Dyrektywa 98/98/WE
Dz.U.UE.L.1998.355.1
Akt jednorazowyDYREKTYWA KOMISJI NR 98/98/WE
z dnia 15 grudnia 1998 r.
dostosowująca po raz dwudziesty piąty do postępu technicznego dyrektywę Rady 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając dyrektywę Komisji 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (1), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 98/73/EWG (2), w szczególności jej art. 28,
a także mając na uwadze, co następuje:
załącznik I do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz substancji niebezpiecznych oraz dane szczegółowe dotyczące klasyfikacji i procedur etykietowania dla każdej substancji; obecny stan wiedzy i techniki wskazuje, że wykaz substancji niebezpiecznych podany w załączniku I powinien zostać uaktualniony; w wyniku tego konieczne jest dokonanie zmian w przedmowie do załącznika I tak, aby mogły zostać wprowadzone zmiany w nomenklaturze, format haseł, uwagi dotyczące identyfikacji, klasyfikacji i etykietowania tych substancji, a także uwagi dotyczące etykietowania preparatów; wykaz substancji niebezpiecznych w załączniku I obejmuje substancje, dla których na podstawie Aktu Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji zostały przyznane Austrii i Szwecji tymczasowe odstępstwa od klasyfikacji i etykietowania; Akt Przystąpienia przewiduje przegląd wymagań w zakresie klasyfikacji i etykietowania tych substancji; przegląd ten prowadzi do dostosowania klasyfikacji dla pewnej liczby tych substancji;
załącznik III do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz określeń określających rodzaj specjalnego zagrożenia, jakie stanowią dane substancje i preparaty; koniecznym staje się wprowadzenie nowych wyrażeń określających zagrożenie dla zdrowia, jakie stanowią niektóre substancje i preparaty;
załącznik IV do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz określeń podających zalecenia bezpieczeństwa dotyczące niebezpiecznych substancji i preparatów; konieczne jest dokonanie zmiany niektórych określeń zaleceń bezpieczeństwa, w odniesieniu do zagrożenia zdrowia i środowiska naturalnego; konieczne jest wprowadzenie niektórych określeń zaleceń bezpieczeństwa w odniesieniu do zagrożenia zdrowia; konieczne jest również wprowadzenie niektórych złożonych określeń dotyczących użytkowania niebezpiecznych substancji i preparatów;
załącznik VI do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wytyczne dla klasyfikowania i etykietowania substancji i preparatów niebezpiecznych; konieczna jest zmiana tych wytycznych;
środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. dostosowania do postępu technicznego dyrektyw w sprawie zniesienia barier technicznych w handlu substancjami i preparatami niebezpiecznymi,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W dyrektywie 67/548/EWG wprowadza się następujące zmiany:
1. W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
a) tekst przedmowy zastępuje się odpowiednio tekstem znajdującym się w załączniku 1A do niniejszej dyrektywy;
b) hasła zastępuje się odpowiednio hasłami znajdującymi się w załączniku 1B do niniejszej dyrektywy;
c) dodaje się hasła znajdujące się w załączniku 1C do niniejszej dyrektywy;
d) skreśla się hasła znajdujące się w załączniku 1D do niniejszej dyrektywy.
2. W załączniku III dodaje się załącznik 2 do niniejszej dyrektywy.
3. W załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:
a) odpowiednie określenia zastępuje się określeniami załącznika 3A do niniejszej dyrektywy;
b) dodaje się określenia w załączniku 3B do niniejszej dyrektywy;
c) dodaje się określenia złożone w załączniku 3C do niniejszej dyrektywy.
4. W załączniku VI wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem 4 do niniejszej dyrektywy.
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odwołanie do niniejszej dyrektywy albo odwołanie to towarzyszyć będzie ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określą sposób dokonania odwołania.
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
W imieniu Komisji | |
Ritt BJERREGAARD | |
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 196 z 16.08.1967, str. 1.
(2) Dz.U. L 305 z 16.11.1998, str. 1.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK 1A
Wstęp
Załącznik I jest wykazem niebezpiecznych substancji, których zharmonizowaną klasyfikację i etykietowanie uzgodniono na poziomie wspólnotowym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 4 ust. 3 niniejszej dyrektywy.
Numeracja haseł
Hasła w załączniku I są ułożone według liczby atomowej pierwiastka najbardziej charakterystycznej dla właściwości substancji. Wykaz pierwiastków chemicznych uporządkowanych według liczby atomowej przedstawiono w tabeli A. Substancje organiczne, ze względu na ich różnorodność, umieszczono w zwyczajowych klasach, jak to przedstawia tabela B.
Numer indeksu dla każdej substancji podany jest w formie ciągu cyfr typu ABC-RST-VW-Y, gdzie:
– ABC jest albo liczbą atomową najbardziej charakterystycznego pierwiastka chemicznego (poprzedzoną jednym lub dwoma zerami w celu uzupełnienia ciągu) albo numerem zwyczajowej klasy dla substancji organicznych,
– RST jest kolejnym numerem substancji w serii ABC,
– VW opisuje formę w jakiej substancja jest produkowana lub wprowadzana do obrotu,
– Y jest cyfrą sprawdzającą wyliczoną zgodnie z metodą ISBN (Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki).
Na przykład, numer indeksowy dla chloranu(V) sodu to 017-005-00-9.
Dla substancji niebezpiecznych umieszczonych w Europejskim wykazie istniejących substancji chemicznych o znaczeniu komercyjnym (EINECS, Dz.U. C 146 A z 15.6.1990) dołączono numer EINECS. Numer ten jest siedmiocyfrowym numerem o strukturze XXX-XXX-X, który rozpoczyna się od 200-001-8.
Dla substancji niebezpiecznych objętych warunkami niniejszej dyrektywy dołączono numer według europejskiego wykazu notyfikowanych substancji chemicznych (ELINCS). Numer ten jest siedmiocyfrowym zapisem typu XXX-XXX-X rozpoczynającym się od 400-010-9.
Dla substancji niebezpiecznych przedstawionych w wykazie "No-longer polymers" (dokument wydany przez Urząd Oficjalnych Publikacji Unii Europejskiej, 1997 r., ISBN 92-827-8995-0) dołączono numer "No-longer polymers". Numer ten jest siedmiocyfrowym numerem o strukturze XXX-XXX-X, rozpoczynającym się od 500-001-0.
Podano także numer CAS (Chemical Abstract Service), aby ułatwić identyfikację hasła. Należy dodać, że numer EINECS dotyczy zarówno bezwodnej, jak i uwodnionej formy substancji, i że często istnieją różne numery CAS dla formy bezwodnej i uwodnionej. Przytoczony numer CAS dotyczy wyłącznie substancji bezwodnej, stąd podany numer CAS nie zawsze identyfikuje hasło tak dokładnie jak numer EINECS.
Numery EINECS, ELINCS, "No-longer polymers" lub CAS nie zawsze podaje się dla haseł, które obejmują więcej niż cztery oddzielne substancje.
Nomenklatura
W miarę możliwości substancje niebezpieczne opisano nazwami EINECS, ELINCS lub "No-longer polymers". Inne substancje nie figurujące w wykazach EINECS, ELINCS lub w wykazie "No-longer polymers" opisane są przy użyciu uznanych międzynarodowych nazw chemicznych (np. ISO, IUPAC). W niektórych przypadkach przytoczono też dodatkowo nazwę zwyczajową.
Zanieczyszczenia, dodatki i składniki występujące w mniejszej ilości zwykle nie są wymieniane, chyba że znacząco wpływają na klasyfikację substancji.
Niektóre substancje opisane są jako mieszaniny A i B. Hasła te odnoszą się do jednej określonej mieszaniny. W niektórych przypadkach, kiedy konieczne jest scharakteryzowanie substancji wprowadzonej do obrotu, wyszczególnia się proporcje głównych składników w mieszaninie.
Dla niektórych substancji podano określoną czystość procentową. Substancje o wyższej zawartości aktywnego zanieczyszczenia (np. organicznego nadtlenku) nie są uwzględnione w hasłach załącznika I i mogą wykazywać inne niebezpieczne właściwości (np. wybuchowe). Kiedy wyszczególnione są granice stężeń, odnosi się to do jednej lub wielu substancji, objętych hasłem. W szczególności, w przypadku haseł obejmujących mieszaniny substancji lub substancje o określonej czystości procentowej, granice stężeń odnoszą się do substancji opisanej w załączniku I, a nie do czystej substancji.
Art. 23 ust. 2 lit. a) wymaga, aby dla substancji przedstawionych w załączniku I nazwa substancji używana do etykietowania była jednym z określeń podanych w załączniku. Dla niektórych substancji, dodano uzupełniającą informację w nawiasie kwadratowym, aby ułatwić identyfikację substancji. Ta dodatkowa informacja nie musi być umieszczona na etykiecie.
Niektóre hasła zawierają dane o zanieczyszczeniach. Przykładem jest nr indeksu 607-190-00-X: (akryloamido)metoksyoctan metylu (zawierający ≥ 0,1% akrylamidu). W tych przypadkach odnośnik w nawiasie stanowi część nazwy i musi być umieszczony na etykiecie.
Niektóre hasła odnoszą się do grup substancji. Przykładem jest nr indeksu 006-007-00-5: "cyjanowodór (sole...) z wyjątkiem kompleksów cyjankowych, takich jak tetracyjanożelaziany(II) i tetracyjanożelaziany(III) oraz tlenocyjanku rtęci(II)". Dla poszczególnych substancji, których dotyczą takie hasła, powinna być użyta nazwa EINECS lub inna uznana nazwa międzynarodowa.
Format haseł
Dla każdej substancji w załączniku I podane są następujące informacje:
a) klasyfikacja:
i) proces klasyfikacji polega na umieszczeniu substancji w jednej lub wielu kategoriach niebezpieczeństwa (określonych w art. 2 ust. 2 dyrektywy 92/32/EWG) i przypisanie określenia lub określeń wskazujących na rodzaj zagrożenia. Klasyfikacja powoduje konsekwencje nie tylko dla etykietowania, lecz także dla innych przepisów prawnych i regulacji dotyczących niebezpiecznych substancji;
ii) klasyfikacja każdej kategorii niebezpieczeństwa umieszczona jest w oddzielnych ramkach. Ta klasyfikacja jest zazwyczaj przedstawiona w formie skrótu reprezentującego kategorię niebezpieczeństwa łącznie z odpowiednim okreśelniem lub określeniami wsakzującymi na rodzaj zagrożenia. Jednakże, w niektórych przypadkach (to znaczy dla substancji zakwalifikowanych jako łatwo palne, uczulające oraz pewne substancje sklasyfikowane jako niebezpieczne dla środowiska) używa się wyłącznie określeń wskazujących na rodzaj zagrożenia;
iii) skrót dla każdej kategorii zagrożenia podano poniżej:
– o właściwościach wybuchowych: E
– o właściwościach utleniających: O
– skrajnie łatwo palne: F +
– wysoce łatwo palne: F
– łatwo palne: R 10
– bardzo toksyczne: T +
– toksyczne: T
– szkodliwe: Xn
– żrące: C
– drażniące: Xi
– uczulające: R 42 i/lub R 43
– rakotwórcze: Carc. Cat. (1)
– mutagenne: Muta. Cat (1)
– działające szkodliwie na rozrodczość: Repr. Cat(1)
– niebezpieczne dla środowiska: N i/lub R 52, R 53, R 59;
iv) dodatkowe określenia wskazujące na rodzaj zagrożenia, które zostały przeznaczone do opisania innych właściwości (patrz ust.. 2.2.6 i 3.2.8 instrukcji etykietowania), umieszczone są w oddzielnych ramkach w tej samej linii, chociaż nie są one formalnie częścią klasyfikacji.
b) etykieta, zawierająca:
i) literę przypisaną substancji zgodnie z załącznikiem II (patrz art. 23 ust. 2 lit. c). Spełnia ona funkcję skrótu symbolu (jeśli jest przypisany) i znaku ostrzegawczego;
ii) określenia wskazujące na rodzaj zagrożenia, podane jako seria liczb poprzedzonych literą R określające charakter specjalnego zagrożenia, zgodnie z załącznikiem III (patrz art. 23 ust. 2 lit. d). Liczby te są oddzielone albo:
– pauzą (-) dla oznaczenia oddzielnych określeń określających rodzaj specjalnego zagrożenia (R), lub
– ukośną kreską (/) dla oznaczenia złożonego oświadczenia w pojedynczym zdaniu o specjalnych zagrożeniach określonych w załączniku III;
iii) określenia dotyczące bezpieczeństwa, podane jako seria liczb poprzedzonych literą S wskazujące zalecane środki ostrożności, zgodnie z załącznikiem IV (patrz art. 23 ust. 2) lit. e)). Także w tym przypadku liczby te są oddzielone albo pauzą, albo ukośną kreską; istota zalecanych środków ostrożności określona jest w załączniku IV. Ukazane określenia dotyczące bezpieczeństwa odnoszą się wyłącznie do substancji; dla preparatów złożonych określenia wybiera się zgodnie z ogólnie przyjętymi regułami.
Należy zauważyć, że dla określonych niebezpiecznych substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży, niektóre określenia S są obowiązkowe.
S 1, S 2 i S 45 obowiązują dla wszystkich bardzo toksycznych, toksycznych i żrących substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży.
S 2 i S 46 obowiązują dla wszystkich innych niebezpiecznych substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży różnych od tych, które zostały tylko sklasyfikowane jako niebezpieczne dla środowiska.
Określenia dotyczące bezpieczeństwa S 1 i S 2 podano w nawiasie w załączniku I i można je pominąć na etykiecie, kiedy substancja lub preparat są wprowadzone do sprzedaży jedynie do użytku przemysłowego.
c) stężenia graniczne i pokrewne określenia konieczne do klasyfikacji niebezpiecznych preparatów zawierających substancję zgodnie z dyrektywą 88/379/EWG.
Jeżeli nie podano inaczej, stężenia graniczne substancji są podane w procentach wagowych wyliczonych w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.
Jeżeli stężeń granicznych nie podano, to stosując konwencjonalną metodę oceny zagrożenia zdrowia należy się posłużyć stężeniami granicznymi określonymi w załączniku I do dyrektywy 88/379/EWG.
Ogólne uwagi wyjaśniające
Grupy substancji
W załączniku I umieszczone są liczne hasła grupowe. W tych przypadkach wymogi klasyfikacji i etykietowania znajdą zastosowanie do wszystkich substancji, do których odnosi się opis, jeśli wprowadzone zostaną do obrotu, o ile są one umieszczone w spisach EINECS lub ELINCS. Jeśli substancja objęta hasłem grupowym pojawi się jako zanieczyszczenie innej substancji, wymogi klasyfikacji i etykietowania opisane w haśle grupowym należy wziąć pod uwagę w etykietowaniu tej substancji.
W niektórych przypadkach istnieją wymogi klasyfikacji i etykietowania dla określonych substancji, które wchodzą w skład hasła grupowego. Wtedy substancje te stanowią oddzielne hasła w załączniku I, a hasło grupowe opatrzono określeniem "z wyjątkiem zamieszczonych gdzie indziej w tym Załączniku".
W niektórych przypadkach poszczególne substancje mogą wchodzić w skład więcej niż jednego hasła grupowego. Szczawian ołowiu (nr EINECS 212-413-5) np. jest przypisany zarówno do hasła "związki ołowiu" (nr indeksu 082-001-00-6) jak i do hasła "sole kwasu szczawiowego" (607-007-00-3). W tych przypadkach, w etykietowaniu substancji znajdują odzwierciedlenie zasady etykietowania każdego z haseł grupowych. W przypadkach, gdy temu samemu zagrożeniu przypisane są różne klasyfikacje, na etykietę wybiera się groźniejszą klasyfikację danej substancji (por. odpowiedni punkt w nocie A poniżej).
Hasła z załącznika I dotyczące soli (pod jakąkolwiek nazwą) odnoszą się zarówno do bezwodnych, jak i uwodnionych form, o ile nie zostało to specjalnie, odmiennie zaznaczone.
Substancje opatrzone numerem ELINCS
Wymienione w załączniku I substancje posiadające numer ELINCS zostały zgłoszone zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy. Producent lub importer, który uprzednio nie rejestrował tych substancji, winien poddać się wymogom niniejszej dyrektywy, jeśli zamierza wprowadzić te substancje do obrotu.
Wyjaśnienie uwag dotyczących identyfikacji, klasyfikacji i etykietowania substancji
Uwaga A:
Nazwa substancji musi pojawić się na etykiecie w formie jednej z nazw podanych w załączniku I (patrz art. 23 ust. 2 lit. a).
W załączniku I używane są czasem ogólne opisy takie jak "związki ...." lub "sole ...". W takim przypadku, od producenta lub osoby wprowadzającej taką substancję do obrotu wymagane jest zapewnienie poprawnej nazwy na etykiecie, z uwzględnieniem rozdziału zatytułowanego "Nomenklatura" niniejszej przedmowy:
Przykład: dla BeCl2 (ELINCS No 232-116-4): chlorek berylu.
Dyrektywa stawia także wymóg, aby używano symboli, wskazań zagrożeń, określeń R i S używanych dla każdej substancji zgodnie z załącznikiem I (art. 23 ust. 2 lit. c)-e).
Dla substancji należących do jednej z określonych grup substancji zamieszczonych w załączniku I obowiązujące symbole, wskazania zagrożeń, określenia R i S używane dla każdej substancji wskazano w odpowiednim haśle załącznika I.
Dla substancji należących do więcej niż jednej grupy substancji zamieszczonych w załączniku I obowiązujące symbole, wskazania zagrożeń, określenia R i S używane dla każdej substancji wskazano w obu odpowiednich hasłach zawartych w załączniku I. W przypadkach, kiedy dwie różne klasyfikacje podane są w tych dwóch hasłach dla tego samego zagrożenia, należy użyć klasyfikacji odpowiadającej poważniejszemu zagrożeniu.
Przykład:
Klasyfikacja w haśle grupowym 1 | Repr. Cat. 1; R 61 R 33 | Repr. Cat. 3; R 62 N; R 50-53 | Xn; R 20/22 |
Klasyfikacja w haśle grupowym 1 | Carc. Cat. 1; R 45 | T; R 23/25 | N; R 51-53 |
Klasyfikacja substancji: | Carc. Cat. 1; R 45 T; R 23/25 | Repr. Cat. 1; R 61 R 33 | Repr. Cat. 3; R 62 N; R 50-53 |
Uwaga B:
Niektóre substancje (kwasy, zasady, itp.) są wprowadzane do obrotu w postaci wodnych roztworów o różnych stężeniach i dlatego wymagają odmiennego etykietowania, bowiem zagrożenie może zmieniać się w zależności od stężenia.
W załączniku I hasła z Uwagą B charakteryzują się ogólnym opisem typu: "...% kwas azotowy".
W takim przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna umieścić informację o stężeniu procentowym roztworu na etykiecie.
Przykład: 45% kwas azotowy
Jeśli nie wskazano inaczej, przyjmuje się, że stężenie procentowe zostało obliczone w oparciu o stosunek wagowy.
Dopuszcza się użycie dodatkowych danych (np. ciężar właściwy, stopnie Baumé) lub określeń opisowych (np. dymiący lub lodowaty).
Uwaga C:
Niektóre związki organiczne mogą być wprowadzane do obrotu albo w postaci określonej formy izomerycznej, albo jako mieszanina kilku izomerów.
W załączniku I zastosowano w niektórych przypadkach ogólny opis następującego typu: "ksylenol".
W tym przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna określić na etykiecie czy substancja jest określonym izomerem a) czy mieszaniną izomerów b).
Przykład: | a) 2,4-dimetylofenol |
b) ksylenol (mieszanina izomerów). |
Uwaga D:
Pewne substancje podatne na spontaniczną polimeryzację lub ulegające rozkładowi są wprowadzane do obrotu w postaci stabilizowanej. Taką postać wskazuje załącznik I do niniejszej dyrektywy.
Jednakże, niekiedy takie substancje wprowadza się do obrotu w postaci niestabilizowanej. W takim przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna umieścić na etykiecie nazwę substancji z następującym po niej wyrazem niestabilizowana.
Przykład: kwas metakrylowy (niestabilizowany).
Uwaga E:
Substancjom mającym szczególny wpływ na ludzkie zdrowie (patrz rozdział 4 załącznika VI), które są sklasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość w kategoriach 1 lub 2, przypisano Uwagę E, jeśli są one także sklasyfikowane jako bardzo toksyczne (T+), toksyczne (T) lub szkodliwe (Xn). Dla tych substancji określenia określające rodzaj zagrożenia R 20, R 21, R 22, R 23, R 24, R 25, R 26, R 27, R 28, R 39, R 40, R 48 i R 65 i wszystkie kombinacje tych określeń powinny być uzupełnione wyrazem "ponadto".
Przykłady: | R 45-23 | "Może powodować raka. Ponadto toksyczna przy wdychaniu" |
R 46-27/28 | "Może powodować dziedziczne uszkodzenia genetyczne. Ponadto bardzo toksyczna w razie kontaktu ze skórą i po połknięciu". |
Uwaga F:
Ta substancja może zawierać substancję stabilizującą. Jeśli substancja stabilizująca zmienia właściwości niebezpieczne substancji, jak na to wskazuje etykieta w załączniku I, etykietę należy przygotować zgodnie z regułami etykietowania niebezpiecznych preparatów.
Uwaga G:
Ta substancja może być wprowadzona do obrotu w formie wybuchowej, w którym to przypadku powinna jednak zostać oceniona przy użyciu odpowiednich metod badań i zaopatrzona w etykietę odzwierciedlającą jej wybuchowe właściwości.
Uwaga H:
Klasyfikacja i etykieta przedstawiona dla tej substancji odnosi się do niebezpiecznej(-nych) właściwości wskazanej(-ych) w określeniu(-ach) wskazującym(-ch) na rodzaj zagrożenia w kombinacji z kategorią(-ami) prezentowanego niebezpieczeństwa. Wymogi art. 6 niniejszej dyrektywy dotyczące wytwórców, dystrybutorów i importerów tej substancji znajdują zastosowanie do wszelkich innych aspektów klasyfikacji i etykietowania. Ostateczna etykieta powinna być zgodna z wymogami ust. 7 załącznika VI do niniejszej dyrektywy.
Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglo- i ropopochodnych i do niektórych haseł dla grup substancji z załącznika I.
Uwaga J:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo benzenu (nr EINECS 200-753-7). Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglo- i ropopochodnych określonych w załączniku I..
Uwaga K:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo buta-1,3-dienu (nr EINECS 203-450-8). Jeśli substancja nie jest sklasyfikowana jako czynnik rakotwórczy, powinno się zastosować przynajmniej określenie S (2-)9-16. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.
Uwaga L:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 3% ekstraktu DMSO zgodnie z pomiarem metodą określoną w IP 346. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.
Uwaga M:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,005% wagowo benzo[a]pirenu (nr EINECS 200-028-5). Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglopochodnych określonych w załączniku I.
Uwaga N:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli znany jest pełny proces rafinacji i można wykazać, że substancja, z której substancja jest pozyskiwana, nie jest rakotwórcza. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.
Uwaga P:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo benzenu (nr EINECS 200-753-7).
Jeśli substancja jest sklasyfikowana jako rakotwórcza, należy stosować także Uwagę E.
Jeśli substancja nie jest sklasyfikowana jako rakotwórcza, należy stosować co najmniej określenia S (2-)23-24-62.
Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.
Uwaga Q:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja spełnia jeden z następujących warunków:
– krótkoterminowe inhalacyjne badanie biotrwałości wykazało, że włókna dłuższe niż 20 µm mają średni okres połowicznego zaniku krótszy niż 10 dni, lub
– krótkoterminowe badanie biotrwałości przez podanie dotchawiczne wykazało, że włókna dłuższe niż 20 µm mają średni okres połowicznego zaniku krótszy niż 40 dni, lub
– odpowiednie badanie po podaniu do jamy otrzewnej nie dostarczył dowodów na zwiększone działanie rakotwórcze, lub
– stwierdzono nieobecność działania chorobotwórczego lub zmian neoplastycznych w odpowiednim długoterminowym badaniu inhalacyjnym.
Uwaga R:
Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana do włókien o długości równej geometrycznej średniej ważonej mniej o dwa odchylenia standardowe, większej niż 6 µm.
Uwaga S:
Ta substancja nie wymaga etykiety określonej w art. 23 (patrz ust. 8 załącznika VI).
Wyjaśnienie uwag odnoszących się do etykietownia preparatów
Znaczenie uwag, które pojawiają się na prawo od wartości stężeń granicznych jest następujące:
Uwaga 1:
Wymienione stężenia lub, w razie braku stężenia, ogólne stężenia określone w dyrektywie 88/379/EWG podano w procentach wagowych pierwiastka metalicznego wyliczonych w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.
Uwaga 2:
Wymienione stężenie izocyjanianu jest procentem wagowym wolnego monomeru wyliczonym w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.
Uwaga 3:
Wymienione stężenie izocyjanianu jest procentem wagowym jonów chromianowych rozpuszczonych w wodzie wyliczonym w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.
Uwaga 4:
Preparaty zawierające te substancje muszą być sklasyfikowane jako szkodliwe z R 65, jeśli spełniają kryteria z ust. 3.2.3. załącznika VI.
Uwaga 5:
Stężenia graniczne dla preparatów w postaci gazów są wyrażone w procentach objętościowych.
Uwaga 6:
Preparaty zawierające te substancje muszą być przypisane R 67, jeśli spełniają kryteria określone w ust. 3.2.8 załącznika VI."
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
ZAŁĄCZNIK IB
grafika
grafika
grafika
grafika
ZAŁĄCZNIK IC
grafika
grafika
ZAŁĄCZNIK ID
006-075-00-6
007-005-00-7
603-017-00-7
606-008-00-6
606-015-00-4
607-193-00-6
607-202-00-3
609-014-00-7
613-005-00-3
613-055-00-6
615-005-01-6
ZAŁĄCZNIK 2
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
ZAŁĄCZNIK 3A
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
ZAŁĄCZNIK 3B
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
ZAŁĄCZNIK 3C
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
ZAŁĄCZNIK 4 1
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.