Decyzja 2001/812/WE ustanawiająca wymogi dla zatwierdzenia urzędów kontroli granicznej odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2001.306.28

Akt utracił moc

Wersja od: 2 września 2006 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 21 listopada 2001 r.

ustanawiająca wymogi dla zatwierdzenia urzędów kontroli granicznej odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich

(notyfikowana jako dokument nr C(2001) 3687)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2001/812/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 23 listopada 2001 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich⁽¹⁾, w szczególności jej art. 6 ust. 2 i art. 33,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu ich zatwierdzenia i wymienienia w Dzienniku Urzędowym, urzędy kontroli granicznej zajmujące się produktami muszą spełniać ogólne warunki ustanowione w załączniku II do dyrektywy 97/78/WE.

(2) W świetle doświadczenia zdobytego podczas kontroli przeprowadzonych przez Urząd ds. Żywności i Weterynarii, należy uzupełnić i uaktualnić szczegółowe wymogi dla urzędów kontroli granicznej oraz punktów kontroli w tych urzędach. Niniejsza decyzja przedstawia wymagane urządzenia, wyposażenie i procedury oraz uchyla decyzję Komisji 92/525/EWG⁽²⁾.

(3) Wszystkie obiekty przeznaczone na urzędy kontroli granicznej powinny znajdować się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii, któremu udostępnia się pełny dostęp w dowolnym czasie, obejmujący wszystkie pomieszczenia budynków używanych do celów działalności komercyjnej.

(4) W celu zapewnienia efektywnego działania urzędów obsługujących jedynie niektóre kategorie produktów, urząd kontroli granicznej powinien być umieszczony na liście wyłącznie w odniesieniu do tych kategorii, a urządzenia mogą być ograniczone i dostosowane wyłącznie dla powyższych kategorii produktów.

(5) Należy zapewnić elastyczność, tak aby urzędy kontroli granicznej można było podzielić na poszczególne punkty kontroli dla badania produktów, bez niepotrzebnego dublowania urządzeń biurowych oraz określonej dokumentacji czy wyposażenia, które są niezbędne, ale znajdują się w innym miejscu urzędu kontroli granicznej.

(6) Jednakże, należy ustanowić pewne ograniczenia powyższej elastyczności w celu zapewnienia, iż punkty kontroli są prowadzone pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii i nie znajdują się w zbyt dużej odległości od wyznaczonej głównej siedziby, w przeciwnym razie takie punkty powinny być zatwierdzone jako odrębne urzędy kontroli granicznej.

(7) Urząd kontroli granicznej oraz punkty kontroli znajdujące się jego terenie powinny spełniać minimalne wymagania dotyczące urządzeń, wyposażenia i warunków działalności określonych w niniejszej decyzji.

(8) Wszystkie urzędy kontroli granicznej muszą być zatwierdzone przez Komisję i wymienione w Dzienniku Urzędowym.

(9) Dla zachowania przejrzystości, wszystkie punkty kontroli stanowiące część danego urzędu kontroli granicznej powinny zostać umieszczone na liście łącznie z nazwą tego urzędu we właściwej decyzji Komisji opublikowanej w Dzienniku Urzędowym.

(10) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Urząd kontroli granicznej składa się z obiektów i urządzeń przeznaczonych do kontroli weterynaryjnej i znajdujących się pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii lub w przypadku produktów rybołówstwa pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii albo oficjalnego przedstawiciela władz wymienionego w decyzji Komisji 93/352/EWG⁽³⁾, i rozmieszczonych w taki sposób, iż stanowią one jedną jednostkę operacyjną. W przypadku, gdy urząd kontroli granicznej składa się z więcej niż jednego obiektu i urządzeń, ale mieszczącego się na tym samym terenie, urząd kontroli granicznej jest zakwalifikowany według położenia geograficznego takiej grupy i występuje pod jedną nazwą.

2. Urząd kontroli granicznej musi posiadać wszystkie urządzenia określone w art. 4 niniejszej decyzji, gdzie wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, które mają być wprowadzone do Wspólnoty, przechodzą wszystkie niezbędne kontrole dokumentów, tożsamości oraz kontrolę bezpośrednią.

3. Tam, gdzie tego wymaga umiejscowienie geograficzne lub rozmiar urzędu kontroli granicznej lub też w celach efektywnego prowadzenia kontroli granicznej, urząd kontroli granicznej może przeznaczyć więcej niż jedno urządzenie lub punkt kontroli, w celu przeprowadzenia w razie potrzeby kontroli tych kategorii produktów, dla których dany urząd kontroli granicznej został zatwierdzony.

Artykuł  2

1. Z zastosowaniem załącznika II do dyrektywy 97/78/WE, wszystkie urzędy kontroli granicznej wymienione w art. 6 wspomnianej dyrektywy muszą, w celu ich zatwierdzenia i wymienienia w Dzienniku Urzędowym oraz w celu utrzymania zatwierdzenia, zapewnić pomieszczenia, pracowników, wyposażenie oraz stosować się do procedur, jak określono w niniejszej decyzji oraz w jej załączniku.

2. Urządzenia używane przez urząd kontroli granicznej lub punkt kontroli na jego terenie, muszą pozostawać pod skuteczną kontrolą urzędowego lekarza weterynarii lub, w przypadku produktów rybołówstwa, urzędowego lekarza weterynarii lub urzędowego przedstawiciela wymienionego w decyzji 93/352/EWG i muszą być dostępne na każde żądanie w razie potrzeby.

Artykuł  3

1. Państwo Członkowskie może wystąpić z propozycją, aby urząd kontroli granicznej był oficjalnie wymieniony na liście po zatwierdzeniu, dla kontroli wszystkich lub niektórych kategorii produktów. W tym drugim przypadku, Państwo Członkowskie musi wykazać, iż urząd posiada urządzenia, pracowników oraz wyposażenie niezbędne dla przeprowadzania kontroli tych produktów.

2. Urząd kontroli granicznej zostanie wymieniony w Dzienniku Urzędowym ze wskazaniem jego umiejscowienia w porcie, porcie lotniczym, stacji kolejowej lub drogowej. Na liście będą wyszczególnione te kategorie produktów, dla których urząd, i gdzie dotyczy, punkt kontroli, zostały zatwierdzone, łącznie z wymienieniem wszelkich dalszych ograniczeń dotyczących produktów, które dany urząd kontroli granicznej może poddać kontroli.

3. W przypadku, gdy urząd kontroli granicznej jest zatwierdzony tylko dla ograniczonej liczby kategorii produktów, liczba urządzeń zapewnionych przez urząd kontroli granicznej może zostać odpowiednio ograniczona tak, aby były wystarczające dla przeprowadzania kontroli weterynaryjnej wyłącznie dla tychże kategorii.

4. 1 W drodze odstępstwa od ust. 3, w przypadku zamrożonego nasienia oraz zamrożonych zarodków, produktów ubocznych oraz produktów krwiopochodnych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do celów technicznych, w tym farmaceutycznych przewożonych w temperaturze otoczenia w szczelnych opakowaniach lub pojemnikach o własnym systemie regulującym temperaturę, mogą być one kontrolowane przez punkty kontroli granicznej z obiektami wymienionymi i zatwierdzonymi do kontroli pakowanych produktów przewożonych w temperaturze otoczenia.

5. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach w infrastrukturze lub działaniach urzędu kontroli granicznej lub punktu kontroli na jego terenie, które mają wpływ na czynności, do których urząd został wyznaczony. Państwa Członkowskie mogą wnieść o dodatkową kategoryzację danego urzędu kontroli granicznej, po stwierdzeniu przez właściwy organ, że urządzenia spełniają wymogi niniejszej decyzji, dla zatwierdzenia i wprowadzenia zmian przez Komisję w wyznaczonych dla tego urzędu czynnościach.

Artykuł  4

1. Urządzenia w zatwierdzonym urzędzie kontroli granicznej muszą być wykonane, wyposażone, utrzymywane i używane zgodnie z wymogami określonymi w załączniku do niniejszej decyzji i we właściwym ustawodawstwie i prawodawstwie wspólnotowym. W przypadku produktów, które nie spełniają wymaganych warunków sanitarnych, mogą zostać zastosowane dodatkowe krajowe wymogi sanitarne.

2. Minimalna infrastruktura wymagana dla urzędu kontroli granicznej musi obejmować następujące elementy umieszczone w odległości zapewniającej efektywną pracę:

a) pomieszczenie biurowe wyposażone w telefon, faks, terminal systemu Animo, fotokopiarkę, wszelką niezbędną dokumentację oraz archiwum dla przechowywania dokumentów dotyczących kontroli produktów;

b) pomieszczenia socjalne składające się z przebieralni, toalet oraz umywalni do użytku pracowników urzędu kontroli granicznej, które to pomieszczenia mogą być wspólnie używane wyłącznie przez pozostałych pracowników zatrudnionych przy urzędowych kontrolach;

c) obszar rozładunku środków transportu przesyłek musi być osłonięty lub zadaszony, za wyjątkiem przesyłek zawierających niekonteneryzowaną wełnę, sypkie przetworzone białko zwierzęce magazynowane luzem i nienadające się do spożycia przez ludzi, nawóz lub guano luzem lub też ciecze, oleje i tłuszcze przewożone w pojemnikach, które to produkty przewożone są na statkach i których wymóg zadaszenia może nie dotyczyć.

W przypadku produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi przewożonych w temperaturze kontrolowanej, połączenie pomiędzy obszarami transportu i rozładunku powinno być szczelnie odgrodzone przed dostępem otoczenia zewnętrznego, z wyjątkiem ryb, w którym to przypadku stosuje się odstępstwo wymienione w art. 2 decyzji 93/352/EWG i rozdziale II pkt 2 załącznika do dyrektywy 91/493/EWG⁽⁴⁾;

d) pomieszczenie do przeprowadzenia inspekcji produktów oraz pobrania próbek do dalszych testów; miejsce pobierania próbek nie musi być oddzielone od pomieszczenia do przeprowadzania inspekcji;

e) odpowiednie pomieszczenia lub obszary magazynowe, umożliwiające jednoczesne przechowywanie zatrzymanych przesyłek w temperaturze otoczenia, w stanie schłodzonym lub zamrożonym, pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii do czasu otrzymania wyników badań laboratoryjnych lub innych.

3. Urzędy kontroli granicznej zatwierdzone do przeprowadzania kontroli kategorii produktów w stanie schłodzonym, zamrożonym lub o temperaturze otoczenia muszą być w stanie jednocześnie przechowywać odpowiednie ilości produktów z każdej kategorii temperatury. Muszą też zapewnić urzędowemu lekarzowi weterynarii, w razie zaistniałej potrzeby, natychmiastowy dostęp do odpowiedniej ilości powierzchni magazynowej.

Użytkowanie pomieszczeń i urządzeń do składowania znajdujących się w bliskim sąsiedztwie urzędu kontroli granicznej oraz na obszarze tego samego portu lub obszaru celnego, jest dozwolone pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii, i pod warunkiem, że zatrzymane produkty są przechowywane w oddzielnym pokoju zamykanym na klucz lub w pomieszczeniu czy też strefie wyraźnie odgrodzonej od pozostałych produktów.

Dozwolone jest składowanie w oddzielnych autonomicznych pojemnikach umieszczonych blisko miejsca rozładunku, pod warunkiem, iż pojemniki takie są połączone z miejscem rozładunku tak, aby proces rozładunku był chroniony przed warunkami atmosferycznymi. Dozwolone jest dodatkowe składowanie każdej kategorii produktu w tych środkach transportu, w których przesyłka została dostarczona do urzędu kontroli granicznej, pod warunkiem, iż odbędzie się to pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii wyznaczonego dla punktów kontroli granicznej znajdujących się przy drodze, kolei lub porcie.

4. Produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi i produkty nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi powinny być rozładowywane, kontrolowane i składowane w osobnych pomieszczeniach. W odstępstwie od tego wymogu w przypadku urzędów kontroli granicznej oficjalnie zatwierdzonych wyłącznie dla produktów opakowanych, miejsce wyładunku dla obu rodzajów produktów może być wspólne, pod warunkiem, że podczas i po wyładunku, produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi i te nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi są oddzielone w celu zapobieżenia skażenia krzyżowego.

5. 2 W drodze odstępstwa od ust. 4, na podstawie oceny ryzyka dokonanej przez właściwy organ, punkty kontroli granicznej, przez które przysyła się ograniczoną liczbę wysyłek produktów należących do którejkolwiek kategorii, zarówno produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi jak i produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, punkty takie mogą wykorzystywać te same obiekty przeznaczone do rozładunku, kontroli i przechowywania wszystkich produktów, do których dany punkt jest zatwierdzony pod warunkiem, że przesyłki są oddzielone w czasie, i że pomieszczenia są czyszczone i dezynfekowane pomiędzy przybyciem kolejnych przesyłek. O zastosowaniu takiego odstępstwa oraz ocenie ryzyka, która je uzasadnia, należy poinformować Komisję.

Artykuł  5

1. Państwa Członkowskie mogą wnieść o dodatkowe punkty kontroli w zatwierdzonych uprzednio urzędach kontroli granicznej w celu umieszczenia ich w Dzienniku Urzędowym, po tym jak właściwe władze sprawdziły, czy punkty te odpowiadają wymogom niniejszej decyzji. Urządzenia we wszystkich punktach powinny być odpowiednie do ilości i rodzaju produktów przechodzących przez dany punkt.

2. W przypadku, gdy urząd kontroli granicznej podzielony jest na różne punkty kontroli, muszą one:

– być zlokalizowane w obrębie tego samego obszaru celnego lub rejonu, co urząd kontroli granicznej, pod który dane punkty podlegają,

– być zlokalizowane w rozsądnej odległości od wyznaczonego biura centralnego urzędu kontroli granicznej i muszą w sposób oczywisty znajdować się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii;

– prowadzić rejestr przesyłek skontrolowanych w danym punkcie.

3. Punkty kontroli nie muszą:

– być wyposażone w urządzenia dla archiwizacji, terminal systemu Animo czy fotokopiarkę;

– posiadać wszystkich dokumentów i przepisów kontroli weterynaryjnej, a jedynie te dokumenty, które są niezbędne i dotyczą kontroli weterynaryjnej prowadzonej w danym punkcie.

Artykuł  6

W przypadkach opisanych w dyrektywie 97/78/WE art. 6 ust. 2 lit. b) określa się następujące rozsądne terminy dla Państw Członkowskich w celu dostosowania się do zaleceń wydanych na podstawie sprawozdań z kontroli, zanim Komisja wycofa urząd kontroli granicznej z listy w całości lub częściowo, w tym drugim przypadku w odniesieniu do kategorii produktów i/lub punktów kontroli wymienionych w zaleceniu, które to terminy obowiązywać będą od dnia otrzymania sprawozdania końcowego w języku Państwa Członkowskiego:

– w przypadku niedociągnięć dotyczących obiektów (wyłącznie konstrukcja) lub niedostatecznej liczby pracowników: sześć miesięcy, jednakże w przypadku budowania nowych obiektów zastępczych terminy zakończenia działań mogą być określone porozumieniem pomiędzy Państwem Członkowskim i Komisją oddzielnie dla każdego przypadku,

– w przypadku niedociągnięć dotyczących innych zagadnień: trzy miesiące.

W przypadkach potencjalnego poważnego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zwierząt, te przedziały czasowe mogą być skrócone.

Artykuł  7

Niniejszym uchyla się decyzję 92/525/EWG, a zgodnie z art. 33 dyrektywy 97/78/WE przepisy niniejszej decyzji stosuje się od dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  8

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 listopada 2001 r.

	W imieniu Komisji
	David BYRNE
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9.

⁽²⁾ Dz.U. L 331 z 17.11.1992, str. 16.

⁽³⁾ Dz.U. L 144 z 16.6.1993, str. 25.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 15.

ZAŁĄCZNIK  ³

WYMOGI NIEZBĘDNE DLA ZATWIERDZENIA URZĘDÓW KONTROLI GRANICZNEJ

W celu zatwierdzenia i umieszczenia na liście, urząd kontroli granicznej musi zapewniać dostateczny poziom warunków sanitarnych i wykluczać możliwość skażenia krzyżowego.

Pomieszczenia urzędu kontroli granicznej lub punktu kontroli służące do wyładunku, kontroli lub składowania produktów muszą być wyposażone w:

– ściany o gładkich i zmywalnych powierzchniach, które łącznie z podłogą są łatwe w czyszczeniu i dezynfekcji, oraz w odpowiedni system odprowadzania wody;

– czyste sufity łatwe w czyszczeniu;

– dostateczne sztuczne i naturalne oświetlenie;

– odpowiedni system zaopatrzenia w ciepłą i zimną wodę we wszystkich pomieszczeniach kontrolnych.

1. Wyposażenie techniczne

a) urząd kontroli granicznej oraz punkty kontroli muszą być wyposażone w poniższe ogólnie dostępne elementy:

– wyposażenie (lub dostęp do niego) umożliwiające ważenie przesyłek podlegających kontroli,

– wszelkie wyposażenie niezbędne do otwierania i badania przesyłek do kontroli,

– wyposażenie do oczyszczanie i dezynfekcji odpowiednio przechowywane i wystarczające na potrzeby urzędu lub skuteczny i udokumentowany system czyszczenia i dezynfekcji przez firmę zewnętrzną,

– wyposażenie do utrzymywania odpowiedniego poziomu temperatury w pomieszczeniach o kontrolowanym otoczeniu;

b) pomieszczenia do kontroli muszą przynajmniej posiadać:

– stół do pracy o gładkiej i zmywalnej powierzchni, który jest łatwy w czyszczeniu i dezynfekcji,

– wyposażenie do pobierania próbek - piła, nóż, otwieracz do konserw, środki do pobierania próbek z przesyłek i kontenerów,

– taśmę uszczelniającą oraz ponumerowane pieczęcie lub etykiety, wyraźnie oznaczone w celu zapewnienia ich wykrywalności,

– termometr do pomiaru temperatury wewnętrznej i powierzchniowej, wagę oraz przyrząd do pomiaru pH dla świeżych produktów,

– wyposażenie do rozmrażania lub kuchenkę mikrofalową,

– urządzenia do czasowego składowania próbek w kontrolowanej temperaturze, do czasu wysyłki do laboratorium. Należy również zapewnić odpowiednie pojemniki do transportu tych próbek;

c) urząd kontroli granicznej oraz punkty kontroli, dla których ustalono pewne ograniczenia muszą być wyposażone:

– wyposażenie wymienione w pkt a) i b) odpowiednie dla produktów, które są w tych urzędach kontrolowane.

2. Personel

1. Urzędy kontroli granicznej znajdują się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii, lub, w przypadku produktów rybołówstwa, pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii lub oficjalnego przedstawiciela władz wymienionego w decyzji 93/352/EWG, którzy muszą być obecni podczas kontroli produktów w urzędzie kontroli granicznej i punktach kontroli. Urząd musi zatrudniać odpowiednią liczbę pracowników dla przeprowadzania wszystkich wymaganych kontroli.

2. Urzędowemu lekarzowi weterynarii może towarzyszyć specjalnie przeszkolony asystent, który pomaga:

a) w sprawdzaniu dokumentów;

b) w przeprowadzaniu kontroli tożsamości i kontroli bezpośredniej, pobieraniu próbek i przeprowadzaniu ogólnych analiz;

c) w obowiązkach i procedurach administracyjnych.

Urzędowy lekarz weterynarii jest odpowiedzialny za decyzje końcowe.

Urząd kontroli granicznej musi prowadzić rejestr wszystkich szkoleń w dziedzinie kontroli weterynaryjnej udzielonych swoim pracownikom.

3. Dokumentacja

Urząd kontroli granicznej gromadzi następujące informacje.

Do czasu stworzenia systemu Shift, urzędowy lekarz weterynarii odpowiedzialny za kontrolę w urzędzie kontroli granicznej musi mieć do swojej dyspozycji w wyznaczonym biurze centralnym:

1) aktualną listę państw trzecich lub tych części ich terytoriów, które są uprawnione do wysyłki produktów do Wspólnoty lub, gdzie stosowne, do określonych Państw Członkowskich;

2) kopie różnych decyzji Wspólnoty lub Państw Członkowskich określające świadectwa zdrowia publicznego/zwierząt lub próbek i wszelkich innych dokumentów, które muszą towarzyszyć produktom z państw trzecich wysyłanych do Wspólnoty lub, gdzie stosowne, do określonych Państw Członkowskich;

3) aktualną listę przedsiębiorstw państw trzecich upoważnionych do wysyłania produktów do Wspólnoty; lub uprawnionych przedsiębiorstw krajowych w przypadku produktów niezharmonizowanych;

4) kopie wszelkich ochronnych decyzji zabraniających lub ograniczających przywóz produktów do Wspólnoty;

5) aktualny wykaz zatwierdzonych urzędów kontroli granicznej uwzględniającą wszystkie dostępne szczegóły dotyczące tych urzędów;

6) aktualny wykaz stref wolnocłowych, magazynów wolnocłowych oraz składów celnych zatwierdzonych na podstawie art. 12 ust. 4 oraz wykaz operatorów zatwierdzonych na podstawie art. 13 dyrektywy 97/78/WE, we wszystkich Państwach Członkowskich;

7) aktualny wykaz przedsiębiorstw zatwierdzonych dla przyjmowania produktów wysyłanych pod kontrolą w tym Państwie Członkowskim, zgodnie z dyrektywą 97/78/WE art. 8 ust. 6;

8) aktualne ustawodawstwo Wspólnoty Europejskiej dotyczącą produktów i procedur objętych kontrolą weterynaryjną.

4. Ewidencja

W przypadku, gdy dane nie zostały wprowadzone do systemu TRACES w punkcie kontroli granicznej, należy alternatywnie gromadzić takie dane w formie elektronicznej lub drukowanej:

1) aktualne informacje dotyczące przesyłek produktów, którym odmówiono przywozu lub wjazdu do Wspólnoty i które odesłano z powrotem; każde Państwo Członkowskie przekazuje innym Państwom Członkowskim oraz Komisji wszystkie informacje dotyczące odesłanych przesyłek; informacje te przekazywane są przez właściwy organ centralny do każdego urzędu kontroli granicznej;

2) rejestr, określony w decyzji Komisji 97/394/WE z dnia 6 czerwca 1997 r. jako "ustanawiający minimum danych wymaganych dla bazy danych zwierząt i produktów zwierzęcych przywiezionych do Wspólnoty"⁽¹⁾;

3) rejestr wszystkich przesyłek, które decyzją 97/152/WE⁽²⁾ zostały albo odesłane albo zniszczone, lub też uprawnione przez urzędowego lekarza weterynarii w urzędzie kontroli granicznej do innego użytku niż do spożycia przez ludzi; rejestr ten obejmuje wszystkie przypadki, dla których istniej nieprzekraczalny termin podjęcia działania lub udzielenia odpowiedzi przez urzędowego lekarza weterynarii w odniesieniu do towarów odrzuconych, przesłanych tranzytem lub wysyłanych pod kontrolą i dla których wymaga się dalszych działań;

4) rejestr wszystkich próbek pobranych przez urząd kontroli granicznej do badań laboratoryjnych oraz wszystkie szczegóły dotyczące wymaganych badań laboratoryjnych oraz ich wyniki (pozytywne i negatywne);

5) rejestr wymagany przez decyzję Komisji 94/360/WE "w sprawie zmniejszonej częstotliwości kontroli bezpośrednich przesyłek określonych produktów z państw trzecich, zgodnie z dyrektywą 90/675/EWG⁽³⁾, w formie elektronicznej w razie potrzeby".

5. Procedury

1. Właściwe władze podejmują starania w celu zapewnienia ścisłej współpracy pomiędzy różnymi organami zaangażowanymi w kontrolę produktów z państw trzecich.

2. Wszystkie kontrole bezpośrednie oraz kontrole tożsamości, z wyjątkiem kontroli pieczęci, muszą odbywać się w punkcie kontroli. Wszystkie takie kontrole są prowadzone w taki sposób, aby uniknąć skażenia krzyżowego i, gdzie konieczne, uwzględniają warunki temperatury kontrolowanej w jakich produkty te są przewożone. W przypadku nieopakowanych produktów do spożycia przez ludzi, wszystkie kontrole muszą być przeprowadzone w warunkach zabezpieczonych przed wpływami atmosferycznymi oraz ustanowione są przepis dotyczące odpowiednich warunków higieny i zabezpieczenia tychże produktów podczas wyładunku i załadunku.

3. Urzędowy lekarz weterynarii musi wykazać się odpowiednią wiedzą na temat uzgodnień w sprawie usuwania odpadów pochodzenia zwierzęcego wyładowanych z transportów na obszarze znajdującym się w jego jurysdykcji. W przypadku, gdy usuwanie odpadów wchodzi w zakres jego odpowiedzialności, musi być prowadzona ewidencja przeprowadzonych kontroli oraz wszelkich zaobserwowanych anomalii. W przypadku, gdy za usuwanie odpadów odpowiedzialny jest inny właściwy organ, urzędowy lekarz weterynarii ściśle współpracuje z tym organem i posiada wszystkie istotne informacje.

4. Urzędowy lekarz weterynarii musi wykazać się odpowiednią wiedzą na temat stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych czy też dostawców drogą morską w obszarze, lub bliskim sąsiedztwie, urzędu kontroli granicznej. Należy przeprowadzać regularne kontrole odnośnych składów oraz dostawców oraz przechowywać w urzędzie kontroli granicznej rejestr dokumentujący takie kontrole.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 164 z 21.6.1997, str. 42.

⁽²⁾ Dz.U. L 59 z 28.2.1997, str. 50.

⁽³⁾ Dz.U. L 158 z 25.6.1994, str. 41.

¹ Art. 3 ust. 4 zmieniony przez art. 2 pkt 1 decyzji nr 2006/590/WE z dnia 1 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.240.11) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

² Art. 4 ust. 5 zmieniony przez art. 2 pkt 2 decyzji nr 2006/590/WE z dnia 1 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.240.11) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

³ Załącznik zmieniony przez art. 2 pkt 3 decyzji nr 2006/590/WE z dnia 1 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.240.11) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.