Dyrektywa 85/511/EWG wprowadzająca środki wspólnotowe w sprawie zwalczania pryszczycy

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1985.315.11

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 2004 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 18 listopada 1985 r.

wprowadzająca środki wspólnotowe w sprawie zwalczania pryszczycy

(85/511/EWG)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

jednym z zadań Wspólnoty w dziedzinie weterynarii jest poprawa stanu zdrowotności zwierząt gospodarskich i tym samym podniesienie rentowności hodowli;

ognisko pryszczycy może w szybkim czasie przybrać rozmiary epidemii, powodując śmiertelność i zakłócenia na skalę mogącą w efekcie doprowadzić do gwałtownego spadku rentowności hodowli trzody chlewnej i przeżuwaczy jako całości;

jak tylko wystąpi podejrzenie obecności choroby, konieczne jest podjęcie środków umożliwiających natychmiastową i skuteczną walkę z nią; takie środki muszą być ustalone przez właściwe władze w sposób uwzględniający to, czy dany kraj przeprowadza program szczepień profilaktycznych na całym swoim terytorium lub na jego części czy też nie; w określonych okolicznościach Państwa Członkowskie, które prowadzą taką politykę, mogą wyłączyć z uboju zwierzęta posiadające wystarczającą osłonę poszczepienną przed wirusem pryszczycy;

konieczne jest możliwie jak najszybsze zapobieganie rozszerzaniu się choroby, jak tylko powstanie jej ognisko, poprzez ścisłe monitorowanie przepływu zwierząt i stosowania produktów, które mogą być skażone, oraz, w stosownych przypadkach, poprzez szczepienia ochronne;

rozpoznanie choroby i identyfikacja wywołującego ją wirusa musi być przeprowadzana pod nadzorem wyznaczonych laboratoriów, a koordynacja ich działań musi być zapewniona przez laboratorium referencyjne wyznaczone przez Wspólnotę

szczepionka stosowana do szczepień interwencyjnych musi być kontrolowana co do skuteczności i bezpieczeństwa, przy koordynacji działań przez wyspecjalizowany instytut wyznaczony przez Wspólnotę; ponadto specjalne skoordynowane środki muszą zostać wprowadzane wówczas, gdy zostają wykryte typy wirusów lub ich mutacje, przeciwko którym szczepionki zwykle stosowane w obrębie Wspólnoty nie zapewniają wystarczającej ochrony; stwierdza się konieczność ustanowienia w tym celu przepisu w odniesieniu do Państw Członkowskich przeprowadzających szczepienia, aby opracowały wieloletnie plany szczepień, które zostaną poddane analizie oraz które, w stosownych przypadkach, będą przedmiotem koordynacyjnych działań Wspólnoty;

należy ustanowić przepis w sprawie procedury w zakresie bliskiej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją;

uzgodnienia wprowadzone niniejszą dyrektywą mają charakter próbny i muszą podlegać przeglądowi pod kątem ich dostosowania do rozwoju sytuacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1 ¹

Niniejsza dyrektywa określa wspólnotowe środki kontroli, które mają być stosowane w razie wystąpienia ognisk pryszczycy, niezależnie od typu danego wirusa.

Artykuł  2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się odpowiednio definicje podane w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG⁽⁴⁾.

Stosuje się również następujące definicje:

a) "zwierzę należące do gatunków podatnych" oznacza każde gospodarskie lub dzikie zwierzę z grupy przeżuwaczy lub trzodę chlewną znajdującą się na terenie gospodarstwa;

b) "podatne nieodporne" oznacza zwierzę należące do gatunków zagrożonych, które nie jest szczepione lub które jest szczepione, lecz którego odporność poszczepienna jest uznana za niedostateczną przez właściwe władze;

c) "zwierzę zarażone" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych:

– u którego stwierdzono występowanie za życia objawów klinicznych lub zmian patologicznych po śmierci, mogących mieć swoje źródło w pryszczycy,

lub

– u którego oficjalnie stwierdzono pryszczycę po przeprowadzeniu badania laboratoryjnego;

d) "zwierzę podejrzane o zarażenie" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych, wykazujące za życia objawy kliniczne lub zmiany patologiczne po śmierci, które są tego rodzaju, że można zasadnie podejrzewać występowanie pryszczycy;

e) "zwierzę podejrzane o nosicielstwo" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych, które zgodnie z zebranym wywiadem epidemiologicznym mogło się zetknąć bezpośrednio lub pośrednio z wirusem pryszczycy.

Artykuł  3

Państwa Członkowskie zapewniają, aby wystąpienie lub podejrzenie wystąpienia pryszczycy było niezwłocznie zgłaszane właściwym władzom, zgodnie z dyrektywą 82/894/EWG⁽⁵⁾.

Artykuł  4

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby w gospodarstwie, posiadającym jedno lub więcej zwierząt podejrzanych o chorobę lub o zarażenie pryszczycą, niezwłocznie podejmowano z urzędu badania mające na celu potwierdzenie występowania choroby lub jej wykluczenie, oraz w szczególności, aby urzędowy lekarz weterynarii pobrał niezbędne próbki lub otrzymał je pobrane do badania laboratoryjnego.

Jak tylko podejrzenie choroby zostaje zgłoszone, właściwe władze ustanawiają urzędowy dozór nad danym gospodarstwem i nakazują w szczególności, aby:

– wykonano spis wszystkich kategorii zwierząt należących do gatunków podatnych, a w odniesieniu do każdej z tych kategorii, odnotowanie liczby zwierząt już padłych, zarażonych lub które mogły ulec zarażeniu lub które mogą być nosicielami; spis musi być prowadzony na bieżąco, aby uwzględniać zwierzęta rodzące się lub padające w okresie istnienia podejrzenia; informacja zawarta w dokumentach spisowych musi być okazywana na żądanie i może podlegać kontroli w czasie każdej wizytacji;

– wszystkie zwierzęta należące do gatunków podatnych na terenie gospodarstwa były przetrzymywane w ich pomieszczeniach bytowych lub w innych, w których mogą być odizolowane;

– żadne zwierzęta należące do gatunków podatnych nie wchodziły na teren gospodarstwa ani go nie opuszczały;

– żadne zwierzęta innych gatunków nie miały wstępu do danego gospodarstwa lub nie mogły go opuścić bez zgody właściwych władz;

– z gospodarstwa nie wywożono mięsa lub tusz zwierząt pochodzących od zwierząt należących do gatunków podatnych lub pasz, narzędzi, przedmiotów lub innych materiałów takich jak wełna lub śmieci albo odpadki, mogące przenosić pryszczycę, o ile przepływ ten nie jest dokonywany za zgodą właściwych władz;

– z gospodarstwa nie wywożono mleka; w przypadku trudności w przechowywaniu mleka na terenie gospodarstwa, właściwe władze mogą wydać zgodę na usunięcie mleka z gospodarstwa pod nadzorem weterynaryjnym do zakładu przetwórstwa w celu poddania tego mleka obróbce cieplnej zapewniającej zniszczenie wirusa pryszczycy;

– ruch osób do gospodarstwa lub z gospodarstwa odbywał się za zgodą właściwych władz;

– wjazd pojazdów do gospodarstwa lub wyjazd stamtąd odbywał się za zgodą właściwych władz, które ustalają wymagania konieczne w celu uniknięcia szerzenia się wirusa pryszczycy;

– zostały zastosowane właściwe środki dezynfekujące przy wejściach i wyjściach z budynków, w których przebywają zwierzęta należące do gatunków podatnych oraz przy wejściach do samego gospodarstwa i wyjściach z niego;

– zostało przeprowadzone dochodzenie epidemiologiczne zgodnie z art. 7 i 9.

2. Właściwe władze mogą rozszerzyć środki przewidziane w ust. 1 na przylegające gospodarstwa, w razie gdy ich położenie, ukształtowanie lub kontakty ze zwierzętami z gospodarstwa, w którym podejrzewa się występowanie choroby, stanowią podstawę do podejrzenia o możliwe zarażenie.

3. Środki określone w ust. 1 i 2 nie zostają wycofane aż do momentu, w którym podejrzenie o pryszczycy nie zostanie urzędowo wykluczone.

Artykuł  5

Gdy tylko zostanie potwierdzone, że jedno lub kilka zwierząt określonych w art. 2 lit. c) znajdują się na terenie gospodarstwa, właściwe władze wprowadzają następujące środki:

1) urzędowy lekarz weterynarii pobiera odpowiednie próbki lub otrzymuje je już pobrane do badania laboratoryjnego, określonego w załączniku I, tam, gdzie takie próbki i badania nie były podejmowane lub przeprowadzone w okresie samego istnienia podejrzenia zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy;

2) 2  w uzupełnieniu środków wymienionych w art. 4 ust. 1 niezwłocznie podejmuje się następujące działania:

– wszystkie zwierzęta, w danym gospodarstwie należące do gatunków podatnych, są ubijane na miejscu pod nadzorem urzędowym w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

– po przeprowadzonym uboju, wyżej wymienione zwierzęta zostają zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby nie powstało jakiekolwiek ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

– mięso zwierząt należących do gatunków podatnych pochodzących z danego gospodarstwa i ubitych w okresie między prawdopodobnym sprowadzeniem choroby do gospodarstwa a wdrożeniem działań urzędowych, zostaje zlokalizowane po prześledzeniu jego drogi i zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

– tusze zwierząt należących do gatunków podatnych, które padły na terenie gospodarstwa zostają zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

– jakiekolwiek materiały, określone w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret piąte, zostają zniszczone w taki sposób, aby zapewnić zniszczenie obecnego wirusa pryszczycy; całe postępowanie musi zostać przeprowadzone zgodnie z poleceniami urzędowego lekarza weterynarii,

– mleko i przetwory mleczne zostają zniszczone w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

– po wyeliminowaniu zwierząt należących do gatunków podatnych oraz materiałów, określonych w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret piąte, budynki przeznaczone dla zwierząt, otoczenie tych budynków oraz pojazdy używane do transportu zwierząt, jak również całe wyposażenie, które mogło ulec skażeniu zostaje oczyszczone i zdezynfekowane zgodnie z art. 10,

– zwierzęta należące do gatunków potencjalnych są ponownie wprowadzane do gospodarstwa po upływie co najmniej 21 dni od daty zakończenia czynności czyszczenia i dezynfekowania przeprowadzonych zgodnie z art. 10,

– przeprowadza się dochodzenie epidemiologiczne zgodnie z art. 7 i 8;

3) 3  przepisów ust. 1 nie trzeba stosować w przypadku wystąpienia źródła wtórnego, które jest powiązane epidemiologicznie ze źródłem pierwotnym, z którego zostały już pobrane próbki;

4. właściwe władze mogą rozszerzyć środki przewidziane w ust. 1 na przylegające gospodarstwa, w razie gdy ich położenie, ukształtowanie lub kontakty ze zwierzętami z gospodarstwa, w przypadku gdy odnotowano występowanie choroby, stanowią podstawę do podejrzenia o możliwe zarażenie.

Artykuł  6

1. 4  W przypadku gospodarstw, składających się z dwóch lub więcej oddzielnych jednostek produkcyjnych, właściwe władze mogą zastosować odstępstwa od wymagań art. 5 ust. 2 tiret pierwsze i drugie co do zdrowych jednostek produkcyjnych gospodarstwa, które jest zarażone, pod warunkiem, że urzędowy lekarz weterynarii potwierdził, że struktura i rozmiary tych jednostek oraz działalność tam prowadzona są tego rodzaju, że są one całkowicie odrębne w zakresie przebywania, przetrzymywania i żywienia, co sprawia, że wirus nie może przenosić się z jednego miejsca do drugiego.

Te same środki i możliwości w zakresie odstępowania od wymagań art. 5 ust. 2 tiret szóste mogą zostać rozszerzone na gospodarstwo produkujące mleko, pod dodatkowym warunkiem, że dojenie jest przeprowadzane całkowicie oddzielnie w każdej jednostce.

2. 5  W przypadku gdy przywoływany jest ust. 1, Państwa Członkowskie stosują środki określone w decyzji Komisji 88/397/EWG⁽⁶⁾.

3. Zgodnie z procedurą ustaloną w art. 16 można podjąć decyzję, że środki ustanowione w ust. 2 zostają zmienione w celu zapewnienia ich skoordynowania ze środkami przyjętymi przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  7

Przedmiotem dochodzenia epidemiologicznego jest:

– okres, w czasie, którego pryszczyca mogła istnieć na terenie gospodarstwa przed zgłoszeniem lub powstaniem podejrzeń w tym względzie,

– prawdopodobne pochodzenie pryszczycy występującej na terenie gospodarstwa oraz identyfikacja innych gospodarstw, na terenie których znajdują się zwierzęta należące do gatunków podatnych, które mogły ulec zarażeniu lub skażeniu z tego samego źródła,

– przepływ osób, pojazdów i materiałów, określonych w art. 4 ust. 1 akapit drugi, tiret piąte, które prawdopodobnie przeniosły wirusa do gospodarstw lub z gospodarstw, o których mowa.

Artykuł  8

1. a) W przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona z innych gospodarstw na teren gospodarstwa określonego w art. 4 lub z tego ostatniego gospodarstwa na inne gospodarstwo w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa zostają poddane urzędowemu nadzorowi zgodnie z art. 4 i nadzór ten obowiązuje do czasu urzędowego wykluczenia istniejącego podejrzenia o występowaniu pryszczycy na terenie gospodarstwa, określonego w art. 4;

b) w przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona na teren gospodarstwa, określonego w art. 5, z innych gospodarstw w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa zostają poddane urzędowemu nadzorowi zgodnie z art. 4;

c) w przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona z gospodarstwa, określonego w art. 5, do innych gospodarstw w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa podlegają przepisom art. 4.

2. Jeżeli gospodarstwo podlegało przepisom ust. 1, właściwe władze zabraniają usuwania zwierząt z gospodarstwa w innym celu niż dla transportu pod urzędowym nadzorem bezpośrednio do ubojni w celu wykonania uboju sanitarnego w czasie piętnastodniowego okresu w przypadku gospodarstw, określonych odpowiednio w ust. 1 lit. a) i b) oraz w czasie dwudziestodniowego okresu w przypadku gospodarstw, określonych w ust. 1 lit. c). Przed udzieleniem takiego upoważnienia, urzędowy lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie stada i potwierdzić fakt, że nie ma podejrzenia zakażenia żadnego ze zwierząt.

3. Jeżeli właściwe władze uznają, że pozwalają na to okoliczności, mogą ograniczyć środki przewidziane w ust. 1 lit. a) i b) do części gospodarstwa i znajdujących się tam zwierząt pod warunkiem, że zwierzęta zajmowały wydzielone pomieszczenia bytowe oraz były przetrzymywane i żywione całkowicie oddzielnie.

Artykuł  9

1. 6  Państwa Członkowskie zapewnią, aby w momencie urzędowego potwierdzenia diagnozy pryszczycy, właściwe władze utworzyły wokół zarażonego gospodarstwa strefę ochronną w promieniu minimum 3 km oraz strefę dozoru w promieniu minimum 10 km. Definicja stref uwzględnia naturalne granice, możliwości nadzoru i rozwój technologiczny, który umożliwia przewidywanie możliwości rozprzestrzeniania się wirusa drogą powietrzną lub w jakikolwiek inny sposób, a w razie konieczności definicja ta musi być zbadana w świetle takich elementów.

2. a) ⁷  W strefach ochronnych stosuje się następujące środki:

– należy prowadzić spis wszystkich gospodarstw posiadających zwierzęta należące do gatunków podatnych,

– gospodarstwa podlegające tego rodzaju spisowi muszą być okresowo poddawane kontroli weterynaryjnej,

– zakazane jest przemieszczanie zwierząt należących do gatunków podatnych po drogach publicznych i prywatnych, z wyłączeniem wewnętrznych dróg gospodarstw,

– w ciągu pierwszych 15 dni zwierząt należących do gatunków podatnych nie wolno usuwać z gospodarstwa, na terenie którego są trzymane, z wyjątkiem transportu pod urzędowym nadzorem w celu wykonania uboju sanitarnego bezpośrednio do ubojni położonej w tej strefie lub, gdy dana strefa nie posiada ubojni pod nadzorem weterynaryjnym, do ubojni wyznaczonej przez właściwe władze. Taki transport może być dozwolony przez właściwe władze jedynie po zbadaniu przez urzędowego lekarza weterynarii wszystkich zwierząt należących do gatunków podatnych na terenie gospodarstwa, wykluczającym obecność zwierząt budzących podejrzenie,

– zabrania się obwoźnych usług dla hodowli,

– zabrania się sztucznego unasiennienia w czasie pierwszych 15 dni z wyjątkiem przypadków, gdy jest przeprowadzana przez hodowcę z użyciem nasienia znajdującego się na terenie gospodarstwa lub dostarczonego bezpośrednio przez stację unasiennienia,

– zabrania się organizacji wystaw, targów, pokazów i innych skupisk podatnych zwierząt, w tym spędów lub dystrybucji;

– z zastrzeżeniem przypadku przewidzianego w zdaniu drugim tiret trzecie, zabrania się transportu zwierząt należących do gatunków podatnych, z wyjątkiem tranzytu głównymi drogami lub głównymi szlakami kolejowymi;

b) środki stosowane w strefie ochronnej utrzymywane są przez co najmniej 15 dni po wyeliminowaniu z gospodarstwa wszystkich zwierząt, o których mowa w art. 5, i po przeprowadzeniu na terenie wymienionego gospodarstwa czynności wstępnego czyszczenia i dezynfekcji zgodnie z art. 10. Jednakże środki opisane w ust. 3 w odniesieniu do strefy dozoru pozostają w mocy w strefie ochronnej w okresie przewidzianym w ust. 3 lit. b).

3. a) W strefie dozoru stosuje się następujące środki:

– przeprowadzany jest spis wszystkich gospodarstw posiadających zwierzęta należące do gatunków podatnych,

– zakazane jest przemieszczanie zwierząt należących do gatunków podatnych po drogach publicznych i prywatnych, z wyjątkiem doprowadzania zwierząt na pastwisko,

– transport zwierząt należących do gatunków podatnych na terenie strefy dozoru wymaga zezwolenia wydanego przez właściwą władzę,

– nie wolno usuwać zwierząt ze strefy dozoru w czasie pierwszych 15 dni. Między piętnastym a trzydziestym dniem zwierząt nie wolno usuwać z omawianej strefy, z wyjątkiem transportu pod urzędowym nadzorem w celu wykonania uboju sanitarnego. Omawiany transport może być dopuszczony przez właściwe władze jedynie po przeprowadzeniu przez urzędowego lekarza weterynarii badania wszystkich zwierząt, o których mowa, oraz po potwierdzeniu, że u żadnego zwierzęcia nie podejrzewa się zarażenia,

– zabrania się obwoźnych usług dla hodowli,

– zabrania się organizacji wystaw, targów, pokazów i innych skupisk podatnych zwierząt;

b) Środki przewidziane dla strefy nadzoru pozostają w mocy przez okres co najmniej 30 dni po wyeliminowaniu z gospodarstwa wszystkich zwierząt, określonych w art. 5, i po przeprowadzeniu na terenie wymienionego gospodarstwa czynności wstępnego czyszczenia i dezynfekcji zgodnie z art. 10.

Artykuł  10

Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

– środki dezynfekujące i ich stężenia były oficjalnie zatwierdzone przez właściwe władze,

– czynności czyszczenia i dezynfekowania były przeprowadzane pod urzędowym nadzorem, zgodnie z instrukcjami urzędowego lekarza weterynarii.

Artykuł  11

1. 8  Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

– analizy laboratoryjne mające na celu wykrycie pryszczycy były przeprowadzane przez krajowe laboratorium wskazane w załączniu B, który może zostać zmieniony lub uzupełniony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17. Wymienione analizy laboratoryjne mają, w razie konieczności, a zwłaszcza w przypadku pojawienia się choroby po raz pierwszy, ujawniać typ, podtyp czy też, w stosownych przypadkach, mutację danego wirusa, co w razie konieczności może zostać potwierdzone przez laboratorium referencyjne wyznaczone przez Wspólnotę,

– jedno z krajowych laboratoriów określonych w załączniku B było odpowiedzialne za koordynowanie standardów i metod diagnostycznych w każdym Państwie Członkowskim,

– krajowe laboratoria, określone w tiret pierwsze, były powiązane z laboratorium referencyjnym wyznaczonym przez Wspólnotę.

2. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji, wyznaczy przed dniem 1 stycznia 1987 r. laboratorium referencyjne, określone w ust. 1, oraz ustali jego kompetencje i szczegółowe zasady stosowania zgodnie z ust. 1 tiret drugie.

Artykuł  12

Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

– w przypadku gdy zwierzęta należące do gatunków podatnych są przenoszone z terenu gospodarstwa, w którym są trzymane, były identyfikowane w sposób umożliwiający szybkie prześledzenie ich drogi i ustalenie danych dotyczących gospodarstwa, z którego pochodzą lub gospodarstwa, z którego przybywają. Jednakże dla niektórych kategorii zwierząt oraz bez uszczerbku dla art. 13 dyrektywy Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń⁽⁷⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 84/645/EWG⁽⁸⁾, w pewnych okolicznościach oraz mając na względzie sytuację w zakresie zdrowotności, właściwe władze mogą dopuścić inne sposoby szybkiego ustalania gospodarstwa pochodzenia zwierząt lub gospodarstwa, z którego przybywają, jak również drogę przepływów zwierząt. Uzgodnienia związane z identyfikacją zwierząt lub z ustaleniem danych gospodarstwa ich pochodzenia ustalane są przez właściwe władze,

– właściciel lub posiadacz zwierząt był zobowiązany do dostarczania na wezwanie właściwych władz informacji dotyczących zwierząt przybywających do ich gospodarstw lub je opuszczających,

– wszystkie osoby trudniące się zarobkowym transportem lub wprowadzaniem do obrotu zwierząt należących do gatunków podatnych dostarczały właściwym władzom informacje dotyczące przepływu zwierząt, które transportują lub wprowadzają do obrotu, oraz podawały wszystkie szczegóły związane z taką informacją.

Artykuł  13 ⁹

1. Państwa Członkowskie stanowią, że:

– zabronione jest stosowanie szczepień przeciw pryszczycy,

– manipulowanie wirusem pryszczycy przy badaniach naukowych, diagnozach i/lub przy produkcji szczepionek odbywa się wyłącznie w zatwierdzonych zakładach i laboratoriach, wymienionych w załącznikach A i B,

– składowanie, dostarczanie, dystrybucja oraz sprzedaż szczepionek przeciw pryszczycy na terytorium Wspólnoty odbywa się pod urzędową kontrolą,

– zakłady i laboratoria określone w tiret drugim są zatwierdzane jedynie wtedy, gdy spełniają minimalne normy zalecane przez FAO dla laboratoriów pracujących nad wirusami pryszczycy in vitro oraz in vivo.

2. Biegli lekarze weterynarii z Komisji, we współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich, przeprowadzają kontrole na miejscu, aby mieć pewność, że systemy bezpieczeństwa zastosowane w zakładach i laboratoriach określonych w załącznikach A i B odpowiadają minimalnym normom FAO.

Komisja przeprowadza te kontrole co najmniej raz w roku, przy czym pierwszą z nich przeprowadza przed dniem 1 stycznia 1992 r., i składa, również przed tą datą, wstępne sprawozdanie Stałemu Komitetowi Weterynaryjnemu. W świetle tych kontroli umieszczony w załącznikach A i B wykaz zakładów i laboratoriów może zostać zmieniony przez Komisję, zgodnie z procedurą określoną w art. 17, do dnia 31 grudnia 1991 r. Wykaz ten jest regularnie uaktualniany, zgodnie z tą samą procedurą.

Zgodnie z tą samą procedurą może zostać podjęta decyzja przyjęcia dla systemów bezpieczeństwa jednolitych zasad dobrego postępowania, stosowanych w zakładach i laboratoriach wymienionych w załącznikach A i B.

3. Bez względu na przepisy ust. 1 dotyczące stosowania szczepionek przeciw pryszczycy, gdy wystąpienie przypadków pryszczycy zostanie potwierdzone, a zagrożenie stanie się poważne, może zostać podjęta decyzja o wprowadzeniu szczepień interwencyjnych z użyciem procedur technicznych gwarantujących całkowitą odporność zwierząt. W takim przypadku podejmowane środki powinny zawierać:

– wielkość obszaru geograficznego, na którym mają być przeprowadzone szczepienia interwencyjne,

– gatunki i wiek zwierząt podlegających szczepieniu,

– czas trwania akcji szczepień,

– wyraźnie określony okres karencji w odniesieniu do szczepionych zwierząt i produktów pochodzących od tych zwierząt,

– specjalną identyfikację i rejestrację zwierząt podlegających szczepieniu,

– inne sprawy właściwe dla tej wyjątkowej sytuacji.

Decyzję wprowadzenia szczepień interwencyjnych podejmuje Komisja we współpracy z danym Państwem Członkowskim, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16. Decyzja ta uwzględnia w szczególności stopień koncentracji zwierząt w niektórych regionach i konieczność ochrony szczególnych hodowli.

Jednakże w drodze odstępstwa od akapitu pierwszego dane Państwo Członkowskie po powiadomieniu Komisji może zadecydować o wprowadzeniu szczepień interwencyjnych w okolicach ogniska choroby, pod warunkiem że podstawowe interesy Wspólnoty nie zostaną zagrożone. Decyzję tę niezwłocznie ocenia Stały Komitet Weterynaryjny zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16.

Artykuł  14 ¹⁰

1. Do czasu ustanowienia wspólnotowych rezerw szczepionek przeciw pryszczycy Państwa Członkowskie są uprawnione do utrzymywania rezerw antygenów w jednym z zakładów określonych w załącznikach.

Do celów akapitu pierwszego zawierane są umowy między Komisją i osobami odpowiedzialnymi w zakładach wyznaczonych przez Państwa Członkowskie; umowy określają w szczególności niezbędne ilości dawek antygenów, z uwzględnieniem wymagań oszacowanych w kontekście planów określonych w art. 5 ust. 1 dyrektywy 90/423/EWG⁽⁹⁾, dla najwyżej dziesięciu serotypów.

Po okresie przejściowym Państwa Członkowskie są uprawnione do utrzymania pod nadzorem Wspólnoty zakładów zajmujących się pakowaniem i składowaniem gotowych do użytku szczepionek przeznaczonych do szczepień interwencyjnych.

2. Przed dniem 1 kwietnia 1991 r. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji, wyznacza specjalistyczny instytut do kontroli szczepionki i odporności krzyżowej oraz ustala jego uprawnienia.

3. Przed dniem 1 kwietnia 1991 r. Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie, w miarę potrzeby wraz z wnioskami przepisów dotyczących pakowania, produkcji, dystrybucji i stanu zapasów szczepionek przeciw pryszczycy we Wspólnocie, oraz razem z wnioskami utworzenia co najmniej dwóch wspólnotowych rezerw szczepionek przeciw pryszczycy.

Artykuł  15 ¹¹

(skreślony)

Artykuł  16 ¹²

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽¹⁰⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽¹¹⁾.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na piętnaście dni.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  17 ¹³

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

Artykuł  18 ¹⁴

Na podstawie sprawozdania Komisji w sprawie doświadczenia zdobytego przy stosowaniu niniejszej dyrektywy i tam, gdzie jest to właściwe, na podstawie załączonych wniosków, Rada dokonuje przeglądu sytuacji w ciągu dwóch lat od przyjęcia dyrektywy 90/423/EWG⁽¹²⁾.

Artykuł  19

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1987 r.

Artykuł  20

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 listopada 1985 r.

	W imieniu Rady
	J. FISCHBACH
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 248 z 22.9.1982, str. 3.

⁽²⁾ Dz.U. C 242 z 12.9.1983, str. 128.

⁽³⁾ Dz.U. C 77 z 21.3.1983, str. 5.

⁽⁴⁾ Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 1977/64.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 58.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 189 z 20.7.1988, str. 25.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 47 z 21.2.1980, str. 11.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 339 z 27.12.1984, str. 33.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 13.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 13.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  A

  ¹⁵

Komercyjne laboratoria uprawnione do zajmowania się żywym wirusem pryszczycy na potrzeby produkcji szczepionki

NIEMCY	Bayer AG, Köln
FRANCJA	Merial, SAS, Laboratoire FIFA, Lyon
NIDERLANDY	CIEC-Lelystad, Central Institute for Animal Disease Control, Lelystad
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	Merial, SAS, Pirbright Laboratory, Pirbright

ZAŁĄCZNIK  B

  ¹⁶

Krajowe laboratoria uprawnione do zajmowania się żywym wirusem pryszczycy

BELGIA	Veterinary and Agrochemical Research Centre CODA CERVA-VAR, Uccle
DANIA	Danish Veterinary Institute, Departament of Virology
NIEMCY	Bundesforschungsanstalt für Viruskrankheiten der Tiere
	- Anstaltsteil Tübingen
	- Anstaltsteil Friedrich Loeffler Institute, Insel Riems
GRECJA	Institoýto Afthódoys Pyretoý, Agía Paraskeví Attikis
HISZPANIA	Laboratorio Central de Sanidad Animal INIA (CSIA-INIA), Valdeolmos, Madryt
FRANCJA	Agence française de sécurité sanitaire des aliments (AFSSA)
	- Laboratoire d'études et de recherches en pathologie bovine et hygiène des viandes, Lyon
	- Laboratoire d'études et de recherches en pathologie animale et zoonoses, Maison-Alfort
WŁOCHY	Istituto zooprofilattico sperimentale della Lombardia e dell'Emilia Romana, Brescia
NIDERLANDY	CIEC-Lelystad, Central Institute for Animal Disease Control Lelystad
AUSTRIA	Österreichische Agentur für Gesundheit und Ernährungssicherheit Veterinärmedizinische Untersuchungen Mödling
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO	Institute for Animal Health
Republika Czeska:	Státní veterinární ústav Praha, Sídlištní 24/136,165 03 Praha 6
Estonia:	Institute for Animal Health, Pirbright Laboratory, Ash Road, Pirbright, Woking, Surrey GU24 ONF,United Kingdom
Cypr:	Istituto Zooprofilattico Sperimentale della Lombardia e dell'Emilia Romagna Via Bianchi IT-25124 Brescia
Łotwa:	Valsts veterinārmedicīnas diagnostikas centrs, Lejupes iela 3, LV-1076 Rīga
Litwa:	Nacionalinė veterinarijos laboratorija, J. Kairiūkščio g. 10, LT-2021 Vilnius
Węgry:	Országos Állategészségügyi Intézet (OÁI), Pf. 2., Tábornok u. 2., H-1581 Budapest
Malta:	Institute for Animal Health, Pirbright Laboratory, Ash Road, Pirbright, Woking, Surrey GU24 ONF, United Kingdom
Polska:	Laboratorium Zakładu Pryszczycy Państwowego Instytutu Weterynaryjnego, ul. Wodna 7, PL-98-220 Zduńska Wola
Słowenia:	Nacionalni veterinarski inštitut, Gerbičeva 60, SI-1000 Ljubljana
Słowacja:	Institute for Animal Health, Pirbright Laboratory, Ash Road, Pirbright, Woking, Surrey GU24 ONF, United Kingdom

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

² Art. 5 pkt 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 2 lit. a) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

³ Art. 5 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁴ Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) i b) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁵ Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. c) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁶ Art. 9 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁷ Art. 9 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 4 lit. b) dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁸ Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

⁹ Art. 13 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

¹⁰ Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

¹¹ Art. 15 skreślony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

¹² Art. 16 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

¹³ Art. 17 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

¹⁴ Art. 18 zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

¹⁵ Załącznik A:

-dodany przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2003/11/WE z dnia 10 stycznia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.7.82) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.

¹⁶ Załącznik B:

-według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2003/11/WE z dnia 10 stycznia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.7.82) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.