Dyrektywa 92/112/EWG w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu
Dz.U.UE.L.1992.409.11
Akt utracił mocDYREKTYWA RADY 92/112/EWG
z dnia 15 grudnia 1992 r.
w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
dyrektywa Rady 89/428/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu(4) została uchylona przez Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z dnia 11 czerwca 1991 r. na podstawie braku odpowiedniej podstawy prawnej(5);
jeżeli Państwa Członkowskie podjęły konieczne środki w celu zastosowania się do wymienionej dyrektywy, nie jest konieczne, aby przyjmowały nowe środki w celu spełnienia wymagań niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że środki już podjęte są do niej dostosowane;
luka prawna spowodowana unieważnieniem wymienionej dyrektywy może mieć niekorzystne skutki dla środowiska naturalnego i dla warunków konkurencji w sektorze produkcji ditlenku tytanu; konieczne jest przywrócenie sytuacji utworzonej przez wymienioną dyrektywę;
celem niniejszej dyrektywy jest zbliżenie przepisów krajowych odnoszących się do warunków produkcji ditlenku tytanu w celu wyeliminowania istniejących nieprawidłowości w konkurencji między producentami w tym przemyśle oraz w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego;
dyrektywa Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu(6), w szczególności jej art. 9, nakazuje Państwom Członkowskim opracowanie programów stopniowego ograniczania i ostatecznej eliminacji zanieczyszczeń spowodowanych odpadami pochodzącymi z zakładów przemysłowych istniejących dnia 20 lutego 1978 r.;
programy te ustalają ogólne cele dotyczące ograniczania zanieczyszczeń spowodowanych przez odpady płynne, stałe i gazowe, które mają być osiągnięte do dnia l lipca 1987 r.; programy te miały być przedłożone Komisji, aby mogła ona przedstawić Radzie odpowiednie wnioski w celu ich harmonizacji z uwzględnieniem ograniczenia i ostatecznej eliminacji tych zanieczyszczeń oraz poprawy warunków konkurencji w przemyśle ditlenku tytanu;
w celu ochrony środowiska wodnego powinno być zabronione zrzutodpadów i zrzucanie pewnych odpadów, w szczególności stałych i mocno kwaśnych, a zrzucanie innych odpadów, w szczególności słabo kwaśnych i zneutralizowanych, powinno być stopniowo ograniczane;
istniejące zakłady przemysłowe powinny wprowadzać systemy utylizacji odpadów, aby osiągnąć wymagane cele w ustalonych terminach;
wprowadzenie tych systemów może powodować znaczne trudności techniczno-ekonomiczne w wypadku odpadów słabo kwaśnych i odpadów zneutralizowanych pochodzących z niektórych zakładów; Państwa Członkowskie powinny zatem mieć możliwość odroczenia stosowania tych przepisów, pod warunkiem że program efektywnego ograniczenia zanieczyszczeń został opracowany i przedłożony Komisji; jeżeli Państwa Członkowskie doświadczają takich trudności, Komisja powinna mieć możliwość przedłużenia stosownych ograniczeń czasowych;
w odniesieniu do zrzucania pewnych odpadów Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość stosowania celów jakościowych w ten sposób, aby uzyskane wyniki były zgodne pod każdym względem z wartościami dopuszczalnymi; taka zgodność powinna być przedstawiona w programie przedkładanym Komisji;
bez uszczerbku dla zobowiązań nałożonych na Państwa Członkowskie przez dyrektywę Rady 80/779/EWG z dnia 15 lipca 1980 r., w sprawie dopuszczalnych i zalecanych wartości jakości powietrza dla ditlenku siarki i zawieszonych w powietrzu cząstek stałych(7), oraz dyrektywę Rady 84/360/EWG z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie zwalczania zanieczyszczeń powietrza z zakładów przemysłowych(8), wskazana jest ochrona jakości powietrza przez ustalenie odpowiednich standardów emisji odpadów gazowych z przemysłu ditlenku tytanu;
w celu sprawdzenia faktycznego stosowania tych środków, Państwa Członkowskie powinny podjąć monitorowanie w odniesieniu do aktualnej produkcji w każdym zakładzie;
należy zapobiegać powstawaniu odpadów w przemyśle ditlenku tytanu lub ponownie wykorzystywać odpady już wytworzone, tam gdzie jest to możliwe ze względów technicznych i uzasadnione ekonomicznie; takie odpady powinny być ponownie wykorzystywane lub usuwane w taki sposób, aby nie zagrażały zdrowiu ludzkiemu i środowisku;
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ
W imieniu Rady | |
M. HOWARD | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 317 z 7.12.1991, str. 5.
(2) Dz.U. C 94 z 13.4.1992, str. 158 oraz Dz.U. C 305 z 23.11.1992.
(3) Dz.U. C 98 z 21.4.1992, str. 9.
(4) Dz.U. L 201 z 14.7.1989, str. 56.
(5) Wyrok z dnia 11 czerwca 1991, sygn. C-300/89, Komisja przeciwko Radzie (dotychczas nieopublikowany).
(6) Dz.U. L 54 z 25.2.1978, str. 19. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 83/29/EWG (Dz.U. L 32 z 3.2.1983, str. 28).
(7) Dz.U. L 229 z 30.8.1980, str. 30. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 89/427/EWG (Dz.U. L 201 z 14.7.1989, str. 53).
(8) Dz.U. L 188 z 16.7.1989, str. 20.
(9) Odpady mocnych kwasów, które zostały rozcieńczone do zawartości 0,5 % wolnego kwasu siarkowego lub mniej są również objęte tą definicją.
(10) Odpady mocnych kwasów, które zostały rozcieńczone do zawartości 0,5 % wolnego kwasu siarkowego lub mniej są również objęte tą definicją.
(11) Statki lub samoloty oznaczają statki morskie i samoloty jakiegokolwiek typu. To wyrażenie obejmuje statki poduszkowe, statki pływające z własnym napędem lub bez oraz platformy stałe bądź pływające.
(12) Taka informacja jest dostarczana zgodnie z art. 14 dyrektywy 78/176/EWG lub odrębnie, gdyby okoliczności tego wymagały.
(13) Metr sześcienny w temperaturze 273 K i pod ciśnieniem 101,3 kPa.
(14) Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych mniejszych źródłach nic uwzględnionych w ich pomiarach.
(15) Dla nowych procesów gromadzenia Komisja może wyrazić zgodę na inną wartość, jeżeli Państwo Członkowskie może udowodnić niedostępność technik umożliwiających osiągnięcie tego standardu.
(16) Metr sześcienny w temperaturze 273 K i pod ciśnieniem 101,3 kPa.
(17) Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych mniejszych źródłach nic uwzględnionych w ich pomiarach.
(18) Uważa się, że te wartości odpowiadają maksymalnie sześciu gramom na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu.