Decyzja 2010/229/UE dotycząca projektu dekretu notyfikowanego przez Włochy ustanawiającego normy dotyczące oznakowania mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze oraz przetworów mlecznych
Dz.U.UE.L.2010.102.52
Akt indywidualnyDECYZJA KOMISJI
z dnia 22 kwietnia 2010 r.
dotycząca projektu dekretu notyfikowanego przez Włochy ustanawiającego normy dotyczące oznakowania mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze oraz przetworów mlecznych
(Jedynie tekst w języku włoskim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/229/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 23 kwietnia 2010 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych(1), w szczególności jej art. 19,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 akapit drugi dyrektywy 2000/13/WE, władze Włoch notyfikowały Komisji w dniu 25 sierpnia 2009 r. projekt dekretu ustanawiającego normy dotyczące oznakowania mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze oraz przetworów mlecznych.
(2) Zgodnie z art. 1 notyfikowanego dekretu ma on zastosowanie do mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze oraz przetworów mlecznych.
(3) W art. 2 notyfikowanego dekretu zapisano wymóg umieszczania w oznakowaniu mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze informacji o miejscu pochodzenia mleka, które zostało poddane opisanym rodzajom przetwarzania.
(4) W art. 3 ust. 1 notyfikowanego dekretu zapisano, że oznakowanie przetworów mlecznych musi obejmować wskazanie miejsca pochodzenia mleka, które zostało użyte do wyrobu tych przetworów.
(5) W art. 3 ust. 3 notyfikowanego dekretu zapisano, że oznakowanie serów, włącznie z twarogami, zawierających substancje otrzymane w wyniku przetwarzania mleka lub przetworów mlecznych musi uwzględniać te substancje w wykazie składników wraz z odniesieniem do miejsca pochodzenia mleka użytego do przetwarzania tych substancji.
(6) W art. 4 notyfikowanego dekretu zapisano, że oznakowanie serów otrzymanych z twarogu musi obejmować wskazanie miejsca pochodzenia mleka, które zostało użyte do wyrobu twarogu.
(7) W dyrektywie 2000/13/WE dokonano harmonizacji przepisów regulujących oznakowanie środków spożywczych, przewidując z jednej strony harmonizację niektórych przepisów krajowych, a z drugiej strony ustalenia dla niezharmonizowanych przepisów krajowych. Zakres harmonizacji określony jest w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, zawierającym wykaz wszystkich danych szczegółowych, które muszą obowiązkowo znajdować się na oznakowaniu środków spożywczych zgodnie z art. 4-17 i z zastrzeżeniem znajdujących się w nich wyjątków.
(8) Zgodnie zwłaszcza z art. 3 ust. 1 pkt 8 dyrektywy 2000/13/WE wskazanie źródła lub pochodzenia jest obowiązkowe, w przypadku gdy zaniechanie podania takich danych szczegółowych może w istotnym stopniu wprowadzać w błąd konsumenta co do prawdziwego źródła lub pochodzenia środka spożywczego. Przepis ten wprowadza odpowiedni mechanizm chroniący konsumentów przed wprowadzeniem ich w błąd, w przypadku gdy niektóre elementy mogłyby wskazywać na źródło lub pochodzenie danego środka spożywczego inne od rzeczywistego.
(9) W art. 4 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE przewidziano ponadto, że w odniesieniu do określonych środków spożywczych mogą być wymagane inne dane szczegółowe, poza wymienionymi w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, przewidziane przez przepisy unijne lub, w razie ich braku, przez przepisy krajowe.
(10) Artykuł 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE umożliwia przyjęcie niezharmonizowanych przepisów krajowych, o ile są one uzasadnione przesłankami wymienionymi w tym ustępie, m.in. zapobieganiem nadużyciom finansowym i ochroną zdrowia publicznego, oraz pod warunkiem że nie stanowią one przeszkody w stosowaniu definicji i zasad określonych w dyrektywie 2000/13/WE. Dlatego w przypadku gdy dane państwo członkowskie przedstawia projekt krajowych przepisów w zakresie oznakowania, należy zbadać ich zgodność z wyżej wymienionymi wymogami i przepisami Traktatu.
(11) Władze włoskie utrzymują, że notyfikowany dekret jest konieczny do zdefiniowania i regulowania systemu identyfikowania pochodzenia mleka sterylizowanego o przedłużonej trwałości, mleka UHT, pasteryzowanego mleka mikrofiltrowanego, mleka pasteryzowanego w wysokiej temperaturze oraz przetworów mlecznych. Twierdzą one również, że notyfikowany dekret jest konieczny dla regulacji oznakowania produktów spożywczych wskazanych w art. 1 tego dekretu w celu zagwarantowania ochrony interesów konsumentów w możliwie szerokim zakresie.
(12) Odnośnie do systemu śledzenia produktów wymienionych w art. 1 notyfikowanego dekretu, rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności(2) wymaga, aby na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji istniał system śledzenia utworzony przez przedsiębiorstwa spożywcze, aby możliwe było ukierunkowane i precyzyjne wycofanie produktów z rynku lub aby można było przekazać informacje konsumentom lub odpowiedzialnym urzędnikom. W szczególności zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia podmioty działające na rynku spożywczym muszą być w stanie zidentyfikować wszelkie osoby, u których zaopatrywały się w żywność, oraz inne przedsiębiorstwa, którym dostarczono ich produkty. Ponadto w art. 19 tego rozporządzenia przewidziano szczególne obowiązki podmiotów działających na rynku spożywczym. Obowiązkowe wskazanie pochodzenia w oznakowaniu danego produktu końcowego nie jest informacją konieczną do celów sprostania wymogom śledzenia.
(13) Dodatkowo, oprócz ogólnych odniesień do potrzeby zapewnienia ochrony konsumentów, władze włoskie nie przedstawiły żadnego uzasadnienia pozwalającego na stwierdzenie, że w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1 notyfikowanego dekretu konieczne jest obowiązkowe wskazanie miejsca pochodzenia, wykraczające poza obowiązki określone w art. 3 ust. 1 pkt 8 dyrektywy 2000/13/WE.
(14) W związku z powyższym władze włoskie nie wykazały, że wskazanie miejsca pochodzenia zgodnie z przepisami notyfikowanego dekretu jest konieczne dla osiągnięcia celów wymienionych w art. 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE.
(15) W związku z powyższym, zgodnie z art. 19 akapit trzeci dyrektywy 2000/13/WE, Komisja wydała negatywną opinię w odniesieniu do powyższych przepisów notyfikowanego dekretu.
(16) Należy zatem wezwać władze Włoch, aby nie przyjmowały przepisów przedmiotowego notyfikowanego dekretu.
(17) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 22 kwietnia 2010 r.
| W imieniu Komisji | |
| John DALLI | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.
(2) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.