Decyzja 96/580/WE w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie ścian osłonowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1996.254.56

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 sierpnia 2001 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 24 czerwca 1996 r.

w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie ścian osłonowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(96/580/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 8 października 1996 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących wyrobów budowlanych⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 13 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

Komisja jest zobowiązana wybrać między dwoma procedurami zaświadczania zgodności wyrobu przewidzianymi w art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG, "możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa"; oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność systemu fabrycznej kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczenia zgodności oraz, czy z przyczyn dotyczących zachowania zgodności z kryteriami wspomnianymi w art. 13 ust. 4, wymagana jest interwencja zatwierdzonej jednostki certyfikującej;

art. 13 ust. 4 wymagają, aby określona w ten sposób procedura, była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych; z tego powodu wymagane jest zdefiniowanie wyrobu lub rodziny wyrobów w sposób wykorzystywany w mandatach i specyfikacjach technicznych;

obydwie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 są opisane szczegółowo w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG; dlatego też niezbędne jest jasne zdefiniowanie metod, przy pomocy których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom;

procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odpowiada systemom przedstawionym w pierwszej możliwości, bez stałego nadzoru, oraz w możliwości drugiej i trzeciej przedstawionej w załączniku III sekcja 2 (ii), a procedura, określona w art. 13 ust. 3 lit. b), odpowiada systemom przedstawionym w załączniku III sekcja 2 (i) oraz w pierwszej możliwości, z nadzorem stałym, w załączniku III sekcja 2 (ii);

środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. budownictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Zgodność wyrobu i rodziny wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się z zastosowaniem procedury, na mocy, której producent jako jedyna osoba odpowiedzialna za systemu fabrycznej kontroli produkcji zapewnia, że wyrób jest zgodny z odpowiednimi specyfikacjami technicznymi.

Artykuł  2

Zgodność wyrobów wymienionych w załączniku II zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie, z którą, oprócz systemu fabrycznej kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowana jest zatwierdzona jednostka certyfikująca.

Artykuł  3

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku III wskazuje się w mandatach dotyczących zharmonizowanych norm.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 24 czerwca 1996 r.

	W imieniu Komisji
	Martin BANGEMANN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. nr L 40 z 11.02.1989, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. nr L 220 z 31.08.1993, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

ŚCIANY OSŁONOWE

Zestawy ścian osłonowych do stosowania zarówno jako ściany zewnętrzne nie objęte wymogami w zakresie reakcji na ogień, jak również ściany zewnętrzne podlegające wymogom w zakresie reakcji na ogień, lecz nieznajdujące się w okolicznościach wymienionych w odniesieniu do tych wyrobów w załączniku II.

ZAŁĄCZNIK  II ¹

ŚCIANY OSŁONOWE: Zestawy ścian osłonowych do stosowania jako ściany zewnętrzne objęte są wymogami w zakresie reakcji na działanie ognia i przyporządkowane są klasom A1 (1), A2 (1), B (1), C (1).

______

⁽¹⁾ Wyroby/materiały, dla których podwyższenie klasyfikacji reakcji na działanie ognia jest możliwe dzięki wyraźnie rozpoznawalnemu etapowi w procesie produkcji (np. dla zastosowania dodatków opóźniających działanie ognia lub ograniczenie materiału organicznego).

ZAŁĄCZNIK  III ²

RODZINA WYROBÓW

ŚCIANY OSŁONOWE (1/1)

System zaświadczania zgodności

Dla wyrobu(-ów) i ich zamierzonego (-ych) zastosowania (-ań), wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CEN/CENELEC) o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Wyrób/wyroby	Zamierzone zastosowanie(-a)	Poziom(-y) lub klasa(- y) (reakcji na ogień)^(1)	System(-y) zaświadczania zgodności
Zestawy ścian osłonowych	Jako zewnętrzne ściany osłonowe podlegające wymogom w zakresie reakcji na ogień	A1 ^(2), A2 ^(2), B ^(2), C ^(2)	1^(4)
		A1 ^(3), A2 ^(3), B ^(3), C ^(3), D, E, (A1 do E) ^(6), F	3^(5)
	Jako zewnętrzne ściany osłonowe nie objęte wymogami w zakresie reakcji na ogień	-	3^(5)
(1) Dla reakcji na ogień, patrz decyzja Komisji 2000/147/WE (Dz.U. L 50 z 23.2.2000, str. 14).
^(2) Wyroby/materiały, dla których podwyższenie klasyfikacji reakcji na ogień jest możliwe dzięki wyraźnie rozpoznawalnemu etapowi w procesie produkcji (np. dla zastosowania dodatków opóźniających działanie ognia lub ograniczenie materiału organicznego).
^(3) Wyroby/materiały nieobjęte przypisem 2.
^(4) System 1: patrz załącznik III do dyrektywy 89/106/EWG sekcja 2 (i), bez badań audytowych próbek.
^(5) System 3: patrz załącznik III do dyrektywy 89/106/EWG sekcja 2 (ii), druga możliwość.
^(6) Wyroby/materiały/, które nie wymagają badania na reakcję na działanie ognia (np. Wyroby/materiały klas A1 zgodnie z decyzją Komisji 96/603/WE).

System zaświadczania zgodności powinien być tak dobrany, aby mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy określenie właściwości użytkowych wyrobu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości wyrobu (patrz: art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG, oraz, w stosownych przypadkach, klauzula 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W takich przypadkach, jeżeli producent nie życzy sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości wyrobu w tym zakresie, nie wolno na niego nakładać obowiązku sprawdzenia właściwości wyrobu.

¹ Załącznik II zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2001/596/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.209.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

² Załącznik III zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2001/596/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.209.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.