Art. 8. - Niezależność dostawców elementów potwierdzających autentyczność - Decyzja wykonawcza 2018/576 w sprawie norm technicznych dotyczących zabezpieczeń umieszczanych na wyrobach tytoniowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2018.96.57

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 kwietnia 2018 r.

Artykuł  8

Niezależność dostawców elementów potwierdzających autentyczność

1. Do celów art. 3 ust. 2 dostawcę elementów potwierdzających autentyczność, jak również - w stosownych przypadkach - jego podwykonawców, uznaje się za niezależnych, jeżeli spełnione są następujące kryteria:

a) niezależność od przemysłu tytoniowego pod względem formy prawnej, organizacji i podejmowania decyzji. Ocenia się w szczególności, czy przedsiębiorstwo lub grupa przedsiębiorstw nie znajduje się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą przemysłu tytoniowego, w tym przez udziały mniejszościowe;

b) niezależność od przemysłu tytoniowego pod względem finansowym, którą przyjmuje się, jeżeli przed objęciem swoich funkcji przez przedsiębiorstwo lub grupę przedsiębiorstw mniej niż 10 % ich rocznego ogólnoświatowego obrotu, bez podatku VAT i innych podatków pośrednich, pochodziło z towarów i usług dostarczanych branży tytoniowej w ciągu dwóch ubiegłych lat kalendarzowych, co można ustalić na podstawie najnowszego zatwierdzonego sprawozdania finansowego. Roczny ogólnoświatowy obrót za każdy późniejszy rok kalendarzowy, bez podatku VAT i innych podatków pośrednich, pochodzący z towarów i usług dostarczanych branży tytoniowej nie może przekraczać 20 %;

c) brak konfliktu interesów w odniesieniu do przemysłu tytoniowego w przypadku osób odpowiedzialnych za zarządzanie przedsiębiorstwem lub grupą przedsiębiorstw, w tym członków zarządu lub organu zarządzającego w jakiejkolwiek innej postaci. W szczególności osoby te:

(i) nie mogły w ciągu pięciu ubiegłych lat uczestniczyć w strukturach spółki przemysłu tytoniowego;

(ii) działają niezależnie od jakichkolwiek względów natury majątkowej lub niemajątkowej związanych z przemysłem tytoniowym, do których zalicza się posiadanie akcji, udział w prywatnych programach emerytalnych lub posiadanie udziałów przez partnerów, małżonków, wstępnych lub zstępnych tych osób.

2. W przypadku gdy dostawca elementów potwierdzających autentyczność korzysta z podwykonawców, odpowiada on za zapewnienie spełnienia przez tych podwykonawców kryteriów niezależności określonych w ust. 1.

3. Państwa członkowskie oraz Komisja mogą żądać od dostawców elementów potwierdzających autentyczność, w tym w stosownych przypadkach od ich podwykonawców, dostarczenia dokumentów niezbędnych do oceny spełnienia kryteriów określonych w ust. 1. Do takich dokumentów mogą zaliczać się coroczne deklaracje zgodności z kryteriami niezależności określonymi w ust. 1. Państwa członkowskie oraz Komisja mogą wymagać, aby coroczne deklaracje zawierały pełny wykaz usług świadczonych na rzecz przemysłu tytoniowego w ostatnim roku kalendarzowym, jak również indywidualne oświadczenia o niezależności finansowej od przemysłu tytoniowego złożone przez wszystkich członków kierownictwa niezależnego dostawcy.

4. O wszelkich zmianach w okolicznościach związanych z kryteriami, o których mowa w ust. 1, które to zmiany mogą mieć wpływ na niezależność dostawcy elementów potwierdzających autentyczność (w tym w stosownych przypadkach jego podwykonawców) i które utrzymują się przez dwa kolejne lata kalendarzowe, powiadamia się niezwłocznie właściwe państwa członkowskie i Komisję.

5. Jeżeli z informacji uzyskanych zgodnie z ust. 3 lub z powiadomienia, o którym mowa w ust. 4, wynika, że dostawca elementów potwierdzających autentyczność (w tym w stosownych przypadkach jego podwykonawcy) nie spełnia już wymogów określonych w ust. 1, wówczas w stosownym terminie, a najpóźniej do końca roku kalendarzowego następującego po roku kalendarzowym, w którym otrzymano wspomniane informacje lub powiadomienie, państwa członkowskie stosują wszystkie środki niezbędne do zapewnienia spełnienia kryteriów określonych w ust. 1.

6. Dostawcy elementów potwierdzających autentyczność informują niezwłocznie właściwe państwa członkowskie i Komisję o wszelkich wystąpieniach zagrożeń lub o innych próbach wywierania bezprawnego nacisku, które mogą faktycznie lub potencjalnie podważać ich niezależność.

7. Organy publiczne lub przedsiębiorstwa prawa publicznego wraz z ich podwykonawcami uznaje się za niezależne od przemysłu tytoniowego.

8. Procedury regulujące monitorowanie spełnienia kryteriów niezależności określonych w ust. 1 podlegają okresowemu przeglądowi ze strony Komisji w celu oceny ich zgodności z wymogami niniejszej decyzji. Wnioski z tego przeglądu publikuje się i stanowią one część sprawozdania ze stosowania dyrektywy 2014/40/UE przewidzianego w art. 28 tej dyrektywy.