Decyzja 2007/504/WE zgodnie z art. 122 ust. 2 Traktatu w sprawie przyjęcia jednej waluty przez Maltę z dniem 1 stycznia 2008 r.
Dz.U.UE.L.2007.186.32
Akt jednorazowyDECYZJA RADY
z dnia 10 lipca 2007 r.
zgodnie z art. 122 ust. 2 Traktatu w sprawie przyjęcia jednej waluty przez Maltę z dniem 1 stycznia 2008 r.
(Dz.U.UE L z dnia 18 lipca 2007 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 122 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając sprawozdanie Komisji(1),
uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Banku Centralnego(2),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(3),
uwzględniając dyskusje w Radzie zebranej w składzie szefów państw lub rządów,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Dnia 3 maja 1998 r. Rada, zebrana w Brukseli w składzie szefów państw lub rządów, zdecydowała, że Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Włochy spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 r.(4).
(2) Dnia 19 czerwca 2000 r. Rada zdecydowała, że Grecja spełniła warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 2001 r.(5). Dnia 11 lipca 2006 r. Rada zdecydowała, że Słowenia spełniła warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 2007 r.(6).
(3) Zgodnie z pkt 1 Protokołu w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej załączonego do Traktatu WE Zjednoczone Królestwo powiadomiło Radę, że nie zamierza przejść do trzeciego etapu unii gospodarczej i walutowej z dniem 1 stycznia 1999 r. Powiadomienie to nie zostało zmienione. Zgodnie z pkt 1 Protokołu w sprawie niektórych postanowień dotyczących Danii załączonego do Traktatu WE oraz zgodnie z decyzją podjętą przez szefów państw lub rządów w Edynburgu w grudniu 1992 r. Dania powiadomiła Radę, że nie zamierza uczestniczyć w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej. Dania nie złożyła wniosku o rozpoczęcie procedury określonej w art. 122 ust. 2 Traktatu.
(4) Na mocy decyzji 98/317/WE Szwecja jest objęta derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu. Zgodnie z art. 4 Aktu przystąpienia z 2003 r.(7) Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Republika Czeska, Słowacja i Węgry są objęte derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu. Zgodnie z art. 5 Aktu przystąpienia z 2005 r.(8) Bułgaria i Rumunia są objęte derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu.
(5) Europejski Bank Centralny (EBC) został utworzony dnia 1 lipca 1998 r. Europejski system walutowy został zastąpiony mechanizmem kursów walut, którego ustanowienie zostało uzgodnione rezolucją Rady Europejskiej z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie utworzenia mechanizmu kursów walut w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej(9). Funkcjonowanie mechanizmu kursów walut (ERM II) w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej zostało określone w porozumieniu z dnia 1 września 1998 r. między EBC a krajowymi bankami centralnymi państw członkowskich pozostających poza strefą euro określającym procedury działania mechanizmu kursów walut w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej(10).
(6) Artykuł 122 ust. 2 Traktatu określa procedurę uchylenia derogacji w stosunku do przedmiotowych państw członkowskich. Zgodnie z tym artykułem przynajmniej raz na dwa lata lub na wniosek państwa członkowskiego objętego derogacją Komisja i EBC powinny składać sprawozdania Radzie zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 1 Traktatu. Dnia 27 lutego 2007 r. Malta złożyła formalny wniosek o przeprowadzenie oceny poziomu konwergencji.
(7) Ustawodawstwo krajowe państw członkowskich, w tym statuty krajowych banków centralnych, powinny w razie potrzeby zostać dostosowane celem zapewnienia zgodności z art. 108 i 109 Traktatu oraz ze Statutem Europejskiego Systemu Banków Centralnych (zwanego dalej "ESBC"). Sprawozdania Komisji i EBC zawierają szczegółową ocenę zgodności przepisów prawa Malty z art. 108 i 109 Traktatu oraz ze Statutem ESBC.
(8) Zgodnie z art. 1 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu, kryterium stabilności cen określone w art. 121 ust. 1 tiret pierwsze Traktatu oznacza, że państwo członkowskie ma trwały poziom stabilności cen, a średnia stopa inflacji, odnotowana w ciągu jednego roku poprzedzającego badanie, nie przekracza o więcej niż 1,5 punktu procentowego stopy inflacji trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach. Na potrzeby kryterium stabilności cen inflacja powinna być mierzona za pomocą zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych zdefiniowanych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2494/95(11). Celem oceny, czy kryterium stabilności cen zostało spełnione, inflacja w poszczególnych państwach członkowskich powinna być mierzona jako procentowa zmiana średniej arytmetycznej 12 wskaźników miesięcznych w stosunku do średniej arytmetycznej 12 wskaźników miesięcznych w poprzednim okresie. W okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie trzema państwami członkowskimi o najbardziej stabilnych cenach były Finlandia, Polska i Szwecja, ze stopami inflacji wynoszącymi odpowiednio 1,3 %, 1,5 % i 1,6 %. W sprawozdaniach Komisji i EBC jako wartość referencyjna przyjęta została zwykła średnia arytmetyczna stóp inflacji trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach powiększona o 1,5 punktu procentowego. Obliczona w ten sposób wartość referencyjna dla okresu dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 3,0 %.
(9) Zgodnie z art. 2 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, kryterium sytuacji finansów publicznych określone w art. 121 ust. 1 tiret drugie Traktatu oznacza, że w momencie oceny państwo członkowskie nie jest objęte decyzją Rady zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu, stwierdzającą istnienie nadmiernego deficytu (budżetowego).
(10) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji kryterium udziału w mechanizmie kursów walut określone w art. 121 ust. 1 tiret trzecie Traktatu oznacza, że państwo członkowskie utrzymywało normalne granice wahań, przewidziane w mechanizmie kursów walut Europejskiego Systemu Walutowego, bez poważnych napięć, przynajmniej przez dwa lata przed dokonaniem oceny. W szczególności przez ten sam okres państwo członkowskie nie zdewaluowało z własnej inicjatywy dwustronnego centralnego kursu swojej waluty wobec waluty innego państwa członkowskiego. Od dnia 1 stycznia 1999 r. mechanizm kursów walut ERM II stanowi punkt odniesienia dla oceny spełnienia kryterium kursów wymiany. W swoich sprawozdaniach Komisja i EBC oceniły spełnienie tego kryterium w okresie dwóch lat do dnia 26 kwietnia 2007 r. włącznie.
(11) Zgodnie z art. 4 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji kryterium konwergencji stóp procentowych określone w art. 121 ust. 1 tiret czwarte Traktatu oznacza, że w ciągu jednego roku przed dokonaniem oceny państwo członkowskie posiadało średnią nominalną długoterminową stopę procentową nieprzekraczającą więcej niż o dwa punkty procentowe stopy procentowej trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach. Na potrzeby kryterium konwergencji stóp procentowych wykorzystano stopy procentowe porównywalnych, reprezentatywnych dziesięcioletnich obligacji państwowych. Celem oceny, czy kryterium konwergencji stóp procentowych zostało spełnione, w sprawozdaniach Komisji i EBC jako wartość referencyjna przyjęta została zwykła średnia arytmetyczna nominalnych długoterminowych stóp procentowych trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach powiększona o 2 punkty procentowe. Obliczona w ten sposób wartość referencyjna dla okresu dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 6,4 %.
(12) Zgodnie z art. 5 protokołu w sprawie kryteriów konwergencji do Komisji należy dostarczenie danych statystycznych wykorzystywanych w ocenie spełnienia kryteriów konwergencji. Komisja dostarczyła danych koniecznych do przygotowania niniejszej decyzji. Komisja dostarczyła ich na podstawie sprawozdań złożonych przez państwa członkowskie przed dniem 1 kwietnia 2007 r. zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury dla nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską(12).
(13) Na podstawie przedłożonych przez Komisję i EBC sprawozdań w sprawie postępów dokonanych przez Maltę w wypełnieniu zobowiązań w zakresie urzeczywistnienia unii gospodarczej i walutowej Komisja stwierdza, że:
przepisy prawa krajowego na Malcie, w tym statut krajowego banku centralnego, są zgodne z art. 108 i 109 Traktatu i ze Statutem ESBC.
W odniesieniu do spełnienia przez Maltę kryteriów konwergencji określonych w czterech tiret art. 121 ust. 1 Traktatu stwierdza się, że:
- średnia stopa inflacji na Malcie w okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 2,2 %, a więc poniżej wartości referencyjnej, i prawdopodobnie utrzyma się na tym poziomie w najbliższych miesiącach,
- deficyt budżetowy Malty został w sposób wiarygodny i trwały zredukowany do poziomu poniżej 3 % PKB, a stosunek zadłużenia do PKB zmniejsza się w kierunku wartości referencyjnej wynoszącej 60 %; dlatego Komisja zaleca, aby Rada uchyliła decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu na Malcie,
- Malta jest od dnia 2 maja 2005 r. członkiem mechanizmu kursów walut ERM II; w okresie dwóch lat do dnia 26 kwietnia 2007 r. włącznie maltańska lira (MTL) utrzymywała się w normalnych granicach wahań bez poważnych napięć i Malta nie zdewaluowała z własnej inicjatywy dwustronnego centralnego kursu liry wobec euro,
- w okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie długoterminowa stopa procentowa na Malcie wyniosła średnio 4,3 %, a więc poniżej wartości referencyjnej.
W konsekwencji Malta spełnia warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty.
(14) Decyzją 2007/464/WE(13) Rada, działając na zalecenie Komisji, uchyliła decyzję 2005/186/WE o istnieniu nadmiernego deficytu na Malcie.
(15) Zgodnie z art. 122 ust. 2 Traktatu Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, powinna zdecydować, które państwa członkowskie objęte derogacją spełniają warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty, oraz uchyla derogacje w stosunku do danych państw członkowskich,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 10 lipca 2007 r.
| W imieniu Rady | |
| F. TEIXEIRA DOS SANTOS | |
| Przewodniczący |
______
(1) Sprawozdanie przyjęte dnia 16 maja 2007 r.
(2) Sprawozdanie przyjęte dnia 16 maja 2007 r.
(3) Opinia wydana dnia 20 czerwca 2007 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4) Decyzja 98/317/WE (Dz.U. L 139 z 11.5.1998, str. 30).
(5) Decyzja 2000/427/WE (Dz.U. L 167 z 7.7.2000, str. 19).
(6) Decyzja 2006/495/WE (Dz.U. L 195 z 15.7.2006, str. 25).
(7) Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33.
(8) Dz.U. L 157 z 21.6.2005, str. 203.
(9) Dz.U. C 236 z 2.8.1997, str. 5.
(10) Dz.U. C 345 z 13.11.1998, str. 6. Porozumienie zmienione porozumieniem z dnia 14 września 2000 r. (Dz.U. C 362 z 16.12.2000, str. 11).
(11) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2494/95 z dnia 23 października 1995 r. dotyczące zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 257 z 27.10.1995, str. 1). Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(12) Dz.U. L 332 z 31.12.1993, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2103/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 1).
(13) Dz.U. L 176 z 6.7.2007, str. 19.