Decyzja 2023/2528 w sprawie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich
Dz.U.UE.L.2023.2528
Akt obowiązującyDECYZJA RADY (UE) 2023/2528
z dnia 9 października 2023 r.
w sprawie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 148 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 2 ,
po konsultacji z Komitetem Regionów,
uwzględniając opinię Komitetu ds. Zatrudnienia 3 ,
(1) Państwa członkowskie i Unia, mając na względzie osiągnięcie określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) celów, jakimi są pełne zatrudnienie i postęp społeczny, zrównoważony wzrost, wysoki poziom ochrony i poprawa jakości środowiska, mają działać w kierunku wypracowania skoordynowanej strategii na rzecz zatrudnienia, a w szczególności na rzecz wspierania wysokiego poziomu kwalifikacji i wyszkolenia pracowników i ich zdolności do dostosowywania się oraz wspierania rynków pracy zorientowanych na przyszłość i reagujących na zmiany gospodarcze. Państwa członkowskie mają uznawać wspieranie zatrudnienia za przedmiot wspólnego zainteresowania i koordynować swoje działania w tym względzie w ramach Rady, uwzględniając krajowe praktyki związane z funkcjami partnerów społecznych.
(2) Zadaniem Unii jest zwalczanie wykluczenia społecznego i dyskryminacji, wspieranie sprawiedliwości społecznej i ochrony socjalnej, równości kobiet i mężczyzn, solidarności między pokoleniami oraz ochrony praw dziecka, jak określono w art. 3 TUE. Przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia ma brać pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem ubóstwa i wykluczenia społecznego, z wysokim poziomem kształcenia i szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego, jak określono w art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(3) Zgodnie z TFUE Unia opracowała i wdrożyła instrumenty koordynacji polityki w dziedzinie polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia. Do instrumentów tych należą określone w załączniku do decyzji Rady (UE) 2022/2296 4 wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich (zwane dalej "wytycznymi") wraz z określonymi w zaleceniu Rady (UE) 2015/1184 5 ogólnymi wytycznymi dotyczącymi polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii - wspólnie stanowią one zintegrowane wytyczne. Zintegrowane wytyczne mają stanowić wskazówki przy realizacji polityki w państwach członkowskich i w Unii, odzwierciedlając współzależności między państwami członkowskimi. Otrzymany w ten sposób zestaw skoordynowanych polityk i reform unijnych i krajowych ma dać odpowiednią kombinację ogólnie zrównoważonych polityk gospodarczych, polityk zatrudnienia i polityk społecznych o pozytywnym efekcie rozlania dla rynków pracy i ogółu społeczeństwa i stanowić skuteczną reakcję na średnio- i długoterminowe wyzwania, a także skutki kryzysów, takich jak pandemia COVID-19, niedawna rosyjska wojna napastnicza przeciwko Ukrainie i rosnące koszty utrzymania.
(4) Z myślą o zwiększeniu postępu gospodarczego i społecznego, wspieraniu zielonej i cyfrowej transformacji, wzmocnieniu bazy przemysłowej Unii i zapewnieniu sprzyjających włączeniu, konkurencyjnych i odpornych rynków pracy w Unii państwa członkowskie powinny rozwiązać problemy niedoborów pracowników i umiejętności oraz propagować wysokiej jakości kształcenie, szkolenie, ukierunkowany na przyszłość system kształcenia i szkolenia zawodowego, podnoszenie kwalifikacji i zmianę kwalifikacji przez całe życie, a także skuteczne aktywne polityki rynku pracy oraz lepsze możliwości kariery zawodowej przez wzmocnienie powiązań pomiędzy systemem kształcenia a rynkiem pracy i uznawanie umiejętności, wiedzy i kompetencji nabywanych w ramach uczenia się pozaformal- nego i nieformalnego.
(5) Wytyczne są spójne z paktem stabilności i wzrostu, obowiązującymi przepisami Unii oraz jej różnymi inicjatywami, takimi jak zalecenia Rady z 14 czerwca 2021 r. 6 , z 29 listopada 2021 r. 7 , 5 kwietnia 2022 r. 8 , 16 czerwca 2022 r. 9 , 28 listopada 2022 r. 10 , 8 grudnia 2022 r. 11 i 30 stycznia 2023 r. 12 , zalecenie Komisji (UE) 2021/402 13 , rezolucja Rady z 26 lutego 2021 r. 14 , komunikaty Komisji: Budowanie gospodarki służącej ludziom: plan działania na rzecz gospodarki społecznej 15 ; Plan działania w dziedzinie edukacji cyfrowej na lata 2021-2027 16 ; Strategia na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021-2030 17 ; Pakiet dotyczący zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami 18 ; Europejska strategia w dziedzinie opieki 19 ; Plan przemysłowy Zielonego Ładu na miarę epoki neutralności emisyjnej 20 ; w sprawie wzmacniania dialogu społecznego w Unii Europejskiej 21 ; Lepsza ocena skutków dystrybucyjnych polityki państw członkowskich 22 ; decyzje Parlamentu Europejskiego i Rad (UE) 2021/2316 23 i (UE) 2023/936 24 y, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2041 25 , (UE) 2022/2381 26 oraz UE) 2023/970 27 .
(6) W ramach europejskiego semestru połączono ze sobą różne instrumenty, tworząc nadrzędne ramy zintegrowanej wielostronnej koordynacji i nadzoru polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia w obrębie Unii. Dążąc do zrównoważenia środowiskowego, wydajności, sprawiedliwości i stabilności makroekonomicznej, w ramach europejskiego semestru uwzględniono zasady Europejskiego filaru praw socjalnych oraz jego narzędzie monitorowania, tj. tablicę wskaźników społecznych, a ponadto przewidziano zdecydowane zaangażowanie partnerów społecznych, społeczeństwa obywatelskiego i innych zainteresowanych stron. Dzięki temu podejściu wspierana jest również realizacja celów zrównoważonego rozwoju. Polityka Unii i państw członkowskich w dziedzinie gospodarki i zatrudnienia powinna iść w parze ze sprawiedliwym przejściem Unii na neutralną klimatycznie, zrównoważoną środowiskowo i cyfrową gospodarkę, zwiększać konkurencyjność, gwarantować odpowiednie warunki pracy, wspierać innowacje, promować sprawiedliwość społeczną, równość szans oraz pozytywną konwergencję społeczno-gospodarczą oraze- liminować nierówności i dysproporcje regionalne.
(7) Zmiana klimatu i inne wyzwania związane ze środowiskiem, potrzeba zapewnienia sprawiedliwej zielonej transformacji, dążenie do niezależności energetycznej, zwiększona konkurencyjność przemysłu o zerowej emisji netto oraz potrzeba zapewnienia otwartej strategicznej autonomii Europy, a także rozwoju cyfryzacji, sztucznej inteligencji i gospodarki platformowej, wzrost wymiaru telepracy i zmiany demograficzne głęboko przekształcają unijne gospodarki i społeczeństwa. Unia i jej państwa członkowskie powinny - we współpracy - skutecznie i proaktywnie odpowiadać na takie zmiany strukturalne i w razie potrzeby dostosowywać istniejące systemy, uznając ścisłą współzależność gospodarek i rynków pracy państw członkowskich, oraz odnośne polityki. Wymaga to skoordynowanych, ambitnych i skutecznych działań politycznych zarówno na poziomie unijnym, jak i krajowym oraz uznania przy tym roli partnerów społecznych, zgodnie z postanowieniami TFUE i unijnymi przepisami dotyczącymi zarządzania gospodarczego. Konieczne jest również uwzględnienie Europejskiego filaru praw socjalnych. Wśród takich działań politycznych powinny znaleźć się: stymulowanie zrównoważonych inwestycji, odnowienie zobowiązania na rzecz przeprowadzenia w odpowiedniej kolejności reform przyczyniających się do przyspieszenia zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, tworzenie dobrej jakości miejsc pracy, zwiększanie produktywności, zapewnienie odpowiednich warunków pracy, spójności społecznej i terytorialnej, pozytywnej konwergencji społeczno-gospodarczej, odporności i odpowiedzialności budżetowej.
Jak stwierdzono w zaleceniu Rady z 16 czerwca 2022 r. w sprawie uczenia się na rzecz transformacji ekologicznej i zrównoważonego rozwoju, systematyczne włączanie wymiaru kształcenia i szkolenia do innych polityk związanych z transformacją ekologiczną i zrównoważonym rozwojem w perspektywie uczenia się przez całe życie może wspierać wdrażanie tych polityk. Należy zapewnić wsparcie w ramach istniejących unijnych programów finansowania, w szczególności z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 28 oraz z funduszy polityki spójności, w tym z Europejskiego Funduszu Społecznego Plus ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1057 29 oraz z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego regulowanego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 30 , a także z Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1056 31 . Działania polityczne powinny łączyć środki po stronie podaży i popytu oraz uwzględniać wpływ takich środków na gospodarkę, środowisko, zatrudnienie oraz społeczeństwo.
(8) W Europejskim filarze praw socjalnych ogłoszonym przez Parlament Europejski, Radę i Komisję w listopadzie 2017 r. 32 określono dwadzieścia zasad i praw mających na celu wspieranie dobrze funkcjonujących i sprawiedliwych rynków pracy i systemów opieki społecznej, w trzech kategoriach: równe szanse i dostęp do zatrudnienia; sprawiedliwe warunki pracy; ochrona socjalna i włączenie społeczne. Wyznaczają one Unii strategiczny kierunek, gwarantując, że transformacja w kierunku neutralności klimatycznej, zrównoważoności środowiskowej, cyfryzacji i wpływu zmian demograficznych będzie sprawiedliwa i uczciwa pod względem społecznym i pozwoli utrzymać spójność terytorialną. Europejski filar praw socjalnych, wraz z towarzyszącą mu tablicą wskaźników społecznych, stanowi ramy odniesienia, które pozwalają monitorować wyniki państw członkowskich, jeśli chodzi o zatrudnienie i sytuację społeczną, stymulować reformy i inwestycje na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym oraz godzić aspekt społeczny z rynkowym w dzisiejszej nowoczesnej gospodarce, m.in. przez promowanie gospodarki społecznej. 4 marca 2021 r. Komisja przedstawiła plan działania na rzecz wdrożenia Europejskiego filaru praw socjalnych (zwany dalej "planem działania"), obejmujący ambitne, a jednocześnie realistyczne główne cele unijne w obszarze zwiększenia zatrudnienia, umiejętności oraz przeciwdziałania ubóstwu oraz uzupełniające cele cząstkowe na 2030 r., a także zmienioną tablicę wskaźników społecznych.
(9) 8 maja 2021 r., na Szczycie Społecznym w Porto, szefowie państw lub rządów uznali, że wdrożenie Europejskiego filaru praw socjalnych wzmocni dążenie Unii do cyfrowej, zielonej i sprawiedliwej transformacji oraz przyczyni się do osiągnięcia pozytywnej konwergencji społecznej i gospodarczej oraz sprostania wyzwaniom demograficznym. Podkreślili oni, że podstawę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności stanowią wymiar socjalny, dialog społeczny i aktywne zaangażowanie partnerów społecznych; z zadowoleniem przyjęli nowe główne cele Unii. Potwierdzili oni swoją determinację, jak zapisano w programie strategicznym Rady Europejskiej na lata 2019-2024, by dalej pogłębiać wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych na szczeblu unijnym i krajowym, z należytym uwzględnieniem stosownych kompetencji i zasad pomocniczości i proporcjonalności. Wreszcie podkreślili oni znaczenie ścisłego monitorowania, w tym na najwyższym szczeblu, postępów osiąganych we wdrażaniu Europejskiego filaru praw socjalnych i głównych celów Unii na 2030 r.
(10) W dniu 8 maja 2021 r. na szczycie dotyczącym spraw społecznych w Porto, szefowie państw lub rządów uznali Europejskioraz członkowie Rady Europejskiej na posiedzeniu w czerwcu 2021 r. z zadowoleniem przyjęli główne cele Unii na 2030 r. w zakresie zatrudnienia (co najmniej 78 % ludności w wieku 20-64 lat powinno mieć zatrudnienie), umiejętności (co najmniej 60 % wszystkich dorosłych powinno co roku uczestniczyć w szkoleniach) i ograniczania ubóstwa (zmniejszenie o co najmniej 15 mln liczby osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, w tym pięć milionów dzieci); cele te będą pomocne, podobnie jak tablica wskaźników społecznych, w monitorowaniu postępów we wdrażaniu zasad Europejskiego filaru praw socjalnych w ramach koordynacji strategii politycznej semestru europejskiego. Na szczycie dotyczącym spraw społecznych w Porto wezwano ponadto państwa członkowskie do wyznaczenia ambitnych celów krajowych, które - z należytym uwzględnieniem pozycji wyjściowej każdego państwa - powinny stanowić odpowiedni wkład w osiągnięcie głównych celów Unii na 2030 r. W okresie od września 2021 r. do czerwca 2022 r., państwa członkowskie przedstawiły na zaproszenie Komisji swoje cele krajowe. W czerwcu 2022 r. na posiedzeniu Rady ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Ochrony Konsumentów (EPSCO), ministrowie podkreślili, jak istotne jest uważne monitorowanie postępów we wdrażaniu Europejskiego filaru praw socjalnych i w osiąganiu głównych celów Unii na 2030 r. W związku z tym cele krajowe są teraz ujęte we wspólnym sprawozdaniu o zatrudnieniu na 2023 r., a następnie zostaną włączone do narzędzi monitorowania w ramach europejskiego semestru. Organy doradcze Rady EPSCO sfinalizowały ponadto główne postulaty, które mają stanowić wkład w debatę w ramach europejskiego semestru na czerwcowym posiedzeniu Rady EPSCO w 2023 r. na temat możliwych ram służących wzmocnieniu oceny i monitorowania zagrożeń dla pozytywnej konwergencji społecznej w Unii.
(11) W następstwie rosyjskiej inwazji na Ukrainę Rada Europejska w swoich konkluzjach z 24 lutego 2022 r. potępiła działania Rosji, które mają na celu osłabienie bezpieczeństwa i stabilności w Europie i na świecie, oraz wyraziła solidarność z narodem ukraińskim, zwracając uwagę na naruszenie prawa międzynarodowego i zasad Karty Narodów Zjednoczonych przez Rosję. W obecnej sytuacji tymczasowa ochrona, przyznana decyzją wykonawczą Rady (UE) 2022/382 33 , zapewnia szybką i skuteczną pomoc w państwach Unii osobom przesiedlonym uciekającym przed rosyjską wojną napastniczą przeciwko Ukrainie i umożliwia takim osobom przesiedlonym korzystanie z minimalnych praw w całej Unii, które zapewniają odpowiedni poziom ochrony. Wysiedleńcy z Ukrainy, uczestnicząc w unijnych rynkach pracy, mogą przyczynić się do wzmocnienia gospodarki Unii oraz do wsparcia swojego kraju i jego mieszkańców. Nabyte przez nich doświadczenie i umiejętności mogą w przyszłości przyczynić się do odbudowy Ukrainy. W przypadku dzieci i nastolatków bez opieki tymczasowa ochrona zapewnia prawo do opieki prawnej oraz umożliwia korzystanie z edukacji i placówek opieki. Państwa członkowskie powinny angażować partnerów społecznych w opracowywanie, wdrażanie i ocenę środków politycznych podejmowanych w obliczu wyzwań w zakresie zatrudnienia i umiejętności, w tym uznawania kwalifikacji, wynikających z rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie. Partnerzy społeczni odgrywają kluczową rolę w łagodzeniu skutków wojny, jeśli chodzi o utrzymanie zatrudnienia i produkcji.
(12) Reformy rynku pracy, w tym krajowe mechanizmy ustalania wynagrodzenia, powinny być zgodne z krajowymi praktykami dialogu społecznego i autonomią partnerów społecznych. Pozwoli to zapewnić godziwe wynagrodzenie umożliwiające godny poziom życia i trwały wzrost gospodarczy oraz pozytywną konwergencję społeczno-gospodarczą. Takie reformy powinny umożliwić szerokie uwzględnianie czynników społeczno-gospodarczych, w tym poprawę w zakresie zrównoważoności, konkurencyjności, innowacji, wysokiej jakości miejsc pracy, warunków pracy, zmniejszania ubóstwa pracujących, edukacji, szkoleń i umiejętności, zdrowia publicznego, ochrony socjalnej i włączenia społecznego oraz realnych dochodów. W tym względzie Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz inne fundusze unijne wspierają państwa członkowskie we wdrażaniu reform i inwestycji, które są zgodne z priorytetami Unii, dzięki czemu gospodarki Unii i społeczeństwa stają się bardziej zrównoważone, odporne i lepiej przygotowane na zieloną i cyfrową transformację w zmieniającym się kontekście, który nastał po pandemii COVID-19. Rosyjska wojna napastnicza przeciwko Ukrainie jeszcze bardziej pogłębiła istniejące wcześniej problemy społeczno-gospodarcze. Państwa członkowskie i Unia powinny nie ustawać w łagodzeniu skutków społecznych, gospodarczych oraz skutków dla zatrudnienia oraz powinny zapewniać sprawiedliwy i uczciwy pod względem społecznym charakter transformacji, zważywszy również na to, że większa otwarta strategiczna autonomia i przyspieszona zielona transformacja pomogą zmniejszyć zależność od importu energii i innych strategicznych produktów i technologii, w szczególności z Rosji. Konieczne jest wzmocnienie odporności oraz dążenie do integracyjnego i odpornego społeczeństwa, zapewniającego ludziom ochronę, a także możliwość przewidywania zmian i zarządzania nimi oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i gospodarczym.
Jak podkreślono m.in. w zaleceniu Komisji (UE) 2021/402 oraz zaleceniu Rady z 16 czerwca 2022 r. w sprawie zapewnienia sprawiedliwej transformacji w kierunku neutralności klimatycznej, aby wspierać przesunięcia na rynku pracy, również w kontekście zielonej i cyfrowej transformacji, potrzebny jest spójny zestaw aktywnych polityk rynku pracy obejmujących tymczasowe i ukierunkowane zachęty do zatrudniania i zmiany pracy, polityki w zakresie umiejętności, w tym uczenie się na rzecz transformacji ekologicznej i zrównoważonego rozwoju oraz ukierunkowane, skuteczne i elastyczne usługi w zakresie zatrudnienia. Należy zapewnić godne warunki pracy, w tym bezpieczeństwo i higienę pracy, oraz zdrowie fizyczne i psychiczne pracowników.
(13) Należy zwalczać wszelkie formy dyskryminacji, dbać o równouprawnienie płci i wspierać zatrudnienie ludzi młodych. Należy również zapewnić każdemu równy dostęp i równe szanse oraz ograniczyć ubóstwo i wykluczenie społeczne, zwłaszcza dzieci, osób z niepełnosprawnościami i Romów, w szczególności przez zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy oraz odpowiednich i włączających systemów zabezpieczenia społecznego, określonych w zaleceniu Rady z 8 listopada 2019 r. i zaleceniu Rady z 30 stycznia 2023 r. w sprawie odpowiedniego dochodu minimalnego zapewniającego aktywne włączenie 34 , a także przez usunięcie przeszkód utrudniających włączające, ukierunkowane na przyszłość kształcenie, szkolenie, uczenie się przez całe życie oraz uczestnictwo w rynku pracy, m.in. w drodze inwestycji we wczesną edukację i opiekę nad dziećmi, zgodnie z europejską gwarancją dla dzieci i zaleceniem Rady w sprawie wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem: cele barcelońskie na 2030 r., oraz inwestycji w umiejętności cyfrowe i ekologiczne, zgodnie z Planem działania w dziedzinie edukacji cyfrowej i zaleceniem Rady w sprawie uczenia się na rzecz transformacji ekologicznej i zrównoważonego rozwoju, a także z zaleceniem Rady w sprawie dróg do sukcesu szkolnego. Szczególne znaczenie, również w kontekście potencjalnych przyszłych zagrożeń dla zdrowia oraz starzejących się społeczeństw, ma terminowy i równy dostęp do niedrogiej i dobrej opieki długoterminowej, zgodnie z zaleceniem Rady w sprawie dostępu do przystępnej cenowo i dobrej jakościowo opieki długoterminowej, oraz do usług opieki zdrowotnej, w tym profilaktyki i promocji opieki zdrowotnej.
Należy dalej wykorzystywać potencjał osób z niepełnosprawnościami w zakresie przyczyniania się do wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego, zgodnie ze strategią na rzecz praw osób z niepełnosprawnosciami 35 , w której zwrócono się do państw członkowskich o ustanowienie celów w zakresie zatrudnienia i kształcenia dorosłych z myślą o osobach z niepełnosprawnościami. Nowe technologie i ewoluujące miejsca pracy w całej Unii pozwalają na bardziej elastyczną organizację pracy, a także lepszą wydajność i równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, a jednocześnie przyczyniają się do realizacji zobowiązań Unii w zakresie ochrony środowiska. Rozwój ten wiąże się również z nowymi wyzwaniami dla rynków pracy mającymi wpływ na warunki pracy obywateli, bezpieczeństwo i higienę pracy oraz dostęp do ochrony socjalnej pracowników. Państwa członkowskie powinny zadbać o to, by nowe formy organizacji pracy przekładały się na wysokiej jakości miejsca pracy i zdrowe miejsca zatrudnienia; powinny jednocześnie zachować ustanowione prawa pracownicze i socjalne oraz wzmacniać europejski model społeczny.
(14) Zintegrowane wytyczne powinny stanowić podstawę zaleceń dla poszczególnych krajów, jakie Rada może kierować do państw członkowskich. Państwa członkowskie mają w pełni wykorzystać swoje zasoby REACT-EU przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2221 36 , które przeznaczone są na zwiększenie wsparcia dla funduszy polityki spójności na lata 2014-2020 i Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD) do 2023 r. Ze względu na obecny kryzys ukraiński rozporządzenie (UE) 2020/2221 zostało dodatkowo uzupełnione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/562 37 , wprowadzono zmiany do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 38 dotyczące zwiększenia płatności zaliczkowych na rzecz REACT-EU oraz wprowadzono nową stawkę jednostkową, aby pomóc przyspieszyć integrację osób opuszczających Ukrainę i wjeżdżających do Unii, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/613 39 .
Ponadto w okresie programowania 2021-2027 państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystywać Europejski Fundusz Społeczny Plus, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz inne fundusze unijne, w tym Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, a także program InvestEU ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 40 , w celu wspierania wysokiej jakości zatrudnienia i inwestycji społecznych, zwalczania ubóstwa i wykluczenia społecznego, przeciwdziałania dyskryminacji, zapewniania dostępności i włączenia społecznego oraz promowania możliwości podnoszenia i zmiany kwalifikacji pracowników, uczenia się przez całe życie oraz wysokiej jakości kształcenia i szkolenia dla wszystkich, w tym umiejętności cyfrowych, tak by wyposażyć ich w wiedzę i kwalifikacje wymagane w gospodarce cyfrowej i zielonej. Państwa członkowskie mają także w pełni korzystać z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/691 41 , aby wspierać pracowników zwalnianych wskutek restrukturyzacji na dużą skalę, takich jak w wyniku pandemii COVID-19, transformacji społeczno-gospodarczych będących skutkiem globalnych trendów oraz zmian technologicznych i środowiskowych. Choć zintegrowane wytyczne skierowane są do państw członkowskich i Unii, ich realizacja powinna przebiegać w partnerstwie z wszystkimi władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi oraz w ścisłej współpracy z parlamentami, a także z partnerami społecznymi i przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego.
(15) Komitet ds. Zatrudnienia i Komitet Ochrony Socjalnej mają monitorować wdrażanie stosownych polityk w świetle wytycznych zgodnie ze swoimi uprawnieniami, których podstawa została określona w Traktacie. Komitety te i inne organy przygotowawcze Rady zaangażowane w koordynację polityk gospodarczych i społecznych mają ściśle ze sobą współpracować. Należy utrzymać dialog merytoryczny między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją, w szczególności w kwestii wytycznych państw członkowskich.
(16) Zasięgnięto opinii Komitetu Ochrony Socjalnej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: