Art. 16. - Interakcja z postępowaniem krajowym oraz odstępstwa - Dyrektywa 2017/1852 w sprawie mechanizmów rozstrzygania sporów dotyczących podwójnego opodatkowania w Unii Europejskiej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2017.265.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 października 2017 r.

Artykuł  16

Interakcja z postępowaniem krajowym oraz odstępstwa

1. Fakt, że działanie państwa członkowskiego, które prowadzi do powstania kwestii spornej, staje się ostateczne zgodnie z prawem krajowym, nie uniemożliwia osobom, których dotyczy spór, skorzystania z procedur przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

2. Poddanie kwestii spornej procedurze wzajemnego porozumiewania lub procedurze rozstrzygania sporów na mocy, odpowiednio, art. 4 i 6, nie uniemożliwia państwu członkowskiemu wszczęcia lub kontynuowania postępowań sądowych lub postępowań dotyczących sankcji administracyjnych i karnych w związku z tymi samymi sprawami.

3. Osoby, których dotyczy spór, mogą skorzystać ze środków zaskarżenia dostępnych na mocy prawa krajowego zainteresowanych państw członkowskich. Jednakże w przypadku gdy osoba, której dotyczy spór, rozpoczęła postępowanie służące skorzystaniu z takiego środka zaskarżenia, bieg okresów przewidzianych, odpowiednio, w art. 3 ust. 5 i art. 4 ust. 1, rozpoczyna się w dniu, w którym orzeczenie wydane w tym postępowaniu stało się prawomocne lub w którym postępowanie to zostało w inny sposób definitywnie zakończone lub w którym postępowanie to zostało zawieszone.

4. W przypadku gdy decyzja w sprawie kwestii spornej została wydana przez odpowiedni sąd lub inny organ sądowy państwa członkowskiego, a prawo krajowe tego państwa członkowskiego nie pozwala na odstępstwo od tej decyzji, to państwo członkowskie może przewidzieć, że:

a) przed osiągnięciem przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich porozumienia w ramach procedury wzajemnego porozumiewania na podstawie art. 4 w tej kwestii spornej, właściwy organ takiego państwa członkowskiego powiadomi pozostałe właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich o decyzji odpowiedniego sądu lub innego organu sądowego, a procedura ta zostanie zakończona z dniem takiego powiadomienia;

b) przed złożeniem przez osobę, której dotyczy spór, wniosku na podstawie art. 6 ust. 1, przepisy art. 6 ust. 1 nie mają zastosowania, jeżeli kwestia sporna pozostała nierozstrzygnięta w trakcie całej procedury wzajemnego porozumiewania na podstawie art. 4, w którym to przypadku właściwy organ tego państwa członkowskiego poinformuje pozostałe właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich o skutku decyzji odpowiedniego sądu lub innego organu sądowego;

c) postępowanie w zakresie rozstrzygania sporów na podstawie art. 6 zostanie zakończone, jeżeli decyzja odpowiedniego sądu lub innego organu sądowego została wydana w dowolnym momencie po złożeniu przez osobę, której dotyczy spór, wniosku na podstawie art. 6 ust. 1, lecz przed wydaniem przez komisję doradczą lub komisję ds. pozasądowego rozstrzygania sporów opinii dla właściwych organów zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z art. 14, w którym to przypadku właściwy organ danego zainteresowanego państwa członkowskiego poinformuje pozostałe właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich oraz komisję doradczą lub komisję ds. pozasądowego rozstrzygania sporów o skutku decyzji odpowiedniego sądu lub innego organu sądowego.

5. Złożenie skargi przewidzianej w art. 3 powoduje zakończenie wszelkich innych toczących się postepowań w ramach procedury wzajemnego porozumiewania lub procedury rozstrzygania sporów na mocy umowy lub konwencji będącym przedmiotem interpretacji lub stosowania w związku z odnośną kwestią sporną. Takie inne toczące się postępowania dotyczące odnośnej kwestii spornej zostają zakończone ze skutkiem od dnia pierwszego otrzymania skargi przez którykolwiek z właściwych organów zainteresowanych państw członkowskich.

6. W drodze odstępstwa od art. 6, zainteresowane państwo członkowskie może odmówić dostępu do procedury rozstrzygania sporów na mocy tego artykułu w przypadkach, gdy w tym państwie członkowskim zostały nałożone sankcje w odniesieniu do skorygowanego dochodu lub skorygowanego kapitału w związku z oszustwem podatkowym, umyślnym niewywiązaniem się z obowiązków oraz rażącym niedbalstwem. W przypadku gdy rozpoczęte zostało postępowanie sądowe lub administracyjne, które mogłoby potencjalnie prowadzić do nałożenia takich sankcji, a postępowanie to jest prowadzone równocześnie z którymkolwiek z postępowań, o których mowa w niniejszej dyrektywie, właściwy organ może zawiesić postępowanie na mocy niniejszej dyrektywy, począwszy od dnia przyjęcia skargi do dnia ostatecznego wyniku tego postępowania.

7. Państwo członkowskie może odmówić dostępu do procedury rozstrzygania sporów na podstawie art. 6 w indywidualnych przypadkach w przypadku, gdy kwestia sporna nie dotyczy podwójnego opodatkowania. W takim przypadku właściwy organ wspomnianego państwa członkowskiego niezwłocznie informuje osobę, której dotyczy spór, oraz właściwe organy pozostałych zainteresowanych państw członkowskich.