Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa (2016/2266(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.307.188

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2018 r.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa (2016/2266(IMM))

P8_TA(2017)0232

Wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego Béli Kovácsa

(2018/C 307/31)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2018 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa przekazany przez prokuratora generalnego Węgier dr. Pétera Polta dnia 19 września 2016 r. w związku z postępowaniem karnym wszczętym przeciwko niemu przez Centralne Dochodzeniowe Biuro Śledcze Prokuratury i ogłoszonym na posiedzeniu plenarnym w dniu 3 października 2016 r.,

- po zaproszeniu Béli Kovácsa do złożenia wyjaśnień w dniach 12 stycznia, 30 stycznia i 22 marca 2017 r. zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

- uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

- uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ¹ ,

- uwzględniając art. 4 ust. 2 węgierskiej ustawy zasadniczej, art. 10 ust. 2 i 12 ust. 1 Aktu LVVII z 2004 r. w sprawie statusu prawnego węgierskich posłów do Parlamentu Europejskiego oraz art. 74 ust. 1 i 3 Aktu XXXVI z 2012 r. w sprawie Zgromadzenia Narodowego,

- uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0203/2017),

A. mając na uwadze, że prokurator generalny Węgier wystąpił z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Béli Kovácsa, aby umożliwić przeprowadzenie dochodzeń w celu ustalenia, czy zostaną mu postawione zarzuty popełnienia oszustw budżetowych, których wynikiem są znaczne straty finansowe, na mocy art. 396 ust. 1 lit. a) węgierskiego kodeksu karnego, oraz wielokrotnego wykorzystania sfałszowanych dokumentów prywatnych na mocy art. 345 kodeksu karnego; mając na uwadze, że zgodnie z tym artykułem osoba posługująca się sfałszowanym lub podrobionym dokumentem prywatnym lub prywatnym dokumentem zawierającym nieprawdziwe treści w celu udowodnienia istnienia, zmiany lub uchylenia prawa lub obowiązku jest winna wykroczenia podlegającego karze pozbawienia wolności do jednego roku;

B. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

C. mając na uwadze, że zgodnie z art. 4 ust. 2 węgierskiej ustawy zasadniczej posłom do parlamentu przysługuje immunitet; mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 2 Aktu LVII z 2004 r. w sprawie statusu węgierskich posłów do Parlamentu Europejskiego posłom tym przysługuje taki sam immunitet jak posłom do parlamentu Węgier oraz że zgodnie z art. 12 ust. 1 decyzja o uchyleniu immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego należy do kompetencji Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że zgodnie z art. 74 ust. 1 Aktu XXXVI z 2012 r. w sprawie Zgromadzenia Narodowego postępowanie karne lub, w razie niezrzeczenia się immunitetu dobrowolnie, jak ma to miejsce w niniejszym przypadku, postępowanie w sprawie o wykroczenie może zostać zastosowane wobec posła jedynie po wydaniu zgody przez Zgromadzenie Narodowe; mając na uwadze, że zgodnie z art. 74 ust. 3 tego aktu do momentu wniesienia aktu oskarżenia wniosek o uchylenie immunitetu składa prokurator generalny;

D. mając na uwadze, że zgodnie z art. 21 ust. 1 i 2 decyzji Parlamentu Europejskiego 2005/684/WE, Euratom z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia Statutu posła do Parlamentu Europejskiego ²  posłowie mają prawo do pomocy ze strony osobistych współpracowników, których sami dobierają, a Parlament pokrywa koszty poniesione faktycznie przez posłów w związku z zatrudnieniem takich pracowników;

E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 34 ust. 4 decyzji Prezydium z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. w sprawie przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego koszty poniesione z tytułu umów o staż, na warunkach określonych przez Prezydium, mogą również zostać pokryte;

F. mając na uwadze, że zgodnie z art. 1 ust. 1 decyzji Prezydium z dnia 19 kwietnia 2010 r. w sprawie przepisów dotyczących stażystów posłów posłowie do Parlamentu Europejskiego, z myślą o przyczynieniu się do europejskiego kształcenia i szkolenia zawodowego, a także wspierania lepszego zrozumienia sposobu funkcjonowania tej instytucji, mogą proponować staże w Brukseli i Strasburgu podczas posiedzeń plenarnych lub w trakcie swej działalności poselskiej w kraju, w którym zostali wybrani;

G. mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 przepisów dotyczących stażystów szczegółowe uzgodnienia dotyczące stażu są przedmiotem pisemnej umowy o staż zawartej między posłem a stażystą; mając na uwadze, że umowa o staż powinna zawierać klauzulę stwierdzającą wyraźnie, że Parlament Europejski nie jest stroną umowy; mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 4 wydatki związane ze stażami, w tym stypendia i koszty ubezpieczenia, jeżeli opłacił je poseł, pokrywa się z dodatku na pomoc parlamentarną zgodnie z art. 33 ust. 4 przepisów wykonawczych w granicach kwoty tego dodatku;

H. mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim zdaniem art. 1 ust. 1 przepisów dotyczących stażystów stypendium przyznane stażyście nie może stanowić w rzeczywistości ukrytej formy wynagrodzenia; mając na uwadze, że zgodnie z art. 7 ust. 1 przez cały czas trwania stażu za stażystów odpowiada wyłącznie poseł, któremu stażyści ci podlegają;

I. mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że wniosek o uchylenie immunitetu wniesiono w związku z postępowaniem wszczętym z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła;

J. mając na uwadze, że decyzja byłego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego o nałożeniu na B. Kovácsa sankcji za naruszenie art. 1 lit. a) kodeksu postępowania ³  nie może zostać uznana za równoważną wyrokowi sądowemu stanowiącemu res judicata w sprawach, których dotyczą postępowania karne wszczęte przez Centralne Dochodzeniowe Biuro Śledcze Prokuratury; mając na uwadze, że w konsekwencji nie zachodzi naruszenie zasady ne bis in idem; mając na uwadze, że w konsekwencji sankcja nałożona przez byłego przewodniczącego Parlamentu na mocy kodeksu postępowania nie uniemożliwia wszczęcia lub przeprowadzenia postępowania karnego na Węgrzech w celu ustalenia, czy posłowi zostanie postawiony zarzut;

1. podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Béli Kovácsa;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwemu organowi Węgier i Béli Kovácsowi.

¹ Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI:EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

² Dz.U. L 262 z 7.10.2005, s. 1.

³ Zob. załącznik I do Regulaminu, Kodeks postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego w zakresie interesów finansowych i konfliktu interesów.