Decyzja w sprawie wniosku Gabriele Albertiniego o skorzystanie z immunitetu i przywilejów (2014/2096(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.324.21

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 września 2016 r.

Wniosek Gabriele Albertiniego o skorzystanie z immunitetu i przywilejów

P8_TA(2015)0087

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie wniosku Gabriele Albertiniego o skorzystanie z immunitetu i przywilejów (2014/2096(IMM))

(2016/C 324/05)

(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek Gabriele Albertiniego z dnia 28 lipca 2014 r. przedstawiony na posiedzeniu plenarnym w dniu 16 września 2014 r., dotyczący skorzystania z immunitetu poselskiego w związku z toczącymi się postępowaniem karnym przed sądem w Brescii (Włochy) (nr ref. 7061/13 R.G.),

- uwzględniając wniosek Gabriele Albertiniego z dnia 30 lipca 2014 r. przedstawiony na posiedzeniu plenarnym w dniu 16 września 2014 r., dotyczący ponownego rozpatrzenia wniosku w sprawie skorzystania z immunitetu poselskiego w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym przed sądem w Brescii (Włochy) (nr ref. 17851/12 R.G.),

- uwzględniając wniosek Gabriele Albertiniego z dnia 17 lipca 2013 r. przedstawiony na posiedzeniu plenarnym w dniu 9 września 2013 r., dotyczący ponownego rozpatrzenia wniosku w sprawie skorzystania z immunitetu poselskiego w związku z toczącym się ww. postępowaniem cywilnym,

- po wysłuchaniu wyjaśnień Gabriele Albertiniego zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

- uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dni: 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ¹ ,

- uwzględniając swoją decyzję z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wniosku Gabriele Algertiniego o skorzystanie z immunitetu i przywilejów ² ,

- uwzględniając swoją decyzję z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie wniosku Gabriele Algertiniego o ponowne rozpatrzenie jego wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów ³ ,

- uwzględniając art. 5 ust. 2 oraz art. 7 ust. 9 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0058/2015),

A. mając na uwadze, że były poseł do Parlamentu Europejskiego Gabriele Albertini złożył wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku z postępowaniem karnymi toczącym się przed tym samym sądem, mając na uwadze, że zwrócił się on także o ponowne rozpatrzenie wniosku w sprawie skorzystania z immunitetu poselskiego w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym przed tym samym sądem;

B. mając na uwadze, że wniosek o skorzystanie z immunitetu ma związek z zarzutem dotyczącym zniesławiających oświadczeń zawartych w zapytaniu pisemnym, które G. Albertini złożył do włoskiego ministra sprawiedliwości w dniu 22 października 2012 r., aby dowiedzieć się, czy postępowanie prokuratora Alfreda Robledy, który wszczął śledztwo w sprawie faktów zaszłych w gminie Mediolan i związanych ze sprawowaną przez G.Albertiniego funkcją burmistrza tego miasta w roku 2005, stanowiło naruszenie etyki zawodowej i w związku z tym podlegało postepowaniu dyscyplinarnemu;

C. mając na uwadze, że wniosek o ponowne rozpatrzenie związany jest z pozwem przeciwko Gabriele Albertiniemu, złożonym przed sądem w Brescii przez Alfreda Robledę, w związku z zarzutem zniesławiających wypowiedzi G. Albertiniego w dwóch wywiadach: pierwszym opublikowanym we włoskiej gazecie Il Sole 24 Ore w dniu 26 października 2011 r. oraz drugim opublikowanym przez włoską gazetę Corriere della Sera w dniu 19 lutego 2012 r.;

D. mając na uwadze, że G. Albertini użył bardzo podobnych, żeby nie powiedzieć identycznych, wyrażeń zarówno w zapytaniu pisemnym, jak i w wywiadach, a także mając na uwadze, że istota obu postępowań jest taka sama, co potwierdził także G. Albertini na piśmie i podczas wysłuchania; mając na uwadze, że w związku z tym taką samą decyzję - o utrzymaniu lub uchyleniu immunitetu G. Albertiniego - należy podjąć w odniesieniu do obu postępowań;

E. mając na uwadze, że zarówno złożenie zapytania pisemnego, jak i udzielenie wywiadów miało miejsce, kiedy G. Albertini był posłem do Parlamentu Europejskiego;

F. mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

G. mając na uwadze, że - zgodnie z utrwaloną w Parlamencie praktyką - fakt, że postępowania prawne mają charakter cywilny lub administracyjny albo dotyczą pewnych aspektów objętych prawem cywilnym lub administracyjnym, sam w sobie nie uniemożliwia stosowania immunitetu przewidzianego w tym artykule;

H. mając na uwadze, że w decyzji z dnia 21 maja 2013 r. Parlament uznał, iż okoliczności sprawy, przedstawione w pozwie oraz w zeznaniach ustnych G. Albertiniego złożonych przed Komisją Prawną, wskazują, że odnośne wypowiedzi nie mają bezpośredniego ani oczywistego związku z wykonywaniem przez G. Albertiniego obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że w związku z tym Parlament nie udzielił zgody na skorzystanie przez G. Albertiniego z immunitetu;

I. mając na uwadze, że pismem z dnia 17 lipca 2013 r. G. Albertini zwrócił się o ponowne rozpatrzenie decyzji z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie nieudzielenia zgody na skorzystanie przez niego z immunitetu; mając na uwadze, że decyzją z dnia 24 lutego 2014 r. Parlament zgodził się z zaleceniem Komisji Prawnej dotyczącym niepodejmowania działań w związku z tym wnioskiem w świetle wcześniejszej decyzji Parlamentu z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie nieudzielenia zgody na skorzystanie z immunitetu przez G. Albertiniego;

J. mając na uwadze, że pismem z dnia 30 lipca 2014 r. G. Albertini po raz drugi zwrócił się o ponowne rozpatrzenie decyzji z dnia 21 maja 2013 r.; mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu G. Albertini wielokrotnie od września 2014 r. do marca 2015 r. dostarczał dodatkowe dokumenty związane z jego sprawą;

K. mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż oświadczenie złożone przez posła poza pomieszczeniami Parlamentu Europejskiego może stanowić opinię wyrażoną w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych w rozumieniu art. 8 protokołu, ponieważ nie jest istotne miejsce składania takiego oświadczenia, lecz jego charakter i treść ⁴ ; mając jednakże na uwadze, że związek między wyrażaną opinią i obowiązkami parlamentarnymi posła musi być bezpośredni i oczywisty ⁵ ;

L. mając na uwadze, że dokumenty dostarczone ostatnio przez G. Albertiniego nie wykazały związku między wypowiedziami posła i jego obowiązkami służbowymi jako posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że dostarczają one raczej elementów, które zasadniczo wiążą się z najnowszymi etapami ww. postępowań, z faktami zaszłymi po udzieleniu wywiadów i złożeniu zapytania pisemnego oraz z ich oddźwiękiem w prasie; mając na uwadze, że elementy te mają dowieść, iż użyte wyrażenia nie są zniesławiające w swojej treści oraz że zarówno postępowanie cywilne, jak i karne zostały wszczęte z powodu osobistej i politycznej wrogości wobec G. Albertiniego;

M. mając jednakże na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 7 Regulaminu decyzje dotyczące immunitetu nie mogą w żadnym przypadku stanowić o winie bądź braku winy posła oraz o zasadności wszczęcia wobec niego postępowania karnego na podstawie zarzutów, które są mu stawiane, nawet wtedy, gdy badanie wniosku pozwala właściwej komisji na dokładne zapoznanie się ze szczegółami sprawy; mając na uwadze, że zgodnie z ustaloną praktyką w Parlamencie przepis ten ma również zastosowanie do postępowania cywilnego;

N. mając na uwadze, że zasada fumus persecutionis - tj. wystarczająco poważne i precyzyjne podejrzenie, że sprawę wniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności danego posła - ma zastosowanie jedynie do przypadków korzystania z immunitetu objętych art. 9 protokołu, a więc do postępowań sądowych dotyczących przestępstw innych niż popełnione w drodze wyrażania opinii lub zajmowania stanowiska w głosowaniu, bo te ostatnie objęte są wyłącznie artykułem 8 protokołu ⁶ ; mając na uwadze, że ponieważ G. Albertini jest byłym posłem do Parlamentu Europejskiego, art. 9 nie ma zastosowania do jego sprawy;

O. mając na uwadze, że w każdym razie przedmiotowa sprawa wynika z opinii wyrażonych przez posła, a także mając na uwadze, że w tym kontekście determinującym kryterium skorzystania z immunitetu na mocy art. 8 protokołu jest dowód bezpośredniego i oczywistego związku między tymi opiniami i wykonywaniem obowiązków parlamentarnych;

P. mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie nie wykazano takiego związku; mając zatem na uwadze, że wcześniejsze - potwierdzone dwukrotnie przez Parlament - stwierdzenie, iż G. Albertini, wyrażając odnośne opinie, nie działał w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych jako posła do Parlamentu Europejskiego, nadal jest w mocy;

1. podtrzymuje swoje decyzje z dnia 21 maja 2013 r. oraz z dnia 24 lutego 2014 r. odpowiednio w sprawie nieudzielenia zgody na skorzystanie przez Gabriele Albertiniego z immunitetu i przywilejów oraz w sprawie niepodejmowania działań w sprawie jego wniosku o ponowne rozpatrzenie w związku z wszczętym przeciwko niemu postępowaniem cywilnym;

2. na tej samej podstawie podejmuje decyzję o nieudzieleniu zgody na skorzystanie przez Gabriele Albertiniego z immunitetu i przywilejów w związku z wszczętym przeciwko niemu postępowaniem karnym;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Włoskiej oraz Gabriele Albertiniemu.

¹ Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

² Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0195.

³ Protokół z dnia 24 lutego 2014 r., pkt 7.

⁴ Wyrok w sprawie Patriciello, cytowany powyżej, ust. 30.

⁵ Wyrok w sprawie Patriciello, cytowany powyżej, ust. 35.

⁶ Wyrok w sprawie Marra, cytowany powyżej, ust. 45.