Art. 14. - Koszty utworzenia w odniesieniu do pożyczek w ramach RRF - Decyzja wykonawcza 2024/1974 ustanawiająca ramy alokacji kosztów związanych z operacjami zaciągania pożyczek i zarządzania długiem w ramach zróżnicowanej strategii finansowania

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1974

Akt obowiązujący
Wersja od: 18 lipca 2024 r.
Artykuł  14

Koszty utworzenia w odniesieniu do pożyczek w ramach RRF

1. 
Koszty utworzenia w odniesieniu do pożyczek w ramach RRF obejmują wszelkie koszty poniesione przez Komisję w związku z budowaniem zdolności do prowadzenia operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i zarządzania płatnościami w ramach NGEU. Obejmują one koszty związane z założeniem rachunków na potrzeby NGUE, utworzeniem platformy aukcyjnej, narzędziem do zarządzania inwestorami, inne koszty dotyczące technologii informacyjnych oraz koszty badań rynku i wynagrodzenia za konsultacje.
2. 
Państwa członkowskie, które podpisują umowy pożyczki w ramach RRF, ponoszą 48 % całkowitych kosztów utworzenia.
3. 
W latach 2021, 2022 i 2023 państwa członkowskie pokrywają koszty utworzenia, o których mowa w ust. 1, proporcjonalnie według stosunku kwoty pożyczki na podstawie podpisanej umowy pożyczki w ramach RRF do łącznej kwoty pożyczek na podstawie wszystkich podpisanych umów pożyczki w ramach RRF, jak określono w pkt 3.2. ppkt (i) i (ii) załącznika.
4. 
Do 30 czerwca 2024 r. wszelkie koszty utworzenia nieprzypisane do państw członkowskich, które podpisały umowy pożyczki w ramach RRF, przypisuje się proporcjonalnie według stosunku kwoty pożyczek zaciągniętych na podstawie każdej umowy pożyczki w ramach RRF do łącznych kwot pożyczek na podstawie wszystkich podpisanych umów pożyczki w ramach RRF do 31 grudnia 2023 r., jak określono w pkt 3.2. ppkt (iii) załącznika.
5. 
Żadne dodatkowe koszty utworzenia w odniesieniu do operacji zaciągania pożyczek nie występują po zakończeniu 2023 r. ani nie są alokowane do programów CAM, chyba że są one objęte zakresem art. 5 ust. 1 decyzji (UE, Euratom) 2020/2053.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.