Art. 31. - Sprzedaż oraz dopuszczenie do ruchu części lub wyposażenia, które mogą stwarzać znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów - Dyrektywa 2007/46/WE ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2007.263.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2019 r. do: 30 czerwca 2027 r.

Artykuł  31

Sprzedaż oraz dopuszczenie do ruchu części lub wyposażenia, które mogą stwarzać znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów

1. Państwa członkowskie zezwalają na sprzedaż, przeznaczanie do sprzedaży lub dopuszczenie do ruchu części lub wyposażenia, które mogą stwarzać znaczne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego oddziaływania na środowisko jedynie wtedy, gdy takie części lub wyposażenie uzyskały zezwolenie organu udzielającego homologacji zgodnie z ust. 5-10.

2. Części lub wyposażenie wymagające zezwolenia na mocy ust. 1 zostają ujęte w wykazie, który zostanie zamieszczony w załączniku XIII. Przed podjęciem takiej decyzji dokonuje się analizy, z której sporządza się sprawozdanie, przy czym przy podjęciu decyzji należy dążyć do zapewnienia sprawiedliwej równowagi między następującymi czynnikami:

a) występowanie poważnego zagrożenia dla bezpieczeństwa lub oddziaływania na środowisko pojazdów, w których zamontowano rozpatrywane części lub wyposażenie; oraz

b) wpływ na konsumentów i producentów na rynku części zamiennych i wyposażenia, jaki miałby ewentualny wymóg wydania zezwolenia na rozważane części lub wyposażenie.

3. Ustęp 1 nie ma zastosowania do oryginalnych części lub wyposażenia, które są objęte systemem homologacji typu w odniesieniu do pojazdu, oraz do części lub wyposażenia, któremu udzielono homologacji zgodnie z przepisami jednego z aktów prawnych, których wykaz zamieszczono w załączniku IV, oprócz przypadku, gdy homologacje te odnoszą się do aspektów nieobjętych ust. 1. Ustęp 1 nie ma zastosowania do części lub wyposażenia produkowanych wyłącznie do pojazdów wyścigowych, które nie są przeznaczone do użytku na drogach publicznych. Jeżeli części lub wyposażenie, których wykaz zamieszczono w załączniku XIII, używane są zarówno do wyścigów, jak i na drogach, takie części i wyposażenie nie mogą być sprzedawane lub oferowane w publicznej sprzedaży w celach użycia w pojazdach na drogach publicznych, chyba że spełniają one wymagania zawarte w niniejszym artykule.

W stosownych przypadkach Komisja przyjmuje przepisy służące określeniu części lub wyposażenia, o których mowa w niniejszym ustępie.

4. Komisja po zasięgnięciu opinii zainteresowanych stron określa procedurę i wymogi dotyczące procesu udzielania zezwolenia, o których mowa w ust. 1, a także przyjmuje przepisy dotyczące dalszej aktualizacji wykazu w załączniku XIII. Wymagania te obejmują zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, ochrony środowiska i - w razie potrzeby - norm dotyczących badań. Mogą one opierać się na aktach prawnych, których wykaz znajduje się w załączniku IV, mogą być opracowywane zgodnie z odnośnym stanem technologii w zakresie bezpieczeństwa, ochrony środowiska i badań, lub, jeśli jest to właściwe dla osiągnięcia wymaganych celów w zakresie bezpieczeństwa lub ochrony środowiska, mogą obejmować porównanie części lub wyposażenia z osiągami w zakresie oddziaływania na środowisko naturalne lub bezpieczeństwa oryginalnego pojazdu lub, odpowiednio, jego części.

5. Do celów ust. 1 producent części lub wyposażenia przedkłada organowi udzielającemu homologacji sprawozdanie z badań sporządzone przez wyznaczoną służbę techniczną, która zaświadcza, że części lub wyposażenie, których ma dotyczyć zezwolenie, spełniają wymagania, o których mowa w ust. 4. Producent może złożyć tylko jeden wniosek na jeden typ części tylko jednemu organowi udzielającemu homologacji.

Wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące producenta części lub wyposażenia, typ, numer identyfikacyjny i numery częściowe części lub wyposażenia, którego ma dotyczyć zezwolenie, jak również nazwę producenta pojazdu, typ pojazdu i, w stosownych przypadkach, rok produkcji lub wszelkie inne informacje pozwalające na identyfikację pojazdu, w którym zamierza się zamontować te części lub wyposażenie.

Jeśli organ udzielający homologacji stwierdzi, uwzględniając sprawozdanie z badań i inne dowody, że dane części lub wyposażenie spełniają wymagania, o których mowa w ust. 4, bezzwłocznie wydaje producentowi zaświadczenie. Zaświadczenie stanowi zezwolenie na sprzedaż, przeznaczenie do sprzedaży lub zamontowanie części lub wyposażenia w pojazdach we Wspólnocie na mocy drugiego akapitu ust. 9.

6. Wszystkie części lub elementy wyposażenia, które uzyskały zezwolenie na podstawie niniejszego artykułu, są odpowiednio oznaczane.

Komisja określa wymagania dotyczące oznaczania i pakowania, a także wzór i system numeracji zaświadczeń, o którym mowa w ust. 5.

7. Środki, o których mowa w ust. 2-6, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 40 ust. 2, ponieważ mają one na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy, m.in. poprzez jej uzupełnienie.

8. Producent bezzwłocznie powiadamia organ udzielający homologacji, który wydał zaświadczenie, o wszelkich zmianach mających wpływ na zmianę warunków, w których go wydano. Organ udzielający homologacji podejmuje decyzję, czy należy dokonać przeglądu zaświadczenia, czy ponownie je wydać oraz czy niezbędne są nowe badania.

Producent jest odpowiedzialny za zapewnienie, że części oraz wyposażenie są i będą produkowane zgodnie z warunkami, na których wydano zaświadczenie.

9. Przed wydaniem jakiegokolwiek zezwolenia organ udzielający homologacji weryfikuje, czy istnieją zadowalające warunki i procedury mające na celu skuteczną kontrolę zgodności produkcji.

W przypadku gdy organ udzielający homologacji stwierdzi, że warunki wydania zezwolenia nie są już spełniane, zwraca się do producenta o przyjęcie niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby części lub wyposażenie ponownie spełniały te warunki. W razie konieczności cofa zezwolenie.

10. Każdy przypadek braku porozumienia między państwami członkowskimi w związku z zezwoleniami, o których mowa w ust. 5, jest zgłaszany Komisji. Po konsultacji z państwami członkowskimi przyjmuje ona odpowiednie środki, w tym w razie konieczności wniosek o cofnięcie zezwolenia.

11. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do części lub elementów wyposażenia, przed wpisaniem ich do wykazu w załączniku XIII. W odniesieniu do każdej pozycji lub grupy pozycji w załączniku XIII ustalany jest okres przejściowy, tak aby pozwolić producentowi części lub wyposażenia na złożenie wniosku o zezwolenie i jego otrzymanie. W stosownych przypadkach w tym samym czasie można ustalić datę wyłączenia ze stosowania niniejszego artykułu części i wyposażenia zaprojektowanego do pojazdów, którym udzielono homologacji przed tą datą.

12. Państwa członkowskie mogą utrzymać krajowe przepisy dotyczące części lub wyposażenia, które mogą stanowić znaczne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego oddziaływania na środowisko, dopóki nie zostanie podjęta decyzja o włączeniu części lub elementu wyposażenia do wykazu, o którym mowa w ust. 1.

Przepisy krajowe dotyczące tych części lub wyposażenia przestają obowiązywać w momencie podjęcia takiej decyzji.

13. Od dnia 29 października 2007 r. państwa członkowskie nie przyjmują nowych przepisów dotyczących części i wyposażenia, które mogą zakłócić prawidłowe funkcjonowanie układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego oddziaływania na środowisko.