Dodatek do Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich P 52 z dnia 16 sierpnia 1960 r.
Dz.U.UE.L.2020.387.23
Akt jednorazowySPROSTOWANIA
(Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich P 52 z dnia 16 sierpnia 1960 r.)
Dodatek
"ROZPORZĄDZENIE NR 11
dotyczące zniesienia dyskryminacji w stawkach i warunkach transportu, w związku z wykonaniem art. 79 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą
RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 79,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
mając na uwadze, że art. 79 ust. 3 zobowiązuje Radę do ustanowienia przepisów w celu zniesienia - w odniesieniu do transportu wewnątrz Wspólnoty - form dyskryminacji, o których mowa w art. 79 ust. 1;
mając na uwadze, że działanie takie wymaga zakazania wyżej wymienionych form dyskryminacji, w tym ustalania w formie taryf lub w inny sposób stawek i warunków transportu, które - w przypadku ich zastosowania - stanowiłyby dyskryminację;
mając na uwadze, że sprawdzenie, jakie stawki i warunki transportu są stosowane, oraz wykrycie jakiejkolwiek dyskryminacji będzie możliwe jedynie, jeżeli przewoźnicy i podmioty zaangażowane w przewóz towarów będą zobowiązani do przekazywania niezbędnych informacji, do sporządzania dokumentu przewozowego umożliwiającego sprawdzenie takich informacji oraz do poddania się kontroli;
mając na uwadze, że do celów zapewnienia przestrzegania niniejszych przepisów należy ustanowić system kar, które powinny podlegać kontroli ze strony Trybunału Sprawiedliwości wykonującego nieograniczone prawo orzekania, jak przewidziano w art. 172 Traktatu;
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do przewozów kolejowych, drogowych lub śródlądowych drogą wodną wszystkich towarów wewnątrz Wspólnoty, z wyjątkiem towarów wymienionych w załącznikach I i III do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.
W przypadku gdy przewóz regulowany warunkami jednej umowy wykonywany jest przez kolejnych przewoźników, każdy z tych przewoźników podlega przepisom niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wykonywanej przez siebie części przewozu.
Zakaz ten nie ma wpływu na ważność umów prawa prywatnego.
Przepisy art. 6 nie mają zastosowania do:
Przepisy art. 6 nie mają zastosowania do przewozu towarów przez przedsiębiorstwo na jego własne potrzeby, z zastrzeżeniem następujących warunków:
Jeżeli do dnia 1 lipca 1963 r. nie zostaną ustanowione przepisy na podstawie art. 74 i w ramach wykonania art. 75 Traktatu w odniesieniu do publikacji stawek i warunków transportu, podejmuje się decyzje dotyczące rodzaju, formy i zakresu takiej publikacji, a także wszelkie inne odpowiednie środki, w granicach oraz zgodnie z art. 79 ust. 1 i 3 Traktatu, z uwzględnieniem faktu, że takie decyzje i środki muszą być we wszystkich przypadkach zgodne ze wspólną polityką transportową.
W tym celu każdy upoważniony przedstawiciel Komisji ma następujące prawa i uprawnienia:
Upoważnieni przedstawiciele Komisji korzystają z tych praw po okazaniu przepustki potwierdzającej, że zostali oni upoważnieni do przeprowadzania wszystkich niezbędnych kontroli na podstawie niniejszego artykułu. Muszą oni mieć przy sobie pisemne upoważnienie, określające przedsiębiorstwo poddawane kontroli oraz jej cel. Informacje dotyczące pisemnego upoważnienia oraz statusu osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie kontroli z wyprzedzeniem należycie przekazuje się danemu państwu członkowskiemu.
Urzędnicy tego państwa mogą, na wniosek tego państwa albo na wniosek Komisji, towarzyszyć upoważnionym przedstawicielom Komisji podczas wykonywania przez nich swoich obowiązków.
W przypadku gdy którekolwiek przedsiębiorstwo odmawia poddania się kontroli przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu, dane państwo członkowskie udziela upoważnionym przedstawicielom Komisji wsparcia i pomocy niezbędnych do przeprowadzenia kontroli zgodnie z poleceniem. Państwa członkowskie wprowadzą w tym celu niezbędne środki przed dniem 1 lipca 1961 r., po konsultacji z Komisją.
W terminie określonym w art. 14 ust. 1 oraz po konsultacji z Komisją państwa członkowskie ustanawiają odpowiednie kary w odniesieniu do:
Decyzje podjęte na podstawie art. 17 i 18 niniejszego rozporządzenia nie mają charakteru karnoprawnego.
Zanim podjęta zostanie jakakolwiek decyzja na podstawie art. 17 i 18, dane przedsiębiorstwo powiadamia się o proponowanym środku.
Kopie decyzji podjętych na podstawie art. 17 i 18 Komisja przekazuje zainteresowanym państwom członkowskim w celach informacyjnych.
Do celów powyższych artykułów jednostką rozliczeniową jest jednostka wykorzystywana przy sporządzaniu budżetu Wspólnoty zgodnie z art. 207 i 209 Traktatu.
Wszystkie przedsiębiorstwa, bez względu na to, czy podlegają prawu publicznemu czy prywatnemu, ponoszą odpowiedzialność za działania swoich pracowników w odniesieniu do przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia. Niniejszy przepis ma zastosowanie również w odniesieniu do kar przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
Kary nałożone przez Komisję na podstawie art. 17 i 18 egzekwuje się w sposób określony w art. 192 Traktatu. Kwoty zgromadzone w ramach egzekwowania decyzji o nałożeniu kar wpłacane są Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej i figurują jako dochody w jej budżecie.
W przypadku gdy państwo członkowskie składa na podstawie art. 79 ust. 4 Traktatu wniosek o zbadanie sprawy, która jego zdaniem stanowi dyskryminację, wniosek taki zawiera uzasadnienie.
Komisja przyjmuje środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia.
W imieniu Rady | |
Przewodniczący | |
Pierre GRÉGOIRE" |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.