Art. 18. - Przyznawanie statusu długoterminowych rezydentów UE posiadaczom niebieskiej karty UE - Dyrektywa 2021/1883 w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji oraz uchylenia dyrektywy Rady 2009/50/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.382.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 października 2021 r.

Artykuł  18

Przyznawanie statusu długoterminowych rezydentów UE posiadaczom niebieskiej karty UE

1. Dyrektywę 2003/109/WE stosuje się z zastrzeżeniem odstępstw ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 1 dyrektywy 2003/109/WE, posiadacz niebieskiej karty UE, który skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 21 niniejszej dyrektywy, może łączyć okresy pobytu w różnych państwach członkowskich w celu spełnienia wymogu dotyczącego czasu trwania pobytu, pod warunkiem że posiadacz niebieskiej karty UE:

a) przebywał legalnie i nieprzerwanie na terytorium państw członkowskich przez liczbę lat wymaganą na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy 2003/109/WE w charakterze posiadacza niebieskiej karty UE, krajowego dokumentu pobytowego do celów zatrudnienia w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji, zezwolenia dla naukowców lub, w stosownych przypadkach, zezwolenia dla studentów zgodnie z art. 4 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2003/109/WE lub w charakterze beneficjenta ochrony międzynarodowej; oraz

b) bezpośrednio przed złożeniem odpowiedniego wniosku przebywał legalnie i nieprzerwanie przez okres dwóch lat na terytorium państwa członkowskiego, w którym złożył wniosek o przyznanie statusu rezydenta długoterminowego UE, w charakterze posiadacza niebieskiej karty UE.

3. Do celów obliczenia czasu trwania legalnego i nieprzerwanego pobytu w Unii, o którym mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, i na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2003/109/WE, okresy nieobecności na terytorium danego państwa członkowskiego nie przerywają czasu trwania legalnego i nieprzerwanego pobytu w Unii, jeżeli są krótsze niż 12 kolejnych miesięcy i nie przekraczają w sumie osiemnastu miesięcy w ramach tego czasu trwania.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2003/109/WE, państwa członkowskie przedłużają do 24 kolejnych miesięcy okres nieobecności na terytorium Unii, przez jaki może być nieobecny rezydent długoterminowy UE będący posiadaczem długoterminowego dokumentu pobytowego, w którym zamieszczono uwagę, o której mowa w art. 19 ust. 2 niniejszej dyrektywy, i członkowie jego rodziny, którym przyznano status rezydenta długoterminowego UE.

5. Art. 16 ust. 1 lit. f), art. 16 ust. 3, art. 20 oraz, w stosownych przypadkach, art. 17 i 22 stosuje się do posiadaczy długoterminowego dokumentu pobytowego, w którym zamieszczono uwagę, o której mowa w art. 19 ust. 2.

6. Jeżeli rezydent długoterminowy UE posiadający długoterminowy dokument pobytowy, w którym zamieszczono uwagę, o której mowa w art. 19 ust. 2 niniejszej dyrektywy, korzysta z prawa do przeniesienia się do drugiego państwa członkowskiego zgodnie z rozdziałem III dyrektywy 2003/109/WE, nie stosuje się art. 14 ust. 3 i 4 tej dyrektywy. Drugie państwo członkowskie może zastosować środki zgodnie z art. 21 ust. 8 niniejszej dyrektywy.