Dyrektywa 2014/63/UE zmieniająca dyrektywę Rady 2001/110/WE odnoszącą się do miodu
Dz.U.UE.L.2014.164.1
Akt jednorazowyDYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/63/UE
z dnia 15 maja 2014 r.
zmieniająca dyrektywę Rady 2001/110/WE odnoszącą się do miodu
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
(1) Dyrektywa Rady 2001/110/WE 3 definiuje miód jako naturalnie słodką substancję produkowaną przez pszczoły Apis mellifera ("pszczoły"). Miód składa się zasadniczo z różnych cukrów, przeważnie fruktozy i glukozy, jak również innych substancji, takich jak kwasy organiczne, enzymy oraz stałe cząstki pochodzące ze zbioru miodu. Dyrektywa 2001/110/WE ogranicza ludzką interwencję, która mogłaby zmienić skład miodu, pozwalając tym samym na zachowanie naturalnej charakterystyki miodu. Dyrektywa 2001/110/WE zabrania w szczególności dodawania do miodu jakichkolwiek składników żywności, w tym dodatków do żywności, jak również wszelkich dodatków innych niż miód. Dyrektywa 2001/110/WE zabrania też usuwania jakichkolwiek komponentów specyficznych dla miodu, w tym pyłku, chyba że jest to nieuniknione podczas usuwania obcych substancji. Wymogi te są zgodne z normą dotyczącą miodu w Kodeksie Żywnościowym (Codex Stan 12-1981).
(2) Pyłek jest częścią kryteriów składu miodu określonych w dyrektywie 2001/110/WE. Dostępne dowody - w tym dane empiryczne i naukowe - potwierdzają, że przyczyną obecności pyłku w miodzie są pszczoły. Ziarna pyłku wpadają do nektaru, który jest zbierany przez pszczoły. W ulu zebrany nektar zawierający ziarna pyłku jest przetwarzany przez pszczoły na miód. Zgodnie z dostępnymi danymi dodatkowy pyłek w miodzie może pochodzić z pyłku na pszczelich włoskach, z pyłku w powietrzu wewnątrz ula oraz z pyłku umieszczonego przez pszczoły w komórkach, który wydostał się na skutek przypadkowego otwarcia tych komórek podczas pozyskiwania miodu przez podmioty działające na rynku spożywczym. Można zatem stwierdzić, że pyłek dostaje się do ula w wyniku działalności pszczół i występuje w miodzie w sposób naturalny, niezależnie od pozyskiwania miodu przez podmioty działające na rynku spożywczym. Ponadto celowe dodawanie pyłku to miodu przez podmioty działające na rynku spożywczym jest zabronione na mocy dyrektywy 2001/110/WE.
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 4 definiuje "składnik" jako każdą substancję użytą przy wytwarzaniu lub przygotowywaniu środka spożywczego i nadal obecną w produkcie gotowym, nawet w zmienionej formie. Definicja ta implikuje celowe wykorzystanie danej substancji przy wytwarzaniu lub przygotowywaniu żywności. Uwzględniając naturalny charakter miodu, a zwłaszcza naturalne przyczyny obecności komponentów specyficznych dla miodu, pyłek będący naturalnym komponentem specyficznym dla miodu nie powinien być uznawany za "składnik" miodu w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.
(4) Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 5 w odniesieniu do miodu zawierającego zmodyfikowany genetycznie pyłek, ponieważ taki miód stanowi, w rozumieniu tego rozporządzenia, żywność wyprodukowaną z organizmów zmodyfikowanych genetycznie. W sprawie C-442/09 6 , Karl Heinz Bablok i inni przeciwko Freistaat Bayern, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że kryterium decydującym dotyczącym zastosowania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 - jak określono w motywie 16 tego rozporządzenia - jest ustalenie, czy materiał uzyskany z genetycznie zmodyfikowanego materiału źródłowego występuje lub nie występuje w żywności. Miód zawierający genetycznie zmodyfikowany pyłek powinien być zatem uznany za "żywność (częściowo) wyprodukowaną z GMO" w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Ustanowienie przepisu stanowiącego, że pyłek nie jest składnikiem miodu, nie wpływa zatem na orzeczenie Trybunału w sprawie C-442/09, zgodnie z którym miód zawierający genetycznie zmodyfikowany pyłek podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, w szczególności jego wymogom dotyczącym zezwolenia przed wprowadzeniem na rynek, nadzoru i w stosownych przypadkach - etykietowania.
(5) Na mocy wymogów dotyczących etykietowania określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1829/2003 nie istnieje obowiązek umieszczenia na etykiecie miodu informacji o obecności w miodzie pyłku zmodyfikowanego genetycznie, jeżeli spełnione są następujące warunki: taki pyłek stanowi nie więcej niż 0,9 % miodu, a jego obecność w miodzie jest przypadkowa lub technicznie niemożliwa do uniknięcia. Należy przypomnieć, że dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE 7 stanowi, że państwa członkowskie mogą podejmować odpowiednie środki, aby unikać niezamierzonego występowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie w miodzie.
(6) Zgodnie z dyrektywą 2001/110/WE, jeżeli miód pochodzi z więcej niż jednego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, obowiązkowe wskazanie kraju pochodzenia może zostać zastąpione w stosownych przypadkach jednym z następujących oznaczeń: "mieszanka miodów pochodzących ze Wspólnoty Europejskiej", "mieszanka miodów niepochodzących ze Wspólnoty Europejskiej", "mieszanka miodów pochodzących ze Wspólnoty Europejskiej i niepochodzących ze Wspólnoty Europejskiej". Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i stała się jej następcą prawnym. Należy zatem doprecyzować odpowiednie wymogi dotyczące etykietowania przez zastąpienie odniesienia do "Wspólnoty Europejskiej" odniesieniem do "Unii Europejskiej".
(7) W dyrektywie 2001/110/WE powierza się Komisji uprawnienia w zakresie wykonania niektórych przepisów tej dyrektywy, w szczególności uprawnienia do przyjmowania środków koniecznych do wdrożenia przepisów dotyczących uwzględnienia postępu technicznego i dostosowania tej dyrektywy do ogólnych przepisów unijnych dotyczących środków spożywczych. Ponadto dyrektywa 2001/110/WE przyznaje Komisji uprawnienia do przyjmowania metod umożliwiających weryfikację zgodności miodu z przepisami tej dyrektywy. Należy dokonać przeglądu zakresu tych uprawnień.
(8) W celu zapewnienia uczciwych praktyk handlowych, ochrony interesów konsumentów i umożliwienia określenia odpowiednich metod analizy, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej celem ustanowienia parametrów ilościowych kryterium "głównie" w odniesieniu do pochodzenia kwiatowego lub warzywnego miodu oraz minimalnej obecności pyłku w miodzie filtrowanym po usunięciu obcych substancji organicznych lub nieorganicznych. Szczególnie ważne jest, aby w trakcie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(9) W następstwie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 8 , które ma zastosowanie do wszystkich etapów produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności i pasz na szczeblu unijnym i krajowym, ogólne przepisy unijne dotyczące środków spożywczych mają bezpośrednie zastosowanie do produktów objętych zakresem dyrektywy 2001/110/WE. W związku z tym Komisja nie musi już posiadać uprawnień do dostosowania przepisów tej dyrektywy do ogólnych przepisów unijnych dotyczących środków spożywczych. Przepisy, w których przekazuje się takie uprawnienia, należy zatem uchylić.
(10) Po przyjęciu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 9 należy dostosować do tego rozporządzenia odpowiednie przepisy dyrektywy 2001/110/WE.
(11) W celu umożliwienia państwom członkowskim przyjęcia krajowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy 2001/110/WE zmienionej niniejszą dyrektywą, należy ustanowić okres transpozycji wynoszący dwanaście miesięcy. W okresie tym zastosowanie mają nadal wymogi dyrektywy 2001/110/WE, bez zmian wprowadzonych niniejszą dyrektywą.
(12) W celu uwzględnienia interesów podmiotów działających na rynku spożywczym, które wprowadzają do obrotu lub etykietują swoje produkty zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie przed rozpoczęciem stosowania krajowych przepisów transponujących dyrektywę 2001/110/WE zmienioną niniejszą dyrektywą, konieczne jest ustanowienie odpowiednich środków przejściowych. W związku z tym powinno być możliwe, by produkty wprowadzone do obrotu lub opatrzone etykietą przed rozpoczęciem stosowania tych przepisów pozostały w obrocie do wyczerpania zapasów.
(13) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2001/110/WE.
(14) Ponieważ zmiany dotyczące przyznania uprawnień Komisji dotyczą wyłącznie uprawnień Komisji, państwa członkowskie nie muszą ich transponować.
(15) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym pyłek, będący naturalnym komponentem specyficznym dla miodu, nie powinien być uznawany za składnik miodu, wyjaśnienie wymogów dotyczących etykietowania w przypadkach, kiedy miód pochodzi z więcej niż jednego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, oraz dokonanie przeglądu zakresu uprawnień przyznanych obecnie Komisji, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podejmować działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: