Decyzja 2005/470/WE kończąca procedurę kontrolną dotyczącą piractwa nagrań dźwiękowych Wspólnoty w Tajlandii i jego skutków dla handlu Wspólnoty w dziedzinie nagrań dźwiękowych
Dz.U.UE.L.2005.165.32
Akt indywidualnyDECYZJA KOMISJI
z dnia 24 czerwca 2005 r.
kończąca procedurę kontrolną dotyczącą piractwa nagrań dźwiękowych Wspólnoty w Tajlandii i jego skutków dla handlu Wspólnoty w dziedzinie nagrań dźwiękowych
(Dz.U.UE L z dnia 25 czerwca 2005 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiające procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tych ustanowionych pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu(1), w szczególności jego art. 11 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 5 czerwca 1991 r. Komisja otrzymała skargę, złożoną zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2641/84 z dnia 17 września 1984 r. w sprawie wzmocnienia wspólnej polityki handlowej w szczególności w odniesieniu do ochrony przed nielegalnymi praktykami handlowymi(2), od Europejskiego Biura Międzynarodowej Federacji Przemysłu Fonograficznego (IFPI), reprezentującej prawie wszystkich producentów nagrań dźwiękowych we Wspólnocie.
(2) W skardze twierdzono, że w Tajlandii ma miejsce piractwo nagrań dźwiękowych Wspólnoty na ogromną skalę oraz że piractwo to wyrządza szkody w przemyśle wspólnotowym, w szczególności wpływając na wywóz nagrań dźwiękowych Wspólnoty do Tajlandii, jak również na niektóre rynki trzecie.
(3) Komisja uznała, że skarga zawiera fakty wystarczające do wszczęcia procedury kontrolnej. Stosowne zawiadomienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(3).
(4) Po wszczęciu procedury Komisja zbadała stan faktyczny i prawny sprawy oraz przedstawiła 20 lutego 1992 r. sprawozdanie z kontroli Komitetowi Doradczemu. Z powyższego wynikało, że w trakcie okresu odniesienia, zasadniczo wskutek niewłaściwego egzekwowania przez władze tajskie ówczesnego ustawodawstwa tajskiego o prawach autorskich, poziom piractwa nagrań dźwiękowych (z repertuaru międzynarodowego) prawdopodobnie osiągnął 90 %, a sytuacja ta spowodowała istotne szkody dla przemysłu wspólnotowego, w szczególności w postaci utraconej sprzedaży na rynku tajskim (jak również na niektórych innych rynkach trzecich).
(5) Następnie Komisja przeprowadziła konsultacje z władzami tajskimi, w wyniku których rząd tajski zobowiązał się we wrześniu 1992 r. do zmniejszenia piractwa nagrań dźwiękowych WE do nieznacznego poziomu w możliwie najkrótszym okresie czasu oraz do osiągnięcia znacznego zmniejszenia w pierwszym etapie w ciągu jednego roku. Nowa tajska ustawa o prawach autorskich weszła w życie 21 marca 1995 r. Wprowadziła ona liczne przepisy mające na celu uproszczenie postępowania przeciwko piratom, włączając w to niezbędne skutki odstraszające dla potencjalnych i rzeczywistych sprawców naruszeń, w szczególności przez znacznie podwyższone kary. Zważywszy na powyższe okoliczności, decyzją Komisji 96/40/WE(4) postanowiono zawiesić procedurę kontrolną i kontynuować ścisłe monitorowanie sytuacji.
(6) Komisja ponownie zbadała stan faktyczny i prawny sprawy oraz przedstawiła Komitetowi Doradczemu 29 maja 2002 r., 13 października 2003 r. i 29 czerwca 2004 r. trzy sprawozdania z kontroli. Wynikało z nich, że Tajlandia podjęła działania zmierzające do skutecznego zmniejszenia poziomu piractwa nagrań dźwiękowych, włączając w to przyjęcie przez tajski parlament przepisów prawnych dotyczących nośników optycznych, wzmocnienie działań w zakresie egzekwowania prawa ukierunkowanych na osoby zajmujące się piractwem muzycznym, poprawę koordynacji pomiędzy różnymi władzami tajskimi zaangażowanymi w walkę z piractwem muzycznym oraz pomiędzy władzami tajskimi i stowarzyszeniami branży muzycznej, jak również organizację kampanii publicznych, mających na celu uświadomienie konsumentom negatywnych skutków piractwa.
(7) Pomimo tych inicjatyw piractwo nagrań dźwiękowych (z repertuaru międzynarodowego) w dalszym ciągu stanowi poważny problem w Tajlandii i znaczna ilość pirackich nagrań dźwiękowych jest nadal wywożona do Unii Europejskiej. Te ciągłe problemy mogą być jednak lepiej rozwiązywane w innym kontekście niż dochodzenie w ramach rozporządzenia (WE) nr 3286/94.
(8) Należy dążyć do osiągnięcia dalszego postępu w ograniczeniu piractwa nagrań dźwiękowych Wspólnoty w Tajlandii w kontekście stałych dwustronnych i regionalnych ustaleń dotyczących współpracy pomiędzy Tajlandią i Wspólnotą.
(9) Działania mające na celu ograniczenie piractwa mogą być również rozwijane w kontekście dwustronnego partnerstwa i porozumienia o współpracy pomiędzy Tajlandią i Wspólnotą.
(10) Wspólnota może także nadal wspierać wysiłki zmierzające do poprawy możliwości technicznych władz tajskich w zwalczaniu piractwa nagrań dźwiękowych w kontekście programów wsparcia finansowego.
(11) Wysiłki Tajlandii mające na celu rozwiązanie problemów piractwa nagrań dźwiękowych Wspólnoty mogą być monitorowane w ramach mechanizmów przewidzianych przez komunikat w sprawie strategii egzekwowania praw własności intelektualnej w krajach trzecich(5).
(12) Właściwym jest zakończenie procedury kontrolnej.
(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Doradczego,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 24 czerwca 2005 r.
| W imieniu Komisji | |
| Peter MANDELSON | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 349 z 31.12.1994 r., str. 71. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 356/95 (Dz.U. L 41 z 23.2.1995, str. 3).
(2) Dz. U. L 252 z 20.9.1984, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 522/94 (Dz.U. L 66 z 10.3.1994, str. 10).
(3) Dz.U. C 189 z 20.7.1991, str. 26.
(4) Dz.U. L 11 z 16.1.1996, str. 7.
(5) Dz.U. C 129 z 26.5.2005, str. 3.