Dyrektywa 63/474/EWG liberalizująca transfery związane z transakcjami niewidocznymi niezwiązanymi z przepływem towarów, usług, kapitału i osób

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1963.125.2240

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 sierpnia 1963 r.

DYREKTYWA RADY
z dnia 30 lipca 1963
liberalizująca transfery związane z transakcjami niewidocznymi niezwiązanymi z przepływem towarów, usług, kapitału i osób

(63/474/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 17 sierpnia 1963 r.)

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ:

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 63 i 106 pkt 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze co następuje:

ustanowienie wspólnego rynku wymaga możliwie najszybszego i jak najszerszego zniesienia ograniczeń w transferach między osobami posiadającymi miejsce zamieszkania w Państwach Członkowskich;

w odniesieniu do transferów związanych z transakcjami niewidocznymi, określonymi w załączniku III do Traktatu, które nie podlegają przepisom art. 106 ust. 1 i 2 lub przepisom rozdziału dotyczącego swobodnego przepływu kapitału, poziom liberalizacji osiągnięty w Państwach Członkowskich jest już bardzo wysoki;

z tych powodów i biorąc pod uwagę sytuację gospodarczą Państw Członkowskich liberalizacja transferów dotyczących wszelkich odpowiednich transakcji w formie ogólnego zezwolenia lub, co najmniej przyznania jakiegokolwiek wymaganego zezwolenia dewizowego wydaje się możliwa w obecnym stadium okresu przejściowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1
1.
Państwa Członkowskie przyznają jakiekolwiek wymagane zezwolenie dewizowe na transfery między osobami zamieszkującymi w Państwach Członkowskich, związane z transakcjami niewidocznymi wymienionymi w załączniku do niniejszej dyrektywy.
2.
Państwa Członkowskie umożliwiają transfery związane z tymi transakcjami po kursach wymiany stosowanych dla płatności dotyczących transakcji bieżących.
Artykuł  2
1.
Przepisy niniejszej dyrektywy nie ograniczają prawa Państw Członkowskich do sprawdzania rodzaju i autentyczności transakcji lub transferów i do podjęcia środków niezbędnych dla zapobiegania naruszeniom ich ustaw i rozporządzeń.
2.
Państwa Członkowskie upraszczają w możliwie największym stopniu formalności związane z wydawaniem zezwoleń i z kontrolą, mające zastosowanie w przeprowadzaniu transferów, a kiedy to konieczne, konsultują się w celu tego uproszczenia.
Artykuł  3

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie pięciu miesięcy od jej notyfikacji i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 lipca 1963 r.

W imieniu Rady
J. M. A. H. LUNS
Przewodniczący

_______

(1) Dz.U. 61 z 19 04 1963, str. 1275.

ZAŁĄCZNIK 

TRANSAKCJE NIEWIDOCZNE, OKREŚLONE W ART. 1 DYREKTYWY

– Marże i opłaty bankowe.

– Koszty reprezentacyjne.

– Uczestnictwo filii i oddziałów w kosztach stałych spółek matek mających siedzibę za granicą i odwrotnie.

– Różnice, zabezpieczenia i depozyty należne z tytułu operacji terminowych dokonywanych na towarach, zgodne z przyjętą praktyką handlową.

– Składki (z wyłączeniem składek stanowiących wynagrodzenie za usługi i składek przekazywanych publicznym lub prywatnym instytucjom ubezpieczeń społecznych).

– Wydatki budżetowe na potrzeby rządu (koszty reprezentacji za granicą, składki z tytułu przynależności do organizacji międzynarodowych)

– Podatki, koszty sądowe, opłaty z tytułu rejestracji patentów i znaków towarowych. Odszkodowania i odsetki.

– Odszkodowania, o ile nie mają charakteru kapitału.

– Zwroty w przypadku unieważnienia umów i zwroty z tytułu nieodebranych płatności.

– Kary pieniężne.

– Okresowe rozliczenia związane z publicznymi usługami transportu. Poczty, telegrafu i telefonu.

– Wpływy konsularne.

– Świadczenia o charakterze alimentacyjnym wynikające z przepisów prawnych lub z orzeczenia sądowego, jak również pomoc finansowa w trudnej sytuacji.

– Opłaty z tytułu dokumentacji wszelkiego typu dokonywanej przez upoważnione kantory walutowe na własny rachunek.

– Nagrody sportowe i wpływy z wyścigów.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.