Art. 21. - Ochrona przed wydaleniem - Dyrektywa 2004/83/WE w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2004.304.12

Akt utracił moc

Wersja od: 30 września 2004 r.

Artykuł  21

Ochrona przed wydaleniem

1. Państwa Członkowskie, zgodnie z ich zobowiązaniami międzynarodowymi, przestrzegają zasady zakazu wydalania.

2. W przypadku braku zakazu przewidzianego przez zobowiązania międzynarodowe określonego w ust. 1, Państwa Członkowskie mogą wydalić uchodźcę, bez względu na to, czy został on uznany w sposób formalny za uchodźcę, wtedy gdy:

a) istnieją uzasadnione podstawy do uznania go za zagrażającego bezpieczeństwu Państwa Członkowskiego, w którym się znajduje;

b) został skazany w drodze prawomocnego wyroku sądowego za szczególnie poważne przestępstwo, stanowiące niebezpieczeństwo dla społeczności w tym Państwie Członkowskim.

3. Państwa Członkowskie mogą cofnąć, uchylić lub odmówić odnowienia lub przyznania zezwolenia na pobyt uchodźcy, do którego ust. 2 ma zastosowanie.