Cele polityczne Komitetu Regionów na lata 2006-2008.
Dz.U.UE.C.2006.192.34
Akt nienormatywny(2006/C 192/07)
(Dz.U.UE C z dnia 16 sierpnia 2006 r.)
KOMITET REGIONÓW,
uwzględniając cele strategiczne Komisji na lata 2005-2009 (COM(2005) 12 końcowy),
uwzględniając wieloletni program strategiczny 2004-2006 sześciu prezydencji,
uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Wkład Komisji w okres refleksji i plany na przyszłość: Plan D dla demokracji, dialogu i debaty" (COM(2005) 494 końcowy),
uwzględniając protokół dotyczący trybu współpracy między Komisją Europejską a Komitetem Regionów (DI CdR 81/2001 rev. 2),
uwzględniając rezolucję Komitetu Regionów w sprawie programu prac Komisji Europejskiej oraz priorytetów Komitetu Regionów na rok 2006 (CdR 275/2005),
uwzględniając rezolucję Komitetu Regionów w sprawie redynamizacji strategii lizbońskiej (CdR 518/2004),
a także mając na uwadze co następuje:
celem politycznym, decydującym o wszystkich priorytetach politycznych KR-u, jest wzmocnienie więzi między Unią Europejską a wszystkimi jej regionami, prowincjami, miastami i gminami i zbliżenie w ten sposób UE do jej obywateli, oraz nadanie sensu pojęciom spójności i solidarności;
w związku z tym, że samorządy terytorialne są władzami kompetentnymi do wdrażania istotnej części polityk UE, ich włączenie w proces określania priorytetów UE oraz opracowywania i kontroli stosowania unijnych przepisów przyczynia się do wzmocnienia demokratycznej wiarygodności Unii;
Komitet Regionów dąży do określenia priorytetów politycznych, które w pierwszej połowie jego czwartej kadencji będą związane z trzema celami: działać na rzecz Europy politycznej i obywatelskiej - pogłębić solidarnośćterytorialną w Unii - wzmocnić rolę polityczną i instytucjonalną KR-u;
pomijając nawet perspektywę szybkiego wejścia w życie traktatu konstytucyjnego, stanowiącego z punktu widzenia KR-u i wszystkich samorządów terytorialnych w UE istotny krok naprzód, KR powinien w pierwszej kolejności poświęcić się umacnianiu prerogatyw nadanych mu w obowiązujących traktatach, czyli reprezentowaniu na szczeblu UE wszystkich samorządów terytorialnych,
przyjął na 63. sesji plenarnej w dniach 15-16 lutego 2006 r. (posiedzenie z dnia 16 lutego po południu) następującą rezolucję:
CEL PIERWSZY:
WZMOCNIĆ EUROPĘ POLITYCZNĄ I OBYWATELSKĄ
Komitet Regionów
1. uważa, że porozumienie osiągnięte przez Radę Europejską w dniach 15-16 grudnia 2005 r. w sprawie perspektyw finansowych na lata 2007-2013 jest sprowadzeniem do najmniejszego wspólnego mianownika europejskich ambicji rządów państw członkowskich. Tymczasem Unii potrzebny jest wspólny budżet i programy pozwalające na rzeczywiste przeniesienie idei i potencjału Europy na pole działania naszych samorządów i, tym samym, na zbliżenie UE do jej obywateli.
Uczestniczyć w nieustającej debacie nad przyszłością Unii
2. twierdzi, że okres refleksji powinien pozwolić na podkreślenie postępu osiągniętego w traktacie konstytucyjnym jeśli chodzi o zarządzanie europejskimi sprawami publicznymi, prostotę, przejrzystość Unii Europejskiej i wzmocnienie roli szczebla lokalnego i regionalnego, szczególnie w sensie nadania większej rangi zasadom pomocniczości i proporcjonalności. Okres ten powinien też pozwolić na skoncentrowanie się na:
– kwestiach, których rozwiązania oczekują od Unii Europejskiej obywatele,
– wyjaśnieniu i wykazaniu rzeczywistej wartości dodanej projektu europejskiego oraz na wzmożeniu wzajemnego oddziaływania między obywatelami w całej Unii dzięki możliwościom rozwoju osobistego i zawodowego, które stwarza im UE.
3. potwierdza, że jakakolwiek inicjatywa dotycząca traktatów Unii powinna być podejmowana w ramach struktury typu konwentu, w którym uczestniczyłby KR, co przyczyniłoby się do większej wiarygodności demokratycznej projektu europejskiego.
4. w dalszym ciągu będzie działał na rzecz różnorodności kulturowej i językowej, będącej jedną z podstawowych zasad procesu integracji europejskiej.
5. przypomina, w kontekście okresu refleksji nad przyszłością Unii Europejskiej zainicjowanego przez Radę Europejską w czerwcu 2005 r., o swoim apelu na rzecz zdecentralizowanej i zorganizowanej debaty, która powinna stanowić aktywną i dynamiczną formę dialogu z obywatelami.
Lepiej włączyć władze lokalne i regionalne w proces opracowywaniaprawa europejskiego
6. opowiada się za większym udziałem KR-u we wspólnotowym procesie decyzyjnym na wszystkich jego etapach oraz w ocenie wpływu głównych polityk wspólnotowych na szczebel terytorialny, w szczególności dzięki:
– systematycznej konsultacji władz lokalnych i regionalnych na wczesnym etapie opracowywania prawa europejskiego;
– systematycznemu użyciu nowej metody analizy oddziaływania w odniesieniu do ważniejszych inicjatyw Komisji Europejskiej i włączeniu KR-u do metody analizy oddziaływania;
– poświęceniu szczególnej uwagi transpozycji prawa wspólnotowego i jego wpływowi na prawodawstwo władz lokalnych i regionalnych.
Lepiej wyjaśniać proces przystępowania do UE
7.1 uważa, że poparcie obywateli dla przystąpienia do Unii Europejskiej każdego nowego członka jest współmierne do spójności unijnego projektu na przyszłość.
7.2 zachęca w związku z tym Komisję Europejską, Parlament Europejski i prezydencje UE do promowania i wspierania, w ścisłej współpracy z samorządami terytorialnymi, kampanii informacyjnych na szczeblu lokalnym i regionalnym poświęconych procesowi poszerzania Unii Europejskiej, tak w państwach członkowskich, jak i w krajach kandydujących.
7.3 twierdzi, że samorządy lokalne i regionalne mają do odegrania kluczową rolę w większym zaangażowaniu władz lokalnych i regionalnych reprezentowanych w KRze w proces integracji nowych krajów kandydujących do UE. Rola ta jest tym istotniejsza, że w większości tych krajów trwa, przejawiająca się w różnych formach, decentralizacja. Poza tym KR powinien w dalszym ciągu udzielać wsparcia samorządom terytorialnym krajów kandydujących - za pośrednictwem wspólnych komitetów konsultacyjnych i innych form współpracy - w ich przystosowaniu do wspólnotowego dorobku prawnego oraz w stałym i otwartym procesie negocjacji akcesyjnych.
CEL DRUGI:
POGŁĘBIĆ SOLIDARNOŚĆ TERYTORIALNĄ W UNII
8. stwierdza, że kompromis w sprawie perspektyw finansowych na lata 2007-2013 osiągnięty przez Radę Europejską przewiduje przeznaczenie na politykę strukturalną i spójnościową 0,37 % dochodu brutto Unii. Kwota ta jest o wiele niższa od tego, co KR uważa za konieczne, by zagwarantować konwergencję regionów europejskich w UE liczącej 27 państw członkowskich(1). W związku z tym KR wzywa władze budżetowe do skorygowania tej kwoty. KR uważa jednak, że szybkie zawarcie porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie perspektyw finansowych w 1. półroczu 2006 r. jest konieczne, aby umożliwić samorządom terytorialnym rozpoczęcie prac programowych związanych z projektami współfinansowanymi przez Unię.
Współpraca terytorialna
9. uważa, że w związku z rozszerzeniem i nową polityką spójności na lata 2007-2013, stworzenie wspólnotowej podstawy prawnej celem wzmocnienia współpracy terytorialnej w Unii Europejskiej jest głównym priorytetem dla samorządów terytorialnych; podstawa ta wnosi bowiem wartość dodaną pomocną w pokonywaniu praktycznych trudności, na jakie napotyka obecnie współpraca w UE;
podkreśla wagę rozporządzenia dotyczącego utworzenia Europejskiego Ugrupowania Współpracy Terytorialnej i popiera wniosek Komisji Europejskiej i stanowisko Parlamentu Europejskiego w perspektywie ostatniej fazy negocjacji na temat rozporządzeń dotyczących funduszy strukturalnych;
zwraca się do Rady Ministrów o osiągnięcie porozumienia w sprawie Europejskiego Ugrupowania Współpracy Terytorialnej oraz w sprawie pozostałych rozporządzeń dotyczących funduszy strukturalnych.
O bardziej zdecentralizowane wdrażanie strategii lizbońskiej na rzeczwzrostu i zatrudnienia
10. ponawia swe poparcie dla strategii lizbońskiej będącej priorytetową strategią polityczną Unii Europejskiej w perspektywie roku 2010.
11. podkreśla rolę europejskich samorządów lokalnych i regionalnych w zagwarantowaniu spójności między projektami finansowanymi w ramach polityki funduszy strukturalnych a strategią lizbońską(2) i przypomina w związku z tym o konieczności bardziej zdecentralizowanego wdrażania strategii lizbońskiej, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej w Lizbonie(3); domaga się zatem, by samorządy lokalne i terytorialne uczestniczyły w pełni w procesie przeglądu zintegrowanych wytycznych na rzecz wzrostu i zatrudnienia oraz we wdrażaniu przez państwa członkowskie krajowych programów reform; zobowiązuje się do przyczynienia się do osiągnięcia tego celu dzięki organizowaniu dialogu terytorialnego przed wiosennymi spotkaniami Rady Europejskiej poświęconymi reformom gospodarczym i społecznym w UE.
12. uważa, że należy poświęcić tyle samo uwagi wszystkim trzem filarom strategii lizbońskiej: gospodarczemu, społecznemu i ekologicznemu.
13. podkreśla istotny wkład strategii lizbońskiej w budowanie projektu europejskiego dzięki takim elementom jak:
– poprawa sytuacji na rynku pracy celem stworzenia większej ilości lepszych miejsc pracy;
– działania na rzecz integracji społecznej kobiet, młodzieży, osób starszych, bezrobotnych pozostających od dawna bez pracy, osób o ograniczonej możliwości poruszania się oraz mniejszości;
– walka z ubóstwem i wykluczeniem społecznym wynikającym z nierówności, dyskryminacji i braku odpowiednich możliwości;
– wzmocnienie spójności regionalnej, szczególnie poprzez lepsze uwzględnienie potrzeb obszarów wiejskich i zapewnienie równowagi między miastem a wsią oraz między przyszłymi programami adresowanymi do miast i wsi;
– promowanie wysokiej jakości usług publicznych i inwestowania w jakość infrastruktury;
– wspieranie gospodarki opartej na wiedzy i innowacjach za pomocą polityk lepiej odpowiadających potrzebom społeczeństwa informacyjnego, sektora badań i rozwoju, edukacji oraz kształcenia zawodowego, szczególnie poprzez rozpowszechnienie kształcenia ustawicznego;
– antycypowanie i łagodzenie restrukturyzacji wynikających z globalizacji;
– działanie na rzecz kultury przedsiębiorczości i tworzenia środowiska gospodarczego sprzyjającego rozwojowi MŚP na większą skalę.
Zakończyć prace nad tworzeniem rynku wewnętrznego
14. uważa, że zakończenie prac nad tworzeniem rynku wewnętrznego powinno być dźwignią wzrostu zatrudnienia i poprawy konkurencyjności i innowacyjności w UE.
15. nalega na Komisję Europejską i na państwa członkowskie o dalsze znoszenie przeszkód dla mobilności obywateli, tym bardziej, że rok 2006 ogłoszony został europejskim rokiem mobilności pracowników.
16. przypomina o konieczności ustanowienia horyzontalnych i przekrojowych wspólnotowych ram odniesienia celem określenia - zgodnie z zasadami pomocniczości i autonomii lokalnej - zakresu i warunków zarządzania usługami użyteczności publicznej, co do których decyzja o zasadach świadczenia powinna należeć do samorządów terytorialnych.
17. w związku z procedurą prawną w sprawie dyrektywy dotyczącej usług ponawia swój apel o wyłączenie całości usług socjalnych użyteczności publicznej (opieka zdrowotna, walka z wykluczeniem, integracja, mieszkania socjalne), często zarządzanych przez samorządy terytorialne, z zakresu projektu dyrektywy, gdyż usługi te nie mają charakteru komercyjnego i nie wpływają na wymianę wspólnotową.
18. uważa, że sieci transeuropejskie w sektorach: transportowym, telekomunikacji i energii, są niezwykle istotne ze względu na bezpieczeństwo zaopatrzenia oraz na osiągnięcie przez gospodarkę europejską pełnego potencjału, połączenie rozszerzonej Europy i poprawę spójności terytorialnej.
Zapewnić większe bezpieczeństwo w Europie
19. domaga się, by zagwarantowane było bezpieczeństwo wszystkich obywateli i potwierdza, że samorządy lokalne i regionalne są zdecydowane przyczynić się do wykorzenienia przyczyn przemocy i braku bezpieczeństwa we wszystkich miastach i regionach Europy. W tym kontekście, Komitet sugeruje, by:
– skonsolidować działania w ramach współpracy;
– stworzyć solidniejsze ramy instytucjonalne i przyznać bardziej konkretną rolę w podejściu wspólnotowym szczeblowi lokalnemu i regionalnemu;
– rozwijać i poprawnie wdrażać strategię mającą na celu lepsze zrozumienie i większą solidarność między kulturami i między religiami, co byłoby uzupełnieniem wysiłków podejmowanych w ramach walki z wykluczeniem społecznym;
– usprawnić wspólnotowy mechanizm koordynacji interwencji obrony cywilnej dzięki utworzeniu regionalnych ośrodków obrony cywilnej w regionach o podwyższonym stopniu ryzyka, które byłyby odpowiedzialne, między innymi, za stworzenie systemu wczesnego ostrzegania, będącego istotnym środkiem zapobiegawczym;
– utworzyć europejskie obserwatorium bezpieczeństwa miejskiego, dostarczające odpowiednim europejskim organom instytucjonalnym informacji przeznaczonych do opracowywania polityk, promowania i koordynowania badań oraz zbierania, porządkowania i wykorzystania danych dotyczących bezpieczeństwa, dzięki rozpowszechnianiu przykładów i dobrych praktyk pochodzących od samorządów lokalnych i regionalnych;
– stanowczo zaleca Komisji poprawę koordynacji między nowym funduszem solidarności a funduszami strukturalnymi.
CEL TRZECI:
WZMOCNIĆ ROLĘ POLITYCZNĄ I INSTYTUCJONALNĄ KR-U
20. zobowiązuje się do kontynuacji reform KR-u i do potwierdzenia jego szczególnej roli jako politycznego zgromadzenia demokratycznie wybranych przedstawicieli szczebla lokalnego i regionalnego UE.
Zobowiązania KR-u w dziedzinie współpracy międzyinstytucjonalnej
21. w dziedzinie współpracy międzyinstytucjonalnej podejmuje następujące zobowiązania:
21.1 wobec Parlamentu Europejskiego: zwielokrotniać oddźwięk demokratycznych debat w Parlamencie Europejskim, poszerzać kontakty między podobnymi strukturami i współpracę w ramach opracowywania i monitorowania oddziaływania opinii KR-u;
21.2 wobec Komisji: wdrożyć protokół o współpracy podpisany w listopadzie 2005 r.(4), w szczególności w odniesieniu do bardziej aktywnej roli Komitetu na wczesnym etapie działań wspólnotowych oraz do pogłębienia synergii w dziedzinie komunikacji celem zbliżenia Europy do obywateli; powinno to doprowadzić do uzupełnienia protokołu o współpracy po przyjęciu przez Komisję białej księgi dotyczącej komunikacji. Poza tym KR będzie dążył do wprowadzenia w czasie swych sesji plenarnych "godziny pytań" kierowanych do Komisji Europejskiej, aby rozwijać dialog między obiema instytucjami na temat podstawowych zagadnień europejskich, a także by zapewnić większy wpływ europejskich samorządów lokalnych i regionalnych na europejski proces decyzyjny;
21.3 wobec Rady: zapewnić, by członkowie mogący zasiadać w Radzie lepiej przekazywali informacje, wzmocnić wzajemne kontakty z prezydencjami, określić warunki bardziej systematycznej współpracy; zwraca się w związku z tym do prezydencji przewidzianych na lata 2006-2008 o przygotowanie perspektyw do 2009 r. w formie wieloletniego programu strategicznego podobnego do tego, który opracowało odpowiednie sześć prezydencji na okres 2004-2006;
21.4 wobec Komitetu Ekonomiczno-Społecznego: rozwijać współpracę polityczną w obszarach tematycznych polityk UE, w których podmioty społeczne i samorządy terytorialne prowadzą uzupełniające się działania oraz lepiej wykorzystywać synergie wynikające z istnienia wspólnych służb administracyjnych i z używania wspólnych pomieszczeń.
Wzmocnić oddziaływanie KR-u
22.1 zwraca się do swych członków o wykorzystanie możliwości zaistniałych wraz ze stworzeniem linii budżetowej na finansowanie ich działalności politycznej i informacyjnej celem lepszego wypełniania zadań "ambasadorów Unii" wśród współobywateli oraz ambasadorów ich samorządów wobec Unii.
22.2 w trosce o lepsze określenie zagadnień, co do których jest wiarygodny oraz w odniesieniu do których jego działania przynoszą rzeczywistą wartość dodaną we wspólnotowym procesie decyzyjnym i prawodawczym, zobowiązuje się do uczynienia swych opinii bardziej użytecznymi w kontekście instytucjonalnym oraz bardziej czytelnymi i przystępnymi dla obywateli europejskich, szczególnie dzięki zwięźlejszemu przedstawianiu w nich istotnych przesłań politycznych i konkretnych propozycji poprawek KR-u do wniosków legislacyjnych Komisji.
22.3 zobowiązuje się do lepszego monitorowania opinii, aby umożliwić KR-owi wpływ na wszystkie fazy wspólnotowego procesu decyzyjnego, szczególnie dzięki położeniu nacisku na konkretne zagadnienia w ramach wniosków podlegających procedurze współdecydowania.
23. zobowiązuje swego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz prezydencjom Unii Europejskiej w latach 2006-2008, to znaczy prezydencji austriackiej, fińskiej, niemieckiej, portugalskiej, słoweńskiej i francuskiej.
Bruksela, 16 lutego 2006 r.
| Przewodniczący | |
| Komitetu Regionów | |
| Michel DELEBARRE |
______
(1) CdR 162/2004 fin.
(2) str. 13, COM 2005 (24).
(3) Punkt 38 konkluzji.
(4) R/CdR 197/2005 pkt 11