Dyrektywa 80/155/EWG dotycząca koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i wykonywania działalności przez położne

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1980.33.8

Akt utracił moc
Wersja od: 31 lipca 2001 r.

DYREKTYWA RADY
z dnia 21 stycznia 1980 r.
dotycząca koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i wykonywania działalności przez położne

(80/155/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 11 lutego 1980 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, 57 i 66,

uwzględniając wniosek Komisji (1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z art. 57 Traktatu przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne dotyczące podejmowania i wykonywania działalności przez położne muszą być koordynowane; ze względu na zdrowie publiczne konieczne jest w obszarze Wspólnoty dążenie do wspólnej definicji obszaru działania przedmiotowej grupy zawodowej oraz jej kształcenia; dążąc do tego celu nie uznano za wskazane narzucenia wszystkim Państwom Członkowskim ujednoliconego programu kształcenia; powinno zapewnić się tym państwom swobodę organizowania ich kształcenia w jak najszerszym zakresie; najlepszym rozwiązaniem jest określenie minimalnych zasad;

koordynacja przewidziana niniejszą dyrektywą nie wyklucza dalszej koordynacji;

w odniesieniu do kształcenia obecnie większość Państw Członkowskich nie dokonuje rozróżnienia między położnymi wykonującymi swój zawód jako pracownicy najemni a pracującymi na własny rachunek; stąd wydaje się konieczne rozszerzenie stosowania niniejszej dyrektywy na położne zatrudnione w charakterze pracowników najemnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1
1. 1
Państwa Członkowskie uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności przez położne, określonej tytułami wymienionymi w art. 1 dyrektywy 80/154/EWG (4), od posiadania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji położnej, określonych w Załączniku powyższej dyrektywy, gwarantującego, że w pełnym okresie trwania kształcenia osoba zainteresowana nabyła:

a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się działalność położnych, a szczególnie położnictwa i ginekologii;

b) odpowiednią wiedzę w zakresie etyki oraz prawa zawodowego;

c) pogłębioną wiedzę o funkcjach biologicznych, anatomii i fizjologii położnictwa i noworodków, jak również wiedzę o związkach między stanem zdrowia a fizycznym i społecznym środowiskiem człowieka oraz jego zachowaniu;

d) odpowiednie doświadczenie kliniczne, zdobyte w zatwierdzonych instytucjach pod nadzorem personelu wykwalifikowanego w położnictwie i opiece położniczej;

e) odpowiednie zrozumienie dla kształcenia personelu służby zdrowia i doświadczenie we współpracy z nim.

2.
Kształcenie, określone w ust. 1, obejmuje:

– albo kurs położnictwa w pełnym wymiarze godzin, obejmujący co najmniej trzy lata nauki teoretycznej i praktycznej, dostępny dla osób, które ukończyły co najmniej dziesięć lat kształcenia ogólnego,

2 albo kurs położnictwa w pełnym wymiarze godzin, trwający co najmniej 18 miesięcy, dostępny dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną, określonych w Załączniku do dyrektywy 77/452/EWG (5).

3.
Kurs położnictwa, o którym mowa w ust. 2 tiret pierwsze, obejmuje co najmniej przedmioty programu kształcenia wyszczególnione w Załączniku.

Kurs, przewidziany w ust. 2 tiret drugie, obejmuje co najmniej przedmioty programu kształcenia wyszczególnione w Załączniku, które nie wchodziły w skład równoważnego kursu kształcenia pielęgniarek.

4.
Państwa Członkowskie zapewniają, aby instytucja kształcąca położne odpowiadała za koordynację teorii i praktyki w trakcie całego szkolenia.

Szkolenie teoretyczne i techniczne wymienione w sekcji A Załącznika jest równoważne i skoordynowane ze szkoleniem klinicznym położnych wymienionym w sekcji B tego samego Załącznika w taki sposób, aby wiedza i doświadczenie wymienione w ust. 1 mogły zostać nabyte we właściwym trybie.

Szkolenie kliniczne powinno odbywać się w formie nadzorowanego stażu w oddziałach szpitala lub innych placówkach usług zdrowotnych zatwierdzonych przez właściwe organy lub instytucje. W czasie tego szkolenia uczennice kształcące się na położne uczestniczą w pracy oddziałów w zakresie, w jakim uczestnictwo to przyczynia się do ich kształcenia. Zaznajamia się je z zakresem obowiązków objętych położnictwem.

5. 3
Przepisy niniejszej dyrektywy nie naruszają możliwości, jakie mają Państwa Członkowskie, przyznania na ich terytorium, zgodnie z uregulowaniami prawnymi w nich obowiązującymi, prawa dostępu i wykonywania zawodu położnej posiadaczom dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, które nie zostały nabyte w Państwie Członkowskim.
6. 4
Jako środek przejściowy, nienaruszający przepisów ust. 1 i 4, ustala się, że Hiszpania, której przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne dotyczące kształcenia nie w pełni odpowiadały wymogom zawartym w niniejszej dyrektywie, w momencie gdy dyrektywa 80/154/EWG i niniejsza dyrektywa weszły w życie, mogą nadal stosować swe przepisy do osób, które rozpoczęły kształcenie specjalistyczne w dziedzinie położnictwa nie później niż w dniu 31 grudnia 1985 r.

Każde przyjmujące Państwo Członkowskie ma prawo żądać, aby posiadacze dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu położnej nadane przez Hiszpanię przed dniem 1 stycznia 1986 r. przedłożyli zaświadczenia potwierdzające, iż przez przynajmniej trzy kolejne lata z pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia wykonywali oni faktycznie i zgodnie z prawem czynności położnej, chyba że do wymienionego wyżej dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji dołączone jest zaświadczenie wydane przez właściwe władze, w którym poświadczają one odbycie kształcenia zgodnego z wymogami zawartymi w niniejszym artykule i Załączniku.

Artykuł  2

Po okresowej analizie wyników różnych kursów kształcenia, przewidzianych w art. 1 ust. 2, Komisja przedstawia Radzie pierwsze sprawozdanie w terminie sześciu lat po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy. Analiza ta przeprowadzona jest z pomocą Komitetu Doradczego ds. Kształcenia Położnych.

W świetle wyników tejże analizy Komisja przedstawia propozycje zmian zmierzające do ujednolicenia minimalnych kryteriów, określonych dla wyżej wymienionych kursów kształcenia, zgodnie z warunkami zalecanymi w art. 2 ust. 1 tiret pierwsze subtiret pierwsze i tiret drugie dyrektywy 80/154/EWG. Rada rozpatruje niniejsze wnioski bezzwłocznie.

Artykuł  3

Nie naruszając przepisów art. 1, Państwa Członkowskie mogą dopuścić kształcenie w niepełnym wymiarze godzin na warunkach zatwierdzonych przez właściwe organy krajowe.

Całkowity czas takiego kształcenia nie może być krótszy niż kształcenia w pełnym wymiarze godzin. Poziom kształcenia nie może zostać obniżony ze względu na jego niepełny wymiar godzin.

Artykuł  4

Państwa Członkowskie zapewniają położnym uprawnienie do podejmowania i wykonywania przynajmniej następujących czynności:

1) udzielanie informacji i porad na temat planowania rodziny;

2) rozpoznawanie ciąży i monitorowanie ciąż normalnych, przeprowadzanie badań niezbędnych w monitorowaniu rozwoju ciąż normalnych;

3) kierowanie na badania konieczne do jak najwcześniejszego rozpoznania ciąż wysokiego ryzyka;

4) realizacja programu przygotowania rodziców oraz pełne przygotowanie porodu łącznie z poradnictwem na temat higieny i żywienia;

5) opieka nad rodzącą i pomoc w czasie porodu oraz monitorowanie płodu w macicy za pomocą właściwych środków klinicznych i technicznych;

6) przyjmowanie porodów siłami natury, łącznie - zależnie od potrzeby - z nacięciem krocza i w nagłych przypadkach porodu z położenia miednicowego;

7) rozpoznawanie u matki lub dziecka objawów informujących o nieprawidłowościach, wymagających skierowania do lekarza oraz - w miarę potrzeby - pomoc lekarzowi; podejmowanie koniecznych działań nagłych pod nieobecność lekarza, a zwłaszcza ręcznego wydobycia łożyska z możliwością następnie ręcznego badania macicy;

8) badanie noworodków i opieka nad nimi podejmowanie wszelkich potrzebnych inicjatyw, a w razie konieczności natychmiastowej resuscytacji;

9) opieka nad matką, monitorowanie przebiegu okresu poporodowego oraz udzielanie matce wszelkich niezbędnych porad na temat opieki nad noworodkiem, aby umożliwić jej stworzenie jak najlepszych warunków rozwoju dziecka;

10) prowadzenie leczenia przypisanego przez lekarza;

11) prowadzenie koniecznej dokumentacji.

Artykuł  5

Niniejszą dyrektywę stosuje się także do obywateli Państw Członkowskich, którzy zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobody przemieszczania się pracowników we Wspólnocie (6) wykonują lub będą wykonywać jedną z działalności określonych w art. 1 dyrektywy 80/154/EWG w charakterze pracowników najemnych.

Artykuł  6
1.
Państwa Członkowskie wprowadzają w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie dwóch lat od jej notyfikowania i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
2.
Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.
Artykuł  7

W przypadku gdy Państwo Członkowskie napotka poważne trudności w stosowaniu niniejszej dyrektywy w określonych obszarach, Komisja wspólnie z tym państwem dokona analizy tych trudności i zwróci się o opinię do Komitetu Wyższych Urzędników ds. Zdrowia Publicznego, powołanego decyzją 75/365/EWG (7), zmienioną ostatnio decyzją 80/157/EWG (8).

W razie potrzeby Komisja przedłoży Radzie właściwe propozycje.

Artykuł  8

Nie później niż sześć lat od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy, działając na wniosek Komisji, po uzyskaniu opinii Komitetu Doradczego, Rada postanawa o cofnięciu bądź ograniczeniu wyjątku określonego w części B pozycja 3 Załącznika.

Artykuł  9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 1980 r.

W imieniu Rady
G. MARCORA
Przewodniczący

_______

(1) Dz.U. C 18 z 12.2.1970, str. 1.

(2) Dz.U. C 101 z 4.8.1970, str. 26.

(3) Dz.U. C 146 z 11.12.1970, str. 17.

(4) Dz.U L 33 z 11.2.1980, str. 1.

(5) Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 1.

(6) Dz.U. L 257 z 19.10.1968, str. 2.

(7) Dz.U. L 167 z 30.6.1975, str. 19.

(8) Dz.U. L 33 z 11.2.1980, str. 15.

ZAŁĄCZNIK  5

PROGRAM KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH

Kształcenie prowadzące do uzyskania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji położnej składa się z następujących dwóch części:

A. KSZTAŁCENIE TEORETYCZNE I TECHNICZNE:

a) Przedmioty ogólne

1. Podstawy anatomii i fizjologii

2. Podstawy patologii

3. Podstawy bakteriologii, wirusologii i parazytologii

4. Podstawy biofizyki, biochemii i radiologii

5. Pediatria, w szczególności w odniesieniu do noworodków

6. Higiena, edukacja zdrowotna, profilaktyka, wczesne wykrywanie chorób

7. Żywienie i dietetyka, w szczególności w odniesieniu do kobiet, noworodków i małych dzieci

8. Podstawy socjologii i zagadnienia socjomedyczne

9. Podstawy farmakologii

10. Psychologia

11. Pedagogika

12. Ustawodawstwo zdrowotne i społeczne oraz organizacja służby zdrowia

13. Etyka zawodowa i prawo zawodowe

14. Edukacja seksualna i planowanie rodziny

15. Ochrona prawna matki i dziecka

b) Przedmioty specyficzne dla działalności położnych

1. Anatomia i fizjologia

2. Embriologia i rozwój płodu

3. Ciąża, poród i połóg

4. Patologia ginekologiczna i położnicza

5. Przygotowanie do porodu i rodzicielstwa, z aspektami psychologicznymi

6. Przygotowanie do przyjęcia porodu (obejmujące znajomość i używanie sprzętu technicznego w położnictwie)

7. Znieczulenie, narkoza i resuscytacja

8. Fizjologia i patologia noworodka

9. Kontrola i opieka nad noworodkiem

10. Czynniki psychologiczne i społeczne

B. KSZTAŁCENIE PRAKTYCZNE I KLINICZNE

Niniejsze kształcenie odbywać się musi pod stosownym nadzorem:

1. Poradnictwo dla kobiet ciężarnych, obejmujące co najmniej 100 badań prenatalnych.

2. Kontrola i opieka nad przynajmniej 40 kobietami ciężarnymi.

3. Przyjęcie przez uczennicę co najmniej 40 porodów; jeżeli z powodu braku rodzących nie można osiągnąć tej liczby, można ją zmniejszyć do minimum 30, pod warunkiem że uczennica asystuje przy 20 dalszych porodach.

4. Aktywny udział w porodach pośladkowych. Jeżeli nie jest to możliwe ze względu na brak porodów pośladkowych, praktykę tę można odbyć w sytuacji symulowanej.

5. Wykonywanie nacięcia krocza i nauka zakładania szwów. Nauka owa obejmować powinna szkolenie teoretyczne i praktykę kliniczną. Nauka zakładania szwów powinna obejmować rany po nacięciu krocza i proste pęknięcia krocza. O ile jest ot absolutnie niemożliwe, praktyka może się odbyć w sytuacji symulowanej.

6. Nadzór i opieka nad 40 kobietami, u których mogą wystąpić powikłania w trakcie ciąży, porodu i połogu.

7. Nadzór i opieka (łącznie z przeprowadzaniem badań) nad przynajmniej 100 położnicami i zdrowymi noworodkami.

8. Obserwacja i opieka nad noworodkami wymagającymi specjalnej troski, w tym nad noworodkami niedonoszonymi lub przenoszonymi, z małą wagą urodzeniową lub chorymi.

9. Opieka nad kobietami z ginekologicznymi i położniczymi objawami patologicznymi.

10. Zapoznanie z opieką medyczną i chirurgiczną. Ma ono mieć charakter kształcenia teoretycznego i praktyki klinicznej.

1 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 10 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.
2 Art. 1 ust. 2 tiret drugie zmienione przez art. 10 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.
3 Art. 1 ust. 5 dodany przez art. 24 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.
4 Art. 1 ust. 6 dodany przez art. 24 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.
5 Załącznik zmieniony przez art.27 dyrektywy nr 89/594/EWG z dnia 30 października 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.341.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 8 listopada 1989 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.