Dyrektywa 2006/15/WE ustanawiająca drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego w celu wykonania dyrektywy Rady 98/24/WE oraz zmieniająca dyrektywy 91/322/EWG i 2000/39/WE
Dz.U.UE.L.2006.38.36
Akt obowiązującyDYREKTYWA KOMISJI 2006/15/WE
z dnia 7 lutego 2006 r.
ustanawiająca drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego w celu wykonania dyrektywy Rady 98/24/WE oraz zmieniająca dyrektywy 91/322/EWG i 2000/39/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy(1), w szczególności jej art. 3 ust. 2,
uwzględniając opinię Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić wniosek dotyczący ustalenia na poziomie wspólnotowym europejskich celów w formie indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla ochrony pracowników przed zagrożeniem chemicznym.
(2) W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych, ustanowiony decyzją Komisji 95/320/WE(2).
(3) Indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są zdrowotnymi, niewiążącymi wartościami ustalonymi w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz uwzględniającymi dostępność technik pomiarowych. Określają one poziomy progowe narażenia, poniżej których nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danej substancji. Są one konieczne dla określenia i oceny zagrożenia przez pracodawcę zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/24/WE.
(4) Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego określone są na poziomie wspólnotowym indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego państwa członkowskie muszą określić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, biorąc pod uwagę wspólnotową wartość dopuszczalną, jednak mogą określić jej charakter zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką.
(5) Indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego należy postrzegać jako istotny element ogólnego podejścia mającego na celu zapewnienie ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy przed zagrożeniem wywołanym niebezpiecznymi substancjami chemicznymi.
(6) Wyniki oceny ryzyka oraz strategie ograniczania zagrożenia opracowane w ramach rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93(3) w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje przewidują określenie lub dokonanie przeglądu dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla pewnej liczby substancji.
(7) Pierwszy i drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego zostały określone dyrektywami Komisji 91/322/EWG(4) i 96/94/WE(5) na mocy dyrektywy Rady 80/1107/EWG z dnia 27 listopada 1980 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy(6).
(8) Dyrektywa 80/1107/EWG została uchylona dyrektywą 98/24/WE z dniem 5 maja 2001 r.
(9) Dyrektywa 98/24/WE stanowi, że dyrektywy 91/322/EWG i 96/94/WE mają nadal obowiązywać.
(10) Dyrektywa 96/94/WE została uchylona z dniem 31 grudnia 2001 r. dyrektywą Komisji 2000/39/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. ustanawiająca pierwszą listę indykatywnych wartości granicznych narażenia na czynniki zewnętrzne podczas pracy w związku z wykonaniem dyrektywy Rady 98/24/WE w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy(7).
(11) W świetle oceny najnowszych dostępnych danych naukowych należy dokonać przeglądu indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego określonych dyrektywą 91/322/EWG.
(12) Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Narażenia Zawodowego dokonał oceny 33 substancji, które są wymienione w Załączniku do obecnej dyrektywy. Siedemnaście z tych 33 substancji znajdowało się już w wykazie z Załącznika do dyrektywy 91/322/EWG. W odniesieniu do czterech z nich Komitet Naukowy zaleca ustanowienie nowych indykatywnych wartości dopuszczalnych, a dla 13 utrzymanie poprzednio określonych wartości. W związku z tym 17 substancji obecnie wymienionych w Załączniku do niniejszej dyrektywy powinno zostać skreślonych z Załącznika do dyrektywy 91/322/EWG, podczas gdy 10 innych substancji będzie się tam nadal znajdować.
(13) Dziesięć substancji powinno pozostać w Załączniku do dyrektywy 91/322/EWG. Dla dziewięć z tych substancji Komitet Naukowy nie zalecił jeszcze indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego, podczas gdy dla jednej pozostałej substancji oczekuje się, że w najbliższej przyszłości dostępne będą dodatkowe dane naukowe i że zostanie ona przedłożona Komitetowi do rozpatrzenia.
(14) Wykaz znajdujący się w Załączniku do niniejszej dyrektywy uwzględnia również 16 innych substancji, dla których Komitet zalecił indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego w następstwie oceny najnowszych dostępnych danych naukowych dotyczących zdrowotnych skutków wykonywania zawodu oraz biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE.
(15) Jedna z tych 16 substancji, monochlorobenzen, była uwzględniona w Załączniku do dyrektywy 2000/39/WE. Komitet dokonał przeglądu indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (IOELV) w świetle najnowszych danych naukowych i zalecił wyznaczenie nowych IOELV. Substancję tę, wymienioną obecnie w Załączniku do niniejszej dyrektywy, należy zatem wykreślić z Załącznika do dyrektywy 2000/39/WE.
(16) Konieczne jest również określenie dla niektórych substancji dopuszczalnych wartości krótkotrwałego narażenia, by uwzględnić skutki takiego narażenia.
(17) Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony.
(18) Niniejsza dyrektywa powinna stanowić rzeczywisty krok w kierunku osiągnięcia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego.
(19) Środki przewidziane niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy(8).
(20) Dyrektywę 91/322/EWG należy zatem odpowiednio zmienić,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
| W imieniu Komisji | |
| Vladimír ŠPIDLA | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 131 z 5.5.1998, str. 11.
(2) Dz.U. L 188 z 9.8.1995, str. 14.
(3) Dz.U. L 84 z 5.4.1993, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(4) Dz.U. L 177 z 5.7.1991, str. 22.
(5) Dz.U. L 338 z 28.12.1996, str. 86.
(6) Dz.U. L 327 z 3.12.1980, str. 8.
(7) Dz.U. L 142 z 16.6.2000, str. 47.
(8) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.