Rozdział 5 - POJAZDY - Dyrektywa 2008/57/WE w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie (przekształcenie)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2008.191.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2015 r.

ROZDZIAŁ  V

POJAZDY

Artykuł  21

Zezwolenie na dopuszczenie pojazdów do eksploatacji

1. Przed użyciem w sieci pojazd otrzymuje zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji, które wydaje krajowy organ ds. bezpieczeństwa właściwy dla danej sieci, chyba że w niniejszym rozdziale postanowiono inaczej.

2. Dla pojazdu zgodnego z TSI wydaje się zezwolenie zgodnie z art. 22 lub 23.

3. Pojazd niezgodny z TSI otrzymuje zezwolenie zgodnie z art. 24 lub 25.

4. Pojazd odpowiadający dopuszczonemu typowi otrzymuje zezwolenie zgodnie z art. 26.

5. Dopuszczenie udzielone przez jedno państwo członkowskie jest ważne we wszystkich pozostałych państwach członkowskich, bez uszczerbku dla przepisów art. 23 i 25 dotyczących dodatkowych dopuszczeń. Państwa członkowskie dokonują wyjaśnienia poprzez przyjęcie szczególnych przepisów krajowych lub poprzez przepisy krajowe wdrażające niniejszą dyrektywę, jeżeli potrzebne są dodatkowe dopuszczenia zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 23 w przypadku pojazdów zgodnych z TSI lub art. 25 w przypadku pojazdów niezgodnych z TSI.

6. Wszystkie wnioski o udzielenie zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji są przedmiotem decyzji właściwego krajowego organu ds. bezpieczeństwa, zgodnie z art. 22 i 23 lub art. 24 i 25. Zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji może zawierać warunki użytkowania i inne ograniczenia.

7. Każda decyzja wydana przez właściwy krajowy organ ds. bezpieczeństwa odmawiająca dopuszczenia pojazdu kolejowego do eksploatacji jest należycie uzasadniona. Wnioskodawca może w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania negatywnej decyzji zwrócić się do właściwego krajowego organu ds. bezpieczeństwa o ponowne rozpatrzenie z uwagi na należycie uzasadnione przyczyny. Krajowy organ bezpieczeństwa ma dwa miesiące od otrzymania odwołania na potwierdzenie lub uchylenie decyzji. Jeżeli negatywna decyzja zostaje potwierdzona, wnioskodawca może zwrócić się do organu wskazanego przez właściwe państwo członkowskie zgodnie z art. 17 ust. 3 dyrektywy 2004/49/WE w sprawie bezpieczeństwa kolei o ponowne rozpatrzenie z uwagi na należycie uzasadnione przyczyny. Do celów procedury odwoławczej państwo członkowskie może wyznaczyć organ regulacyjny zgodnie z art. 30 dyrektywy 2001/14/WE.

8. Jeżeli właściwy krajowy organ ds. bezpieczeństwa nie wyda w wyznaczonym czasie decyzji, o której mowa w art. 23 ust. 7 i art. 25 ust. 5, dany pojazd kolejowy uznaje się za dopuszczony do eksploatacji po upływie trzech miesięcy od końca wyznaczonego okresu. Dopuszczenia uzyskane zgodnie z niniejszym ustępem są ważne tylko na sieci, w odniesieniu do której właściwy krajowy organ ds. bezpieczeństwa nie zareagował w wyznaczonym czasie.

9. Krajowy organ ds. bezpieczeństwa, który zamierza cofnąć przyznane przez siebie dopuszczenie do eksploatacji lub dopuszczenie uzyskane przez wnioskodawcę zgodnie z przepisami ust. 8, stosuje procedurę przeglądu certyfikatów bezpieczeństwa, o której mowa w art. 10 ust. 5 dyrektywy 2004/49/WE w sprawie bezpieczeństwa kolei, lub w stosownych przypadkach procedurę przeglądu autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa, o której mowa w art. 11 ust. 2 tej dyrektywy.

10. W przypadku procedury odwoławczej właściwy organ odwoławczy, o którym mowa w ust. 7, może zwrócić się do Agencji o opinię, która w takim przypadku wydawana jest w terminie jednego miesiąca od złożenia wniosku i przekazywana wnioskodawcy, właściwemu organowi odwoławczemu i właściwemu krajowemu organowi ds. bezpieczeństwa, który odmawia udzielenia zezwolenia.

11. W przypadku pojazdów przemieszczających się z/do jednego państwa członkowskiego do/z państwa trzeciego po sieci, której prześwit toru różni się od prześwitu toru głównej sieci kolejowej Wspólnoty, mogących uzyskać odstępstwo zgodnie z art. 9 ust. 5 lub podlegających specjalnym przypadkom, przepisy krajowe, o których mowa w art. 22 i 24, mogą uwzględniać umowy międzynarodowe, o ile są one zgodne z prawodawstwem Wspólnoty.

12. Zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji wydane przed dniem 19 lipca 2008 r., w tym zezwolenia wydane na mocy umów międzynarodowych, w szczególności Przepisów o wzajemnym użytkowaniu wagonów osobowych i bagażowych w ruchu międzynarodowym (RIC; Regolamento Internazionale Carrozze) i Przepisów o wzajemnym użytkowaniu wagonów towarowych w komunikacji międzynarodowej (RIV; Regola-mento Internazionale Veicoli), zachowują ważność zgodnie z warunkami, na jakich wydano te zezwolenia. Niniejszy przepis jest nadrzędny wobec art. 22-25.

13. Państwa członkowskie mogą wydać zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji serii pojazdów. W tym celu krajowe organy ds. bezpieczeństwa informują wnioskodawcę o wymaganej procedurze.

14. Dopuszczenia do eksploatacji wydane zgodnie z niniejszym artykułem wydaje się bez uszczerbku dla innych warunków nałożonych na przedsiębiorstwa kolejowe i zarządców infrastruktury w odniesieniu do eksploatacji takich pojazdów w danej sieci, zgodnie z art. 9, 10 i 11 dyrektywy 2004/49/WE.

Artykuł  22

Pierwsze zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów zgodnych z TSI

1. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do pojazdów zgodnych z wszystkimi istotnymi TSI obowiązującymi w momencie dopuszczenia do eksploatacji, pod warunkiem że znaczna część zasadniczych wymagań została określona w tych TSI i że odpowiednia TSI dotycząca taboru weszła w życie i ma zastosowanie.

2. Pierwsze zezwolenie wydaje krajowy organ ds. bezpieczeństwa w następujący sposób:

a) jeśli wszystkie podsystemy strukturalne pojazdu uzyskały zezwolenie zgodnie z postanowieniami rozdziału IV, zezwolenie jest udzielane bez dalszych kontroli;

b) w przypadku pojazdów posiadających wszystkie niezbędne deklaracje weryfikacji WE przewidziane w art. 18 kryteria, które krajowy organ bezpieczeństwa może zweryfikować w celu wydania zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji, mogą dotyczyć jedynie:

– technicznej zgodności odpowiednich podsystemów pojazdu i ich bezpiecznego zamontowania zgodnie z art. 15 ust. 1,

– technicznej zgodności pojazdu z odpowiednią siecią,

– krajowych przepisów mających zastosowanie do punktów otwartych,

– krajowych przepisów mających zastosowanie do szczególnych przypadków należycie określonych w odpowiednich TSI.

Artykuł  23

Dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów zgodnych z TSI

1. Pojazdy w pełni zgodne z TSI, obejmujące wszystkie aspekty odpowiednich podsystemów bez szczególnych przypadków i punktów otwartych ściśle powiązanych z techniczną zgodnością pojazdu i sieci, nie wymagają dodatkowego zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji, dopóki poruszają się po sieciach zgodnych z TSI w pozostałych państwach członkowskich lub w warunkach określonych w odpowiednich TSI.

2. W przypadku pojazdów dopuszczonych do eksploatacji zgodnie z art. 22, ale niewymienionych w ust. 1, państwa członkowskie zdecydują, czy na ich terytorium niezbędne są dodatkowe zezwolenia. W takim przypadku zastosowanie mają ust. 3-7.

3. Wnioskodawca przedkłada krajowemu organowi ds. bezpieczeństwa dokumentację dotyczącą pojazdu lub typu pojazdu, wskazując przewidziane użytkowanie w sieci. Dokumentacja zawiera następujące informacje:

a) udokumentowany dowód, że pojazd został dopuszczony do eksploatacji w innym państwie członkowskim zgodnie z art. 22;

b) kopię dokumentacji technicznej, o której mowa w załączniku VI. W przypadku pojazdów wyposażonych w rejestratory danych - informacje o procedurze gromadzenia danych, umożliwiające ich odczytanie i ocenę, jeżeli informacje te nie są zharmonizowane w odpowiedniej TSI;

c) rejestry ukazujące historię utrzymania pojazdu, a w stosownych przypadkach modyfikacji technicznych przeprowadzonych po wydaniu zezwolenia;

d) dowody zgodności charakterystyki technicznej i eksploatacyjnej pojazdu z infrastrukturą i stałymi instalacjami (w tym klimatyzacją, systemem zasilania w energię, systemem sterowania, prześwitem toru i skrajniami infrastruktury, maksymalnym dopuszczalnym obciążeniem osi i innymi ograniczeniami sieci).

4. Kryteria weryfikowane przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa mogą dotyczyć jedynie:

– technicznej zgodności pojazdu i odpowiedniej sieci z uwzględnieniem krajowych przepisów mających zastosowanie do punktów otwartych koniecznych dla zapewnienia takiej zgodności,

– przepisów krajowych stosowanych w odniesieniu do szczególnych przypadków należycie określonych w odnośnych TSI.

5. Krajowy organ bezpieczeństwa może wnioskować o dostarczenie dodatkowych informacji, przeprowadzonych analiz zagrożeń zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE lub testów na sieci, w celu sprawdzenia kryteriów, o których mowa w ust. 4. Jednakże po przyjęciu odnośnego dokumentu, o którym mowa w art. 27 niniejszej dyrektywy, krajowy organ ds. bezpieczeństwa może przeprowadzić weryfikację jedynie w odniesieniu do przepisów krajowych należących do grup B lub C wymienionych w tym dokumencie.

6. Krajowy organ ds. bezpieczeństwa określa po konsultacji z wnioskodawcą zakres i treść informacji dodatkowych, wymaganych analiz zagrożeń lub testów. Zarządca infrastruktury w porozumieniu z wnioskodawcą dokłada wszelkich starań w celu dopilnowania, by wszelkie testy miały miejsce w okresie trzech miesięcy od złożenia wniosku. W odpowiednich przypadkach krajowy organ ds. bezpieczeństwa podejmuje środki w celu przeprowadzenia testów.

7. Każdy wniosek o zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji, złożony zgodnie z niniejszym artykułem, podlega decyzji krajowego organu bezpieczeństwa, którą należy podjąć jak najszybciej, nie później niż:

a) dwa miesiące po przedstawieniu dokumentacji, o której mowa w ust. 3;

b) w stosownych przypadkach jeden miesiąc po przekazaniu wszelkich dodatkowych informacji wymaganych przez krajowy organ bezpieczeństwa;

c) w stosownych przypadkach jeden miesiąc po uzyskaniu wyników wszelkich testów wymaganych przez krajowy organ bezpieczeństwa.

Artykuł  24

Pierwsze zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów niezgodnych z TSI

1. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do pojazdów, które nie są zgodne ze wszystkimi stosownymi TSI obowiązującymi w dniu dopuszczenia tych pojazdów do eksploatacji, w tym do pojazdów objętych odstępstwami, lub gdy znaczna część zasadniczych wymagań nie została ujęta w jednej lub kilku TSI.

2. Pierwsze zezwolenie wydaje krajowy organ ds. bezpieczeństwa w następujący sposób:

– do aspektów technicznych ujętych w TSI, o ile istnieją, zastosowanie ma procedura weryfikacji WE,

– do pozostałych aspektów technicznych zastosowanie mają przepisy krajowe zgłoszone na mocy art. 17 ust. 3 niniejszej dyrektywy oraz na mocy art. 8 dyrektywy 2004/49/WE.

Pierwsze zezwolenie jest ważne wyłącznie w obrębie sieci wydającego je państwa członkowskiego.

Artykuł  25

Dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów niezgodnych z TSI

1. W przypadku pojazdów, które otrzymały zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji w jednym państwie członkowskim zgodnie z art. 21 ust. 12 lub z art. 24, inne państwa członkowskie mogą zdecydować zgodnie z niniejszym artykułem, czy na ich terytorium niezbędne są dodatkowe zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji.

2. Wnioskodawca przedkłada krajowemu organowi ds. bezpieczeństwa dokumentację techniczną dotyczącą pojazdu lub typu pojazdu wraz ze szczegółami przewidzianego użytkowania na sieci. Dokumentacja zawiera następujące informacje:

a) udokumentowany dowód uzyskania zezwolenia na dopuszczenie pojazdu do eksploatacji w innym państwie członkowskim i dokumentację dotyczącą procedury

zastosowanej w celu wykazania, że pojazd spełniał obowiązujące wymagania z zakresu bezpieczeństwa, w tym, w stosownych przypadkach, odstępstwa przyznane zgodnie z art. 9;

b) dane techniczne, plany utrzymania i charakterystyki eksploatacyjne. W przypadku pojazdów wyposażonych w rejestratory danych obejmuje to informacje o procedurze gromadzenia danych, umożliwiające ich odczytanie i ocenę, zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2004/49/WE;

c) rejestry ukazujące historię eksploatacji pojazdu, jego utrzymania, a w stosownych przypadkach modyfikacji technicznych przeprowadzonych po wydaniu zezwolenia;

d) dowody zgodności charakterystyki technicznej i eksploatacyjnej pojazdu z infrastrukturą i stałymi instalacjami, w tym klimatyzacją, systemem zasilania w energię, systemem sterowania ruchem kolejowym, prześwitem toru i skrajniami infrastruktury, maksymalnym dopuszczalnym obciążeniem osi i innymi ograniczeniami sieci.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), nie mogą zostać podważone przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa, chyba że może on udowodnić, nie naruszając art. 16, istnienie znacznego zagrożenia dla bezpieczeństwa. Po przyjęciu odnośnego dokumentu, o którym mowa w art. 27, krajowy organ ds. bezpieczeństwa nie może powołać się w tym względzie na przepis, który należy do grupy A wymienionej w tym dokumencie.

4. Krajowy organ bezpieczeństwa może wnioskować o dostarczenie dodatkowych informacji, przeprowadzenie analiz zagrożeń zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE lub przeprowadzenie testów na sieci, w celu sprawdzenia zgodności informacji, o których mowa w ust. 2 lit. c) i d) niniejszego artykułu, z obowiązującymi przepisami krajowymi zgłoszonymi Komisji zgodnie z art. 8 dyrektywy 2004/49/WE lub z art. 17 niniejszej dyrektywy. Jednakże po przyjęciu odnośnego dokumentu, o którym mowa w art. 27 niniejszej dyrektywy, krajowy organ ds. bezpieczeństwa może przeprowadzić taką weryfikację jedynie na podstawie przepisów krajowych dotyczących grup B lub C wymienionych w tym dokumencie.

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa określa po konsultacji z wnioskodawcą zakres i treść informacji dodatkowych, wymaganych analiz zagrożeń i testów. Zarządca infrastruktury w porozumieniu z wnioskodawcą dokłada wszelkich starań w celu zapewnienia, by wszelkie testy miały miejsce w okresie trzech miesięcy od złożenia wniosku. W odpowiednich przypadkach krajowy organ ds. bezpieczeństwa podejmuje środki w celu przeprowadzenia testów.

5. Każdy wniosek o zezwolenie na dopuszczenie do eksploatacji złożony zgodnie z niniejszym artykułem podlega decyzji krajowego organu bezpieczeństwa, którą należy podjąć jak najszybciej, nie później niż:

a) cztery miesiące po przedstawieniu dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 2;

b) w odpowiednich przypadkach, dwa miesiące po dostarczeniu dodatkowych informacji lub analiz zagrożeń wymaganych przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa zgodnie z ust. 4;

c) w odpowiednich przypadkach, dwa miesiące po dostarczeniu wyników testów wymaganych przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa zgodnie z ust. 4.

Artykuł  26

Zezwolenie na dopuszczenie typów pojazdów do eksploatacji

1. Państwa członkowskie mogą wydawać zezwolenia na dopuszczenie typów pojazdów do eksploatacji.

2. Jeżeli jednak państwo członkowskie wydaje zezwolenie dla danego pojazdu, jednocześnie wydaje zezwolenie dla typu pojazdu.

3. Pojazd zgodny z typem, który już otrzymał zezwolenie w danym państwie członkowskim, otrzymuje bez dalszej kontroli zezwolenie od tego państwa członkowskiego w oparciu o deklarację zgodności z tym typem złożoną przez wnioskodawcę. Jednak w przypadku zmiany odpowiednich przepisów TSI i przepisów krajowych, na podstawie których dopuszczono do eksploatacji typ pojazdu, państwa członkowskie podejmują decyzję, czy wcześniejsze zezwolenia pozostają w mocy, czy też wymagają odnowienia. Kryteria, które weryfikuje krajowy organ bezpieczeństwa w przypadku ponownego zezwolenia, mogą dotyczyć wyłącznie przepisów, które uległy zmianie. Odnowienie zezwolenia nie ma wpływu na dopuszczenie pojazdów wydane już na podstawie wcześniejszych dopuszczeń typów.

4. Komisja przyjmuje wzór deklaracji zgodności typu do dnia 19 lipca 2009 r. na podstawie projektu przygotowanego przez Agencję i zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 29 ust. 3.

5. Deklaracja zgodności z typem jest przygotowywana:

a) dla pojazdów zgodnych z TSI - zgodnie z procedurami weryfikacji odpowiednich TSI;

b) dla pojazdów niezgodnych z TSI - zgodnie z procedurami weryfikacji określonymi w modułach D lub E decyzji 93/465/EWG. W odpowiednich przypadkach Komisja może przyjąć procedurę weryfikacji ad hoc zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa art. 29 ust. 3.

6. Wnioskodawca może zwrócić się o zezwolenie na dopuszczenie typu do eksploatacji do kilku państw członkowskich jednocześnie. W takim przypadku krajowe organy ds. bezpieczeństwa współpracują w celu uproszczenia procedury i zmniejszenia obciążeń administracyjnych.

7. Dopuszczenie typu do eksploatacji rejestruje się w europejskim rejestrze typów pojazdów dopuszczonych do eksploatacji, o którym mowa w art. 34. Rejestr ten określa państwo lub państwa członkowskie, w których typ pojazdu został dopuszczony do eksploatacji.

Artykuł  27

Klasyfikacja przepisów krajowych

1. Aby ułatwić procedurę wydawania zezwoleń na dopuszczenie do eksploatacji pojazdów, o których mowa w art. 25, przepisy krajowe klasyfikuje się zgodnie z załącznikiem VII.

2. Bez uszczerbku dla art. 30 ust. 3, do dnia 19 stycznia 2009 r. Agencja dokonuje przeglądu parametrów zawartych w sekcji 1 załącznika VII i przedstawia Komisji zalecenia, które uzna za właściwe.

3. Agencja opracowuje zalecenie dotyczące odnośnego dokumentu zawierającego odesłania do wszystkich przepisów krajowych stosowanych przez państwa członkowskie, dotyczących wprowadzania pojazdów do eksploatacji. Krajowe organy ds. bezpieczeństwa współpracują z Agencją w realizacji tego zadania.

4. Komisja przyjmuje odnośny dokument oraz wszelkie decyzje o jego aktualizacji na podstawie zalecenia Agencji i zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 29 ust. 3.