Art. 15. - Dopuszczalne wielkości emisji, dopuszczalne wielkości efektywności środowiskowej, równoważne parametry oraz środki techniczne - Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych i emisji pochodzących z chowu zwierząt gospodarskich (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (wersja przekształcona)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2010.334.17

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 sierpnia 2024 r.

Artykuł  15  ⁶¹

Dopuszczalne wielkości emisji, dopuszczalne wielkości efektywności środowiskowej, równoważne parametry oraz środki techniczne

1. Dopuszczalne wielkości emisji w odniesieniu do substancji zanieczyszczających mają zastosowanie w miejscu, w którym emisje opuszczają instalację, a przy określaniu wielkości emisji nie uwzględnia się rozcieńczenia zanieczyszczeń przed tą chwilą.

W odniesieniu do pośrednich uwolnień substancji zanieczyszczających do wody, przy określaniu dopuszczalnej wielkości emisji z danej instalacji można uwzględnić wpływ oczyszczalni ścieków zlokalizowanej poza instalacją, pod warunkiem że nie prowadzi to do wyższych poziomów zanieczyszczenia środowiska, zagwarantowany jest równoważny poziom ochrony środowiska jako całości, a operator zapewnia, w porozumieniu z operatorem oczyszczalni ścieków, że pośrednie uwolnienia nie zagrażają zgodności z przepisami dotyczącymi pozwolenia dla oczyszczalni ścieków na mocy niniejszej dyrektywy lub szczególnego zezwolenia wydanego na mocy dyrektywy 1991/271/EWG oraz że spełnione są wszystkie następujące wymogi:

a) uwolnione substancje zanieczyszczające nie utrudniają eksploatacji oczyszczalni ścieków lub zdolności odzyskiwania zasobów z oczyszczanego strumienia ścieków;

b) uwolnione substancje zanieczyszczające nie szkodzą zdrowiu personelu pracującego w systemach zbierania ścieków i oczyszczalniach ścieków;

c) oczyszczalnia ścieków jest zaprojektowana i wyposażona do celów usuwania uwolnionych substancji zanieczyszczających;

d) całkowity ładunek danych substancji zanieczyszczających uwalnianych ostatecznie do wody nie zwiększa się w porównaniu z sytuacją, gdy emisje z przedmiotowej instalacji pozostawały zgodne z dopuszczalnymi wielkościami emisji określonymi dla bezpośrednich uwolnień zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych środków wymaganych na podstawie art. 18.

W załączniku do warunków pozwolenia właściwy organ wskazuje przyczyny zastosowania akapitu drugiego, w tym wyniki przeprowadzonej przez operatora oceny spełnienia wymaganych warunków.

W przypadkach gdy należy zmienić warunki pozwolenia, aby zapewnić spełnianie wymogów określonych w akapicie drugim lit. a)-d), operator dostarcza zaktualizowaną ocenę.

2. Bez uszczerbku dla art. 18, dopuszczalne wielkości emisji i równoważne parametry oraz środki techniczne, o których mowa w art. 14 ust. 1 i 2 opierają się na najlepszych dostępnych technikach, bez zalecania wykorzystywania jakiejkolwiek techniki czy konkretnej technologii.

3. Właściwy organ określa najbardziej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji osiągalne w instalacji dzięki zastosowaniu najlepszych dostępnych technik, uwzględniając cały zakres poziomów emisji powiązany z najlepszymi dostępnymi technikami (BAT-AEL), w celu zapewnienia, aby w normalnych warunkach eksploatacji emisje nie przekroczyły BAT-AEL określonych w decyzjach w sprawie konkluzji dotyczących BAT, o których mowa w art. 13 ust. 5. Dopuszczalne wielkości emisji opierają się na ocenie przez operatora całego zakresu BAT-AEL, zawierającej analizę wykonalności osiągnięcia wielkości mieszczących się na najbardziej rygorystycznym krańcu zakresu BAT-AEL i wykazującej najlepszy ogólny wynik, jaki może osiągnąć instalacja przy zastosowaniu najlepszych dostępnych technik opisanych w konkluzjach dotyczących BAT, z uwzględnieniem możliwych wzajemnych powiązań pomiędzy różnymi komponentami środowiska. Dopuszczalne wielkości emisji określa się na jeden z następujących sposobów:

a) określając dopuszczalne wielkości emisji wyrażone dla tych samych lub krótszych okresów i tych samych warunków referencyjnych co BAT-AEL; lub

b) określając dopuszczalne wielkości emisji inne niż te, o których mowa w lit. a), w zakresie wartości, okresów i warunków referencyjnych.

W przypadku określenia dopuszczalnych wielkości emisji zgodnie z lit. b), właściwy organ co najmniej raz w roku ocenia wyniki monitorowania emisji w celu zapewnienia, aby w normalnych warunkach eksploatacji emisje nie przekroczyły BAT-AEL.

Przy określaniu odpowiednich dopuszczalnych wielkości emisji zgodnie z niniejszym artykułem mogą być stosowane ogólne wiążące zasady, o których mowa w art. 6.

Jeżeli ogólne wiążące zasady przyjęte zostały, dla kategorii instalacji o podobnych właściwościach określa się najbardziej rygorystyczne i osiągalne, dzięki zastosowaniu najlepszych dostępnych technik, dopuszczalne wielkości emisji, które są istotne dla określenia najniższych osiągalnych poziomów emisji, biorąc pod uwagę cały zakres BAT-AEL. Ogólne wiążące zasady są ustanawiane przez państwo członkowskie w oparciu o informacje zawarte w konkluzjach dotyczących BAT, zawierających analizę wykonalności osiągnięcia wielkości mieszczących się na najbardziej rygorystycznym krańcu zakresu BAT-AEL i wskazujących najlepszy wynik, jaki mogą osiągnąć te kategorie instalacji przy zastosowaniu najlepszych dostępnych technik opisanych w konkluzjach dotyczących BAT.

4. Bez uszczerbku dla art. 9 ust. 2, właściwy organ określa, dla normalnych warunków eksploatacji, wiążące zakresy efektywności środowiskowej, których nie można przekroczyć w ciągu jednego lub kilku okresów, jak określono w decyzjach w sprawie konkluzji dotyczących BAT, o których mowa w art. 13 ust. 5.

Ponadto właściwy organ:

a) określa, dla normalnych warunków eksploatacji, z uwzględnieniem możliwych wzajemnych powiązań między różnymi komponentami środowiska, dopuszczalne wielkości efektywności środowiskowej dotyczące wody, których nie można przekroczyć w ciągu jednego lub kilku okresów i które nie mogą być mniej rygorystyczne niż wiążące zakresy, o których mowa w akapicie pierwszym;

b) określa, dla normalnych warunków eksploatacji, orientacyjne poziomy efektywności środowiskowej dotyczące odpadów i zasobów innych niż woda, które nie mogą być mniej rygorystyczne niż wiążące zakresy, o których mowa w akapicie pierwszym.

5. W drodze odstępstwa od ust. 3 oraz bez uszczerbku dla art. 18 właściwy organ może, w szczególnych przypadkach, określić dopuszczalne wielkości emisji wyższe niż BAT-AEL. Odstępstwo takie może mieć zastosowanie tylko w przypadku, gdy ocena pokazuje, że osiągnięcie BAT-AEL opisanych w konkluzjach dotyczących BAT prowadziłoby do nieproporcjonalnie wysokich kosztów w stosunku do korzyści dla środowiska, ze względu na:

a) położenie geograficzne danej instalacji lub lokalne warunki środowiskowe; lub

b) charakterystykę techniczną danej instalacji.

W załączniku do warunków pozwolenia właściwy organ podaje przyczyny odstępstwa od ust. 3 i wyniki oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, oraz uzasadnienie nałożonych warunków.

Dopuszczalne wielkości emisji ustalone zgodnie z akapitem pierwszym nie mogą jednak przekraczać dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załącznikach do niniejszej dyrektywy, tam gdzie ma to zastosowanie.

Odstępstwa udzielane zgodnie z niniejszym ustępem muszą być zgodne z zasadami określonymi w załączniku II. Właściwy organ zapewnia, aby operator przedstawił ocenę wpływu tego odstępstwa na stężenie określonych zanieczyszczeń w środowisku przyjmującym, oraz w każdym przypadku zapewnia, aby nie spowodowano znaczącego zanieczyszczenia oraz aby osiągnięto wysoki poziom ochrony środowiska jako całości. Odstępstw nie udziela się, jeśli mogłyby one stanowić zagrożenie dla zgodności z normami jakości środowiska, o których mowa w art. 18.

Właściwe organy dokonują ponownej oceny, czy odstępstwa udzielona zgodnie z niniejszym ustępem są uzasadnione, co cztery lata lub w ramach każdorazowego ponownego rozpatrzenia warunków pozwolenia zgodnie z art. 21, jeżeli takie ponowne rozpatrzenie odbywa się wcześniej niż cztery lata po udzieleniu odstępstwa.

Komisja przyjmuje akt wykonawczy w celu ustanowienia znormalizowanej metodyki oceny nieproporcjonalności kosztów wdrożenia konkluzji dotyczących BAT względem potencjalnych korzyści dla środowiska, o których mowa w akapicie pierwszym. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 75 ust. 2.

6. W drodze odstępstwa od ust. 4 właściwy organ może, w szczególnych przypadkach, określić mniej rygorystyczne wiążące zakresy efektywności środowiskowej lub dopuszczalne wielkości efektywności środowiskowej. Odstępstwo takie może mieć zastosowanie tylko w przypadku, gdy ocena pokazuje, że osiągnięcie poziomów efektywności powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanych w konkluzjach dotyczących BAT prowadziłoby do znaczącego negatywnego oddziaływania na środowisko, z uwzględnieniem możliwych wzajemnych powiązań pomiędzy różnymi komponentami środowiska, lub znaczących skutków gospodarczych, ze względu na:

a) położenie geograficzne danej instalacji lub lokalne warunki środowiskowe; lub

b) charakterystykę techniczną danej instalacji.

W załączniku do warunków pozwolenia właściwy organ podaje przyczyny odstępstwa od ust. 4 i wyniki oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, oraz uzasadnienie nałożonych warunków.

Właściwy organ zapewnia, aby eksploatacja w ramach mniej rygorystycznych wiążących zakresów efektywności środowiskowej lub dopuszczalnych wielkości efektywności środowiskowej nie powodowała żadnego znaczącego oddziaływania na środowisko, w tym wyczerpywania się zasobów wodnych, i pozwalało osiągnąć wysoki poziom ochrony środowiska jako całości.

Komisja ustanawia w drodze aktów wykonawczych znormalizowaną metodykę przeprowadzania oceny, o której mowa w akapicie pierwszym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 75 ust. 2.

7. W drodze odstępstwa od ust. 3 i 4 i pod warunkiem że nie powoduje to znaczącego zanieczyszczenia oraz że wyczerpano wszystkie środki skutkujące mniejszym zanieczyszczeniem, właściwy organ może określić mniej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji lub dopuszczalne wielkości efektywności środowiskowej w przypadku kryzysu spowodowanego nadzwyczajnymi okolicznościami pozostającymi poza kontrolą operatora i państw członkowskich, prowadzącego do poważnego zakłócenia lub niedoboru:

a) dostaw energii, o ile istnieje nadrzędny interes publiczny związany z bezpieczeństwem dostaw energii;

b) zasobów, materiałów lub wyposażenia niezbędnego operatorowi do wykonywania działań leżących w interesie publicznym, zgodnie z obowiązującymi dopuszczalnymi wielkościami emisji lub dopuszczalnymi wielkościami efektywności środowiskowej; lub

c) podstawowych zasobów, materiałów lub wyposażenia, jeżeli produkcja rekompensuje taki niedobór lub zakłócenie, ze względu na zdrowie publiczne lub bezpieczeństwo publiczne lub z innych zasadniczych powodów wynikających z nadrzędnego interesu publicznego.

Odstępstwa nie udziela się na okres dłuższy niż 3 miesiące. Jeżeli nadal istnieją przyczyny udzielenia odstępstwa, odstępstwo to może zostać przedłużone o maksymalnie 3 miesięcy.

Niezwłocznie po przywróceniu warunków dostaw lub w przypadku, gdy istnieje alternatywa dla dostaw energii, zasobów, materiałów lub wyposażenia, państwo członkowskie zapewnia, aby decyzja o określeniu mniej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji i dopuszczalnych wielkości efektywności środowiskowej przestała obowiązywać, a instalacja spełniała warunki pozwolenia określone zgodnie z ust. 3 i 4.

Państwa członkowskie podejmują środki zapewniające monitorowanie emisji wynikających z odstępstwa, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 właściwy organ podaje do wiadomości publicznej informację o odstępstwie i nałożonych warunkach.

W razie potrzeby Komisja może ocenić i doprecyzować, za pomocą wytycznych, kryteria, które należy uwzględniać przy stosowaniu niniejszego ustępu.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich odstępstwach udzielonych na podstawie niniejszego ustępu, w tym o przyczynach udzielenia danego odstępstwo i nałożonych warunkach.

Komisja ocenia, czy udzielenie odstępstwa jest uzasadnione, z należytym uwzględnieniem kryteriów określonych w niniejszym akapicie. Jeżeli Komisja wniesie zastrzeżenia w terminie 2 miesięcy od powiadomienia przez państwo członkowskie, państwa członkowskie niezwłocznie odpowiednio weryfikują dane odstępstwo.

⁶¹ Art. 15 zmieniony przez art. 1 pkt 15 dyrektywy nr 2024/1785 z dnia 24 kwietnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.1785) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 sierpnia 2024 r.