zdolności kiełkowania,

– jeśli obrót materiałem odbywa się z podaniem informacji o odmianie, na mocy przepisów art. 9, charakteryzuje się odpowiednią tożsamością i czystością odmianową.

2. W przypadku stwierdzenia, na podstawie istnienia widocznych oznak lub symptomów, że materiał rozmnożeniowy nie jest w znacznym stopniu wolny od obecności szkodliwych organizmów, z materiałem takim postępuje się we właściwy sposób; lub jeśli to właściwe, materiał taki usuwa się.

3. W przypadku materiału rozmnożeniowego roślin cytrusowych spełnia on również następujące warunki:

a) pochodzi on z wyjściowego materiału, który został poddany kontroli, w wyniku której nie stwierdzono objawów obecności żadnych wirusów, organizmów wirusopodobnych ani chorób;

b) został poddany kontroli, której wyniki wskazują, że od początku ostatniego cyklu wegetacji jest on w znacznym stopniu wolny od takich wirusów, organizmów wirusopodobnych lub chorób; oraz

c) w przypadku szczepienia materiał taki jest zaszczepiony na podkładkach niepodatnych na wiroidy.

4. Cebulki kwiatowe spełniają również następujące warunki:

– materiał rozmnożeniowy pochodzi bezpośrednio z materiału, który w stadium uprawy został poddany kontroli, której wyniki wskazują, że był on w znacznym stopniu wolny od wszelkich szkodliwych organizmów i chorób, a także od oznak lub objawów ich obecności.

5. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 można sporządzić tabelę dla danego rodzaju lub gatunku, ustanawiającą dodatkowe warunki dotyczące jakości, które musi spełnić materiał rozmnożeniowy, gdy stanowi przedmiot obrotu. Dany rodzaj lub gatunek wprowadza się do tabeli jedynie, gdy można wskazać powód zastosowania tych dodatkowych reguł. W trakcie określania tych powodów stosuje się następujące kryteria:

– występowanie problemów dotyczących jakości materiału rozmnożeniowego danego gatunku lub rodzaju, które można rozwiązać w sposób zadowalający jedynie poprzez środki prawne,

– istotne znaczenie gospodarcze materiału rozmnożeniowego danego gatunku lub rodzaju,

– zgodność z międzynarodowymi normami dotyczącymi szkodników niekwarantannowych.

TYTUŁ  IV

WYMOGI, KTÓRE MUSZĄ SPEŁNIAĆ DOSTAWCY MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO

Artykuł  6

1. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 2, dostawcy są urzędowo rejestrowani zgodnie z działalnością prowadzoną przez nich w ramach niniejszej dyrektywy. Właściwe urzędowe instytucje mogą uznać dostawców już zarejestrowanych na mocy dyrektywy 77/93/EWG za zarejestrowanych do celów niniejszej dyrektywy. Dostawcy ci powinni pomimo to spełniać wymogi niniejszej dyrektywy.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do dostawców sprzedających towar wyłącznie osobom niezajmującym się zawodowo produkcją ani sprzedażą roślin ozdobnych lub materiału rozmnożeniowego. Dostawcy ci powinni pomimo to spełniać wymogi niniejszej dyrektywy.

Artykuł  7

1. Dostawcy zajmujący się produkcją materiału rozmnożeniowego:

– identyfikują i monitorują punkty krytyczne własnego procesu produkcji mające wpływ na jakość materiału,

– przechowują informacje dotyczące monitorowania, określonego w tiret pierwszym powyżej, w celu okazania na żądanie właściwej urzędowej instytucji,

– w stosownych przypadkach pobierają próbki do analizy w laboratorium z odpowiednimi urządzeniami i ekspertyzami.

– zapewniają, że podczas produkcji większość materiału rozmnożeniowego pozostaje oddzielnie określana.

2. W przypadku pojawienia się na terenie danego dostawcy zajmującego się produkcją materiału rozmnożeniowego szkodliwego organizmu wymienionego w dyrektywie 77/93/EWG lub w jakichkolwiek przepisach określonych zgodnie z art. 5 ust. 5 dostawca zgłasza ten fakt do właściwych urzędowych instytucji i podejmuje wszelkie środki przez nie ustanowione.

3. W przypadku obrotu materiałem rozmnożeniowym zarejestrowani dostawcy prowadzą dokumentację sprzedaży i zakupów dla co najmniej ostatnich 12 miesięcy.

4. Zasady stosowania ust. 1 można ustalić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

TYTUŁ  V

OBRÓT I ETYKIETOWANIE MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO

Artykuł  8

1. Materiał rozmnożeniowy wprowadza się do obrotu w partiach. Jednakże możliwa jest sprzedaż materiału rozmnożeniowego należącego do różnych partii w jednej przesyłce pod warunkiem, że dostawca prowadzi dokumentację dotyczącą składu i pochodzenia różnych partii towaru.

2. Materiał rozmnożeniowy stanowiący przedmiot obrotu jest opatrzony etykietą lub innym dokumentem sporządzonym przez dostawcę.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 należy ustanowić wymogi dotyczące etykiety lub dokumentu określonych w ust. 2. W przypadku obrotu materiałem rozmnożeniowym dla osób niezajmujących się zawodowo produkcją lub sprzedażą roślin ozdobnych lub materiału rozmnożeniowego wymogi dotyczące etykietowania mogą zostać ograniczone do wymogu przedstawienia odpowiednich informacji o produkcie. Wymogi dotyczące pakowania materiału rozmnożeniowego można przyjąć zgodnie z tą samą procedurą.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do materiału rozmnożeniowego sprzedawanego osobom niezajmujących się zawodowo produkcją lub sprzedażą roślin ozdobnych lub materiału rozmnożeniowego.

Artykuł  9

1. Obrotu materiałem rozmnożeniowym można dokonać w odniesieniu do danej odmiany jedynie, jeśli odmiana ta jest:

– prawnie chroniona przez prawo do ochrony odmian roślin zgodnie z przepisami w sprawie ochrony nowych odmian, lub

– urzędowo zarejestrowana, lub

– powszechnie znana, lub

– wyszczególniona w wykazie prowadzonym przez dostawcę, z podaniem jej szczegółowego opisu i sklasyfikowaniem. Wykazy takie sporządzane są zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi wytycznymi, gdy mają one zastosowanie w danym przypadku. Wykazy udostępniane są na żądanie właściwej urzędowej instytucji danego Państwa Członkowskiego.

2. O ile jest to możliwe, w stosunku do danej odmiany stosuje się jednakowe nazewnictwo na terenie wszystkich Państw Członkowskich, zgodnie ze środkami wykonawczymi, które mogą być przyjęte zgodnie z przepisami art. 17 lub w przypadku ich braku, zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi wytycznymi.

3. W przypadku obrotu materiałem rozmnożeniowym w odniesieniu do grupy roślin zamiast do odmiany określonej w ust. 1 dostawca wskazuje grupę roślin w sposób umożliwiający uniknięcie pomyłki z jakimkolwiek nazewnictwem odmian.

4. Dodatkowe przepisy wykonawcze dla ust. 1 tiret czwarte mogą być przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

TYTUŁ  VI

MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY SPEŁNIAJĄCY MNIEJ RYGORYSTYCZNE WYMOGI

Artykuł  10

W przypadku wystąpienia przejściowych trudności w dostawach materiału rozmnożeniowego spełniającego wymogi zawarte w niniejszej dyrektywie, których to trudności nie można przezwyciężyć we Wspólnocie, możliwe jest przyjęcie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, przepisów dotyczących obrotu materiałem rozmnożeniowym spełniającym mniej rygorystyczne wymogi.

TYTUŁ  VII

MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY PRODUKOWANY W PAŃSTWACH TRZECICH

Artykuł  11

1. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 podejmowane są decyzje, czy materiał rozmnożeniowy produkowany w jednym z państw trzecich gwarantuje równorzędność pod każdym względem w stosunku do materiału produkowanego na terenie Wspólnoty zgodnie z niniejszą dyrektywą.

2. Do czasu podjęcia decyzji określonej w ust. 1 zakazuje się przywozu materiału rozmnożeniowego z państw trzecich, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawca przywożący taki materiał zapewni przed przywozem jego równorzędność pod każdym względem w stosunku do materiału produkowanego we Wspólnocie zgodnie z niniejszą dyrektywą, w szczególności pod względem jakości, identyfikacji i zdrowia roślin.

3. Importer powiadamia właściwe urzędowe instytucje o materiale przywożonym na mocy przepisów ust. 2, jak również prowadzi dokumentację dotyczącą swoich umów z dostawcami w państwach trzecich.

4. Środki wykonawcze dotyczące zastosowania odpowiedniej procedury oraz dalsze wymogi, które muszą zostać spełnione przez importerów, mogą zostać określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

TYTUŁ  VIII

ŚRODKI KONTROLI I PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  12

1. Państwa Członkowskie nakładają na dostawców obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu zagwarantowania zgodności z niniejszą dyrektywą. W tym celu Państwa Członkowskie zapewniają urzędowe inspekcje materiału rozmnożeniowego:

– przynajmniej poprzez kontrole wyrywkowe, oraz

– przynajmniej w odniesieniu do sprzedaży towarów osobom niezajmujących się zawodowo produkcją lub sprzedażą roślin ozdobnych lub materiału rozmnożeniowego,

aby dokonać kontroli spełnienia wymogów. Państwa Członkowskie mogą również pobierać próbki w celu dokonania kontroli zgodności. W trakcie wykonywania nadzoru i monitorowania właściwe urzędowe instytucje mają swobodny dostęp do wszystkich części obiektów należących do dostawców w każdym możliwym do przyjęcia terminie.

Do dnia 31 grudnia 2002 r. Komisja przedstawi Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania warunków kontroli przewidzianych w niniejszym artykule, wraz ze wszystkimi właściwymi wnioskami, w stosownych przypadkach włącznie z tymi, które zakładają zwolnienie punktów sprzedaży detalicznej z obowiązku spełniania wymogów niniejszej dyrektywy.

2. Szczegółowe procedury wykonawcze urzędowych inspekcji na mocy niniejszej dyrektywy mogą zostać ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 17.

Artykuł  13

1. Jeśli w trakcie urzędowych inspekcji określonych w art. 12 lub prób określonych w art. 14 okaże się, że materiał rozmnożeniowy nie spełnia wymogów niniejszej dyrektywy, właściwa urzędowa instytucja zapewnia podjęcie przez dostawcę odpowiednich działań korygujących; w przypadku zaś, gdy nie jest to możliwe, zakazuje obrotu tym materiałem rozmnożeniowym we Wspólnocie.

2. Jeśli okaże się, iż materiał rozmnożeniowy danego dostawcy w obrocie nie spełnia wymogów niniejszej dyrektywy, zainteresowane Państwo Członkowskie zapewnia zastosowanie właściwych środków w stosunku do tego dostawcy.

3. Wszelkie środki podjęte na mocy przepisów ust. 2 zostają wycofane, gdy tylko ustalone zostanie z wystarczającą pewnością, że materiał rozmnożeniowy przeznaczony do obrotu przez dostawców będzie w przyszłości spełniać wymogi i warunki niniejszej dyrektywy.

Artykuł  14 ⁸

1. Próby lub, w miarę potrzeb, badania, przeprowadza się w Pań stwach Członkowskich na próbkach w celu sprawdzenia czy materiał rozmnożeniowy spełnia wymogi i warunki niniejszej dyrektywy, włączając te dotyczące do zdrowia roślin. Komisja może organizować próbne inspekcje przeprowadzane przez przedstawicieli Państw Członkowskich i Komisji.

2. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału rozmnożeniowego roślin ozdobnych wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

– materiał rozmnożeniowy produkowany w państwach trzecich,

– materiał rozmnożeniowy nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

– materiał rozmnożeniowy wprowadzany do obrotu w związku ze środkami mającymi na celu ochronę różnorodności genetycznej.

3. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod badań materiału rozmnożeniowego roślin ozdobnych oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać ten materiał.

4. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 17, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 17 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach. Jeżeli występują problemy związane z organizmami uwzględnionymi w dyrektywie 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie ⁹ , Komisja powiadamia Stały Komitet ds. Zdrowia Roślin, który będzie opierać się również o protokoły badań wspólnotowych dotyczących organizmów uwzględnionych w dyrektywie 2000/29/WE.

5. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 2 i 3.

Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

6. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17.

7. Badania i próby przewidziane w ust. 2 i 3 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł  15

Obrót materiałem rozmnożeniowym spełniającym wymogi niniejszej dyrektywy nie podlega żadnym innym ograniczeniom poza określonym w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do dostawców, jakości, zdrowia roślin oraz etykietowania i pakowania.

Artykuł  16

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, na własny wniosek i pod pewnymi warunkami, dane Państwo Członkowskie może zostać całkowicie lub częściowo zwolnione od niektórych obowiązków na mocy niniejszej dyrektywy w stosunku do typu materiału rozmnożeniowego niektórych rodzajów lub gatunków, których produkcja odgrywa minimalną rolę w gospodarce na jego terytorium, z wyjątkiem przypadków, gdy byłoby to sprzeczne z przepisami art. 15.

TYTUŁ  IX

PROCEDURY KOMITETU

Artykuł  17 ¹⁰

1. 11 Komisję wspiera Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz ustanowiony na mocy art. 58 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 ¹² Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ¹³ .

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE ¹⁴ .

Termin określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  18 ¹⁵

1. 16 Komisję wspiera Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz ustanowiony na mocy art. 58 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE ¹⁷ .

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

TYTUŁ  X

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  19

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy z dniem 1 lipca 1999 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

2. Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie taki towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  20

1. Z dniem 1 lipca 1999 r. dyrektywa 91/682/EWG traci moc bez uszczerbku dla zobowiązań Państw Członkowskich w odniesieniu do okresów transpozycji i zastosowania określonych w części A Załącznika do niniejszej dyrektywy.

2. Odniesienia do uchylonej dyrektywy 91/682/EWG traktuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji w części B Załącznika do niniejszej dyrektywy.

3. Przepisy wykonawcze przyjęte zgodnie z przepisami dyrektywy 91/682/EWG pozostają w mocy do momentu ich zmiany lub uchylenia przez nowe przepisy wykonawcze.

Artykuł  21

Niniejsza dyrektywa jest skierowana do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lipca 1998 r.

	W imieniu Rady
	W. MOLTERER
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK  

CZĘŚĆ  A

Terminy transpozycji do prawa krajowego oraz wykonania

Dyrektywa	Termin transpozycji	Termin wykonania
91/682/EWG (Dz.U. L 376 z 31.12.1991, str. 21).	do dnia 31 grudnia 1992 r.	artykuły 5-11, 14, 15, 17, 19, i 24 (dla wszystkich rodzajów i gatunków) do dnia 31 grudnia 1993 r.

CZĘŚĆ  B

Tabela korelacji

Niniejsza dyrektywa	Dyrektywa 91/682/EWG
artykuł 1	artykuły 1 i 2
artykuł 2	artykuł 3
artykuł 3	artykuł 8
artykuł 4	-
artykuł 5	artykuł 4
artykuł 6	artykuł 6
artykuł 7	artykuł 5
artykuł 8	artykuły 10 i 11
artykuł 9	artykuł 9
artykuł 10	artykuł 13
artykuł 11	artykuł 16
artykuł 12	artykuły 17 i 18
artykuł 13	artykuł 19
artykuł 14	artykuł 20
artykuł 15	artykuł 14
artykuł 16	-
artykuł 17	artykuł 21
artykuł 18	artykuł 22
artykuł 19	-
artykuł 20	-
artykuł 21	-

¹ Dz.U. C 50 z 17.2.1998, str. 8.

² Dz.U. C 104 z 6.4.1998, str. 40.

³ Dz.U. C 157 z 25.5.1998, str. 3.

⁴ Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 98/2/WE (Dz.U. L 15 z 21.1.1998, str. 34).

⁵ Dz.U. L 61 z 3.3.1997, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 938/97 (Dz.U. L 140 z 30.5.1997, str. 1).

⁶ Dz.U. L 376 z 31.12.1991, str. 21.

⁷ Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 10.

⁸ Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 2003/61/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.165.23) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 lipca 2003 r.

⁹ Dz.U. L 169 z 10.7.2000, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).

¹⁰ Art. 17 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

¹¹ Art. 17 ust. 1 zmieniony przez art. 46 pkt 1 rozporządzenia nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.189.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 30 czerwca 2014 r.

¹² Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1

¹³ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

¹⁴ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

¹⁵ Art. 18 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

¹⁶ Art. 18 ust. 1 zmieniony przez art. 46 pkt 2 rozporządzenia nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.189.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 30 czerwca 2014 r.

¹⁷ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.