Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Larę Comi (2014/2014(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.93.157

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 marca 2017 r.

Wniosek o skorzystanie z imunitetu parlamentarnego przez przez Larę Comi

P7_TA(2014)0052

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Larę Comi (2014/2014(IMM))

(2017/C 093/29)

(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2017 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając złożony przez Larę Comi w dniu 16 października 2013 r. wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku z postępowaniem sądowym prowadzonym przed sądem w Ferrarze;

- po wysłuchaniu w dniu 5 listopada 2013 r. wyjaśnień Lary Comi zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

- uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz uwzględniając art. 6 ust. 2 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r. i 6 września 2011 r. ¹ ,

- uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego z dnia 14 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z immunitetu i przywilejów przez Larę Comi;

- uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0067/2014),

A. mając na uwadze, że posłanka do Parlamentu Europejskiego Lara Comi zwróciła się z wnioskiem o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku ze złożonym przeciwko niej pozwem w sądzie w Ferrarze, o którym poinformowana została w dniu 1 października 2013 r., obejmującym wniosek o odszkodowanie z tytułu szkody, jaką wywołać miały stwierdzenia wygłoszone przez Larę Comi w politycznej debacie telewizyjnej w trakcie transmisji telewizyjnej;

B. mając na uwadze, że w dniu 30 lipca 2013 r. Lara Comi zwróciła się już z wnioskiem o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku z postępowaniem sądowym wszczętym przez prokuraturę krajową przy sądzie w Ferrarze dotyczącym skargi, której przedmiotem jest występek zniesławienia, przy wystąpieniu okoliczności dodatkowo obciążających, w związku z ww. stwierdzeniami wygłoszonymi przez Larę Comi, będącymi przedmiotem niniejszej decyzji;

C. mając na uwadze, że na mocy art. 8 protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, na który Lara Comi powołuje się wyraźnie w swoim wniosku o skorzystanie z immunitetu, wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

D. mając na uwadze, że wykonując swoje uprawnienia związane z przywilejami oraz immunitetami Parlament dąży przede wszystkim do utrzymania swojej integralności jako demokratycznego zgromadzenia ustawodawczego oraz do zagwarantowania niezależności posłów w sprawowaniu ich funkcji;

E. mając na uwadze, że Parlament dysponuje szerokim zakresem uznania, jeśli chodzi o kierunek, który zamierza nadać decyzji w przedmiocie złożonego przez jednego z posłów wniosku o skorzystanie z immunitetu poselskiego;

F. mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości uznał, że oświadczenie złożone przez posła poza pomieszczeniami Parlamentu Europejskiego może stanowić opinię wyrażoną w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych w rozumieniu art. 8 protokołu, ponieważ istnienie takiej opinii uzależnione jest nie od miejsca, w jakim oświadczenie to zostało złożone, lecz od jego charakteru i treści;

G. mając na uwadze, że przysługujący posłom do Parlamentu Europejskiego immunitet w związku z postępowaniem sądowym obejmuje również postepowania cywilne;

H. mając na uwadze, że Lara Comi została zaproszona do udziału w rzeczonym programie telewizyjnym jako posłanka do Parlamentu Europejskiego, a nie jako reprezentantka partii krajowej, która zresztą miała już reprezentanta w osobie innego z zaproszonych gości, zgodnie z przepisami krajowymi mającymi na celu zapewnienie zrównoważonej reprezentacji opcji politycznych w debatach politycznych prowadzonych w okresach kampanii wyborczych, co miało zastosowanie w omawianej sprawie;

I. uznając, że we współczesnych demokracjach debata polityczna toczy się nie tylko w Parlamencie, ale prowadzona jest również za pośrednictwem środków masowego przekazu, od oświadczeń prasowych po wypowiedzi w internecie;

J. mając na uwadze, że w omawianym programie telewizyjnym Lara Comi wypowiadała się w charakterze posłanki do Parlamentu Europejskiego w celu przedyskutowania kwestii politycznych, także tych związanych z zagadnieniami zamówień publicznych oraz przestępczości zorganizowanej, którymi posłanka miała zwyczaj zajmować się w kontekście europejskim;

K. mając na uwadze, że dzień po transmisji Lara Comi skierowała do skarżącego przeprosiny, które ponowiła następnie w innej krajowej transmisji telewizyjnej;

L. mając na uwadze, że w omawianej sprawie w związku z ww. stwierdzeniami wygłoszonymi przez Larę Comi, w dniu 14 stycznia 2014 r. Parlament Europejski podjął już decyzję o udzieleniu zgody na skorzystanie przez Larę Comi z immunitetu w ramach postępowania karnego wszczętego przed sądem w Ferrarze;

1. wyraża zgodę na skorzystanie przez Larę Comi z immunitetu i przywilejów;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji, właściwym władzom Republiki Włoskiej i Larze Comi.

¹ Wyrok z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier (Zbiór 1964, s. 387); wyrok z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 149/85, Wybot/Faure i inni (Zbiór 1964, s. 2391); wyrok z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05, Mote/ Parlament (Zbiór 2008, s. II-2849); wyrok z dnia 21 października 2008 r. w połączonych sprawach C-200/07 i C-201/07, Marra/ De Gregorio i Clemente (Zbiór 2008, s. I-7929); wyrok z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06, Gollnisch/Parlament (Zbiór 2010, s. II-1135); wyrok z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10, Patriciello (Zbiór 2011, s. I-7565).