Rozdział 3 - PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE OBIEKTÓW ENERGETYCZNEGO SPALANIA - Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych i emisji pochodzących z chowu zwierząt gospodarskich (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (wersja przekształcona)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2010.334.17

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 sierpnia 2024 r.

ROZDZIAŁ  III

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE OBIEKTÓW ENERGETYCZNEGO SPALANIA

Artykuł  28

Zakres

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do obiektów energetycznego spalania, których całkowita nominalna moc dostarczona w paliwie jest równa lub większa niż 50 MW, niezależnie od rodzaju wykorzystanego paliwa.

Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do następujących obiektów energetycznego spalania:

a) obiektów, w których produkty spalania wykorzystywane są do bezpośredniego ogrzewania, suszenia lub każdej innej obróbki przedmiotów lub materiałów;

b) obiektów oczyszczania gazów odlotowych przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie są eksploatowane jako niezależne obiekty energetycznego spalania;

c) urządzeń do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym;

d) urządzeń do konwersji siarkowodoru w siarkę;

e) reaktorów wykorzystywanych w przemyśle chemicznym;

f) pieców baterii koksowniczych;

g) nagrzewnic Cowpera;

h) wszelkich urządzeń technicznych wykorzystywanych w napędzie pojazdu, statku lub statku powietrznego;

i) turbin gazowych i silników gazowych stosowanych na platformach morskich;

j) obiektów wykorzystujących jako paliwo jakiekolwiek odpady stałe lub płynne inne niż odpady, o których mowa w art. 3 pkt 31 lit. b).

Artykuł  29

Zasady łączenia

1. W przypadku gdy gazy odlotowe z dwóch lub większej liczb y odrębnych obiektów energetycznego spalania odprowadzane są przez wspólny komin, połączenie stworzone przez takie obiekty uważa się za pojedynczy obiekt energetycznego spalania, a ich przepustowość dodaje się w celu wyliczenia całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie.

2. W przypadku gdy dwa lub większa liczba oddzielnych obiektów energetycznego spalania, którym po raz pierwszy udzielono pozwolenia w dniu 1 lipca 1987 r. lub po tym dniu, lub których operatorzy złożyli kompletny wniosek o udzielenie takiego pozwolenia w tym dniu lub po tym dniu, instalowane są w taki sposób, że uwzględniając parametry techniczne i współczynniki ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być zgodnie z oceną właściwego organu odprowadzane przez wspólny komin, połączenie stworzone przez takie obiekty uważa się za pojedynczy obiekt energetycznego spalania, a ich moce dodaje się w celu wyliczenia całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie.

3. Do celów wyliczenia całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie połączenia obiektów energetycznego spalania, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się pojedynczych obiektów energetycznego spalania o nominalnej mocy dostarczonej w paliwie poniżej 15 MW.

Artykuł  30

Dopuszczalne wielkości emisji

1. Gazy odlotowe z obiektów energetycznego spalania odprowadza się w sposób kontrolowany za pomocą komina o co najmniej jednym przewodzie kominowym, którego wysokość jest obliczana w taki sposób, aby zabezpieczać zdrowie ludzi oraz środowisko.

2. Wszystkie pozwolenia dla instalacji obejmujących obiekty energetycznego spalania, którym udzielono pozwolenia przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub których operatorzy złożyli kompletny wniosek o wydanie pozwolenia przed tym dniem, pod warunkiem że zostały one oddane do eksploatacji nie później niż dnia 7 stycznia 2014 r., zawierają warunki zapewniające, aby emisje do powietrza z tych obiektów nie przekraczały dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V część 1.

Wszystkie pozwolenia dla instalacji obejmujących obiekty energetycznego spalania, którym przyznano wyłączenie, o którym mowa w art. 4 ust. 4 dyrektywy 2001/80/WE, i które są w eksploatacji po dniu 1 stycznia 2016 r., zawierają warunki zapewniające, aby emisje do powietrza z tych obiektów nie przekraczały dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V część 2.

3. Wszystkie pozwolenia dla instalacji obejmujących obiekty energetycznego spalania nieobjęte ust. 2 zawierają warunki zapewniające, aby emisje do powietrza z tych obiektów nie przekraczały dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V część 2.

4. Dopuszczalne wielkości emisji określone w załączniku V części 1 i 2, a także minimalne stopnie odsiarczania określone w części 5 tego załącznika mają zastosowanie do emisji z każdego wspólnego komina w odniesieniu do całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie całego obiektu energetycznego spalania. W przypadku gdy załącznik V stanowi, że dopuszczalne wielkości emisji mogą być stosowane do części obiektu energetycznego spalania o ograniczonym czasie funkcjonowania, te dopuszczalne wartości mają zastosowanie do emisji z tej części obiektu, ale określane są w odniesieniu do całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie całego obiektu energetycznego spalania.

5. 90  Właściwy organ może udzielić odstępstwa, maksymalnie na sześć miesięcy, od obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji dwutlenku siarki, przewidzianych w ust. 2 i 3, w odniesieniu do obiektu energetycznego spalania, w którym w tym celu zwykle wykorzystuje się paliwo o małej zawartości siarki, w przypadkach gdy operator nie jest w stanie przestrzegać dopuszczalnych wartości emisji z powodu braku paliwa o małej zawartości siarki, wynikającego z poważnych niedoborów.

Państwa członkowskie informują natychmiast Komisję o wszelkich odstępstwach udzielonych na podstawie akapitu pierwszego, w tym o przyczynach udzielenia danego odstępstwa i nałożonych warunkach.

6. 91  Właściwy organ może udzielić odstępstwa od obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji przewidzianych w u s t. 2 i 3, w przypadkach gdy obiekt energetycznego spalania, wykorzystujący wyłącznie paliwo gazowe, musi wyjątkowo uciekać się do wykorzystania innych paliw z powodu nagłego zakłócenia w dostawie gazu, i z tego powodu musiałby być wyposażony w urządzenie do oczyszczania gazów odlotowych. Okres, na jaki odstępstwo zostało udzielone, nie może przekraczać 10 dni, z wyjątkiem przypadków gdy istnieje nadrzędna potrzeba utrzymania dostaw energii.

Operator niezwłocznie informuje właściwy organ o każdym szczególnym przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Państwa członkowskie informują natychmiast Komisję o wszelkich odstępstwach udzielonych na podstawie akapitu pierwszego, w tym o przyczynach udzielenia danego odstępstwa i nałożonych warunkach.

7. W przypadku rozbudowy obiektu energetycznego spalania, dopuszczalne wielkości emisji określone w załączniku V część 2 mają zastosowanie do rozbudowanej części obiektu, której dotyczy zmiana, oraz ustala się je w odniesieniu do całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie całego obiektu energetycznego spalania. W razie zmiany w obiekcie energetycznego spalania, która może mieć wpływ na środowisko i która dotyczy części obiektu o nominalnej mocy dostarczonej w paliwie w wysokości 50 MW lub więcej, dopuszczalne wielkości emisji określone w załączniku V część 2 mają zastosowanie do tej części obiektu, która zmieniła się w stosunku do całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie całego obiektu energetycznego spalania.

8. Dopuszczalne wielkości emisji określone w załączniku V części 1 i 2 nie mają zastosowania do następujących obiektów energetycznego spalania:

a) silniki Diesla;

b) kotły odzysknicowe w instalacjach do produkcji masy celulozowej.

9. Na podstawie najlepszych dostępnych technik, Komisja dok onuje przeglądu potrzeby określenia dopuszczalnych wielkości emisji w całej Unii oraz potrzeby zmiany dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V, dla następujących obiektów energetycznego spalania:

a) obiektów energetycznego spalania, o których mowa w ust. 8;

b) obiektów energetycznego spalania w obrębie rafinerii opalanych pozostałościami po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej wykorzystywanymi na własne potrzeby jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami, uwzględniając specyfikę systemów energetycznych rafinerii;

c) obiektów energetycznego spalania opalanych gazami innymi niż gaz ziemny;

d) obiektów energetycznego spalania w instalacjach chemicznych wykorzystujących na własne potrzeby płynne pozostałości poprodukcyjne jako paliwo niekomercyjne.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. Komisja składa sprawozdanie z wyników tego przeglądu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym.

Artykuł  31

Stopień odsiarczania

1. W przypadku obiektów energetycznego spalania opalanych lokalnym paliwem stałym, które z uwagi na właściwości tego paliwa nie mogą przestrzegać dopuszczalnych wielkości emisji dla dwutlenku siarki, o których mowa w art. 30 ust. 2 i 3, państwa członkowskie mogą stosować w ich miejsce minimalne stopnie odsiarczania określone w załączniku V część 5, zgodnie z zasadami zgodności określonymi w części 6 tego załącznika oraz po wcześniejszym zatwierdzeniu przez właściwy organ sprawozdania technicznego, o którym mowa w art. 72 ust. 4 lit. a).

2. W przypadku obiektów energetycznego spalania opalanych lokalnym paliwem stałym, które współspalają odpady i które z uwagi na właściwości tego paliwa nie mogą przestrzegać wielkości Cproc dla dwutlenku siarki określonych w załączniku VI część 4 pkt 3.1 lub 3.2, państwa członkowskie mogą stosować zamiast tych wielkości minimalne stopnie odsiarczania określone w załączniku V część 5, zgodnie z zasadami zgodności określonymi w części 6 tego załącznika. Jeżeli państwa członkowskie wybiorą stosowanie niniejszego ustępu, wielkość Codpady, o której mowa w załączniku VI część 4 pkt 1, jest równa 0 mg/Nm³.

3. Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja dokonuje przeglądu możliwości stosowania minimalnych stopni odsiarczania określonych w załączniku V część 5, uwzględniając w szczególności najlepsze dostępne techniki oraz korzyści uzyskane dzięki zmniejszeniu emisji dwutlenku siarki.

Artykuł  32

Przejściowy plan krajowy

1. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. państwa członkowskie mogą opracować i wdrażać przejściowy plan krajowy obejmujący obiekty energetycznego spalania, którym udzielono pierwszego pozwolenia przed dniem 27 listopada 2002 r. lub których operator złożył kompletny wniosek o pozwolenie przed tą datą, pod warunkiem że obiekt ten oddano do eksploatacji nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r. W odniesieniu do każdego obiektu energetycznego spalania objętego planem plan ten obejmuje emisje co najmniej jednego z następujących zanieczyszczeń: tlenki azotu, dwutlenek siarki i pył. W przypadku turbin gazowych plan obejmuje jedynie emisje tlenków azotu.

Przejściowy plan krajowy nie obejmuje żadnego z następujących obiektów energetycznego spalania:

a) obiektów energetycznego spalania, do których zastosowanie ma art. 33 ust. 1;

b) obiektów energetycznego spalania w obrębie rafinerii opalanych gazami o niskiej wartości opałowej pozyskiwanymi z pozostałości po procesach zgazowania lub rafinacji albo z pozostałości po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej wykorzystywanymi na własne potrzeby jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami;

c) obiektów energetycznego spalania, do których zastosowanie ma art. 35.

d) w stosunku do których zastosowano wyłączenie, o którym mowa w art. 4 ust. 4 dyrektywy 2001/80/WE.

2. Obiekty energetycznego spalania objęte planem mogą zostać zwolnione z wymogu przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2, w odniesieniu do zanieczyszczeń objętych planem lub, w stosownych przypadkach, z wymogu przestrzegania stopni odsiarczania, o których mowa w art. 31.

Muszą być dotrzymane co najmniej dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określone w pozwoleniu dla obiektów energetycznego spalania mającym zastosowanie w dniu 31 grudnia 2015 r. w szczególności zgodnie z wymogami dyrektyw 2001/80/WE i 2008/1/WE.

Obiekty energetycznego spalania o całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie ponad 500 MW opalane paliwem stałym, którym udzielono pierwszego pozwolenia po dniu 1 lipca 1987 r., muszą spełniać dopuszczalne wielkości emisji tlenków azotu określone w załączniku V część 1.

3. 92  Dla każdego zanieczyszczenia objętego przejściowym planem krajowym, ustala się w planie pułap określający maksymalne roczne emisje dla wszystkich obiektów objętych planem na podstawie całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie każdego z obiektów na dzień 31 grudnia 2010 r., jego rzeczywistego czasu funkcjonowania w ciągu roku oraz jego zużycia paliwa, uśrednionych na podstawie danych z ostatnich dziesięciu lat eksploatacji do roku 2010 włącznie.

Pułap na rok 2016 wylicza się na podstawie odpowiednich dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załącznikach III-VII do dyrektywy 2001/80/WE lub, w stosownych przypadkach, na podstawie stopni odsiarczania określonych w załączniku III do dyrektywy 2001/80/WE. W przypadku turbin gazowych stosuje się dopuszczalne wielkości emisji dla tlenków azotu określone dla takich obiektów w załączniku VI część B do dyrektywy 2001/80/WE. Pułapy na lata 2019 i 2020 wylicza się na podstawie odpowiednich dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V część 1 do niniejszej dyrektywy lub, w stosownych przypadkach, na podstawie odpowiednich stopni odsiarczania określonych w załączniku V część 5 do niniejszej dyrektywy. Pułapy na lata 2017 i 2018 określa się w sposób zapewniający liniowy spadek pułapów między 2016 a 2019 r.

Zaprzestanie eksploatacji obiektu objętego przejściowym planem krajowym lub wyłączenia tego obiektu z zakresu rozdziału III nie oznacza możliwości zwiększenia całkowitych rocznych emisji z pozostałych obiektów objętych planem.

4. Przejściowy plan krajowy zawiera także przepisy dotyczące monitorowania i sprawozdawczości zgodne z przepisami wykonawczymi ustanowionymi zgodnie z art. 41 lit. b), jak również środki przewidziane dla każdego obiektu w celu zapewnienia terminowej zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji, które będą miały zastosowanie od dnia 1 lipca 2020 r.

5. Nie później niż w dniu 1 stycznia 2013 r. państwa członkowskie przekazują Komisji swoje przejściowe plany krajowe.

Komisja dokonuje oceny planów, a w przypadku gdy Komisja nie zgłosiła zastrzeżeń w terminie 12 miesięcy od otrzymania planu, plan przekazany przez dane państwo członkowskie uznaje się za zaakceptowany.

W przypadku gdy Komisja uzna, że plan nie jest zgodny z przepisami wykonawczymi ustanowionymi zgodnie z art. 41 lit. b), informuje ona dane państwo członkowskie, że jego plan nie może zostać zaakceptowany. W odniesieniu do oceny nowej wersji planu przekazanego Komisji przez państwo członkowskie, termin, o którym mowa w drugim akapicie, wynosi sześć miesięcy.

6. Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich późniejszych zmianach w planie.

Artykuł  33

Ograniczone odstępstwo obowiązujące w całym okresie eksploatacji

1. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. obiekty energetycznego spalania mogą być zwolnione z przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, z przestrzegania stopni odsiarczania, o których mowa w art. 31, a także z włączenia ich do przejściowego planu krajowego, o którym mowa w art. 32, o ile spełnione są następujące warunki:

a) operator obiektu energetycznego spalania zobowiązuje się - w pisemnym oświadczeniu przedstawionym właściwemu organowi najpóźniej do dnia 1 stycznia 2014 r. - że, począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. i nie później niż do dnia 31 grudnia 2023 r., nie będzie eksploatował obiektu przez więcej niż 17 500 godzin funkcjonowania;

b) operator ma obowiązek przedkładania corocznie właściwemu organowi zapisu czasu funkcjonowania od dnia 1 stycznia 2016 r.;

c) 93  dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określone w pozwoleniu dla obiektu energetycznego spalania mającym zastosowanie w dniu 31 grudnia 2015 r., w szczególności zgodne z wymogami dyrektyw 2001/80/WE i 2008/1/WE, są utrzymane co najmniej przez pozostały okres eksploatacji obiektu energetycznego spalania. Obiekty energetycznego spalania o całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie ponad 500 MW, opalane paliwem stałym, którym udzielono pierwszego pozwolenia po dniu 1 lipca 1987 r., muszą przestrzegać dopuszczalnych wielkości emisji tlenków azotu określonych w załączniku V część 1; oraz

d) obiektowi energetycznego spalania nie udzielono pozwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 4 dyrektywy 2001/80/WE.

2. Najpóźniej w dniu 1 stycznia 2016 r. każde państwo członkowskie przekazuje Komisji wykaz wszelkich obiektów energetycznego spalania, do których ma zastosowanie ust.1, obejmujący ich całkowitą nominalną moc dostarczoną w paliwie, rodzaje wykorzystywanego paliwa i mające zastosowanie dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu. W odniesieniu do obiektów objętych ust. 1 państwa członkowskie corocznie przekazują Komisji zapis czasu funkcjonowania od dnia 1 stycznia 2016 r.

3. W przypadku obiektu energetycznego spalania, który w dniu 6 stycznia 2011 r. stanowi część małego systemu wydzielonego i odpowiada w tym dniu za co najmniej 35 % dostaw energii elektrycznej w obrębie tego systemu, oraz który z uwagi n a swoje właściwości techniczne nie może przestrzegać dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2, czas funkcjonowania, o którym mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, wynosi 18 000 godzin, począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r. i najpóźniej do dnia 31 grudnia 2023 r., natomiast datą, o której mowa w ust. 1 lit. b) i w ust. 2 niniejszego artykułu, jest dzień 1 stycznia 2020 r.

4. W przypadku obiektu energetycznego spalania o całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie przekraczającej 1 500 MW, który rozpoczął eksploatację przed dniem 31 grudnia 1986 r. i jest opalany lokalnymi paliwami stałymi o wartości opałowej netto poniżej 5 800 kJ/kg, zawartości wilgoci powyżej 45 % wagowo, połączonej zawartości wilgoci i popiołu powyżej 60 % wagowo i zawartości tlenku wapnia powyżej 10 %, czas funkcjonowania, o którym mowa w ust. 1 lit. a) wynosi 32 000 godzin.

Artykuł  34

Małe systemy wydzielone

1. Do dnia 31 grudnia 2019 r. obiekty energetycznego spalania stanowiące w dniu 6 stycznia 2011 r. część małego systemu wydzielonego mogą zostać zwolnione z przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, z przestrzegania stopni odsiarczania, o których mowa w art. 31. Do dnia 31 grudnia 2019 r. dopuszczalne wielkości emisji określone w pozwoleniach dla tych obiektów energetycznego spalania, w szczególności zgodne z wymogami dyrektyw 2001/80/WE i 2008/1/WE, muszą być co najmniej utrzymane.

2. Obiekty energetycznego spalania o całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie ponad 500 MW opalane paliwem stałym, którym udzielono pierwszego pozwolenia po dniu 1 lipca 1987 r., muszą przestrzegać dopuszczalnych wielkości emisji tlenków azotu określonych w załączniku V część 1.

3. 94  W przypadku gdy na terytorium państwa członkowskiego istnieją obiekty energetycznego spalania objęte przepisami niniejszego rozdziału i stanowiące część małego systemu wydzielonego, to państwo członkowskie zgłasza Komisji przed dniem 7 stycznia 2013 r. wykaz takich obiektów energetycznego spalania, całkowite roczne zużycie energii przez mały system wydzielony oraz ilość energii uzyskanej dzięki połączeniom międzysystemowym.

Artykuł  34a  ⁹⁵

Obiekty energetycznego spalania stanowiące część małego systemu wydzielonego

1. Do dnia 31 grudnia 2029 r. państwa członkowskie mogą zwolnić obiekty energetycznego spalania stanowiące część małego systemu wydzielonego w dniu 4 sierpnia 2024 r., z obowiązku zapewnienia zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2 i art. 15 ust. 3, dla dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu lub, w stosownych przypadkach, ze stopniami odsiarczania, o których mowa w art. 31. Co najmniej wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określone w pozwoleniu dla takich obiektów energetycznego spalania, zgodnie z wymogami dyrektyw 2001/80/WE i 2008/1/WE, muszą pozostać dotrzymane.

Państwa członkowskie podejmują środki w celu zapewnienia, aby emisje były monitorowane i aby nie spowodowano znaczącego zanieczyszczenia. Państwa członkowskie mogą zwolnić instalacje z dopuszczalnych wielkości emisji dopiero po wyczerpaniu wszystkich środków skutkujących mniejszym zanieczyszczeniem. Zwolnienie nie może być udzielone na okres dłuższy niż jest to konieczne.

2. Od dnia 1 stycznia 2030 r. przedmiotowe obiekty energetycznego spalania przestrzegają dopuszczalnych wielkości emisji dla dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określonych w załączniku V część 2 oraz dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 15 ust. 3, dla dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu.

3. Państwa członkowskie, które udzielają zwolnień zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, wdrażają plan zapewnienia zgodności obejmujący obiekty energetycznego spalania korzystające z takich zwolnień. Plan zapewnienia zgodności zawiera informacje o środkach mających zapewnić do dnia 31 grudnia 2029 r. zgodność przedmiotowych obiektów energetycznego spalania z dopuszczalnymi wielkościami emisji dla dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określonymi w załączniku V część 2 oraz z dopuszczalnymi wielkościami emisji dla dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określonymi w art. 15 ust. 3. Plan zapewnienia zgodności obejmuje również informacje o środkach mających zminimalizować skalę i czas trwania emisji zanieczyszczeń w okresie objętym planem oraz informacje na temat środków zarządzania popytem i możliwości przejścia na czystsze paliwa lub czystsze alternatywy, takie jak wdrażanie odnawialnych źródeł energii i połączenia międzysystemowe z sieciami kontynentalnymi.

4. Nie później niż dnia 5 lutego 2025 r. państwa członkowskie przekazują Komisji plany zapewnienia zgodności. Komisja ocenia plany i jeżeli nie zgłosi zastrzeżeń w terminie 12 miesięcy od otrzymania planu, plan przekazany przez dane państwo członkowskie uznaje się za zaakceptowany. Jeżeli Komisja zgłosi zastrzeżenia z uwagi na to, że plan nie gwarantuje zapewnienia zgodności danych obiektów do dnia 31 grudnia 2029 r. lub nie minimalizuje skali i czasu trwania emisji zanieczyszczeń w okresie objętym planem, dane państwo członkowskie przekazuje Komisji zmieniony plan w terminie sześciu miesięcy od powiadomienia o zastrzeżeniach Komisji. W odniesieniu do oceny zmienionej wersji planu przekazanego Komisji przez państwo członkowskie, termin, o którym mowa w zdaniu drugim, wynosi sześć miesięcy.

5. Nie później niż dnia 5 lutego 2026 r. i na koniec każdego kolejnego roku kalendarzowego państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z postępów poczynionych w odniesieniu do działań opisanych w planie zapewnienia zgodności. Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich późniejszych zmianach w planie zapewnienia zgodności. W odniesieniu do oceny zmienionej wersji planu przekazanego Komisji przez państwo członkowskie, okres, o którym mowa w ust. 4 zdanie drugie, wynosi sześć miesięcy.

6. Zgodnie z art. 24 ust. 2 państwo członkowskie podaje do wiadomości publicznej informację o odstępstwie i nałożonych warunkach.

Artykuł  35

Zakłady zasilające sieci ciepłownicze

1. Do dnia 31 grudnia 2022 r. obiekt energetycznego spalania może być zwolniony z przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w art. 30 ust. 2, i z przestrzegania stopni odsiarczania, o których mowa w art. 31, o ile spełnione są następujące warunki:

a) całkowita nominalna moc obiektu energetycznego spalania dostarczona w paliwie nie przekracza 200 MW;

b) obiektowi udzielono pierwszego pozwolenia przed dniem 27 listopada 2002 r. lub operator tego obiektu złożył kompletny wniosek o pozwolenie przed tą datą, pod warunkiem że obiekt oddano do eksploatacji nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.;

c) co najmniej 50 % produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w obiekcie (średnia krocząca z pięciu lat) dostarczanych jest w postaci pary lub gorącej wody do publicznej sieci ciepłowniczej; oraz

d) w tym okresie dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu określone w jego pozwoleniu mającym zastosowanie w dniu 31 grudnia 2015 r., w szczególności zgodnie z wymogami dyrektyw 2001/80/WE i 2008/1/WE, są utrzymane co najmniej do dnia 31 grudnia 2022 r.

2. Najpóźniej w dniu 1 stycznia 2016 r. każde państwo członkowskie przekazuje Komisji wykaz wszystkich obiektów energetycznego spalania, do których ma zastosowanie ust. 1, w tym ich całkowitą nominalną moc dostarczoną w paliwie, rodzaje stosowanego paliwa oraz mające zastosowanie dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłu. Ponadto w przypadku wszelkich obiektów energetycznego spalania, do których ma zastosowanie ust. 1, i w okresie wspomnianym w tym ustępie, państwa członkowskie corocznie informują Komisję o udziale produkcji ciepła użytkowego każdego z obiektów dostarczonym w postaci pary lub gorącej wody do publicznej sieci ciepłowniczej, wyrażonym jako średnia krocząca z pięciu poprzednich lat.

Artykuł  36

Geologiczne składowanie dwutlenku węgla

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby operatorzy wszystkich obiektów energetycznego spalania o nominalnej mocy elektrycznej na wyjściu co najmniej 300 megawatów, którym udzielono pierwszego pozwolenia na budowę lub, w przypadku braku takiej procedury, pierwszego pozwolenia na eksploatację po wejściu w życie dyrektywy 2009/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla⁽³⁴⁾, ocenili, czy zostały spełnione następujące warunki:

a) dostępne są odpowiednie miejsca składowania,

b) instalacje transportowe są wykonalne technicznie i ekonomicznie,

c) modernizacja pod kątem wychwytywania dwutlenku węgla jest wykonalna technicznie i ekonomicznie.

2. Jeżeli spełnione są warunki ustanowione w ust. 1, właściwy organ zapewnia zarezerwowanie odpowiedniej powierzchni na terenie instalacji dla urządzeń niezbędnych do wychwytywania i sprężania dwutlenku węgla. Właściwy organ ustala, czy warunki te zostały spełnione na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, oraz innych dostępnych informacji, w szczególności dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzi.

Artykuł  37

Niesprawność lub awaria urządzeń służących redukcji emisji

1. Państwa członkowskie zapewniają określenie w pozwoleniach procedur postępowania w przypadku niesprawności lub awarii urządzeń służących redukcji emisji.

2. W razie awarii właściwe organy wymagają, aby operator ograniczył lub wstrzymał eksploatację obiektu, jeżeli w ciągu 24 godzin nie uda się przywrócić normalnych warunków eksploatacji, lub, aby eksploatował obiekt wykorzystujący paliwo zanieczyszczające w niskim stopniu.

Operator powiadamia właściwy organ w ciągu 48 godzin od wystąpienia niesprawności lub awarii urządzenia służącego redukcji emisji.

Łączny czas eksploatacji bez sprawnych urządzeń służących redukcji emisji nie może przekroczyć 120 godzin w żadnym z okresów 12 miesięcy.

Właściwy organ może udzielić odstępstwa od limitów określonych w akapicie pierwszym i trzecim w jednym z następujących przypadków:

a) istnieje nadrzędna potrzeba utrzymania dostaw energii;

b) obiekt energetycznego spalania, w której nastąpiła awaria, byłby przez ograniczony czas zastąpiony innym obiektem, który spowodowałby ogólny wzrost poziomu emisji.

Artykuł  38

Monitorowanie emisji do powietrza

1. Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie monitorowania substancji zanieczyszczających powietrze zgodnie z załącznikiem V część 3.

2. Instalacja i działanie zautomatyzowanych urządzeń monitorujących podlegają kontroli i corocznym testom nadzorczym określonym w załączniku V część 3.

3. Właściwy organ określa lokalizację punków pobierania próbek lub punktów pomiarowych służących monitorowaniu emisji.

4. Wszystkie wyniki monitorowania są rejestrowane, przetwarzane i prezentowane w sposób umożliwiający właściwemu organowi weryfikację przestrzegania warunków eksploatacji i dopuszczalnych wielkości emisji zawartych w pozwoleniu.

Artykuł  39

Zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji

Uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji do powietrza są przestrzegane, jeśli spełnione są warunki określone w załączniku V część 4.

Artykuł  40

Obiekty energetycznego spalania wielopaliwowego

1. W przypadku obiektów energetycznego spalania wielopaliwowego, w których wykorzystuje się jednocześnie dwa lub więcej paliw, właściwy organ określa dopuszczalne wielkości emisji według następujących etapów:

a) przyjęcie odpowiedniej dopuszczalnej wielkości emisji dla każdego rodzaju paliwa i zanieczyszczenia, odpowiadającej całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie całego obiektu energetycznego spalania, zgodnie z załącznikiem V części 1 i 2;

b) określenie dopuszczalnej wielkości emisji ważonej ze względu na rodzaj paliwa, którą oblicza się, mnożąc poszczególne dopuszczalne wielkości emisji, o których mowa w lit. a) przez moc cieplną dostarczaną w każdym paliwie i dzieląc otrzymany wynik przez całkowitą moc cieplną dostarczaną we wszystkich rodzajach paliw;

c) zsumowanie dopuszczalnych wielkości emisji ważonych ze względu na rodzaj paliwa.

2. W przypadku obiektów energetycznego spalania wielopaliwowego objętych art. 30 ust. 2, wykorzystujących na własne potrzeby pozostałości po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami, mogą być stosowane następujące dopuszczalne wielkości emisji ustalone zamiast dopuszczalnych wielkości emisji określonych zgodnie z ust. 1:

a) w przypadku gdy w trakcie eksploatacji obiektu energetycznego spalania udział paliwa dominującego w sumie mocy cieplnej dostarczonej przez wszystkie paliwa wynosi 50 % lub więcej - dopuszczalna wielkość emisji określona w załączniku V część 1 dla paliwa dominującego;

b) w przypadku gdy udział paliwa dominującego w sumie mocy cieplnej dostarczonej przez wszystkie paliwa wynosi mniej n iż 50 % - dopuszczalna wielkość emisji ustalona w następujący sposób:

(i) należy wziąć dopuszczalne wielkości emisji określone w załączniku V część 1 dla każdego użytego paliwa, odpowiadające całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie obiektu energetycznego spalania;

(ii) należy wyliczyć dopuszczalną wielkość emisji paliwa dominującego, mnożąc dopuszczalną wielkość emisji określoną dla tego paliwa zgodnie z pkt (i) przez dwa i odejmując od tego iloczynu dopuszczalną wielkość emisji użytego paliwa z najniższą dopuszczalną wielkością emisji określoną w załączniku V część 1, odpowiadającą całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie obiektu energetycznego spalania;

(iii) dla każdego użytego paliwa należy ustalić dopuszczalną wielkość emisji ważoną ze względu na rodzaj paliwa, mnożąc dopuszczalną wielkość emisji określoną w pkt (i) oraz (ii) przez moc cieplną danego paliwa i dzieląc ten iloczyn przez sumę mocy cieplnej dostarczonej przez wszystkie paliwa;

(iv) należy zsumować dopuszczalne wielkości emisji ważone ze względu na rodzaj paliwa określone w pkt (iii).

3. W przypadku obiektów energetycznego spalania wielopaliwowego objętych art. 30 ust. 2, wykorzystujących na własne potrzeby pozostałości po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami, mogą być stosowane średnie dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki określone w załączniku V część 7 zamiast dopuszczalnych wielkości emisji określonych zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  41

Przepisy wykonawcze

Przyjmuje się przepisy wykonawcze dotyczące:

a) określenia okresów rozruchu i wyłączenia, o których mowa w art. 3 pkt 27 oraz w załączniku V część 4 pkt 1; oraz

b) przejściowych planów krajowych, o których mowa w art. 32 oraz, w szczególności, określania pułapów emisji oraz związanego z nimi monitorowania i sprawozdawczości.

Te przepisy wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 75 ust. 2. Komisja przedstawia stosowne wnioski ustawodawcze nie później niż dnia 7 lipca 2011 r.

⁹⁰ Art. 30 ust. 5:

- zmieniony przez pkt 7 sprostowania z dnia 19 czerwca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.158.25).

- zmieniony przez art. 1 pkt 32 dyrektywy nr 2024/1785 z dnia 24 kwietnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.1785) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 sierpnia 2024 r.

⁹¹ Art. 30 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 33 dyrektywy nr 2024/1785 z dnia 24 kwietnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.1785) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 sierpnia 2024 r.

⁹² Art. 32 ust. 3 zmieniony przez pkt 8 sprostowania z dnia 19 czerwca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.158.25).

⁹³ Art. 33 ust. 1 lit. c) zmieniona przez pkt 9 sprostowania z dnia 19 czerwca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.158.25).

⁹⁴ Art. 34 ust. 3 zmieniony przez pkt 10 sprostowania z dnia 19 czerwca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.158.25).

⁹⁵ Art. 34a dodany przez art. 1 pkt 34 dyrektywy nr 2024/1785 z dnia 24 kwietnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.1785) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 sierpnia 2024 r.