Dyrektywa 88/347/EWG zmieniająca załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1988.158.35

Akt jednorazowy

Wersja od: 24 czerwca 1988 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 16 czerwca 1988 r.

zmieniająca załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG

(88/347/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 25 czerwca 1988 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130 S,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty⁽¹⁾, w szczególności jej art. 6 i 12,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/280/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG⁽²⁾,

uwzględniając wniosek Komisji⁽³⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽⁴⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽⁵⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu ochrony środowiska wodnego Wspólnoty przed zanieczyszczeniem przez niektóre niebezpieczne substancje, art. 3 dyrektywy 76/464/EWG wprowadza system uprzednich zezwoleń ustanawiających normy emisji dla zrzutów substancji z wykazu I w Załączniku do niniejszej dyrektywy; art. 6 wspomnianej dyrektywy przewiduje, że dla tych norm emisji należy ustalić wartości dopuszczalne, jak również cele jakościowe dla środowiska wodnego dotkniętego zrzutami tych substancji;

Państwa Członkowskie zobowiązane są do stosowania wartości dopuszczalnych, wyłączając przypadki, gdy mogą stosować wymagania jakościowe;

dyrektywa 86/280/EWG będzie musiała zostać zmieniona i uzupełniona na wnioski Komisji, zgodnie z rozwojem w dziedzinie wiedzy naukowej związanej głównie z toksycznością, trwałością i gromadzeniem się określonych substancji w żywych organizmach i osadach, lub w przypadku rozwoju dostępnych środków technicznych; niezbędne jest do tego celu przewidzenie uzupełnień do wspomnianej dyrektywy odnoszących się do środków w stosunku do innych substancji niebezpiecznych, i zmian do treści załącznika II;

na podstawie kryteriów ustanowionych w dyrektywie 76/464/EWG, aldryna, dieldryna, endryna, izodryna, heksachlorobenzen, heksachlorobutadien i chloroform powinny podlegać przepisom dyrektywy 86/280/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W załączniku II do dyrektywy Rady 86/280/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) Poniżej tytułu dodaje się, co następuje:

"4. Odnoszące się do aldryny, dieldryny, endryny, izodryny

5. Odnoszące się do heksachlorobenzenu

6. Odnoszące się do heksachlorobutadienu

7. Odnoszące się do chloroformu."

2) Dodaje się sekcję w brzmieniu:

"IV. Przepisy szczególne odnoszące się do:

- aldryny (nr 1)⁽¹⁾ CAS - nr 309-00-2

- dieldryny (nr 71)⁽²⁾ CAS - nr 60-57-1

- endryny (nr 77)⁽³⁾ CAS - nr 72-20-8

- izodryny (nr 130)⁽⁴⁾ CAS - nr 465-73-6

______

(1) Aldryna jest związkiem chemicznym C₁₂H₈Cl₆

1, 2, 3, 4, 10, 10-heksachloro-1, 4, 4a, 5, 8, 8a-heksahydro-1, 4-endo-5, 8-ekso-dimetanonaftalen.

(2) Dieldryna jest związkiem chemicznym C₁₂H₈Cl₆O

1, 2, 3, 4, 10, 10-heksachloro-6, 7-epoksy-1, 4, 4a, 5, 6, 7, 8, 8a-oktahydro-1, 4-endo-5, 8-ekso-dimetanonaftalen.

(3) Endryna jest związkiem chemicznym C₁₂H₈Cl₆O

1, 2, 3, 4, 10, 10-heksachloro-6, 7-epoksy-1, 4, 4a, 5, 6, 7, 8, 8a-oktahydro-1, 4-endo-5, 8-endo-dimetanonaftalen.

(4) Izodryna jest związkiem chemicznym C₁₂H₈Cl₆

1, 2, 3, 4, 10, 10-heksachloro-1, 4, 4a, 5, 8, 8a-heksahydro-1, 4-endo-5, 8-endo-dimetanonaftalen

Pozycja A (1, 71, 77, 130): Wartości dopuszczalne norm emisji⁽¹⁾

Rodzaj zakładu przemysłowego^(2)	Rodzaj wartości	Wartość dopuszczalna wyrażona jako:		Obowiązuje od dnia
	średniej	Masa	Stężenie w ściekach w μg/l zrzucanej wody^(3)
Produkcja aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny, w tym również formułowanie tych	Miesięczna	3 g na tonę zdolności produkcyjnej (g/t)	2	1.1.1989
substancji w tym samym miejscu	Dzienna	15 g na tonę zdolności produkcyjnej (g/t)^(4)	10^(4)	1.1.1989
^(1) Wartości dopuszczalne wskazane w tej pozycji stosuje się do całkowitych zrzutów aldryny, dieldryny i endryny. Jeżeli ścieki pochodzące z produkcji lub stosowania aldryny, dieldryny i/lub endryny (w tym formułowanie tych substancji) zawierają również izodrynę, wartości dopuszczalne określone powyżej stosuje się do całkowitych zrzutów aldryny, dieldryny, endryny i izodryny.
^(2) Wśród zakładów przemysłowych określonych w pozycji A pkt 3 załącznika I, dokonuje się odniesienia w szczególności do zakładów formułujących aldrynę i/lub dieldrynę i/lub endrynę poza terenem produkcji.
^(3) Te dane liczbowe uwzględniają całkowitą ilość wody przepływającej przez zakład.
^(4) Jeżeli jest to możliwe, dzienne wartości nie powinny przekraczać dwukrotnie wartości miesięcznych

Pozycja B (1, 71, 77, 130): Cele jakościowe

Środowisko naturalne	Substancja	Cele jakościowe ng/l, które mają być spełniane od dnia
		1.1.1989	1.1.1994
Śródlądowe wody powierzchniowe	aldryna	łącznie 30 dla czterech substancji, maksymalnie 5 dla endryny	10
Wody ujść rzek	dieldryna		10
Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek	endryna		5
Wody terytorialne	izodryna		5

Status quo: Stężenie(-a) aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny i/lub izodryny w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może znacznie wzrastać w miarę upływu czasu.

Pozycja C (1, 71, 77, 130): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma być stosowana w celu oznaczenia aldryny, dieldryny, endryny i/lub izodryny w ściekach i w środowisku wodnym, jest chromatografia gazowa gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika. Granica wykrywalności⁽¹⁾ dla każdej substancji wynosi 2,5 ng/l dla środowiska wodnego i 400 ng/l dla ścieków, w zależności od ilości substancji pasożytniczych obecnych w próbce

2. Referencyjną metodą, która ma zostać zastosowana w celu oznaczenia aldryny, dieldryny, endryny i/lub izodryny w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności wynosi 1 μg/kg suchej masy dla każdej substancji oddzielnie.

3. Dokładność i precyzja metody muszą wynosić ± 50 % przy stężeniu, które stanowi podwójną wartość granicy wykrywalności.

______

⁽¹⁾ »Granica wykrywalności« x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

V. Przepisy szczególne odnoszące się do heksachlorobenzenu (HCB) (nr 83)

CAS-118-74-1

Pozycja A (83): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Status quo: Nie może wystąpić znaczny, bezpośredni lub pośredni, wzrost zanieczyszczenia, w miarę upływu czasu, spowodowany zrzutami HCB oraz wpływający na stężenie w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach.

Rodzaj zakładu przemysłowego^(1)(2)(3)	Rodzaj wartości średniej	Wartości dopuszczalne wyrażone jako		Mają zostać spełniony od dnia
		masa	stężenie
1. Produkcja i przetwarzanie HCB	miesięczna	10 g HCB/t zdolności produkcyjnej HCB	1 mg/l HCB	) ) ) } 1.1.1990
	dzienna	20 g HCB/t zdolności produkcyjnej HCB	2 mg/l HCB	) ) ) )
2. Produkcja tetrachloroetylenu (PER) i czterochlorku węgla (CCl4) metodą	miesięczna	1,5 g HCB/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4	1,5 mg/l HCB	) ) ) } 1.1.1990
nadchlorowania	dzienna	3 g HCB/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4	3 mg/l HCB	) ) ) )
3. Produkcja trójchloroetylenu i/lub i tetrachloroetylenu	Miesięczna	-	-	-
każdą inną metodą^(4)	dzienna	-	-	-
^(1) Uproszczona procedura monitorowania może być wprowadzona, jeżeli zrzuty nie przekraczają 1 kg rocznie.
^(2) Wśród zakładów przemysłowych określonych w pozycji A pkt 3 załącznika I dokonuje się odniesienia w szczególności do zakładów produkujących kwintocen i technazen, zakłady produkujące chlor w drodze elektrolizy chlorków metali alkalicznych z zastosowaniem elektrod grafitowych, zakłady przemysłowe przetwarzające kauczuk naturalny, zakłady wytwarzające produkty pirotechniczne oraz zakłady produkujące chlorek winylu.
^(3) Na podstawie doświadczeń zdobytych podczas wykonywania dyrektywy i biorąc pod uwagę fakt, że stosowanie najlepszych środków technicznych już umożliwia stosowanie w niektórych przypadkach o wiele bardziej rygorystycznych wartości niż wskazane powyżej, Rada podejmuje decyzję, na podstawie wniosków Komisji, o bardziej rygorystycznych wartościach dopuszczalnych, decyzja taka ma zostać podjęta do dnia 1 stycznia 1995 r.
^(4) Obecnie nie jest możliwe przyjęcie wartości dopuszczalnych dla tego sektora. Rada przyjmie takie wartości dopuszczalne na późniejszym etapie, stanowiąc na wniosek Komisji. W międzyczasie Państwa Członkowskie będą stosować krajowe normy emisji zgodnie z pozycją A pkt 3 załącznika I

Pozycja B (83): Cele jakościowe⁽¹⁾

Status quo: Stężenie HCB w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może z upływem czasu znacząco wzrosnąć

______

⁽¹⁾ Komisja dokonuje ciągłych przeglądów możliwości ustalania bardziej rygorystycznych celów jakościowych, uwzględniając zmierzone stężenia HCB w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach i będzie skladać sprawozdania Radzie, do dnia 1 stycznia 1995 r., dla decyzji, czy należy wprowadzać zmiany do dyrektywy.

Środowisko naturalne	Cel jakościowy	Jednostka miary	Ma być spełniony od dnia
Śródlądowe wody powierzchniowe	)	μg/l
Wody ujść rzek	)
Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek	} 0,03 )		1.1.1990
Wody terytorialne	)

Pozycja C (83): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności HCB w ściekach i w wodach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika.

Granica wykrywalności⁽¹⁾ dla HCB mieści się w zakresie 1-10 ng/l dla wody i 0,5-1 μg/l ścieków, w zależności od ilości substancji niezwiązanych obecnych w próbce.

2. Referencyjną metodą pomiarów, która powinna być stosowana dla oznaczania HCB w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności⁽¹⁾ mieści się w zakresie 1-10 μg/kg suchej masy.

3. Dokładność i precyzja metody muszą wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności⁽¹⁾.

______

⁽¹⁾ »Granica wykrywalności« x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

VI. Przepisy szczególne odnoszące się do heksachlorobutadienu (HCBD) (nr 84)

CAS-87-68-3

Pozycja A (84): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Status quo: Nie może wystąpić znaczny, bezpośredni lub pośredni, wzrost zanieczyszczenia, w miarę upływu czasu, spowodowany zrzutami HCB lub wpływający na stężenie w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach.

Rodzaj zakładu przemysłowego^(1)(2)(3)	Rodzaj wartości średniej	Wartości dopuszczalne wyrażone jako		Ma być spełniany od dnia
		Stosunek wagowy	stężenie
1. Produkcja tetrachloroetylenu (PER) i czterochlorku węgla (CCl4) metodą	miesięczna	1,5 g HCBD/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4	1,5 mg/l HCBD
nadchlorowania	dzienna	3 g HCBD/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4	3 mg/l HCBD	1.1.1990
2. Produkcja trichloroetylenu i/lub tetrachloroetylenu każdą inną metodą^(4)	miesięczna	-	-	-
	dzienna	-	-	-
^(1) Uproszczona procedura monitorowania może być wprowadzona, jeżeli zrzuty nie przekraczają 1 kg rocznie.
^(2) Wśród zakładów przemysłowych określonych w pozycji A pkt 3 załącznika I dokonuje się odniesienia w szczególności zakłady używające HCBD do celów technicznych.
^(3) Na podstawie doświadczeń zdobytych przy wprowadzaniu w życie dyrektywy i biorąc pod uwagę fakt, że stosowanie najlepszych środków technicznych umożliwia stosowanie w niektórych przypadkach o wiele bardziej rygorystycznych wartości dopuszczalnych niż wskazane powyżej, Rada podejmuje decyzję, na podstawie wniosków Komisji, o bardziej rygorystycznych wartościach dopuszczalnych; taka decyzja ma zostać podjęta do dnia 1 stycznia 1995 r.
^(4) Obecnie nie jest możliwe przyjęcie wartości dopuszczalnych dla tego sektora. Rada przyjmie takie wartości dopuszczalne na późniejszym etapie, stanowiąc na wniosek Komisji. Tymczasem w międzyczasie Państwa Członkowskie stosują krajowe normy emisji zgodnie z pozycją A pkt 3 załącznika I.

Pozycja B (84): Cele jakościowe⁽¹⁾

Status quo: Stężenie HCBD w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może w miarę upływu czasu znacząco wzrosnąć.

______

⁽¹⁾ Komisja dokonuje ciągłych przeglądów możliwości ustalania bardziej rygorystycznych celów jakościowych, uwzględniając zmierzone stężenia HCBD w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach i będzie składać sprawozdania Radzie, do dnia 1 stycznia 1995 r., dla decyzji, czy należy wprowadzać zmiany do dyrektywy

Środowisko naturalne	Cel jakościowy	Jednostka miary	Ma być spełniany od dnia
Śródlądowe wody powierzchniowe	)	ěg/l
Wody ujść rzek	)
Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek	} 0,1 )		1.1.1990
Wody terytorialne	)

Pozycja C (84): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności HCBD w ściekach i w wodach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika.

Granica wykrywalności⁽¹⁾ dla HCB mieści się w zakresie 1 do 10 ng/l dla wody i 0,5 do 1 μg/l dla ścieków, w zależności od ilości substancji niezwiązanych obecnych w próbce.

2. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania HCBD w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności⁽¹⁾ mieści się w zakresie od 1 do 10 μg/kg suchej masy.

3. Dokładność i precyzja metody musi wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności⁽¹⁾.

______

⁽¹⁾ »Granica wykrywalności« x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

VII. Przepisy szczególne odnoszące się do chloroformu (CHCl₃) (nr 23) ⁽¹⁾

CAS-67-66-3

Pozycja A (23): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Rodzaj zakładu przemysłowego^(2)(3)	Wartości dopuszczalne (średnie miesięczne) wyrażone jako^(4)(5)		Ma być spełniany od dnia
	Masa	Stężenie
1. Produkcja chlorometanów z metanolu lub z kombinacji metanolu i metanu^(6)	10 g CHCl3/t zdolności produkcyjnej chlorometanów	1 mg/l	1.1.1990
2. Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu	7,5 g CHCl3/t zdolności produkcyjnej chlorometanów	1 mg/l	1.1.1990
3. Produkcja chlorofluorokarbonu (CFC)^(7)	-	-	-
^(1) W przypadku chloroformu art. 3 dyrektywy 76/464/EWG stosuje się do zrzutów wytwarzanych przez procesy przemysłowe, które same mogą wpływać w znacznym stopniu na poziom chloroformu w ściekach wodnych; w szczególności mają zastosowanie do procesów, które zostały określone w pozycji A niniejszego Załącznika. Artykuł 5 tej dyrektywy stosuje się, jeśli oznaczone są źródła inne niż określone w niniejszym Załączniku.
^(2) Wśród zakładów przemysłowych określonych w pozycji A pkt 3 załącznika I, szczególnego odniesienia dokonuje się, w przypadku chloroformu, do zakładów produkujących monomer chlorku winylu, stosując pirolizę dichloroetanu oraz wytwarzających wybieloną pulpę, jak również innych zakładów używających CHCl3 jako rozpuszczalnika i zakładów, w których woda chłodząca lub inne ścieki są chlorowane. Rada przyjmie wartości dopuszczalne dla tych dziedzin produkcji na późniejszym etapie stanowiąc na wniosek Komisji.
^(3) Uproszczona procedura monitorowania może być wprowadzona, jeżeli zrzuty nie przekraczają 30 kg rocznie.
^(4) Średnie dzienne wartości dopuszczalne są równe dwukrotności średniej miesięcznej wartości.
^(5) W związku z lotnością chloroformu oraz w celu zapewnienia zgodności z przepisami art. 3 ust. 6, w przypadku gdy stosuje się proces obejmujący mieszanie na otwartej przestrzeni ścieków zawierających chloroform, Państwa Członkowskie wymagają zgodności z wartościami dopuszczalnymi powyżej ujęcia wodnego danego zakładu; zapewniają one, że całość wody mogącej ulec zanieczyszczeniu jest całkowicie brana pod uwagę.
^(6) To znaczy: poprzez hydrochlorowanie metanolu, a następnie chlorowanie chlorku metylu.
^(7) Obecnie nie jest możliwe ustalenie wartości dopuszczalnych dla tego sektora. Rada przyjmuje takie wartości dopuszczalne na późniejszym etapie, stanowiąc na wniosek Komisji. Tymczasem w miedzyczasie Państwa Członkowskie będą stosować krajowe normy emisji zgodnie z pozycją A pkt 3 załącznika I

Pozycja B (84): Cele jakościowe ⁽¹⁾

(1) Bez uszczerbku dla przepisów art. 6 ust 3 dyrektywy 76/464/EWG, w przypadku gdy nie ma żadnych dowodów na problemy w spełnieniu i ciągłym utrzymywaniu ustalonych powyżej celów jakościowych, może zostać wprowadzona uproszczona procedura monitoringu."

Środowisko naturalne	Cel jakościowy	Jednostka miary	Ma być spełniany od dnia
Śródlądowe wody powierzchniowe	)	ěg/l
Wody ujść rzek	)
Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek	} 12 )		1.1.1990
Wody terytorialne	)

Pozycja C (23): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności chloroformu w ściekach i w środowisku wodnym, jest chromatografia gazowa.

Czuły detektor musi być wykorzystywany, kiedy poziomy stężenia wynoszą poniżej 0,5 mg/l; a w takim przypadku granica wykrywalności⁽¹⁾ wynosi 0,1 μg/l. Dla poziomów stężenia wyższych niż 0,5 mg/l dopuszcza się granice wykrywalności 0,1 mg/l.

2. Dokładność i precyzja metody musi wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności.

______

⁽¹⁾ »Granica wykrywalności« x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera."

Artykuł  2

Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 1 dnia stycznia 1989 r. w odniesieniu do aldryny, dieldryny, endryny i izodryny oraz do dnia 1 stycznia 1990 r. w odniesieniu do pozostałych substancji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 16 czerwca 1988 r.

	W imieniu Rady
	K. TÖPFER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 129 z 18.5.1976, str. 23.

⁽²⁾ Dz.U. L 181 z 4.7.1986, str. 16.

⁽³⁾ Dz.U. C 146 z 12.6.1979, str. 5, Dz.U. C 309 z 3.12.1986, str. 3, Dz.U. C 314 z 26.11.1987, str. 5 oraz Dz.U. C 70 z 18.3.1985, str. 15.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 122 z 9.5.1988 oraz Dz.U. C 120 z 20.5.1986, str. 164.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 232 z 31.8.1987, str. 2, Dz.U. C 356 z 31.12.1987, str. 69 oraz Dz.U. C 188 z 29.7.1985, str. 19.