Dyrektywa 97/81/WE dotycząca Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców /UNICE/, Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych /CEEP/ oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych /ETUC/
Dz.U.UE.L.1998.14.9
Akt obowiązującyDYREKTYWA RADY 97/81/WE
z dnia 15 grudnia 1997 r.
dotycząca Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców /UNICE/, Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych /CEEP/ oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych /ETUC/ *
uwzględniając Porozumienie w sprawie polityki społecznej załączone do protokołu (nr 14) dotyczącego polityki społecznej, stanowiącego Załącznik do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 4 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Na podstawie Protokołu w sprawie polityki społecznej stanowiącego Załącznik do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Państwa Członkowskie - z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej - (zwane dalej " Państwami Członkowskimi"), kierując się pragnieniem dalszego podążania drogą ustanowioną w przyjętej w 1989 r. Karcie Praw Socjalnych, zawarły Porozumienie w sprawie polityki społecznej.
(2) Pracodawcy i pracobiorcy (partnerzy społeczni) mogą - zgodnie z przepisami art. 4 ust. 2 Porozumienia w sprawie polityki społecznej - wspólnie wystąpić o to, by porozumienia na szczeblu Wspólnoty zostały wprowadzone w życie decyzją Rady przyjętą na wniosek Komisji.
(3) Wspólnotowa Karta Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników w pkt. 7 stanowi między innymi, iż "zakończenie tworzenia rynku wewnętrznego musi prowadzić do poprawy warunków życia i pracy pracowników we Wspólnocie Europejskiej. Proces taki musi wynikać ze zbliżania tych warunków jednocześnie z utrzymaniem tendencji do ich poprawy, w szczególności jeśli chodzi o (...) formy zatrudnienia inne niż umowy o pracę na czas nieokreślony, takie jak umowy o pracę na czas określony, praca w niepełnym wymiarze godzin, praca czasowa i praca sezonowa".
(4) Rada nie podjęła decyzji w sprawie projektu dyrektywy dotyczącej niektórych stosunków zatrudnienia w odniesieniu do zakłóceń konkurencji (1), z uwzględnieniem wniesionych poprawek (2), ani w sprawie propozycji wydania dyrektywy dotyczącej niektórych aspektów stosunków zatrudnienia w odniesieniu do warunków pracy (3).
(5) W konkluzjach Rady Europejskiej w Essen podkreślona została potrzeba podjęcia środków mających na celu wspieranie zatrudnienia oraz polityki równych szans dla mężczyzn i kobiet, a także wezwano do podjęcia środków w celu zwiększenia intensywności zatrudnienia w stosunku do wzrostu gospodarczego, w szczególności poprzez bardziej elastyczną organizację pracy w sposób, który jednocześnie spełniałby życzenia pracodawców i pracowników oraz był zgodny z wymogami konkurencji.
(6) Komisja, zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2 Porozumienia w sprawie polityki społecznej, odbyła konsultacje z partnerami społecznymi, poświęcone ewentualnemu kierunkowi wspólnotowych działań w odniesieniu do kwestii elastycznego czasu pracy i pewności zatrudnienia.
(7) Komisja, stojąc na stanowisku - w rezultacie wymienionych konsultacji - iż pożądane jest podjęcie stosownych wspólnotowych działań, przeprowadziła ponowne konsultacje z partnerami społecznymi na poziomie Wspólnoty, poświęcone materii przewidywanej propozycji, zgodnie z przepisami art. 3 ust. 3 wskazanego Porozumienia.
(8) Organizacje międzybranżowe o charakterze powszechnym: Europejska Unia Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejska Konfederacja Związków Zawodowych (ETUC) poinformowały Komisję we wspólnym liście z dnia 19 czerwca 1996 r. o ich pragnieniu rozpoczęcia procedury przewidzianej w art. 4 Porozumienia w sprawie polityki społecznej; zważywszy, że wymienione organizacje zwróciły się do Komisji we wspólnym liście z dnia 12 marca 1997 r. o kolejne trzy miesiące; Komisja zastosowała się do tej prośby.
(9) Wymienione organizacje międzybranżowe zawarły w dniu 6 czerwca 1997 r. Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin; zważywszy, że organizacje te przekazały Komisji wspólną prośbę o wprowadzenie w życie przepisów wymienionego Porozumienia ramowego poprzez decyzję Rady przyjętą na wniosek Komisji, zgodnie z przepisami art. 4 ust. 2 wskazanego Porozumienia.
(10) Rada, w rezolucji z dnia 6 grudnia 1994 r., dotyczącej perspektyw polityki społecznej Unii Europejskiej: udziału w procesie osiągania konwergencji społeczno-gospodarczej w Unii (4), zwróciła się do partnerów społecznych o korzystanie z możliwości zawierania porozumień, jako że z zasady znajdują się oni bliżej rzeczywistości społecznej i problemów socjalnych.
(11) Pragnieniem sygnatariuszy było zawarcie Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, ustanawiającego zasady ogólne i minimalne wymagania w odniesieniu do problematyki pracy w niepełnym wymiarze godzin; zważywszy, że wykazali oni swój zamiar stworzenia ogólnych ram służących eliminacji dyskryminacji wobec pracowników pracujących w niepełnym wymiarze godzin oraz przyczynienia się do zwiększania potencjalnych możliwości pracy w niepełnym wymiarze godzin w oparciu o zasady, które mogą zostać zaakceptowane zarówno przez pracodawców jak i pracowników.
(12) Pragnieniem partnerów społecznych było zwrócenie szczególnej uwagi na problematykę pracy w niepełnym wymiarze godzin, wskazali oni jednocześnie, iż ich zamiarem jest rozważenie potrzeby zawarcia podobnych porozumień dotyczących innych elastycznych form zatrudnienia.
(13) W konkluzjach Rady Europejskiej w Amsterdamie głowy państw lub szefowie rządów Unii Europejskiej z satysfakcją przyjęli zawarte przez partnerów społecznych Porozumienie w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin.
(14) Właściwym instrumentem prawnym dla wprowadzenia w życie przepisów Porozumienia ramowego jest dyrektywa w rozumieniu art. 189 Traktatu; wiąże ona Państwa Członkowskie jeśli chodzi o osiągnięcie rezultatu, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.
(15) Zgodnie z zasadami subsydiarności i proporcjonalności określonymi w art. 3 lit. b) Traktatu, cele niniejszej dyrektywy nie mogą zostać w wystarczającym zakresie osiągnięte przez Państwa Członkowskie, w związku z czym mogą zostać zrealizowane w lepszy sposób przez Wspólnotę; niniejsza dyrektywa nie zawiera innych przepisów poza tymi, które są konieczne dla osiągnięcia tych celów.
(16) W odniesieniu do pojęć zastosowanych w treści Porozumienia ramowego, które nie zostały w nim szczegółowo zdefiniowane, dyrektywa pozostawia Państwom Członkowskim swobodę definiowania tych pojęć zgodnie z krajowym prawem i praktyką, analogicznie jak to ma miejsce w przypadku innych dyrektyw dotyczących polityki społecznej, w których treści stosowane są podobne pojęcia, o ile wymienione definicje pozostawać będą zgodne z treścią Porozumienia ramowego.
(17) Komisja opracowała projekt dyrektywy zgodnie z treścią jej komunikatu z dnia 14 grudnia 1993 r., dotyczącego stosowania przepisów protokołu (nr 14) w sprawie polityki społecznej oraz komunikatu z dnia 18 września 1996 r., dotyczącego rozwoju dialogu społecznego na szczeblu Wspólnoty, uwzględniając reprezentatywność sygnatariuszy oraz zgodność z prawem każdego punktu Porozumienia ramowego.
(18) Komisja opracowała projekt dyrektywy zgodnie z treścią art. 2 ust. 2 Porozumienia w sprawie polityki społecznej stanowiącego, iż dyrektywy dotyczące sfery polityki społecznej powinny unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.
(19) Komisja, zgodnie z treścią swojego komunikatu z dnia 14 grudnia 1993 r. dotyczącego stosowania przepisów protokołu (nr 14) w sprawie polityki społecznej, przekazała stosowną informację do Parlamentu Europejskiego, przesyłając tekst projektu dyrektywy zawierającej Porozumienie ramowe.
(20) Komisja poinformowała również o swoim wniosku Komitet Ekonomiczno-Społeczny.
(21) Punkt 6.1 Porozumienia ramowego stanowi, że Państwa Członkowskie i/lub partnerzy społeczni mogą utrzymywać lub wprowadzić przepisy korzystniejsze w stosunku do jego treści.
(22) Punkt 6.2 Porozumienia ramowego stanowi, iż stosowanie niniejszej dyrektywy nie może posłużyć jako uzasadnienie pogorszenia warunków już obowiązujących w każdym Państwie Członkowskim.
(23) Wspólnotowa Karta Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników uznaje znaczenie zwalczania wszelkich form dyskryminacji, zwłaszcza ze względu na płeć, kolor skóry, rasę, światopogląd lub wyznanie.
(24) Artykuł F ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, iż Unia szanuje prawa podstawowe zagwarantowane w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla Państw Członkowskich, jako zasady ogólne prawa wspólnotowego.
(25) Państwa Członkowskie mogą powierzyć partnerom społecznym, na ich wspólne życzenie, wdrażanie przepisów niniejszej dyrektywy, o ile Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne czynności w celu zapewnienia, iż będą oni w stanie zagwarantować skuteczność rozwiązań nakazanych przez niniejszą dyrektywę,
(26) Wdrażanie porozumienia ramowego sprzyja osiągnięciu celów wskazanych w art. 1 Porozumienia w sprawie polityki społecznej.
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Rady | |
J.-C. JUNCKER | |
Przewodniczący |
_______
(1) Dz.U. C 224 z 8.9.1990, str. 6.
(2) Dz.U. C 305 z 5.12.1990, str. 8.
(3) Dz.U. C 224 z 8.9.1990, str. 4.
(4) Dz.U. C 368 z 23.12.1994, str. 6.