Decyzja 2015/332 przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.58.70

Akt utracił moc
Wersja od: 1 marca 2015 r.

DECYZJA RADY (WPZiB) 2015/332
z dnia 2 marca 2015 r.
przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 8 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/438/WPZiB 1 w sprawie mianowania Herberta SALBERA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji. Mandat SPUE wygasa w dniu 28 lutego 2015 r.

(2) Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych ośmiu miesięcy.

(3) SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Herberta SALBERA jako SPUE w Regionie Południowego Kaukazu i ds. Kryzysu w Gruzji zostaje niniejszym przedłużony do dnia 31 października 2015 r. Rada może zadecydować, że mandat SPUE zostanie zakończony wcześniej w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł  2

Cele polityki

Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii w regionie Kaukazu Południowego z uwzględnieniem celów określonych w konkluzjach z nadzwyczajnego posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli w dniu 1 września 2008 r. oraz w konkluzjach Rady z dnia 15 września 2008 r., jak również konkluzjach z dnia 27 lutego 2012 r. Cele te obejmują:

a)
zgodnie z istniejącymi mechanizmami, łącznie z Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i jej Grupą Mińską, zapobieganie konfliktom w regionie, wnoszenie wkładu w pokojowe rozwiązywanie konfliktów w regionie, w tym kryzysu w Gruzji i konfliktu w Górskim Karabachu, poprzez wspieranie powrotu uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych oraz poprzez inne odpowiednie środki, a także sprzyjanie realizacji takiego rozwiązania zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego;
b)
podejmowanie konstruktywnych działań dotyczących regionu z głównymi zainteresowanymi podmiotami;
c)
propagowanie i dalsze wspieranie współpracy między Armenią, Azerbejdżanem i Gruzją oraz, w stosownych przypadkach, współpracy z krajami sąsiadującymi;
d)
zwiększanie skuteczności i widoczności Unii w regionie.
Artykuł  3

Mandat

Aby zrealizować cele polityki, mandat SPUE obejmuje:

a)
rozwijanie kontaktów z rządami, parlamentami, innymi kluczowymi podmiotami, instytucjami sądowniczymi i społeczeństwem obywatelskim w regionie;
b)
zachęcanie państw w regionie do współpracy w zakresie zagadnień regionalnych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, takich jak zagrożenia dla wspólnego bezpieczeństwa, zwalczanie terroryzmu, nielegalnego handlu i przestępczości zorganizowanej;
c)
wkład w pokojowe rozwiązywanie konfliktów zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego oraz sprzyjanie wdrażaniu takich rozwiązań w ścisłej współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych, OBWE oraz jej Grupą Mińską;
d)
w odniesieniu do kryzysu w Gruzji:
(i)
pomoc w przygotowaniu międzynarodowych rozmów przewidzianych w pkt 6. porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. ("międzynarodowe rozmowy genewskie") oraz w jego środkach wykonawczych z dnia 8 września 2008 r., w tym dotyczących rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa i stabilności w regionie, kwestii uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych, na podstawie zasad uznanych na szczeblu międzynarodowym, oraz wszelkich innych tematów, wspólnie uzgodnionych przez strony;
(ii)
pomoc w określeniu stanowiska Unii i reprezentowanie jej, na poziomie SPUE, podczas rozmów, o których mowa w ppkt (i); oraz
(iii)
ułatwianie wprowadzania w życie postanowień porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. oraz jego środków wykonawczych z dnia 8 września 2008 r.;
e)
ułatwianie opracowywania i wprowadzania w życie środków budowy zaufania;
f)
pomoc w przygotowywaniu, w stosownych przypadkach, wkładu Unii w możliwe rozwiązanie konfliktu;
g)
intensyfikację dialogu Unii z głównymi podmiotami w kwestiach związanych z regionem;
h)
wsparcie Unii w dalszym wypracowywaniu wszechstronnej polityki wobec Kaukazu Południowego;
i)
w ramach działań określonych w niniejszym artykule - przyczynianie się do realizacji polityki Unii w dziedzinie praw człowieka oraz wytycznych Unii w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do dzieci i kobiet na obszarach dotkniętych konfliktami, w szczególności przez monitorowanie rozwoju sytuacji pod tym względem i reagowanie na tę sytuację.
Artykuł  4

Wykonywanie mandatu

1.
SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.
2.
KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania SPUE w ramach jego mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień WP.
3.
SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwych działów.
Artykuł  5

Finansowanie

1.
Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 października 2015 r. wynosi 1 350 000 EUR.
2.
Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
3.
Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.
Artykuł  6

Powołanie i skład zespołu

1.
W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych, SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych związanych z mandatem. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie swojego zespołu.
2.
Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być oddelegowani do SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.
3.
Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia swoje obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.
4.
Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu, co właściwe działy ESDZ lub delegatury Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań.
Artykuł  7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do realizacji i sprawnego działania misji SPUE i członków personelu SPUE ustala się, stosownie do przypadku, z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł  8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie zespołu SPUE przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE 2 .

Artykuł  9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1.
Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.
2.
Delegatury Unii w regionie lub państwa członkowskie, w zależności od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.
Artykuł  10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych zgodnie z tytułem V Traktatu, SPUE podejmuje wszelkie działania możliwe do zrealizowania, zgodne z mandatem SPUE oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze geograficznym, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio mu podlegającemu, w szczególności:

a)
sporządza dostosowany do potrzeb misji plan bezpieczeństwa, oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa dostosowane do potrzeb misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, kontrolowanie zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu, a także przewidujący plan awaryjny i plan ewakuacji misji;
b)
zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze misji;
c)
zapewnia, aby wszyscy członkowie jego zespołu, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, opracowane na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla obszaru misji;
d)
zapewnia wdrażanie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz - w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu - dostarcza Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń oraz sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem.
Artykuł  11

Sprawozdawczość

SPUE regularnie składa WP oraz KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane w sieci COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł  12

Koordynacja

1.
SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.
2.
Utrzymywana jest ścisła współpraca w terenie z szefami delegatur Unii i szefami misji państw członkowskich, którzy dokładają wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu jego mandatu. SPUE, w ścisłej koordynacji z szefem delegatury Unii w Gruzji, udziela szefowi Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji (EUMM Georgia) porad i informacji dotyczących sytuacji politycznej na miejscu. W miarę potrzeb SPUE i dowódca operacji cywilnych EUMM Georgia konsultują się ze sobą. SPUE współpracuje również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w terenie.
Artykuł  13

Pomoc w zakresie roszczeń

SPUE i personel SPUE udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów poprzednich SPUE ds. Kaukazu Południowego oraz ds. Kryzysu w Gruzji, oraz zapewniają w tym celu pomoc administracyjną i dostęp do odpowiednich akt.

Artykuł  14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie podlegają regularnemu przeglądowi. SPUE przedstawi Radzie, WP i Komisji kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu przed końcem sierpnia 2015 r.

Artykuł  15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie w dniu jej przyjęcia. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 marca 2015 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 marca 2015 r.

W imieniu Rady

D. REIZNIECE-OZOLA

Przewodniczący

1 Decyzja Rady 2014/438/WPZiB z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie zmiany i przedłużenia mandatu Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji (Dz.U. L 200 z 9.7.2014, s. 11).
2 Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.