Decyzja 2011/172/WPZiB dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie
Dz.U.UE.L.2011.76.63
Akt utracił mocDECYZJA RADY 2011/172/WPZiB
z dnia 21 marca 2011 r.
dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
(1) W dniu 21 lutego 2011 r. Unia Europejska wyraziła gotowość do wsparcia procesu pokojowego i spokojnego przejścia do demokratycznych rządów cywilnych w Egipcie, opartych na praworządności, przy pełnym poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności, a także do wsparcia działań na rzecz budowy gospodarki umacniającej spójność społeczną i sprzyjającej wzrostowi.
(2) W związku z tym należy objąć środkami ograniczającymi osoby wskazane jako odpowiedzialne za sprzeniewierzenie egipskich państwowych środków finansowych, które to osoby pozbawiają w ten sposób społeczeństwo Egiptu korzyści ze zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz utrudniają rozwój demokracji w tym kraju.
(3) Wykonanie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.
Zainteresowane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.
Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.
pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają środkom przewidzianym w ust. 1.
W celu maksymalizacji oddziaływania środków, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2, Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do tych przewidzianych w niniejszej decyzji.
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 22 marca 2021 r.
W imieniu Rady | |
C. ASHTON | |
Przewodniczący |
ZAŁĄCZNIK 4
Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 1
Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 1
Imię i Nazwisko (i ewent. pseudonimy) | Informacje identyfikacyjne | Powody umieszczenia w wykazie | |
1. | Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Były prezydent Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 4.5.1928 Mężczyzna | Osoba (nieżyjąca), której działania są przedmiotem prowadzonego przez władze egipskie postępowania sądowego lub postępowania o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
2. | Suzanne Saleh Thabet | Małżonka Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 28.2.1941 Kobieta | Osoba powiązana z Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
3. | Alaa Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Syn Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 26.11.1960 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
4. | Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech (alias Heddy Mohamed Magdy Hussein Rassekh) | Małżonka Alaa Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, syna byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 5.10.1971 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym orzeczeniem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji; jest ona także powiązana z Alaa Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem. |
5. | Dżamal Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Syn Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 28.12.1963 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji |
6. | Chadiga Mahmud El Dżammal | Małżonka Dżamala Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, syna byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 13.10.1982 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji; jest ona także powiązana z Dżamalem Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem. |
15. | Mohamed Zohir Mohamed Wahed Garrana | Były minister turystyki Data urodzenia: 20.2.1959 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą - na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji - postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych. |
18. | Habib Ibrahim Habib Eladli | Były minister spraw wewnętrznych Data urodzenia: 1.3.1938 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą - na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji - postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych. |
19. | Elham Sajed Salem Szarszar | Małżonka Habiba Ibrahima Eladliego Data urodzenia: 23.1.1963 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą - na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji - postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych; jest ona także powiązana z Habibem Ibrahimem Eladlim. |
Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej
Z art. 54, 97 i 98 konstytucji Egiptu, art. 77, 78, 124, 199, 214, 271, 272 i 277 egipskiej ustawy o postępowaniu karnym oraz art. 93 i 94 egipskiej ustawy o prawie do obrony (ustawa nr 17 z 1983 r.) wynika, że na mocy egipskiego prawa gwarantowane są następujące prawa:
Zastosowanie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
27 czerwca 2013 r. Mohamed Hosni Elsajed Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej - Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Suzanne Saleh Thabet w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Suzanne Saleh Thabet i innym osobom zbywania mienia i środków - zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Suzanne Saleh Thabet nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Alaa Muba- raka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Alaa Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków - zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Alaa Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Sprawa pierwsza:
Sprawę przeciwko oskarżonemu i jeszcze jednej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.
Sprawa druga:
27 czerwca 2013 r. Alaa Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej - Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech i innym osobom zbywania mienia i środków - zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Dżamala Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Dżamalowi Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków zgodnie - z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny podtrzymał zakaz. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Dżamal Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Sprawa pierwsza:
Sprawę przeciwko Dżamalowi Mubarakowi i innej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.
Sprawa druga:
27 czerwca 2013 r. Dżamal Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r.
Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej - Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Chadigi Mahmud El Dżammal w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Chadidze El Dżammal i innym osobom zbywania mienia i środków - zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Chadiga Mahmud El Dżammal nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
Dochodzenie dotyczące okoliczności faktycznych w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawo Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Habiba Ibra- hima Habiba Eladliego w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
Sprawa przeciwko Habibowi Ibrahimowi Habibowi Eladliemu została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sadu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia Habiba Ibrahima Habiba Eladliego, jego żony i małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. 15 kwietnia 2017 r. sąd uznał oskarżonego winnym. Oskarżony zaskarżył ten wyrok przed sądem kasacyjnym, który 11 stycznia 2018 r. uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. W ponownym procesie 9 maja 2019 r. został skazany na karę grzywny. Zarówno prokuratura, jak i Habib Ibrahim Habib Eladli wnieśli do sądu kasacyjnego odwołanie od tego orzeczenia. Sprawa jest nadal w toku przez tym sądem.
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Elham Sajed Salem Szarszar w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
Sprawa przeciwko mężowi Elham Sajed Salem Szarszar została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sądu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia oskarżonej, jej męża i ich małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo do zaskarżenia orzeczenia sądu wprowadzającego zakaz przed tym samym sądem. Elham Sajed Salem Szarszar nie zaskarżyła orzeczenia sądu.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2012/159/WPZiB z dnia 19 marca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.80.18) zmieniającej nin. decyzję z dniem 19 marca 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2013/144/WPZiB z dnia 21 marca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.82.54) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2014/153/WPZiB z dnia 20 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.85.9) zmieniającej nin. decyzję z dniem 21 marca 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2015/486 z dnia 20 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.77.16) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZIB) 2016/411 z dnia 18 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.74.40) zmieniającej nin. decyzję z dniem 20 marca 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr (WPZiB) 2017/496 z dnia 21 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.76.22) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr (WPZiB) 2018/466 z dnia 21 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.78I.3) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr (WPZiB) 2019/468 z dnia 21 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.80.40) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr (WPZiB) 2020/418 z dnia 19 marca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.86.11) zmieniającej nin. decyzję z dniem 21 marca 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr (WPZiB) 2017/496 z dnia 21 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.76.22) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (WPZiB) 2017/498 z dnia 21 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.76.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr (WPZiB) 2018/466 z dnia 21 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.78I.3) zmieniającej nin. decyzję z dniem 22 marca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr (WPZiB) 2019/468 z dnia 21 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.80.40) zmieniającej nin. decyzję z dniem 23 marca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr (WPZiB) 2020/418 z dnia 19 marca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.86.11) zmieniającej nin. decyzję z dniem 21 marca 2020 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.