Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2016 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z przywilejów i immunitetu Maria Borghezia (2016/2028(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.215.247

Akt nienormatywny
Wersja od: 19 czerwca 2018 r.

Wniosek o skorzystanie z przywilejów i immunitetu poselskiego przez Maria Borghezia

P8_TA(2016)0397

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2016 r. w sprawie wniosku o skorzystanie z przywilejów i immunitetu Maria Borghezia (2016/2028(IMM))

(2018/C 215/38)

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2018 r.)

Parlament Europejski,

-
uwzględniając wniosek Maria Borghezia z dnia 5 stycznia 2016 r. dotyczący skorzystania z przywilejów i immunitetuw ramach toczącego się postępowania karnego (Nr 41838/13 RGNR, Nr 12607/14 RG GIP) ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 1 lutego 2016 r.,
-
po wysłuchaniu wyjaśnień Maria Borghezia zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,
-
uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
-
uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. 1 ,
-
uwzględniając art. 1 ust. 1 lit. A) ustawy włoskiej nr 205/1993,
-
uwzględniając art. 5 ust. 2 oraz art. 7 i art. 9 Regulaminu,
-
uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0312/2016),
A.
mając na uwadze, że poseł do Parlamentu Europejskiego Mario Borghezio złożył wniosek o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego na mocy art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w związku z postępowaniem karnymi toczącym się przed sądem w Mediolanie; mając na uwadze, że według aktu wydanego przez prokuraturę M. Borghezio, w czasie audycji radiowej, dopuścił się rzekomo wygłaszania poglądów świadczących o poczuciu wyższości oraz nienawiści rasowej lub etnicznej, który to czyn podlega karze na mocy art. 1 lit. a) włoskiej ustawy nr 205/1993;
B.
mając na uwadze, że art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wykluczają się wzajemnie 2 ; mając na uwadze, że rozpatrywana sprawa dotyczy jedynie zarzutu dyskryminujących opinii wyrażonych przez posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że w związku z tym zastosowanie art. 8 ww. Protokołu jest oczywiste;
C.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu nr 7 wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;
D.
mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że opinia, aby mogła być objęta immunitetem, powinna być wypowiedziana przez posła do Parlamentu Europejskiego "w czasie wykonywania [przez niego] obowiązków służbowych", z czego wynika tym samym wymóg związku między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi; mając na uwadze, że więź między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi powinna być bezpośrednia i oczywista 3 ;
E.
mając na uwadze, że w czasie wspomnianej audycji radiowej Mario Borghezio został poproszony o odniesienie się do mianowania i kompetencji jednego z nowych członków włoskiego rządu, mianowicie nowo wybranej minister ds. integracji;
F.
mając na uwadze, że fakty w tej sprawie - jak wynika z dokumentów przedstawionych Komisji Prawnej oraz z przesłuchania przed komisją - wskazują na to, iż wydane przez posła w czasie wywiadu oświadczenia nie miały bezpośredniego i oczywistego związku z jego działalnością parlamentarną;
G.
mając na uwadze, że oświadczenia, które poseł rzekomo wygłosił, wykraczają poza ton stosowany zwykle w debacie politycznej i mają ponadto wybitnie nieparlamentarny charakter; mając na uwadze, że są one sprzeczne z art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w związku z tym nie można uznać, by zostały one wygłoszone w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego;
H.
mając na uwadze, że nie można zatem uznać, iż Mario Borghezio działał, wykonując mandat posła do Parlamentu Europejskiego;
I.
mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że jeżeli przed sądem krajowym zostało wniesione powództwo przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego i sąd ten został poinformowany, że wszczęte zostało, przewidziane w Regulaminie PE, postępowanie w sprawie skorzystania z przywilejów i immunitetów przysługujących temu posłowi, rzeczony sąd powinien zawiesić postępowanie sądowe i zwrócić się do Parlamentu o zajęcie stanowiska w jak najkrótszym terminie 4 ; mając na uwadze, że sąd w Mediolanie, przed którym wniesiono powództwo przeciwko M. Borgheziowi, odmówił zawieszenia postępowania i zadecydował o jego kontynuacji pomimo wniesienia przez M. Borghezia wniosku na podstawie odpowiedniego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości;
1.
nie wyraża zgody na skorzystanie przez Maria Borghezia z przywilejów i immunitetu;
2.
ubolewa z powodu faktu, że sąd w Mediolanie, pomimo istotnego w tej sprawie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, odmówił zawieszenia postępowania przeciwko M. Borgheziowi;
3.
oczekuje od władz włoskich stosowania się zawsze do określonej przez Trybunał Sprawiedliwości zasady, zgodnie z którą właściwy sąd ma obowiązek wstrzymania postępowania przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego, jeśli złożył on wniosek o skorzystanie z immunitetu i przywilejów;
4.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do bezzwłocznego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji, właściwym władzom Republiki Włoskiej i Mariowi Borgheziowi.
1 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r. Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU: T:2013:23.
2 Sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra, op. cit., pkt 45.
3 Sprawa C-163/10 Patriciello, op. cit., pkt 33 i 35.
4 Sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra, op. cit., pkt 43.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.